นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 843 เตือน อดทนเหมือนเต่า

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 843 เตือน อดทนเหมือนเต่า

ไม่มีใครอยากออกมายืนตากลมกลางฤดูหนาว หากรู้ว่าเรื่องที่ซีหลิงเทียนอวี่ต้องการคุยกับเขามันน่าเบื่อขนาดนี้ เขาคงไม่มาตั้งแต่แรก

เสด็จอาเก้าเห็นซีหลิงเทียนอวี่ไม่พูดอะไร เขาจึงพูดออกมาว่า “เทียนอวี่ ข้าไม่มีอารมณ์มายืนตากลมกับเจ้าที่นี่ ครั้งหน้าอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาคุยกับข้า ข้าไม่ใช่ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้คนอื่น” พูดจบเขาก็หันหลังและเดินจากไป

แทนที่จะยืนตากลมอยู่ที่นี่ ไม่สู้เขากลับไปจวนเฟิ่ง ทานอาหารเป็นเพื่อนเฟิ่งชิงเฉินจะดีกว่า

“จะรีบร้อนไปไหน ข้ามาหาเจ้าแน่นอนว่าต้องมีเรื่องสำคัญ เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่ไม่ใส่ใจเท่านั้น” ซีหลิงเทียนอวี่ได้สติกลับมา ท่าทางของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที

“มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นที่ซีหลิง ข้าต้องการพูดคุยกับเจ้าถึงวิธีการรับมือ” หมากในซีหลิงของเสด็จอาเก้านั้นถูกย้ายออกมาเป็นที่เรียบร้อย แต่ไม่ว่าจะวางหมากได้สมบูรณ์แบบแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่สามารถป้องกันเรื่องไม่คาดคิดได้ และตอนนี้เรื่องดังกล่าวกำลังเกิดขึ้น

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ร่างกายของเสด็จอาเก้าหยุดนิ่ง แต่ไม่ได้หันหน้ากลับมา

ซีหลิงเทียนอวี่หัวเราะออกมา แอบคิดในใจว่าตอนนี้เจ้าคงกำลังร้อนรน เจ้ายิ่งร้อนรนเท่าไหร่ ข้ายิ่งไม่อยากพูดออกไปเท่านั้น ใครใช้ให้เจ้าพูดจาไม่เป็นมิตรออกมา ซีหลิงเทียนอวี่ชี้ไปทางด้านในของหอคอย “ตรงนี้ค่อนข้างเย็น เข้าไปด้านในก่อนพวกเราค่อยว่ากัน”

สิ่งที่ต้องพูด ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องพูดออกไปอยู่ดี เสด็จอาเก้าเองก็ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด เดินเข้าไปด้านในของหอคอย ด้านในของหอคอยมืดสนิท แต่การมองเห็นนั้นก็ยังดีกว่าด้านนอกมาก อย่างน้อยสายลมอันรุนแรงก็ไม่สามารถพัดเข้ามาได้

ซีหลิงเทียนอวี่ไม่พูดเสด็จอาเก้าก็ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด ยืนรออยู่ในความมืด รอให้ซีหลิงเทียนอวี่พูดออกมา ซีหลิงเทียนอวี่รออยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่ได้ยินเสียงเสด็จอาเก้าบังคับให้เขาพูด สุดท้ายจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากพูดออกมาด้วยตนเอง

“ป้าของข้า องค์หญิงจางกำลังทรงพระครรภ์”

องค์หญิงจางแห่งซีหลิง แม่แท้ ๆ ของโจ่วอันที่มีความสัมพันธ์กับอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายแห่งซีหลิง แต่งงานกับอัจฉริยบุคคลแห่งซีหลิงผู้อาวุโสหยินหลี่ หลังจากแต่งงานมายี่สิบกว่าปีในที่สุดก็ทรงพระครรภ์ ข่าวนี้ถือว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดา

ตอนแรกคิดว่าเสด็จอาเก้าจะตกใจกับข่าวนี้ คิดไม่ถึงว่าเสด็จอาเก้าจะถามออกมาอย่างนิ่งสงบ “ได้รับการพิสูจน์แล้วใช่หรือไม่?”

เสด็จอาเก้ากังวลว่าการตั้งครรภ์ของอีกฝ่ายจะเป็นเรื่องโกหก ใช้สิ่งนี้เพื่อรั้งตัวผู้อาวุโสหยินหลี่เอาไว้ ทำให้เขาไม่ได้เข้าไปในพระราชสำนัก

ต้องบอกเลยว่าการที่ผู้อาวุโสหยินหลี่ได้พบกับองค์หญิงจางถือเป็นความโชคร้ายอย่างมหันต์ ในตอนที่เขากำลังเตรียมตัวเข้าไปในพระราชสำนักอย่างเต็มภาคภูมิ เขาติดกับองค์หญิง ยังไม่ทันได้แต่งงานกันก็ถูกสวมเขา ไม่เพียงแค่ถูกตัดออกจากอำนาจหน้าที่ และยังกลายเป็นตัวตลกของซีหลิงไปโดยปริยาย

