นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature ) - ตอนที่ 135 รูปแบบเปิดเกมที่แปลกประหลาด
ตอนที่ 135 – รูปแบบเปิดเกมที่แปลกประหลาด
ตอนเที่ยง ทีมล่าฤดูใบไม้ร่วงหยุดที่ข้างทาง ทำการพักผ่อนสั้น ๆ
เหล่าข้ารับใช้แต่ละคนหยิบกล่องอาหารรักษาอุณหภูมิแบบที่ชิ่งเฉินเคยเห็นแล้วก็ของจำพวกเตาไฟฟ้าออกมา เริ่มต้นหุงข้าวผัดกับข้าว ทั้งหมดไม่ต้องจุดไฟ
ดูท่า แหล่งจ่ายพลังงานในขบวนรถล่าฤดูใบไม้ร่วงน่าจะก้าวหน้ากว่าชาวป่า
คิด ๆ ดูก็ถูก แหล่งจ่ายไฟฟ้าไร้สายที่พวกฉินเฉิงใช้คือ “เครื่องปฏิกรณ์โลหะผสมตะกั่วบิสมัทรุ่นฉี่หมิงซิง 3” ที่โล๊ะมาจากรถถังต่อสู้หลัก ‘ประเภทภูเขา’ พวกลูกหลานกลุ่มการเงินย่อมมีอุปกรณ์ที่ทรงพลังกว่า
ณ ขณะนี้เอง ขบวนรถจินไดที่เดิมทีตามหลังมาช้า ๆ ถึงกับไม่ได้หยุด ฉวยจังหวะที่ทีมล่าฤดูใบไม้ร่วงรับประทานอาหารเร่งความเร็วอย่างกะทันหัน คล้ายอยากจะฉวยโอกาสนี้สลัดทิ้งหลี่อีนั่ว
หลี่อีนั่วมองดูไฟท้ายของอีกฝ่ายอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้ให้ทุกคนขึ้นรถไล่กวดในทันที “ให้เวลาพวกเขาหน่อย ดูซิว่าพวกเขาจะหนีไปได้ไกลแค่ไหน”
ชิ่งเฉินและหลี่ซูถงยืนข้างกันมองดูโชว์ เป้าหมายของพวกเขาครั้งนี้ใไม่ใช่ตระกูลจินได ดังนั้นไม่ใส่ใจเลยว่าตระกูลจินไดหนีหรือไม่หนี
กลับกัน สิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งสองรู้สึกประหลาดใจคือ “หลี่เฉิงซี” นักท่องเวลาที่ถูกพาขึ้นรถหลี่อีนั่วก่อนหน้านี้คนนั้น ตอนนี้กำลังตามหลังหนานเกิงเฉินอย่างสงบเสงี่ยม
หนานเกิงเฉินไปไหน เขาก็ไปนั่น
หนานเกิงเฉินอยากนั่ง เขาก็ช่วยหาของมารองพื้น
”ทำไมฉันดูไม่เข้าใจเลยสักนิดล่ะเนี่ย” หลี่ซูถงอุทานอย่างทึ่ง ๆ
”เอ่อ” ชิ่งเฉินคิด “ครูครับ ผมก็ดูไม่เข้าใจสักนิด……”
หลี่อีนั่วคนนี้ไม่แยแสสถานะนักท่องเวลาก็ช่างเถอะ แต่อีกฝ่ายเปลี่ยนหลี่เฉิงซีให้กลายเป็นเบ๊ของหนานเกิงเฉินทำไมล่ะ
ชิ่งเฉินเดาเสียงเบา ๆ ว่า “ครูครับ ผมสงสัยว่าหลี่อีนั่วรู้แล้วว่าหนานเกิงเฉินเป็นนักท่องเวลา ดังนั้นรวบรวมนักท่องเวลาคนอื่น วางแผนจะสร้างอิทธิพลให้หนานเกิงเฉินที่โลกภายนอกสักหน่อย เธอควบคุมนักท่องเวลาที่ค้นพบไว้ในมือ จากนั้นให้คนพวกนั้นรับใช้หนานเกิงเฉินที่โลกภายนอก”
”มีเหตุผลอยู่หลายส่วน” หลี่ซูถงหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “ยายหนูนี่เรียกได้ว่ามีรักแท้ต่อเพื่อนนักเรียนคนนั้นของเธอเลยนะ……”
ศิษย์อาจารย์สองคนนี้เดิมยังรู้สึกว่าหลังจากพวกเขาถูกบังคับให้ตามขบวนรถการล่าฤดูใบไม้ร่วง ชีวิตในป่าจะกลายเป็นน่าเบื่อมาก
แต่ทว่าหลังจากนักท่องเวลาสองคนมาถึง พวกเขาก็คล้ายกับจีนมุงแทะเมล็ดแตงที่ในใจจุดไฟแห่งการซุบซิบนินทาจนลุกโชน
ชีวิตมีความหวังขึ้นทันใด
ทั้งสองคนหันเหสายตาไปทางโจวเซวียนอีก กลับค้นพบว่าตอนที่เหล่าข้ารับใช้ทำอาหาร เจ้าหมอนี่ก็อยู่ข้าง ๆ เตรียมวัตถุดิบ, หั่นเนื้อ, เด็ดผักอย่างขยันขันแข็ง
ไม่ไปแตะสินค้าไฮเทคพวกนั้นเลยเพื่อเลี่ยงไม่ให้โชว์โง่
