นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 755 วิธีการ, เก็บพันธมิตรนักฆ่า

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 755 วิธีการ, เก็บพันธมิตรนักฆ่า

เซวียนเส้าฉีไม่ได้สงสัยในปฏิกริยาของเสด็จอาเก้าเลย แต่เขาต้องนำคำพูดนี้มาแจ้งให้เสด็จอาเก้ารู้ แม้ว่าเซวียนเส้าฉีจะเศร้าใจกับการหนีไปก่อนเวลาอันควรของเฟิ่งชิงเฉิน แต่เขาก็เข้าใจว่าเผ่าเสวียนเซียวไม่อาจรั้งเฟิ่งชิงเฉินไว้ได้

เซวียนเส้าฉีถอนหายใจกับเรื่องหวังจิ่นหลินและเฟิ่งชิงเฉิน อีกทั้งเรื่องนี้เป็นเพราะเขาที่ปล่อยทั้งสองไป และให้ความช่วยเหลือแก่พวกเขา ขอให้ทั้งสองไปให้ไกล และทางที่ดีขอให้เสด็จอาเก้าตามไม่ทัน

ศัตรูและศัตรูเป็นเพื่อนกัน ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง เขาและหวังจิ่นหลิงเป็นเพื่อนกัน หากทั้งสองจับมือกัน เสด็จอาเก้าจะไม่ได้รับประโยชน์มากนัก

หลังจากเตรียมการนี้ เซวียนเส้าฉีได้นำสาวกของเผ่าเสวียนเซียวลงจากภูเขาผ่านช่องทางพิเศษเพื่อเตรียมปิดล้อมกองกำลังพันธมิตรสามก๊ก ช่องทางนี้เป็นความลับของเผ่าเสวียนเซียวและมีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้

ในเวลาเดียวกัน นิกายเสวียนจื้อเป้ย นิกายลึกลับอีกนิกายหนึ่ง คุณหนูคนโตของเผ่าเสวียนเยวี่ยก็ได้นำสาวกสามพันคนมาที่เผ่าเสวียนเซียวอย่างเร่งด่วน

แน่นอนว่าการแสดงที่ยิ่งใหญ่ของเผ่าเสวียนเยวี่ยไม่ใช่เพื่อใช้ประโยชน์จากความวุ่นวาย แต่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของหญิงสาวเพื่อช่วยเหลือวีรบุรุษและหัวหน้าเผ่าเสวียนเซียวที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ ขึ้นอยู่กับพวกนางว่าความเร็วเพียงพอหรือไม่ เสด็จอาเก้าและปู้จิงหยุนยังจัดการไม่เรียบร้อย

เซวียนเส้าฉีผู้อุทิศตนเพื่อสงครามไม่รู้ว่าหลังสงครามจะมีกับดักสีชมพูรอเขาอยู่

หวังจิ่นหลิง และเฟิ่งชิงเฉินควบม้าอย่างดุเดือดตลอดทาง ทั้งคู่ลืมสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น และไม่ได้คิดถึงปัญหาใด ๆ

สงครามครั้งนี้มีความจำเป็น และจะไม่เปลี่ยนแปลงเพราะเจตจำนงของพวกเขา ไม่มีประโยชน์ที่พวกเขาจะต้องกังวล

เมื่อลงมาจากภูเขา หวังจิ่นหลิงก็ชะลอความเร็วลง แม้ว่าจะมีทหารยามซ่อนอยู่เพื่อปกป้องเขา แต่หวังจิ่นหลิงก็ยังไม่กล้าไปไกลจากเผ่าเสวียนเซียวมากนัก ต้องรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินถูกตามล่าโดยนักฆ่าจากทั่วสารทิศ ดังนั้นจึงประมาทไม่ได้

ไม่กลัวการขโมย แต่กลัวความผิดพลาดจากการขโมย มีเวลาเป็นพันวันที่จะเป็นขโมย และไม่มีเหตุผลที่จะต้องป้องกัน เพราะอย่างไรก็ป้องกันไม่ได้ตลอดไป

สำหรับนักฆ่าเหล่านั้น เฟิ่งชิงเฉินเปรียบเสมือนเงินที่ส่องประกาย ฐานะของนางเป็นสิ่งที่นักฆ่ากังวลมากที่สุด หลังจากภารกิจของนักฆ่าทางฝั่งซ้ายล้มเหลว นักฆ่าที่สนใจเงินรางวัลนี้ต่างก็รวมกลุ่มกันโดยปริยาย และพร้อมให้ความร่วมมือ และร่วมกันคว้ารางวัลสูงสุด

