[นิยายวาย] ทะลุระบบข้ามภพมาหารัก - ตอนที่ 11 สิงร่างลูกผู้ดี แล้วปรี่เข้าประจบท่านอ๋อง (11)

ตันหวายเบิ่งตากว้าง เมื่อรอจนได้สติกลับคืนมา คนที่เพิ่งฉวยโอกาสล่วงเกินเขาเมื่อครู่ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย 

เดินแกว่งมือพร้อมเท้าไปจนถึงอ่างสำริดสภาพชำรุดทรุดโทรม ตันหวายมองเห็นภาพเลือนรางกลุ่มหนึ่ง แม้จะพร่าเลือน แต่ตันหวายรู้ว่าใบหน้าของตนต้องแดงมากแน่ๆ แดงตั้งแต่ลำคอขึ้นมาถึงปลายหูเลยทีเดียว  

“อ่ะแฮ่ม ระบบ นี่ถือว่าผมสำเร็จตามแผนแล้วสินะ” ตันหวายรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ไม่รู้ด้วยว่าระบบเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้หรือไม่ 

ระบบนิ่งเงียบไปชั่วครู่ 

(ขออภัยท่านเจ้าของร่าง จากการตรวจสอบระบบ ค่าความประทับของจวินเฉิงต่อตัวท่านขณะนี้คงระดับที่แปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ท่านยังไม่สำเร็จตามแผน โปรดพยายามต่อไป) 

!!! 

ตันหวายลุกพรวดขึ้นมา เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ใบหน้าแดงระเรื่อแทบหายวับไปกับตา 

“คุณไม่ได้หลอกผมใช่ไหม!?” 

(ใช่แล้ว ค่าความประทับใจของระบบสูงถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นไปจึงจะถือว่าสำเร็จ) 

ตันหวายสูดหายใจลึกสองสามที เส้นเลือดปูดโปน ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ให้นึกด่ากราดไม่ไหวแล้ว คนโบราณเปิดกว้างกันขนาดนี้เชียวหรือ? ค่าความประทับใจไม่เฉียดเก้าสิบด้วยซ้ำ เขาถึงกับจูบเขาเลยนะ! 

ตันหวายที่กำลังอารมณ์เสียพบว่าระบบประกาศอีกแล้ว 

(ท่านเจ้าของร่าง ระบบ H3883 ขอแจ้งให้ท่านทราบว่า ภารกิจลับจะสิ้นสุดลงภายในเวลา 21 ชั่วโมง ท่านเจ้าของร่างโปรดรีบดำเนินการ อีกเจ็ดชั่วโมงเสียนเฟยจะปรากฏตัวที่สวนโบตั๋นในอุทยานหลวง) 

ตันหวาย “…” เอาภารกิจเอ็งไปไกลๆ ส้นอั๊วเลย! 

แน่นอน ต่อให้สาปส่งภารกิจของมันอย่างไร วันต่อมาตันหวายก็ตื่นแต่เช้าตรู่ไปอุทยานหลวงอยู่ดี 

ลูบหัวแมวมอมแมมในอ้อมแขน ตันหวายหรี่ตา จุ๊ๆ ตันฝูเซิงผู้นี้ทำเกินไปแล้วล ลำบากแค่ไหนก็ไม่น่าปล่อยเจ้าลูกแมวน้อยให้ลำบาก 

แมวในอ้อมแขนเป็นแมวส้มตัวหนึ่ง ลวดลายสีขาวพาดขวางบนลำตัว ที่พิเศษคือหางเป็นสีขาวล้วน มองทั้งตัวแล้วยังนับว่าสวยงาม เพียงแต่ด้วยความสกปรกมอมแมมในตอนนี้ สวยงามแค่ไหนคนอื่นเขาก็ทำใจชอบไม่ลง 

ตันหวายลูบหัวแมวอย่างรังเกียจ คิดในใจว่ากลับไปแล้วจะต้องอาบน้ำให้มันเป็นอย่างแรก 

แมวตัวนี้ไม่ใช่พันธุ์แท้ เรียกได้ว่าเป็นแมวที่ราคาถูกที่สุดในตลาดแล้ว แต่ตันฝูเซิงกลับเลี้ยงมันมาตั้งนาน ทั้งยังพาเข้าวังหลวงมาด้วย 

เพียงแต่ว่า หลังจากตระกูลตันถูกประหารชั่วโคตรตันฝูเซิงก็ไม่ได้สนใจมันอีก ดูท่าจะเกลียดเหอจินหมิงจนเอามาลงกับแมวแทน 

