นิยามแห่งราตรี (Night’s Nomenclature ) - ตอนที่ 47 เมืองไซเบอร์
วันที่ 2 โทว์ ปี 126
ณ หมู่เกาะเทียม ที่ท่าเทียบยานเหาะ
“หัวหน้าาาา!”
“หัวหน้าาาฑาทิม!?!”
“คิดถึงหัวเน่าจังเลยครับ!”
*กรรร!*
“โอ๊วว! พวกแก!! นี่คิดถึงข้าคนนี้มากขนาดนี้เลยเรอะ!!”
ชายเผ่ายักษ์ผมสีเปลวเพลิงคนหนึ่งกำลังร้องไห้ทั้งน้ำตา ต่อหน้ากลุ่มเผ่ายักษ์กับมังกรอีกสี่ตัว
ข้างหลังของกลุ่มยักษ์กับมังกรทั้งสี่ มียานรูปทรงกระทิงสีเงินจำนวนสี่ลำที่ดูใหม่เอี่ยม กำลังสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้าอย่างโดดเด่นเป็นสง่า
ชายเผ่ายักษ์ผมสีเปลวเพลิงคนนั้นหันไปมองทางลูกน้องสุดรัก
หันไปมองมังกรสุดรัก
หันไปมองยานกระทิงสุดรัก
เมื่อหันไปมองดูว่าทุกคนยังสุขสบายดี เขาจังเริ่มออกวิ่งเข้าไปโผกอดทุกคนด้วยความคิดถึง
“… ว่าแต่เมื่อกี้เหมือนจะมีใครสักหลอกด่าข้าอยู่ใช่ไหม? ”
“โอ๊ย! เจ็บนะหัวหน้า!”
กอด แล้วเริ่มไล่เขกกะโหลกลูกน้องตัวเองเบา ๆ เรียงตัวไป
[ฑาทิม]
ชายเผ่ายักษ์ผู้น่าสงสาร
เขาถูก [อีกาดำ] สุดยอดมือปืนขององค์กรกินเนื้อผิดกฏหมาย [คาร์นิวอย] จับตัวไปตั้งแต่วันที่ 50 ของเดือนที่แล้ว
ไม่มีข้อความใด ๆ ถูกทิ้งเอาไว้ให้ลูกน้องของเขา นอกจากร่องรอยของวินาศกรรมตรงลานทางเดินริมทะเลที่ตั้งอยู่ใกล้กับหลังร้านบริการเผ่านางไม้
“พวกเราพยายามตามหาหัวหน้าแทบตายเลยครับ!”
“พอผ่านมาได้สิบกว่าวันยังไม่มีข่าวของหัวหน้า… พวกเราแทบจะหมดหวัง และพากันนึกว่าหัวหน้าตายไปแล้ว…”
“โชคดีที่มีการแจ้งกลับมาจากตำรวจสากล ว่าเจอหัวหน้าแล้ว ไม่งั้นได้มีเอาดาบของหัวหน้าไปประมูลขายในตลาดแน่ครับ”
“เฮ้ย! พวกแกอย่าคิดเอาดาบของยายพรุนไปขายทิ้งขว้างแบบนั้นเซ่!”
*โป๊ก!*
เกิดเสียงแขกหัวเบา ๆ ด้วยความรักอีกรอบดังขึ้น
“… เออ คุณฑาทิมครับ ”
“อะ? ครับ! คุณตำรวจ ดิไลออน!”
ชายเผ่าภูติที่บินอยู่ห่าง ๆ สงเสียงดังขึ้น
เขาเป็นภูติที่ดูมีอายุ ผมสีขาว
ที่ข้างกายของเขา มีชายเผ่ามนุษย์นกขนสีดำที่ดูคล้ายอีกาอีกคน กำลังถูกล่ามกุญแจทรงเข้มขัด รัดรอบปีกที่ถูกนำมาไขว้หลังให้แนบติดกับลำตัวเอาไว้
ดูเหมือนว่าชายเผ่าภูติคนนี้จะเป็นนายตำรวจ ที่นำตัวฑาทิมมาพบกับลูกน้องของเขาในสถานที่แห่งนี้
“เพราะผมต้องนำตัวอาร์เซนิคไปส่งให้ที่ศูนย์ใหญ่ต่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ออน~”
“ได้ครับ! ขอบคุณมากที่ช่วยผมเอาไว้ครับ!”