ข่าวของเฟิ่งชิงเฉินถูกแพร่กระจายออกไปทั่วเผ่าสวียนเซวียน มีนักฆ่าซุ่มโจมตีทุกที่ระหว่างทางลงจากเผ่าเสวียนเซียว และนักฆ่าหลายคนซุ่มรออยู่หลายวัน

นักฆ่ายังมีจรรยาบรรณ พวกเขาได้รับค่าตอบแทนหนึ่งพันตำลึง แน่นอนว่าพวกเขาต้องทำงานหนัก นักฆ่าหลายคนอยู่ในนเผ่าเสวียนเซียวเป็นเวลาสามหรือสี่วัน ใช่ สภาพอากาศที่หนาวเย็นเช่นนี้ พวกเขานอนอยู่ข้างนอกเป็นเวลาสามสี่วันติดต่อกันโดยไม่เคลื่อนไหวเพื่อรอให้เฟิ่งชิงเฉินปรากฏตัว

หวังจิ่นหลิงและเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ก้าวออกจากขอบเขตของเผ่าเสวียนเซียว แต่นักฆ่าที่ซุ่มซ่อนอยู่รอบ ๆ ได้รู้เรื่องนี้แล้ว และใช้ช่องทางพิเศษของพวกเขาเพื่อติดต่อกับสหายของพวกเขาเพื่อเตรียมซุ่มโจมตี

ผู้คนยอมเสียสละเพื่อเงิน และนกตายเพื่ออาหาร แม้ว่านักฆ่าเหล่านี้จะไม่กล้ารุกรานเผ่าเสวียนเซียวอย่างง่ายดาย แต่… ภายใต้เงินรางวัลทองคำสองแสนตำลึงพวกเขาจะเพิกเฉยได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าหวังจิ่นหลิงและเฟิ่งชิงเฉินไม่มีแผนที่จะก้าวไปข้างหน้า นักฆ่าก็ไม่สนใจว่าพวกเขาจะรุกรานเผ่าเสวียนเซียวหรือไม่ ดังนั้นพวกเขาจึงส่งสัญญาณให้สหายของพวกเขาในความมืด และพวกเขาก็พร้อมที่จะโจมตี

แม้ว่าการเคลื่อนไหวของนักฆ่าจะบอบบางมาก แต่ผู้คุมที่ถูกฝึกมาอย่างดีไม่ใช่มังสวิรัติ ทันทีที่พวกเขาออกจากเผ่าเสวียนเซียว พวกเขาจะมีจิตใจที่ฮึกเหิม หากพบว่านักฆ่าเหล่านั้นเคลื่อนไหว พวกเขาก็จะส่งข่าวให้หวังจิ่นหลิง

หวังจิ่นหลิงพยักหน้า เขาไม่ได้ตื่นตระหนกใด ๆ นี่เป็นสิ่งที่เขาคาดเดาได้

หวังจิ่นหลิงก้มศีรษะลง และพูดกับเฟิ่งชิงเฉินในอ้อมแขนของเขา “ชิงเฉิน เราเจออุปสรรคเล็กน้อย แต่ไม่ต้องกังวล มันจะได้รับการแก้ไขในไม่ช้า”

เขากล้าที่จะพาเฟิ่งชิงเฉิน “หลบหนี” แน่นอนว่าเขามีความสามารถในการปกป้องเฟิ่งชิงเฉิน เขาไม่อาจทำให้เฟิ่งชิงเฉินตกอยู่ในอันตรายเพียง

“ข้าสร้างปัญหาเหรอ” บรรยากาศที่ตึงเครียดผิดปกติได้ดึงดูดความสนใจของเฟิ่งชิงเฉิน นางจับด้ามปืนด้วยมือของนางเบา ๆ เพียงรอให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหว ไม่คิดว่าคนของหวังจิ่นหลิงจะพบเข้าก่อน . .

