[นิยายวาย] ทะลุระบบข้ามภพมาหารัก - ตอนที่ 56 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (25) / ตอนที่ 57 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (26)
- Home
- [นิยายวาย] ทะลุระบบข้ามภพมาหารัก
- ตอนที่ 56 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (25) / ตอนที่ 57 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (26)
ตอนที่ 56 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (25)
หลายวันมานี้ตันหวายส่งมุกเสี่ยวจีบสาวมาให้เขาไม่น้อยเลย ได้ยินว่าตอนนี้กำลังฮิตกันบนอินเตอร์เน็ต โดยเฉลี่ยแล้วแต่ละวันเขามักจะได้รับสองข้อความ ล้วนแต่มาจากตันหวาย อย่างเช่นโอน้อยออกบอกว่ารักคุณอะไรทำนองนั้น ถึงอย่างไรเขาก็จำไม่ได้อยู่ดี
แต่ว่าครั้งนี้ เขากลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกจริงใจจากในนั้น
ทุกคนบนโต๊ะอาหารต่างคนต่างความคิด อาหารหนึ่งมื้อเปรียบเสมือนสนามรบที่ไร้เขม่าดินปืน มีเพียงเริ่นตงหลิวคนเดียวที่ลอยตัวเหนือปัญหา
เขาเอนหลังพิงเก้าอี้ไม้พลางถือโทรศัพท์ในมือ เผยรอยยิ้มเป็นครั้งแรกในค่ำคืนวันนี้
ลู่ซีหร่านนั่งอยู่ด้านข้างเริ่นตงหลิว ชะโงกคอมาแซวว่า “แหม~ส่งข้อความแชทกับน้องหน้ามนล่ะสิ?”
คุณนายตระกูลเริ่นคนปัจจุบันที่พอจะจับใจความสำคัญได้พลันขมวดคิ้ว กล่าวตักเตือนว่า “คงไม่ใช่คนในวงการหรอกนะ เธออย่าได้ลืมกฎของบ้านตระกูลเริ่นเชียว”
เริ่นตงหลิวเก็บมือถือกลับลงไป ชำเลืองมองผู้หญิงที่แก่กว่าเขาไม่ถึงสิบปีอย่างเย็นชา แค่นหัวเราะกล่าว “ยุ่งอะไรไม่ทราบ?”
หญิงสาวหน้าซีดเผือด กัดปากมองไปทางเริ่นชิงผู้เป็นนายใหญ่ของตระกูลเริ่นอย่างน่าสงสาร
เริ่นตงหลิวคิดว่าชื่อของพ่อเขาตั้งได้น่าขันทีเดียว ไม่สิ เรียกได้เลยว่าเป็นคำเสียดสี ชื่อหมายถึงรู้แจ้งเห็นกระจ่าง แต่กลับตาบอดมาตลอดครึ่งชีวิต หลังจากนี้ก็อาจจะยังตาบอดต่อไป
เริ่นตงหลิวมีน้องสาวแท้ๆ คนหนึ่ง ชื่อว่าเริ่นหร่าน เป็นนักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศอเมริกา หรือก็คือภรรยาตัวจริงของลู่ซีหร่าน
ลู่ซีหร่านสังเกตเห็นอารมณ์ฉุนเฉียวของภรรยาอย่างชัดเจน จึงรีบคว้ามือของเริ่นหร่านเอาไว้ กล่าวปลอบเป็นพัลวันว่าใจเย็นๆ
เริ่นชิงหน้าก็ไม่ยักเงย ไม่กล่าวสักประโยค ตะเกียบพุ้ยไม่หยุด ตอนนี้เขาอายุมากแล้ว มีลูกชายแค่คนเดียว ทั้งสองพ่อลูกยังเหมือนเป็นศัตรูกัน เขาไม่อยากให้ภายหลังไม่เหลือแม้กระทั่งคนจัดงานศพให้กับเขา
เริ่นตงหลิวแค่นหัวเราะ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนโดยแยแสพวกเขาแม้แต่น้อย
เริ่นหร่านปาตะเกียบทิ้งเช่นกัน ก่อนจะฉุดลู่ซีหร่านตามเข้าห้องไป
โบราณกล่าวไว้ว่า ทุกบ้านล้วนมีคัมภีร์ที่สวดยาก[1] ทว่าตระกูลเศรษฐีเช่นครอบครัวของเริ่นตงหลิว คัมภีร์ย่อมสวดยากยิ่งกว่าเดิม
