นายน้อยเจ้าสำราญ - ตอนที่ 1122 ชนะอย่างใสสะอาด

ตอนที่ 1122 ชนะอย่างใสสะอาด

ในท้องทะเลกว้างใหญ่ ชั้นบรรยากาศเต็มไปด้วยควันจากเครื่องจักรไอน้ำ นกนางนวลเหล่านั้นที่โบยบินอยู่เหนือน่านน้ำดูเหมือนจะได้กลิ่นที่แปลกไปจากเดิม พวกมันจึงบินกระจัดกระจายไปตัวละทิศละทาง

บัดนี้กองทัพเรือทั้งสองอยู่ห่างกันเพียง 2 ลี้เท่านั้น และจากกล้องส่องทางไกลสามารถมองเห็นผู้คนที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนเรือรบของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างชัดเจน

จั่วมู่วางกล้องส่องทางไกลลงแล้วออกคำสั่งกับผู้ถ่ายทอดคำสั่งว่า “เรือทุกลำให้เตรียมพร้อมเป็นคราสุดท้าย เมื่อเรือของศัตรูเข้ามาในระยะ 90 จั้ง…ให้โจมตีได้ทันที ! ”

เมื่อคำสั่งนี้ถูกส่งออกไป นั่นหมายความว่าสงครามกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว นอกจากนี้ยังหมายถึงทหารเรือของต้าเซี่ยกำลังจะได้รับการทดสอบในสนามจริงแล้ว

จั่วมู่ยืนนิ่งอยู่กับที่ ลมทะเลทำให้ผมของเขาพลิ้วไสว ชุดเกราะสีเงินสว่างสดใสส่องแสงเจิดจ้าท่ามกลางดวงสุริยา

ฟางจาวหยางเสนาธิการกองทัพที่หนึ่งของกองทัพเรือวางกล้องส่องทางไกลลง เขาจ้องมองไปยังจั่วมู่ที่บัดนี้มีสีหน้าจริงจังเป็นอย่างยิ่ง จากนั้นก็เอ่ยถึงหัวข้อสนทนาที่มิเกี่ยวข้องกับการทำสงครามขึ้นมาว่า

“ท่านจั่ว สงครามนี้หากสิ้นสุดลงแล้ว อ้อมิใช่ ! หลังจากที่กลับมาจากฝูหล่างจีแล้ว ข้าอยากจะลาพักสักหน่อย”

“เพราะเหตุใดกัน ? เจ้าเบื่อแล้วเยี่ยงนั้นหรือ ? ”

ฟางจาวหยางส่ายศีรษะเบา ๆ “การออกรบในทะเลเป็นความฝันของข้าและท่าน ข้าคิดเพียงแค่ว่า…ข้าเข้าร่วมกองทัพเรือที่หนึ่งได้สองปีแล้ว เอาแต่ฝึกซ้อมทั้งวันทั้งคืน มิกล้าจะขาดซ้อมแม้แต่วันเดียว ทว่าข้ากลับเพิกเฉยต่อภรรยาและลูก ๆ เสียได้”

สายตาของจั่วมู่ยังคงมองออกไปยังท้องทะเล เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ข้าให้สัญญา เมื่อถึงเวลา…เจ้าจะได้ลาหยุด 2 เดือน เจ้าช่วยดูแลคนในครอบครัวของข้าและหมู่บ้านชาวประมงของพวกเราด้วย”

“ท่านจั่ว ข้าคิดว่าหลังกลับมาจากฝูหล่างจีแล้ว ทหารเรือคงจะมิมีสงครามใดให้รบอีก ท่านจะกลับไปพร้อมกับข้าหรือไม่ ? ”

จั่วมู่ฉีกยิ้มกว้างออกมา “เจ้าคงจะมิรู้สินะ การออกเดินทางในครานี้เป็นเพียงเส้นทางหนึ่งเท่านั้น ฝ่าบาทตรัสว่าใต้หล้านี้เป็นทรงกลม หากเดินทางออกไปในทะเลทั้งสี่ทิศก็จะมีเส้นทางเดินเรือที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งหมายความว่าจะมีประเทศอีกมากมายตามแนวชายฝั่ง”

“บัดนี้เป็นเวลาทองของฝ่าบาท เกรงว่าในปีต่อ ๆ ไป ทหารเรือของต้าเซี่ยจะมิเพียงสำรวจเส้นทางเหล่านี้เท่านั้น ทว่ายังจะพิชิตประเทศเหล่านั้นทั้งสี่ทิศทางอีกด้วย ! ”

ฟางจาวหยางรู้สึกดีใจขึ้นมาทันใด “หมายความว่ายังมีสงครามให้รบอยู่อีกหรือ ? ”

“แน่นอน มิเพียงแค่ทหารเรือเท่านั้น ต่อให้เป็นทหารบก…หากว่าฝ่าบาทมีพระประสงค์ ก็คงมีสงครามให้รบเช่นกัน เนื่องจากใต้หล้านี้ยิ่งมองก็ยิ่งกว้างขวาง”