บุรุษยักษ์โค้งตัวให้กับบุรุษภูติที่ตัวเล็กจิ๋วซึ่งกำลังหันหลังเดินกลับไปที่ยานของเขาเอง
หลังจากมองยานที่รูปร่างคล้ายไข่ไก่สีเงินบินขึ้นไปบนฟ้า เขาก็หันกลับมาทางลูกน้องของตัวเองอีกรอบ
“แล้วช่วงที่ข้าถูกจับตัวไป ทางฝั่งพวกแกมีข่าวอะไรใหม่ ๆ บ้างไหม? ”
“มีครับ”
เพราะดูท่าว่าจะยาวนาน ฑาทิมจึงกระโดดขึ้นไปบนยานกระทิงลำหนึ่ง แล้วนั่งลงกับพื้นยาน
พวกลูกน้องของเขาเริ่มทยอยขึ้นมานั่งบนยานตาม
อาจจะเพราะคอแห้งหรือแค่อยากดื่ม แต่ฑาทิมเริ่มที่จะหยิบขวดเบียร์ใบใหญ่ขึ้นมา แล้วรินลงคอโดยตรง ในระหว่างที่ลูกน้องของเขาเริ่มเปิดปากเล่าให้ฟัง
“ว่ามา”
“ครับ อย่างแรกเลย คือเจ้าเบอร์รี่ยื่นใบลาออกจากกลุ่มไปแล้วครับ”
“พรูดดด!”
ฑาทิมพ่นเบียร์ที่พึ่งลงท้องไปออกมาเกือบทั้งหมด
“ทำไมฟะ!”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ รู้แค่ว่าเจ้าเบอร์รี่เริ่มทำตัวแปลก ๆ เหมือนกับเป็นคนละคนพร้อม ๆ กับตอนที่หัวหน้าหายตัวไปนั่นแหละครับ!”
“เหตุผลไม่มีที่มาแบบนี้มันยิ่งคาใจเฟ้ย! แบบนี้ต้องไปลากคอกลับมาคุย! จริงอยู่ว่าข้าไม่รั้งคนไป ไม่ห้ามคนอยากเข้ากลุ่ม แต่ไอการออกไปดื้อ ๆ แบบไม่มีเหตุผล ข้ารับไม่ได้!”
ฑาทิมกำลังโกรธจัด
เขารักพวกพ้องมาก
การที่จากไปโดยไม่มีเหตุผล แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรบางอย่าง
เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องมันจบไปง่าย ๆ แบบนี้เป็นอันขาด!
“แล้วก็อีกเรื่อง—”
“ยังมีอีกเรอะ? ”
“คือว่าพวกเราถังแตกแล้วครับ”
“อะไรกัน แค่ถังแตก— เดี่ยวววว! ทำไมถึงถังแตกได้ฟะ! ไม่ใช่ว่าพวกเรามีเงินตั้งเยอะแยะชนิดนอนบนกองเงินกองทองไม่ใช่หรอกหรือ!? ”
“ความผิดเจ้านี่”
“ความผิดเจ้าพวกเรนเจอร์”
“ความผิดแกต่างหาก”
บรรดาลูกน้องของเขาต่างชี้หน้าใส่กันเองพร้อมกับที่ฑาทิมกรีดร้องเสียงหลงออกมา
“? ”
“คือแบบนี้ครับ เพราะพวกเราเป็นห่วงหัวหน้ามาก”
“เลย— เลยเอาเงินส่วนกลางทั้งหมดที่มี ไปตั้งเป็นงบ ตั้งเป็นรางวัลค่าหัวตามหาหัวหน้าทั้งหมดเลยครับ”
“แล้วก็มีคนแจ้งข้อมูลเข้ามาเพียบ~”
“พวกเราเลยต้องจ่ายค่าข้อมูลไป”
“พอ– พอรู้ตัวอีกที เงินหลายล้านยูนิตเลยกลายเป็น บ่อจี้ นะครับ”
“มันเป็นไอเดียของพวกเรนเจอร์นะ”
“พวกเอ็งก็เห็นดีเห็นงามด้วยไม่ใช่เรอะ!”
