นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 78 เริ่มการแข่งขัน

บทที่ 078 เริ่มการแข่งขัน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าทุกคนจะสอพลอพอหรือไม่ การแข่งขันก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
การแข่งขันนี้ง่ายมาก นั่นคือแค่วิ่งรอบสนามหนึ่งรอบ
ด้วยระยะทางประมาณ 10 กิโลเมตร และมีสิ่งกีดขวางระหว่างทาง คนแรกที่กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางและวิ่งตลอดระยะทางจะเป็นผู้ชนะ
ดูเหมือนง่าย แต่ความยากลำบากอยู่ในอุปสรรคเหล่านั้น
เว้นแต่เฟิ่งชิงเฉินอุปสรรคที่ตั้งขึ้นระหว่างทางเป็นที่รู้จักมากขึ้นหรือน้อยลงสำหรับผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ
เฟิ่งชิงเฉินเห็นว่าซุนยี่จิ่นกำลังจะหยุดพูดหลายครั้งและรู้ว่านางใจดี แต่เฟิ่งชิงเฉินส่ายหัว
การมีความสัมพันธ์กับ เฟิ่งชิงเฉินของนางจะกลายเป็นหนามในสายตาขององค์หญิงอันผิง และเป็นหนามในเนื้อหนัง ตระกูลซุนนั้นลำบากมากพอแล้วและไม่จำเป็นต้องรุกรานราชวงศ์
ในเวลานั้น ซุนยี่จินไม่สามารถชำระได้ด้วยการแต่งงานกับตระกูลจ้าว
ขันทีนำฆ้องมาจากที่ไหนสักแห่งและคิดอย่างดัง “สตรีทั้งหลาย เตรียมตัว… ขึ้นหลังม้า”
ม้าตัวเตี้ย และแม้แต่ผู้หญิงก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือ คน 10 คนขึ้นหลังม้าเกือบพร้อมๆ กัน
แน่นอน ท่าทางเป็นเช่นไร ไม่บังคับ
เฟิ่งชิงเฉินชะลอจังหวะ ดูเงอะงะ
ไม่ใช่เหตุบังเอิญ มันดึงดูดเสียงหัวเราะของทุกคน และองค์หญิงอันผิงก็ภาคภูมิใจยิ่งขึ้นไปอีก
ไม่มีทาง เฟิงชิงเฉินฉาวโฉ่ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมาก่อน เขาจะเปลี่ยนความคิดของทุกคนในทันทีได้อย่างไร?
นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งก่อนหน้านี้เป็นเพียงในแง่ของโมเมนตัม และไม่มีการดำเนินการใด ๆ จริง ๆ แม้ว่าท่าการวาดคันธนูจะหล่อ
เฟิ่งชิงเฉินไม่สนใจ ไม่เหมือนกับรูปลักษณ์ที่กล้าหาญของหญิงสาวคนอื่นๆ ร่างกายของเฟิ่งชิงเฉิน ดูเหมือนจะช้ามาก และไม่แยแส
เทศกาลดอกท้อในครั้งนี้สำหรับหญิงสาวคนอื่นๆ ถือเป็นเกียรติและเป็นเมืองหลวงของการแต่งงาน แต่สำหรับเฟิ่งชิงเฉิน ตราบใดที่ไม่มีคนประสงค์ร้ายก็พอ
แต่งงาน?
นางไม่เคยมีโอกาสได้แต่งงานในชีวิตของนาง ในยุคนี้ ไม่มีใครกล้าเสี่ยงกับโลกและแต่งงานกับเฟิ่งชิงเฉิน
ทันทีที่ทั้งสิบคนขึ้นไปบนหลังม้า ขันทีก็พูดอย่างเฉียบขาดว่า “เตรียมตัว…ไป”
เมื่อ… เสียงฆ้องดังขึ้น ม้าก็ตกใจ และวิ่งโดยไม่ต้องอาศัยการควบคุมจากมนุษย์
“ไป!”