จั่วมู่สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเอ่ยว่า “อย่าได้คิดมากไปเลย พวกเราในฐานะทหารเรือก็ควรจะมีความจงรักภักดีต่อประเทศชาติ พวกเรามาจบการต่อสู้นี้ลงอย่างสวยงามกันเถิด จากนั้นก็ติดตามฝ่าบาทไปท่องโลกภายนอก”

“อืม ! ” ฟางจาวหยางพยักหน้าตอบรับอย่างหนักแน่น จากนั้นเขาจึงหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมามองดูเรือรบของศัตรูที่ใกล้เข้ามากว่าเดิม

บนเรือธงของฝูหล่างจี โบลล์เองก็กำลังใช้กล้องส่องทางไกลมองดูกองทัพเรือของต้าเซี่ยอยู่เช่นกัน

เขามองเห็นธงรบบนเรือธงของต้าเซี่ย มันพริ้วไหวไปตามลมทะเล บนนั้นมีดาบและนกอินทรีที่กำลังโผทะยานสู่ท้องนภา

เขาแสยะยิ้มออกมาทันใด เรือรบของตนมีมากถึง 100 ลำ ทว่าอีกฝ่ายมีเพียงแค่ 18 ลำเท่านั้น !

แน่นอนว่าเขาเห็นเรือของฝ่ายศัตรูมีขนาดที่ใหญ่กว่าเรือของตน นั่นหมายความว่าเรือนั้นบรรจุกระสุนได้มากกว่า แล้วอย่างไรเล่า ?

เมื่อทำลายกองเรือนี้จนสิ้นแล้ว กองเรือของเขาก็จะสามารถเข้ายึดครองแคว้นหลิวได้อีกครา จากนั้นก็เดินทางไปพิชิตดินแดนเทพในตำนานนั่นเสีย

คทาของจักรพรรดินีจะต้องถูกปักลงบนผืนปฐพีของดินแดนตะวันออกในตำนานนั้น และธงของฝูหล่างจีจะโบกสะบัดในทุก ๆ แห่งของดินแดนตะวันออกนี้ !

“คำสั่ง…เรือรบทุกลำ เมื่อเข้าใกล้เรือรบของศัตรูในระยะ 45 จั้งให้เริ่มโจมตีทันที ! ”

“ข้าให้เวลาพวกเจ้าครึ่งชั่วยาม หลังจากครึ่งชั่วยาม ข้าต้องการให้เรือรบของฝ่ายศัตรูทุกลำจมดิ่งลงสู่ท้องทะเล ! ”

……

……

ณ เรือรบเป่ยเซียวห้าว ถังไคหยวนผู้บัญชาการกองพลที่หนึ่งของกองทัพเรือที่หนึ่งขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาจ้องไปที่เรือรบศัตรูทั้งหกลำที่กำลังเผชิญหน้ากับเขา

“ระยะทางห่างจากเรือของศัตรู 1 ลี้ คำสั่ง…หางเสือซ้ายเต็ม ด้านขวาบนชั้นสองมุ่งเป้าไปที่เรือลำแรกของศัตรู และด้านขวาชั้นหนึ่งมุ่งเป้าไปที่เรือศัตรูลำที่สอง พวกเจ้าทั้งหลาย ข้าต้องการให้พวกเจ้าโจมตีและทำลายเรือของศัตรู 2 ลำในการเผชิญหน้ากันคราแรก ! ”

“ปืนใหญ่ทั้งด้านหน้าและด้านหลังเตรียมพร้อม ทำให้ได้เหมือนที่ฝึกมา เมื่อเรือรบกลับลำจงใช้พลังของลูกไฟจัดการพวกมัน ! ”

เมื่อเสียงของถังไคหยวนส่งผ่านเครื่องขยายเสียงไปยังส่วนต่าง ๆ ของเป่ยเซียวห้าว ทหารทั้งหมดก็ได้เข้าสู่สภาวะการต่อสู้อย่างฮึกเหิม

ปืนใหญ่ 20 กระบอกยื่นออกไป ลำปืนสีดำมันกระทบกับแสงสุริยาจนเกิดประกายวาววับ

“ระยะ 150 จั้ง หางเสือซ้ายเต็มกำลัง… 120 จั้ง…จับจ้องเป้าหมาย 90 จั้ง…ยิง ! ”

ยุทธวิธีทั้งหมดของเรือรบ 18 ลำนั้นดำเนินไปอย่างพร้อมเพรียง ในขณะที่ธงคำสั่งของจั่วมู่ยกลง ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังกัมปนาทขึ้นมา

มือของโบลล์ที่กำลังถือกล้องส่องทางไกลสั่นเทาอย่างรุนแรง รูม่านตาของเขาหดตัวลงทันใด ระยะห่าง 90 จั้ง ! นี่คือระยะหวังผลที่ไกลที่สุดของเรือรบของเขา ทว่าศัตรูก็ได้เปิดฉากยิงก่อนแล้ว !