เหมือนกับรายการปลูกฝังจริยธรรมครอบครัวไร้สาระที่ออกอากาศประจำตามสถานีโทรทัศน์บางช่องทุกคืน มันเป็นเพียงนิยายน้ำเน่าของเมียน้อยที่ได้เลื่อนฐานะก็เท่านั้น อีกทั้งเมียน้อยคนนี้นอกจากความสาวแล้วก็ไม่มีอะไรดีเลย
แน่นอน ตาแก่จอมกะล่อนที่พอประสบความสำเร็จเข้าหน่อยก็หลงระเริงเช่นเริ่นชิง ย่อมจะไม่ชื่นชอบผู้หญิงที่ดีเลิศเพียบพร้อม
พอจะเข้าใจได้อยู่ กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์
มือถือบนเตียงพลันสว่างขึ้น เริ่นตงหลิวนวดขมับ ก่อนหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมจะปิดเครื่อง
แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่ปิดเครื่องอยู่ดี เพราะเขาเห็นแอคเคาท์ทางการอันหนึ่ง ชื่อว่า ‘นี่คือเยี่ยเสี่ยวชิวเอง’ เมนชั่นถึงเขา
กดเปิดทันที เริ่นตงหลิวพบว่าเยี่ยชิวโพสต์ข้อความใหม่ในเวยป๋อ เป็นชุดรูปภาพเซลฟี่แบบเก้าช่อง
นี่คือเยี่ยเสี่ยวชิวเอง v : บรรยากาศใหม่ๆ [รูปภาพ]x9 @เริ่นตงหลิว
ไม่พูดไม่ได้ว่า เยี่ยชิวหน้าตาดีเอาเรื่องเลยจริงๆ โดยเฉพาะรูปเซลฟี่แบบนี้ ยิ่งดูน่ามองมากขึ้นไปอีก
ผีสางเทวดาดลใจให้เซฟรูปเก็บไว้ เริ่นตงหลิวถือโอกาสเปิดดูคอมเมนต์
ชิวชิวพ่อเทพบุตรของฉัน : กรี๊ดดดดดดดด เทพบุตรฟื้นแล้ว!
เป็นดอกกุ้ยฮวาน้อยดอกหนึ่ง : พระเจ้า นี่มันจะหล่อเกินไปแล้วนะ!
คิกคิกคิก : ทำอะไร? ดาราหางแถวตกกระป๋องเกาะเริ่นตงหลิวดังหรอ? ถ้าเริ่นตงหลิวมาตอบนะ ฉันจะจัดโต๊ะฉลองให้เลย
สื่อโปรโมทภาพยนตร์ยังไม่ปล่อยออกมา ดังนั้นส่วนใหญ่จึงไม่มีใครรู้ว่าเยี่ยชิวกับเริ่นตงหลิวร่วมงานกัน
ในสายตาของพวกเขา เยี่ยชิวก็คือดาราหางแถวตกกระป๋อง ยังไม่เป็นกระแสบนโลกอินเตอร์เน็ต ฉะนั้นจึงยิ่งไม่มีทางคิดว่าเขาจะสานสัมพันธ์อะไรกับเริ่นตงหลิวได้
แถบคอมเมนต์ด้านล่างตอบกลับยาวเหยียด ส่วนใหญ่ล้วนเป็นแฟนพันธุ์แท้
ในฐานะที่เยี่ยชิวเป็นดาราหางแถวตกกระป๋อง จึงมีแฟนคลับเพียงแค่สองแสนกว่าคน เพราะว่ายังไม่ดัง แอนตี้แฟนก็เลยไม่เยอะ คำวิจารณ์รุนแรงก็มีไม่มากเท่าไหร่
เริ่นตงหลิวเม้มริมฝีปาก ข้อความแรกในเวยป๋อนอกเหนือจากการโปรโมทหนังได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว
เริ่นตงหลิว v : อืม เยี่ยมมาก //@นี่คือเยี่ยเสี่ยวชิวเอง v : บรรยากาศใหม่ๆ [รูปภาพ]x9 @เริ่นตงหลิว
——
[1] สำนวนหมายถึง ทุกครอบครัวล้วนมีปัญหาเป็นของตนเอง
ตอนที่ 57 แก้แค้นโลกมายา เจ้าของร่างคนนี้เซ็งนิดหน่อย (26)
วันนี้เวยป๋อค่อนข้างจะคึกคักทีเดียว คำค้นหายอดฮิตอันดับสองคือ ‘เริ่นตงหลิวตอบกลับเยี่ยชิว’ ทั้งยังติดป้ายตัวอักษร ‘ฮอต’ ตัวใหญ่พ่วงท้ายข้างหลังด้วย
พี่ชายท่านนั้นที่คอมเมนต์ใต้โพสต์ของเยี่ยชิวว่าจะจัดโต๊ะฉลองถูกดันขึ้นมาอยู่ข้างบนสุด ข้อความที่ทิ้งไว้ก็คือคำเยาะเย้ยจากเหล่าแฟนคลับจำนวนนับไม่ถ้วนของเยี่ยชิว
ฉันสบายดี : ฮ่าๆๆๆๆ นี่คือการตบหน้าออกสื่ออย่างเร็วที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา @คิกคิกคิก พี่ชาย โต๊ะฉลองท่านอยู่ไหนล่ะ?