เมี๊ยว~ 

แมวส้มถูไถไปมาใต้อุ้งมือของตันหวาย ออดอ้อนอย่างน่ารักน่าเอ็นดู 

ตันหวายฟังแล้วก็ใจอ่อนยวบยาบ พลางกอดเจ้าแมวในอ้อมแขนแน่นขึ้นอีก ผู้ชายคนนั้นเห็นเจ้าลูกแมวน้อยอ่อนแอน่าสงสารที่ร้องเหมียวๆ อยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วเมินเฉยได้ลงคอเชียวหรือ? ไม่ว่าอย่างไรตันหวายก็ทำไม่ได้ 

“เด็กดี อีกประเดี๋ยวเราเสร็จภารกิจแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปกินอาหารอร่อย” 

ตันหวายอุ้มมันไปหลบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่งในอุทยานหลวง พอเงยหน้าก็มองเห็นเสียนเฟยที่เดินเยื้องย่างเข้ามาพร้อมกับนางกำนัลสี่ห้าคน 

มาแล้ว! 

ตันหวายยอบกายลง ลูบหัวเจ้าแมวก่อนปล่อยลงพลางกล่าว “ไป ไปหาป้าคนนั้นซะ นางพกปลาแห้งติดตัวมาด้วย” 

ลูกแมวที่ถูกปล่อยเป็นอิสระเหลียวหน้ากลับมามองตันหวายแวบหนึ่ง ก่อนกระโจนพรวดเข้าไป 

ตันหวายผ่อนลมหายใจ ในที่สุดก็เข้าไปแล้ว เพื่อให้วันนี้บรรลุภารกิจอย่างราบรื่น เขาเลยแอบเดินลับๆ ล่อๆ เข้ามายามดึกสงัดรมควันปลาแห้งตามเส้นทางหลักในอุทยานหลวงอยู่เป็นนานสองนาน โชคดีที่ใช้การได้ผล 

สาเหตุที่ตันหวายตัดสินใจใช้แมวแก้แค้น หนึ่งคือเพราะเสียนเฟยขึ้นชื่อว่าเกลียดแมว ความบาดหมางระหว่างนางกับเจ้าของร่างเดิมบังเกิดขึ้นเพราะแมวนั่นเอง สองคือเพราะแมวตัวนี้เหอจินหมิงเป็นผู้มอบให้กับเจ้าของร่างเดิม ไม่เห็นแก่หน้าพระพุทธพระสงฆ์ เสียนเฟยก็ไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี 

เพราะว่าคิดวิธีแก้เผ็ดแบบเด็กๆ เช่นนี้ออกมาได้ ตันหวายเลยเกือบถูกระบบหัวเราะเยาะตลอดทั้งคืน บอกว่าวิธีนี้เหมือนเด็กน้อยเล่นขายของไม่มีผิด ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมลูกไม้แม้แต่น้อย 

เรื่องนี้ตันหวายทำเพียงยิ้มเยาะ นายสอนให้คนหนุ่มนิสัยดีผู้เพียบพร้อมก้าวหน้าทั้งด้านคุณธรรมสติปัญญาและรูปร่างหน้าตาแห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเล่นเล่ห์เพทุบาย นี่มันพวกมิจฉาชีพแล้วไม่ใช่หรือไง 

ตันหวายโผล่ศีรษะออกมาเงียบๆ จ้องมองกลุ่มคนที่แตกตื่นเพราะการปรากฏตัวของแมวอยู่ไม่ไกล เสียนเฟยกลัวแมวจริงๆ ได้ยินว่าตอนยังเด็กถูกแมวตะปบข่วนจนเกือบเสียโฉม นับแต่นั้นมาพอเจอแมวก็เหมือนเจองูเจอแมงป่อง เขาคิดว่าตนใช้แมวขู่นางก็โหดร้ายพอแล้ว 

“เดรัจฉานจากที่ไหนกัน!” เสียนเฟยมองแมวที่วิ่งพล่านไม่หยุด สีหน้าซีดเผือด กล่าวอย่างขวัญหนีดีฝ่อว่า “ใครก็ได้! ยังไม่รีบฆ่าเจ้าเดรัจฉานนี่ให้ตายอีก!” 

ตันหวายขมวดคิ้ว เมื่อเห็นการกระทำต่อจากนั้นของนางกำนัลเสียนเฟยก็ตกตะลึง หัวใจแทบจะกระตุกขึ้นมาถึงคอหอย