”ครูดูสิครับ ข้ารับใช้คนอื่นไม่ค้นพบเลยว่าเขาใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าพวกนั้นไม่เป็น” ชิ่งเฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้มร่าเริง “แล้วยังรู้สึกว่าเขาทำงานขยันขันแข็งเป็นพิเศษ”
”อืม สายตาเขาก็ช่างสอดส่ายมาก หั่นเนื้อแล้วยังสามารถเรียนว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าใช้ยังไงไปพลางได้ด้วย” หลี่ซูถงก็รู้สึกว่าน่าสนใจ
ฉินอี่อี่ที่อยู่ไม่ไกลรู้สึกฉงนอยู่บ้าง ศิษย์อาจารย์สองคนนี้เหมือนจะเริ่มกลายเป็นประหลาด ๆ อยู่สักหน่อยตั้งแต่เช้าวันนี้ เอาแต่สุมกันซุบซิบอะไรอยู่ตลอด ทุกครั้งตอนที่เธอเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจะปิดปากไม่คุย……
น่าโมโห
”นี่ ครูครับ” ชิ่งเฉินเคี้ยวแท่งโปรตีนพลางกล่าว “สายตาของโจวเซวียนนี่จ้องอยู่บนตัวหนานเกิงเฉินกับหลี่อีนั่วตลอดเลย”
บ่ายวันนั้น นักท่องเวลาที่นั่งในกระบะคนนี้อยากชักนำหัวข้อสนทนาไปที่ตัวหลี่อีนั่วอย่างจงใจแต่ทำเสมือนไร้เจตนาหลายครั้ง แต่ด้วยความที่ไม่อยากเปิดเผยเจตนาของตนเอง ดังนั้นล้วนล้มเหลว
ชิ่งเฉินระงับเสียงหัวเราะ อยากดูว่าอีกฝ่ายวางแผนจะทำอะไรมาโดยตลอด
หลี่ซูถงเลือกที่จะช่วยเหลือดื้อ ๆ ถามข้ารับใช้ที่ชอบซุบซิบตรง ๆ ว่า “บอกพวกเราเรื่องคุณหนูอีนั่วกับเด็กหน้าขาวนั่นละเอียด ๆ หน่อยสิ”
ข้ารับใช้ปากเปราะที่ชอบซุบซิบคนนั้นมองไปโดยรอบ ค้นพบว่าข้ารับใช้กลางคนที่รับผิดชอบพวกเขาคนนั้นนอนหลับแล้ว เล่าน้ำไหลไฟดับทันทีว่า “พวกเราก็ไม่รู้ ตระกูลหลี่จัดแจงเรื่องแต่งงานให้คุณหนูอีนั่วตั้งหลายครั้ง แต่คุณหนูอีนั่วไม่เคยตกลงเลย แต่ก่อนทุกคนล้วนนึกว่าท่านชอบเด็กสาว ผลคือจู่ ๆ หาเด็กหน้าขาวคนนี้ออกมา……”
เวลาตอนบ่ายทุกคนจะคุยเรื่องซุบซิบของตระกูลหลี่กันเป็นหลัก: คนที่มีความสัมพันธ์กับคุณหนูอีนั่วดีที่สุดคือเด็กหญิงตระกูลหลี่สายตรงที่ชื่อหลี่ถงอวิ๋น คุณหนูอีนั่วชอบเด็กหน้าขาว แต่ก็เริ่มเห็นจากหนานเกิงเฉินคนแรก ยังไม่เคยชอบคนอื่น ผู้นำตระกูลของตระกูลหลี่ชอบคุณหนูอีนั่วกับคุณหนูถงอวิ๋นมาก……
โจวเซวียนฟังทุกอย่างนี้จนตาเป็นประกายอย่างกับว่าตอนที่ง่วงนอนมีคนยื่นหมอนมาให้ ถึงขนาดที่ว่าตอนมองหลี่ซูถงจะมีสีหน้าขอบคุณเป็นครั้งคราว
แน่นอนว่า เขามั่นใจว่าหลี่ซูถงจะไม่สั่งเกตเห็นทุกสิ่งนี้เลย……
โจวเซวียนสงบสำรวมมาก คืนวันนั้นยังไม่แสดงความผิดปกติอะไรออกมา นี่ทำให้ชิ่งเฉินกับหลี่ซูถงผิดหวังอยู่บ้าง
แต่ทว่าตอนเที่ยงวันรุ่งขึ้น โจวเซวียนถืออาหารที่เพิ่งทำเสร็จเดินไปหาหลี่อีนั่ว
ตอนที่เขาเดินไปถึงตรงหน้าเด็กสาวกำยำคนนั้นจงใจยกมือปัดผมหน้าม้าครึ่งหน้าของตนเองในพริบตาที่วางถาด เผยรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเขาออกมา
ชิ่งเฉินกับหลี่ซูถงที่กำลังกินข้าวอดพ่นอาหารที่อยู่ในปากออกมาพร้อมกันไม่ได้ “พรูด!”
คนอื่นอาจจะยังไม่สังเกตเห็นอะไร แต่ศิษย์อาจารย์สองคนที่จับตามองโจวเซวียนเงียบ ๆ มาโดยตลอดทราบชัดเจนจนเกินไปแล้วว่าโจวเซวียนคิดจะทำอะไร
ศิษย์อาจารย์สองคนคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายหลังจากที่รู้ว่าหลี่อีนั่วชอบเด็กหน้าขาวจะเลือกรูปแบบเปิดเกมยั่วยวนอันนี้!
…………………………
ตอนที่ 136 – ไอ้หยา!