ก๊ากก๊ากก๊าก : เป็นคำเลียนเสียงเหมือนกัน ทำไมพี่สุดปังขนาดนี้ โต๊ะฉลองล่ะ?
กระหม่อมเห็นด้วย : โต๊ะฉลองอ่ะ?
ติดเทรนด์คำค้นหายอดฮิตไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แฟนคลับของเยี่ยชิวก็พุ่งพรวดขึ้นอีกหกแสนคนเต็มๆ
พอเห็นจำนวนแฟนคลับที่พุ่งทะลุสามล้านเข้าไปแล้ว ตันหวายก็ลิ้นจุกปาก การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนี้มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว
หลิวหลิวที่ยังเป็นกังวลตอนตันหวายเพิ่งโพสต์เวยป๋อเวลานี้แทบจะอยากเดินกร่างไปทั่ว แม้ตนจะเป็นคนที่รู้เท่าทันทุกสิ่งอย่างแล้ว แต่ความรู้สึกยามได้เห็นผู้กำกับตบหน้าผ่านสื่อกับตามันช่างสะใจดีแท้!
หลังจากปูเสื่อกินเผือกของตัวเองในเวยป๋อไปมื้อหนึ่ง เมื่อตันหวายถอนตัวออกมาก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว เดิมทีอยากจะบอกราตรีสวัสดิ์กับเริ่นตงหลิว แต่ก็กลัวว่าจะดึกเกินไป ตันหวายเลยจำใจเก็บมือถืออย่างอิดออด
ยามตื่นมาตอนเช้าตรู่ เรื่องแรกที่ตันหวายทำคือส่งข้อความอรุณสวัสดิ์ให้เริ่นตงหลิวทางวีแชท พร้อมกับใส่อีโมจิหน้าแบ๊วไปอันหนึ่งด้วย
(ขอแสดงความยินดีกับท่านเจ้าของร่าง ค่าความประทับของเริ่นตงหลิวสูงถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว)
แปดสิบเปอร์เซ็นต์?
ตันหวายยิ้มแบบไม่ออกเสียง เร็วกว่าที่เขาคาดไว้ทีเดียว
ตันหวายครุ่นคิดสักครู่ แล้วค่อยส่งวีแชทไปอีกข้อความหนึ่ง : [ผู้กำกับใหญ่เริ่น คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะชอบผมขนาดนี้]
ประโยคนี้ไม่ได้รับการตอบกลับแน่นอนอยู่แล้ว ตันหวายคิด หากเขาเพียงแค่ส่งข้อความอรุณสวัสดิ์ คาดว่าอย่างมากที่สุดตนก็คงได้รับแค่ข้อความอรุณสวัสดิ์เช่นกัน
เรื่องการยกเลิกสัญญาระหว่างตันหวายกับไหลอวี๋เป็นไปอย่างเงียบเชียบ ผู้ใหญ่หลายคนในไหลอวี๋ก็ไม่ได้ลำบากใจมากมายนัก คิดดูก็รู้แล้วว่าที่นี่ถ่วงรั้งเยี่ยชิวมานานหลายปี
พอเก็บข้าวของเรียบร้อย หลิวหลิวก็เรียกรถคันหนึ่งมารับพวกเขา รถมาถึงอย่างรวดเร็ว จอดรออยู่หน้าประตูบริษัทไหลอวี๋อย่างเงียบๆ
ตันหวายดันแว่นตากันแดดบนดั้งจมูก กอดกล่องลังในอ้อมแขนเดินเข้าไปหารถ
“เยี่ยชิว” ข้างหลังมีใครบางคนเรียกเขา
ตันหวายหยุดชะงัก ยังคงหันหลังกลับไป วันหน้าทั่วหล้าไม่พานพบ กล่าวอำลาสักคำก็ย่อมไม่เสียหาย ที่สำคัญที่สุดคือ เขาชอบดูสีหน้าอิจฉาของผู้ชายเลวๆ เป็นที่สุด
สุยยางสีหน้าสับสนอย่างยิ่ง เขาสังเกตตันหวายตั้งแต่หัวจรดเท้า พบว่าแท้ที่จริงคนตรงหน้ายากจะซ้อนทับกับเงาในอดีตไปแล้ว
“นายยกเลิกสัญญากับไหลอวี๋จริงๆ หรือ?” สุยยางถาม
ตันหวายไม่กล่าวอะไร เรื่องนี้ทั่วทั้งไหลอวี๋มีใครไม่รู้บ้าง สุยยางก็ไม่ใช่คนโง่เง่า ยังต้องดันทุรังมายืนยันกับเขาอีกหรือ?