หลังจากทำงานหนักมากว่ายี่สิบปี เขามีโอกาสได้เข้าไปในพระราชสำนักอีกครั้งเพื่อความก้าวหน้าของตนเอง แต่องค์หญิงที่เป็นฮูหยินของเขากลับตั้งครรภ์ จากสถานการณ์ดังกล่าวทำให้เขาต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง

“เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน การแสร้งทำเป็นว่าตั้งครรภ์สามารถมองออกได้อย่างง่ายดาย” การที่ผู้หญิงวัยกลางคนตั้งครรภ์นั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดา คนที่ให้ความสนใจก็มีไม่มากนัก ดังนั้นซีหลิงเทียนอวี่สามารถมั่นใจได้ว่ามันเป็นความจริงอย่างแน่นอน

“เป็นความคิดเสด็จพ่อของเจ้า หรือเป็นความคิดของนางเอง?” ต้องบอกเลยว่าเวลานี้ทุกอย่างไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ การเคลื่อนไหวครั้งนี้ขององค์หญิงจางทำให้แผนการทั้งหมดของเสด็จอาเก้าต้องยุ่งเหยิง โชคดีที่นางแค่ดึงผู้อาวุโสหยินหลี่เข้าไปเกี่ยว ไม่ได้ดึงวังหลังของซีหลิงและองครักษ์เสื้อแพรเข้าไปเกี่ยวด้วย

“เป็นความคิดของนางเอง จากคำรายงาน เสด็จพ่อของข้าเขายอมรับโดยนัย” ผู้อาวุโสหยินหลี่จะหลุดจากพันธนาการครั้งนี้ได้หรือไม่ เวลานี้เสด็จอาเก้าไม่ได้สนใจ แต่จักรพรรดิสนใจคนผู้นี้ ผู้ที่ปรากฏตัวออกมาก็มีตำแหน่งสูงส่ง และยังถูกปกป้องโดยตระกูลของฮองเฮา

ซีหลิงเทียนอวี่สามารถเดินอยู่ได้ ตระกูลของฮองเฮายังสามารถปกป้องตำแหน่งของผู้อาวุโสหยินหลี่ได้ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเพราะอะไร จักรพรรดิแห่งซีหลิงกับจักรพรรดิของตงหลิงนั้นต่างกัน จักรพรรดิแห่งซีหลิงไม่ชอบให้ลูกชายของตนเองต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงตำแหน่ง มิเช่นนั้นตำแหน่งซื่อจื่อคงไม่ถูกแต่งตั้งขึ้นก่อนกำหนด แม้มันจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยก็ตาม

เมื่อรู้เรื่องราวเหล่านี้ เสด็จอาเก้าก็รู้ว่าตนเองต้องทำอะไรต่อไป แต่หากให้เขายอมแพ้ไปอย่างนี้ เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ เสด็จอาเก้าถามออกมาอย่างโหดร้าย “ลูกของใคร?”

ควับ……ซีหลิงเทียนอวี่ยิ้มออกมาทันที มีแค่เสด็จอาเก้าเท่านั้นที่กล้าถามออกมา โดยทั่วไปแล้ว เด็กในครรภ์ขององค์หญิงก็ต้องเป็นลูกขององค์หญิงกับสามีของเขา แต่องค์หญิงจางแห่งซีหลิงของพวกเขาไม่ใช่

“ไม่รู้ ดุผิวเผินแล้วมันน่าจะเป็นลูกของผู้อาวุโสหยินหลี่ ช่วงเวลาที่นางตั้งครรภ์ ผู้อาวุโสหยินหลี่เคยไปค้างที่จวนของนางหนึ่งคืน คืนนั้นผู้อาวุโสหยินหลี่เมามาก หลังจากตื่นขึ้นมาก็นอนอยู่กับองค์หญิงจางบนเตียง แต่ผู้อาวุโสหยินหลี่มั่นใจเป็นอย่างมากว่าเขาไม่ได้ทำอะไรกับองค์หญิงจางอย่างแน่นอน แต่ไม่สนว่าเขาได้ทำอะไรหรือไม่ เวลานี้เขาทำได้เพียงแค่ยอมรับ” เรื่องความสัมพันธ์ลับในเหล่าราชวงศ์ ซีหลิงเทียนอวี่มีความเข้าใจและข้อมูลมากกว่าเสด็จอาเก้า ต่อให้เสด็จอาเก้าส่งคนไปตรวจสอบก็ไม่มีทางได้ข้อมูลที่ละเอียดและรวดเร็วเหมือนกับเขา