“ถูกต้อง” เมื่อเห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้กังวล หวังจิ่นหลิงก็รู้สึกโล่งใจที่ไม่มีอันตรายใดๆ

“การถูกคนเหล่านี้เหนี่ยวรั้งนั้นไม่ใช่อุปสรรคธรรมดา” เมื่อได้ยินเสียงการต่อสู้ในระยะไกล เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าผู้คุมของหวังจิ่นหลิงเคลื่อนไหวแล้ว

“อันที่จริง การพัวพันกับนักฆ่าเป็นเรื่องน่าปวดหัว เรื่องนี้ต้องได้รับการแก้ไข มิฉะนั้น เจ้าจะไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขไปตลอดชีวิต” หวังจิ่นหลิงหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาคาดการณ์เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้น

เฟิ่งชิงเฉินยังคงฟังเสียงการต่อสู้ในความมืด และเมื่อนางเห็นถึงสิ่งที่หวังจิ่นหลิงกล่าว นางถามอย่างเป็นกันเองว่า “จะแก้ไขได้อย่างไร?” แม้นางตายไป ก็ไม่มีใครเข้าใจเรื่องนี้

อืม… หวังจิ่นหลิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “มีสองทาง ทางหนึ่งคืออยู่ในพระราชวัง และไม่ออกจากพระราชวังแม้เพียวครึ่งก้าว อีกทางหนึ่งใช้พันธมิตรนักฆ่าเอง และเป็นหัวหน้าที่อยู่เบื้องหลังพันธมิตรนักฆ่า ทำให้นักฆ่าทั้งหมดเชื่อฟัง”

วิธีแรกเป็นไปได้มากกว่าที่ช่วยชะลออันตรายเท่านั้น เมื่อเทียบกับหวังจิ่นหลิง นางชอบวิธีที่สองมากกว่า ซึ่งช่วยแก้ปัญหาของรางวัลค่าหัวได้

“การอยู่ในพระราชวังปลอดภัยหรือไม่? ” เฟิ่งชิงเฉินพิจารณาความเป็นไปได้ของคำพูดของหวังจิ่นหลิงอย่างจริงจัง

เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในพระราชวังตลอดชีวิต ผู้หญิงในยุคนี้ไม่อาจออกไปจากเมืองได้ และบางคนก็ออกจากบ้านไม่ได้ แต่นางจะปลอดภัยหรือไม่?

“ความปลอดภัยของสี่ก๊กมีข้อตกลงกับนักฆ่าว่านักฆ่าเหล่านี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ก่ออาชญากรรมในเมืองเขตพระราชวังของสี่อาณาจักร แน่นอนว่าพระราชวังของสี่ก๊กนั้นไม่สามารถทนต่อคนที่พวกเขาต้องการฆ่าได้ ดังนั้นข้อตกลงนี้จึงไม่สามารถผูกมัดเจ้าได้เมื่อเจ้าออกจากเมือง ” หวังจิ่นหลิงบอกเงื่อนไขนี้แก่เฟิ่งชิงเฉิน

“เอ่อ มีเรื่องแบบนี้ด้วย” เฟิ่งชิงเฉินพบว่าวิธีนี้ดูไม่ค่อยดีนัก

ในกรณีนี้นางจะมอบความปลอดภัยของตัวเองให้อยู่ในมือของราชวงศ์ตงหลิงอย่างสมบูรณ์ และนางจะไม่ต้องทำตามพวกเขาอีกในอนาคต มิฉะนั้น…

ตราบใดที่นางถูกขับไล่ออกจากพระราชวังนางจะต้องตาย

เฟิ่งชิงเฉินรีบส่ายหัวปฏิเสธคำแนะนำนี้: “การอยู่ในพระราชวังชั่วชีวิตนั้นเสี่ยงเกินไป ข้าไม่ได้เป็นผู้ควบคุมชีวิตและความตายของตัวเอง ในส่วนของวิธีที่สอง ใครคือผู้เกี่ยวของกับพันธมิตรนักฆ่า”

มีเพียงนักฆ่าเท่านั้นที่สามารถช่วยได้ เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่าชีวิตของนางนั้นยากลำบากมากและไม่ใช่ความยากลำบากธรรมดา!

ลู่อีหรานหญิงบ้าคลั่งสร้างปัญหาให้กับนางมากจริง ๆ น่ารำคาญจริง ๆ

เสียงของการต่อสู้จากระยะไกลรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และกลิ่นเลือดที่รุนแรงทำให้เฟิ่งชิงเฉินต้องการที่จะฆ่าพวกเขาทิ้ง แต่แม้ว่านางอยากจะหั่นลู่อีหรานเป็นชิ้น ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่านางถูกตามล่า โดยนักฆ่าได้…

หากไม่ต้องการถูกคุกคาม ต้องมีกองกำลังที่แข็งแกร่ง เพื่อให้นักฆ่าทุกคนต้องหวาดกลัว!