นี่พวกเขายิงไปเรื่อยเปื่อยหรือระยะการยิงของพวกเขาไกลกว่ากัน ?

ทว่าในมิช้าเขาก็ได้รู้คำตอบ

“ตู้ม…ปึง…ปัง… ! ”

เสียงระเบิดดังกึกก้องท่ามกลางความเงียบสงบของท้องทะเลอันกว้างใหญ่

ในรอบแรก เรือรบทั้งสิบแปดลำยิงกระสุนออกไปทั้งสิ้น 720 นัด ยิงถูกเป้าหมายอย่างน้อย 500 นัด ท่ามกลางท้องทะเลนี้ กองทัพเรือของฝูหล่างจีมีเรือรบจำนวน 36 ลำที่เกิดเปลวไฟลุกโชน โบลล์สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เขาแทบจะหายใจมิออกเมื่อเห็นว่าเรือรบทั้งสามสิบหกลำของเขาจมดิ่งลงสู่ท้องทะเล !

นี่มันเกิดอันใดขึ้นกัน ?

เขากลืนน้ำลายลงคอแล้วรีบออกคำสั่งว่า “ยิง ! ในระยะไกลที่สุด ! ”

เรือรบที่เหลืออีก 64 ลำดูเหมือนจะตื่นตระหนกเช่นกัน พวกเขาคาดมิถึงว่าเรือรบของศัตรูสามารถโจมตีได้อย่างแม่นยำในระยะไกลเช่นนี้

บัดนี้คือเวลาที่เรือรบของศัตรูกลับลำเพื่อปรับแถว ซึ่งเป็นเวลาอันดีที่จะโจมตี

เรือรบทั้งหกสิบสี่ลำกำลังยิงปืนใหญ่ออกไปด้วย เสียงดังสนั่นลั่นมหาสุมทร กระสุนปืนใหญ่หลายพันนัดพุ่งใส่กองทัพเรือที่หนึ่ง

“ตู้ม… ! ”

โม่โจวห้าวถูกยิง กระสุนตกลงมาบนดาดฟ้าของโม่โจวห้าว การระเบิดทำให้เกิดการพลิกคว่ำของปืนใหญ่ ทหารหลายสิบนายที่ยืนอยู่บนป้อมปืนหน้าล้มลง ทว่าก็มิสามารถเจาะเกราะที่แข็งแกร่งของโม่โจวห้าวได้

“20 คนขึ้นไปบนป้อมปืนหน้าเพื่อเข้าแทนที่ ! ”

เฉินฉงซาน ผู้บัญชาการโม่โจวห้าวตะโกนว่า “ป้อมปืนหลังเล็งให้ดี ยิง ! ”

“มือยิงทางด้านซ้ายทั้งหมดเตรียมการ…เหมือนเมื่อครู่ ศัตรูเหล่านี้เป็นเพียงเต้าหู้อ่อน การยิงโดยพร้อมเพียงแค่สามคราก็สามารถกำจัดพวกมันได้แล้ว”

ทหารเรือกองทัพที่หนึ่งทั้งหมดของต้าเซี่ยต่างก็ตื่นเต้นหลังจากระดมยิงรอบแรกออกไป มันมิได้ต่างจากการฝึกซ้อมเท่าใดนัก ศัตรูมองดูแล้วเหมือนจะมีมาก ทว่าแท้จริงแล้วเป็นเพียงการข่มขู่ ดีแต่เปลือกนอกเท่านั้น

ในขณะนี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ได้ทะยานขึ้นมา แม้ว่าเรือรบหกในสิบแปดลำจะถูกยิง สองลำในนั้นถูกยิงด้วยกระสุน 4 ลูก ทว่าฐานที่แข็งแรงย่อมสามารถต้านทานการโจมตีของศัตรูได้ พวกเขายังคงมีประสิทธิภาพในการรบที่แข็งแกร่งดังเดิม

โบลล์วางกล้องส่องทางไกลลง ในใจของเขารู้สึกตกตะลึงมากยิ่งนัก ให้ตายสิ ! จมเรือพวกมันมิได้แม้แต่ลำเดียว !

ยิ่งกว่านั้น เรือของศัตรูยังคงรักษาการยิงที่แม่นยำเอาไว้ได้ดังเดิม ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ กองเรือสำรวจของเขาได้จมลงอีก 6 ลำ !

สงครามนี้…จะสู้ต่อไปได้เยี่ยงไร !

ควรหนีเอาตัวรอดก่อนดีกว่า !

เขารีบมุ่งหน้าไปยังห้องโดยสารของแกรนด์ดยุกฟิลิปทันที

บัดนี้ในห้องโดยสารของแกรนด์ดยุกฟิลิปกำลังเร่าร้อน “ข้าชื่นชอบเสียงระเบิดดังลั่นฟ้าเช่นนี้เสียเหลือเกิน…”