พูดอีกอย่าง กองกำลังในซีหลิงของเสด็จอาเก้า ส่วนใหญ่ยกให้เป็นการควบคุมของซีหลิงเทียนอวี่ นี่เปรียบเสมือนการเชื่อใจสำหรับเขา ซีหลิงเทียนอวี่จะรู้เรื่องราวทุกอย่างในซีหลิงก่อน มันก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

หลังจากเสด็จอาเก้าได้ยินเช่นนั้น พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจว่า “น่าสงสารเสียจริง” ความเป็นจริงเสด็จอาเก้าต้องการพูดออกไปว่าโง่เสียจริง ถูกองค์หญิงจางเอาเปรียบมานานขนาดนี้ สุดท้ายก็ยังตกอยู่ในกำมือขององค์หญิงจาง

“ที่จริงมันก็น่าสงสาร อายุมากขนาดนี้แล้วยังถูกสวมเขา ทั้งหมดเป็นเพราะความใจกว้างของผู้อาวุโสหยินหลี่ หากเป็นข้า ข้าคงกระโดดน้ำตายไปตั้งนานแล้ว” หากเปลี่ยนเป็นเขา เขาไม่มีทางยอมรับเป็นอันขาด ผู้อาวุโสหยินหลี่มีความสามารถในการอดทน อดทนเสียยิ่งกว่าเต่า

“ต่อให้เขาตายไปก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เขาไม่ได้ตัวลำพัง ด้านหลังของเขายังมีคนอยู่อีกทั้งตระกูล คนในตระกูลของเขาจะเหี่ยวเฉา หากเขาตาย ตระกูลของเขาก็จะพังทลายไปด้วย” นี่ไม่ใช่เรื่องเกินจริง ลูกหลานของผู้อาวุโสหยินหลี่ตกอยู่ใต้การควบคุมขององค์หญิงจางโดยไม่ตั้งใจ และสูญเสียความเป็นตัวเองไปทีละคน

ยอดเยี่ยม จักรพรรดิแห่งซีหลิงใช้งานคนได้ยอดเยี่ยม ใช้องค์หญิงที่ถูกทอดทิ้งเพียงคนเดียวสร้างความวุ่นวายให้กับผู้อาวุโสหยินหลี่ซึ่งเป็นนักปราชญ์ผู้ชาญฉลาด มันคือการสังหารโดยไม่เสียเลือดเนื้อ

“เรื่องนี้มันก็จริง หากยอมตายแบบนั้น มันก็คงจะขี้ขลาดเกินไป” เหมือนตอนพิการ เขาไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเลย แม้ในสายตาของคนอื่นองค์ชายที่ขาพิการทั้งสองข้างจะไร้ซึ่งอนาคต แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ และมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าสิ่งที่เขาเลือกนั้นถูกต้อง หากวันนั้นเขาไม่เลือกยืนหยัดต่อไป เขาจะมีวันนี้ได้อย่างไร

“เรื่องนี้เจ้าคิดจะจัดการกับมันอย่างไร? ป้าของข้าตั้งครรภ์ คนภายนอกต่างเห็นว่าเป็นลูกของผู้อาวุโสหยินหลี่ หากจะให้ผู้อาวุโสหยินหลี่เข้ารับตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายในเวลานี้เกรงว่าคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” แผนการอื่นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่จุดนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องปรับ

หากได้รับข่าวก่อนหน้านี้ เสด็จอาเก้าอาจจะละทิ้งผู้อาวุโสหยินหลี่โดยไม่ลังเล แต่ตอนนี้เขามีแผนการที่ดีกว่านั้น

“เรื่องของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายเอาไว้ก่อน รอจนกว่าลูกขององค์หญิงจางจะคลอดออกมา” เรื่องนี้ต้องใช้เวลาเก้าเดือน เขาอดทนรอได้ และเขาก็เชื่อว่าผู้อาวุโสหยินหลี่สามารถอดทนรอได้เช่นกัน

“ตกลง” ภายในความมืด ซีหลิงเทียนอวี่มองไม่เห็นการแสดงออกของเสด็จอาเก้า แต่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พลุ่งพล่านออกมาจากร่างกายของเสด็จอาเก้า ซีหลิงเทียนอวี่รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งร่างหาย เขารู้ว่าป้าของเขากำลังเผชิญหน้ากับหายนะ

“เจ้าคิดจะทำเช่นไร เจ้าอย่างบุ่มบ่าม เสด็จพ่อของข้าไม่มีทางยอมให้เกิดเรื่องอื้อฉาวในราชวงศ์อย่างแน่นอน” ซีหลิงเทียนอวี่สัมผัสได้ว่าเสด็จอาเก้าต้องการทำอะไร เนื่องจากสามารถคาดเดาได้ เขาถึงรู้สึกกังวล

ลูกในท้องของป้าเขา ไม่ว่าจะเป็นลูกของใคร ผู้ที่ต้องยอมรับมีเพียงผู้อาวุโสหยินหลี่เท่านั้น มิอาจเป็นใครอื่นได้