“กะ— กลับไปยาจกกันอีกแล้วเรอะเนี่ยพวกเรา…”
ดูท่าว่าข่าวเงินหมดตัวจะทำร้ายจิตใจของบุรุษยักษ์ มากกว่าข่าวการลาออกของพรรคพวก
เขาถึงกับรีบลุกขึ้นยืน
“แบบนี้ไม่ได้การละ รีบไปที่บริษัทจัดหางาน ไปรับภารกิจกันเถอะ!”
แล้วตะโกนกล่าวออกมาเช่นนั้นไป
***ณ ศูนย์จัดหางาน สาขาทวีปหมู่เกาะเทียม***
“สวัสดี ข้า ฑาทิม กลุ่ม [ยักษาฑาทิม] จากบริษัท [หน่วยสำรวจอิสระเอกชน โฮป-คอมปะนี] จะมาขอรับงานในนามของบริษัทครับ”
“ได้เลย~ ปุ กลุ่ม [ยักษาฑาทิม] นะ ~ปุ กรุณารอสักครู่ ~ปุ”
พนักงานต้อนรับหน้าตาดีเผ่าภูติคนหนึ่ง กำลังต้อนรับชายเผ่ายักษ์ด้วยรอยยิ้ม
การอ้างชื่อกลุ่มกับบริษัทสังกัด จะทำให้นักอาชีพสำรวจสามารถรับงานสำรวจพิเศษ ที่คนปกติหรือนักสำรวจส่วนบุคคลทั่วไปไม่สามารถเข้าถึงได้
เธอเริ่มค้นข้อมูลจากเครื่องฉายหน้าจอบนอากาศอยู่หลังแผ่นกระจกกั้น ก่อนจะแสดงสีหน้าตกใจผ่านทางใบหน้าออกมาให้เห็น
“มีอะไรอย่างงั้นหรือครับ? ”
“คือว่า— มีภารกิจประเภทระบุตัวตนมาถึงคุณฑาทิมด้วย ~ปุ จะรับไหม ~ปุ? ”
“จากไหนครับ? ”
“จากคนที่ชื่อ ไซน์ อมรา ค่ะ ~ปุ”
“จากเจ้าหนู ไซน์ อมรา เนี่ยนะ? ”
ฑาทิม แสดงสีหน้าไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินชื่อนั้น
เด็กคนนั้นเนี่ยนะจะมาตั้งภารกิจแบบระบุตัวตนให้กับเขา?
แล้วเมื่อเขาได้เห็นเนื้อหาของภารกิจ–
“รับงานด้วยความยินดี!”
เขาถึงกับฉีกยิ้ม แล้วประกาศออกไปเสียงดังเช่นนั้น
***ภารกิจ [ต้องการพ่อบุญธรรม] ***
วันประกาศ : วันที่ 1 โทว์ ปี 126
ผู้จ้างวาน : ไซน์ อมรา
สถานที่ : วิหารใหญ่เทพทั้งสาม ทวีปคริสตัล
เนื้อหาคำร้อง :
รางวัล : เงินค่าเลี้ยงดูมากกว่า 10,000,000 ยูนิต
ระยะเวลาภารกิจ : ไม่มีกำหนด
เงือนไขภารกิจ :
*ระบุตัวตน คนที่มีคุณสมบัติสามารถเป็นพ่อหรือแม่บุญธรรมดังนี้
***