สุยยางหลุบตาลง กล่าวเสียงแผ่ว “ขอโทษนะ”
ตันหวายคลี่ยิ้ม เขายอมแล้วจริงๆ คนที่ให้อภัยเขาได้นั้นตายไปนานแล้ว แต่เขายังคิดว่าคำขอโทษอย่างจริงใจประโยคเดียวก็น่าจะสามารถลบล้างความทุกข์ทรมานทั้งหมดได้
กล่องลังในอ้อมแขนหนักนิดหน่อย ตันหวายประคองขึ้นมาพลางขมวดคิ้ว “เกย์อย่างนาย วันๆ เอาแต่ปรนนิบัติรับใช้ผู้หญิงแก่ คลื่นไส้ไหม?”
พอเห็นสีหน้าที่ซีดลงฉับพลันของสุยยาง ตันหวายก็อารมณ์ดียิ่งนัก ก่อนจะหมุนตัวพลิ้วกลับมา รู้สึกว่ากล่องลังในอ้อมแขนตนเบาขึ้นเยอะทีเดียว
ตอนบ่าย เริ่นตงหลิวสตูดิโอลงโพสต์บนเวยป๋อ ก่อเกิดเป็นกระแสอือฮาไปทั่วเวยป๋อทันทีทันใด
เริ่นตงหลิวสตูดิโอ v : ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ถึงคุณจะหน้าตาหล่อ แต่ต่อจากนี้ทุกคนต้องพยายามไปด้วยกัน @นี่คือเยี่ยเสี่ยวชิวเอง
จากนั้น เยี่ยชิวก็รีโพสต์และตอบกลับ
นี่คือเยี่ยชิวเอง v : ร่วมงานสุขสันต์~ส่งหัวใจ //@เริ่นตงหลิวสตูดิโอ v : ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ถึงคุณจะหน้าตาหล่อ แต่ต่อจากนี้ทุกคนต้องพยายามไปด้วยกัน @นี่คือเยี่ยเสี่ยวชิวเอง
ตันหวายนั่งเหม่อลอยอยู่หลังรถ มองลูกกะจ๊อกหลิวหลิวที่ลิงโลดไปมาด้านข้าง ดีอกดีใจกับการตัดสินใจของตน เริ่นตงหลิวเคยถามเขาว่าอยากเปลี่ยนผู้จัดการหรือเปล่า ตันหวายบอกว่าไม่จำเป็น
ตอนที่เขาเพิ่งจะมายังโลกใบนี้ ความประทับใจที่มีต่อผู้จัดการของเจ้าของร่างเดิมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก ทั้งยังเคยคิดจะเอาเขาไปแลกเปลี่ยน แต่ภายหลังเขาค้นพบในความทรงจำเจ้าของร่างเดิมว่า แท้จริงแล้วคนคนนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ตนคิดเลย
ถึงแม้ไหลอวี๋ในตอนนั้นจะเป็นบริษัทเปิดใหม่ แต่อนาคตไกลอย่างยิ่ง หลายคนจึงฝากฝังความหวังเอาไว้
แรกเริ่มเดิมทีเจ้าของร่างเดิมไม่ได้รับความสนใจจากบริษัท ตอนนั้นหลิวหลิวอนาคตไกลมาก จะเขี่ยเขาทิ้งแล้วแยกย้ายทางใครทางมันก็ได้ แต่เขาไม่ได้ทำ เขาบอกว่า เยี่ยชิวนายเป็นเมล็ดพันธุ์ดี พวกเรารอได้
ทว่าต่อมาภายหลัง เขากับเจ้าของร่างเดิมต่างก็ไม่มีใครรอได้ ที่นี่หากินกับน้ำพักน้ำแรงคนหนุ่มสาว ไม่มีใครอดทนรอไหว