สาวๆ ร้องตะโกนออกมา จับบังเหียนควบคุมม้าไว้และพุ่งไปข้างหน้าตลอดทาง
เฟิ่งชิงเฉิน ไม่รีบร้อน นางไม่มีความตั้งใจที่จะแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งแรก นอกจากนี้นางไม่คุ้นเคยกับที่นี่ และนางไม่สนใจที่จะแสดงออก
ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวคือผู้บุกเบิก และอีกสองก้าวอย่างรวดเร็วมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นผู้พลีชีพ
ชื่อเสียงสำคัญ ชีวิตนางสำคัญกว่า
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของสาวๆ องค์หญิงอู่เถารีบออกตัวไปก่อน และเฟิ่งชิงเฉินมองด้วยความชื่นชม
ใครว่าผู้หญิงด้อยกว่าผู้ชาย ยกม้าศึกให้องค์หญิงอู่เถา และนางสามารถลงสนามเพื่อสังหารศัตรูได้อย่างแน่นอน
น่าเสียดายที่เฟิ่งชิงเฉินมีความสุขเกินไป เมื่อนางคิดว่านางสามารถวิ่งตามหลังได้ช้าๆ ประทัดที่จุดไฟก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
ปรบมือ ตบมือ… เสียงประทัดดังขึ้น
“ฟ่อ……”
ม้าของเฟิ่งชิงเฉิน ตื่นตระหนกราวกับจะบ้าและรีบวิ่งไปข้างหน้า ในเวลานี้วิ่งออกจากตำแหน่งที่มองเห็น กล่าวคือไม่สามารถดูได้ว่าใครทำ
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเฟิ่งชิงเฉิน อยู่ที่จุดสิ้นสุดเสมอ ในเวลานี้ เขาก็เริ่มวิ่ง ผู้ขับขี่ทั้งหมดก็แค่ทำมัน เฟิ่งชิงเฉินกำลังจะบ้าและต้องการต่อสู้เพื่อให้ได้รับชัยชนะ
หนึ่ง สอง… ห้า เจ็ด เฟิ่งชิงเฉิน แซงหน้าคู่ต่อสู้ก่อนหน้านี้ทีละคน
“อะไร……”
เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉิน วิ่งไปมาราวกับลมกระโชกแรง ทุกคนต่างประหลาดใจ เมื่อเฟิ่งชิงเฉิน แซงหน้า ซุนยี่จิ่นก็ตกตะลึง นางเป็นนักขี่ม้าที่มีทักษะและรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินถูกกลั่นแกล้ง
นางไม่ต้องการที่จะเข้าไปยุ่ง แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของน้องสาว ซุนยี่จิ่นยังคงตะโกนออกมา “คุณเฟิ่ง จับคอม้าและปลอบโยนมัน”
เรียก……
หลังจากตื่นตระหนกครั้งแรก เฟิ่งชิงเฉินก็สงบลง
ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินขึ้นไปบนหลังม้า นางรู้ว่าเกมนี้จะไม่ดี องค์หญิงอันผิงไม่ได้ทำงานหนักบนหลังม้า มิเช่นนั้นนางจะทำงานหนัก
สิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินไม่คาดคิดก็คือองค์หญิงอันผิงต้องการให้นางตายอย่างหมดความอดทน
นางไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อน และโชคดีที่ทักษะการขี่ของนางไม่เลว ไม่อย่างนั้น…
เฟิ่งชิงเฉินนึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้านางตกจากหลังม้าเมื่อม้าวิ่งไปข้างหน้าเหมือนคนบ้า
แม้ว่านางจะไม่ตาย แต่ก็อาจเป็นง่อย
ในเวลานี้ ในที่สุดเฟิ่งชิงเฉิน ก็เข้าใจสิ่งที่ยี่สือกล่าว มีคนตกจากหลังม้า
หลังจากตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เฟิ่งชิงเฉินก็สงบลง นางรู้ว่าองค์หญิงอันผิงจะไม่ปล่อยให้นางไปยังจุดสิ้นสุดอย่างปลอดภัย ในกรณีนี้…
“ไป…” เฟิ่งชิงเฉินตีแส้ม้าของเขาและฟาดม้าเข้าที่ใต้เป้า
ม้าได้รับความเจ็บปวดและวิ่งเร็วขึ้น
“ขอบคุณ คุณหนูซุน ชิงเฉินจะไม่เป็นไร มีใครบางคนต้องการประลอง งั้นก็ประลองกันเถอะ! ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เฟิ่งชิงเฉินถูกจะหลอกลวง”
เฟิ่งชิงเฉินเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ในขณะนี้นางเป็นผู้นำจริงๆ นางกำลังขี่แซงหน้าองค์หญิงอู่เถาอย่างรวดเร็วและรีบไปที่ด้านหน้า
“โอ้ พระเจ้า ทักษะการขี่ของเฟิ่งชิงเฉินนั้นยอดเยี่ยมมาก” องค์หญิงอู่เถามักจะคิดว่านางภูมิใจในทักษะการขี่ของนาง แต่ในตอนนี้ นางตระหนักว่ายังมีวันที่นอกท้องฟ้า และมีคนนอกมายุ่ง
ในตอนแรกเฟิ่งชิงเฉิน ถูกบังคับแต่ในขณะนี้ นางเริ่มที่จะต่อสู้
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ องค์หญิงอันผิงผู้ซึ่งแข่งขันกับเฟิ่งชิงเฉินด้วยเกียรติขององค์หญิงก็แพ้เช่นกัน
เฟิ่งชิงเฉินนี้เป็นหนามคอยทิ่มแทงจริงๆ เมื่อศัตรูมืดและเราชัดเจนนางเลือกที่จะต่อสู้จริงๆ
ความกล้าเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงความกล้าหาญและไม่มีกลอุบาย
เมื่อองค์หญิงอู่เถาสรรเสริญซุนยี่จิ่นที่ไล่ตามมา “องค์หญิงอู่เถา นี่เป็นครั้งแรกที่คุณหนูเฟิ่งเข้าร่วมการแข่งขันขี่ม้าในเทศกาลดอกท้อ นางไม่รู้ว่ามีอุปสรรคหรืออันตรายอยู่ที่ใดจึงตามไปอย่างรวดเร็ว หากไม่เกิดเรื่อง ก็ท่าทางไม่ดีแล้ว”
ซุนยี่จิ่นอยากจะเข้าใจองค์หญิงอู่เถา และองค์หญิงอันผิงไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน
แม้ว่านางจะเกลียดเฟิ่งชิงเฉิน นางก็จะไม่ใส่ร้ายเฟิ่งชิงเฉินด้วยวิธีที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้และนางก็จะไม่ดูเฟิ่งชิงเฉินตายด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมดังกล่าว
แน่นอน องค์หญิงอู่เถาแค่ลังเล จากนั้นพยักหน้าและไล่ตามซุนยี่จิ่นด้วยแส้ “ไปดูกันเถอะ”
…
เฟิ่งชิงเฉินไม่คุ้นเคยกับสิ่งกีดขวางระหว่างทาง แต่ก็ไม่ส่งผลต่อความก้าวหน้าของนาง
หลักสูตรอุปสรรคในการฝึกค่ายทหารครั้งก่อนมี แต่มุ่งเป้าไปที่คนไม่ใช่ม้า แต่ในมุมมองของเฟิ่งชิงเฉิน ความแตกต่างไม่แตกต่างกันมากนัก
แน่นอนว่าแม้ว่าเวลาและพื้นที่จะเปลี่ยนไป แต่การออกแบบสิ่งกีดขวางของโลกก็คล้ายกัน และสิ่งแรกที่ปรากฏต่อหน้า เฟิ่งชิงเฉินก็คือสิ่งกีดขวาง
สายตาของเฟิ่งชิงเฉินค่อนข้างดี นางสามารถมองเห็นได้จากระยะไกล และเมื่อพร้อม เมื่อเขาเข้าใกล้ที่กั้น เฟิ่งชิงเฉินดึงบังเหียน วางขาของเขาไว้บนท้องม้าและเหวี่ยงม้าขึ้นไปในอากาศ ข้ามรั้วสูงครึ่งเมตรอย่างง่ายดาย กระโดดข้าม
โธ่… ม้าที่อยู่ใต้เป้าดูมีความสุขมาก แผดเสียงอย่างภาคภูมิ
ทักษะการควบคุมม้าที่ยอดเยี่ยมทำให้องค์หญิงอู่เถาและซุนยี่จิ่นอุทานด้วยความชื่นชมด้านหลังพวกเขา
“พระเจ้า ใครกล้าพูดว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นคนงี่เง่า หากนางงี่เง่า นางจะเป็นคนงี่เง่าที่มีพลังมาก ใครบอกว่าเฟิ่งชิงเฉินขี่ม้าไม่ได้ ฉันคิดว่าทักษะการขี่ม้าของเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้แย่ไปกว่านายพลอวี่เหวิน ข้าได้ยินมาว่า แม่ทัพอวี่เหวินส่งนางไปที่ลานพระที่นั่งเป็นการส่วนตัว เป็นไปได้ไหมว่าทักษะการขี่ของเฟิ่งชิงเฉินได้รับการสอนโดยแม่ทัพอวี่เหวิน?” องค์หญิงอู่เถาเดาอย่างกล้าหาญ
ซุนยี่จิ่นกล่าวทันที “ข้าไม่รู้ ลองติดตามดู บางทีเราอาจสามารถต่อรองราคาได้ในปีนี้ เจ้าเห็นทักษะการขี่ม้าที่ยอดเยี่ยมของนางเท่านั้น แต่ยังผ่านการทดสอบได้อย่างง่ายดาย”
“ถูกต้อง อย่าปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินโยนพวกเราทิ้งไป ตามไปดูกัน ข้าต้องการดูว่าข่าวลือจะน่าเหลือเชื่อเพียงใดและทักษะการขี่ม้าของเฟิ่งชิงเฉินนั้นยอดเยี่ยมเพียงใด”
องค์หญิงอู่เถายกแส้ของนางและไล่ตามเขาอีกครั้ง
นอกลานเมืองหลวง เด็กสาวสามคนที่เก่งพอๆกัน ขี่ม้าและฟาดแส้ ควบม้าอย่างมีแบบแผน ชีวิตวัยเยาว์แสนสนใส!