(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 111 ระหว่างเดต พักเบรคเล็กน้อย

ระหว่างเดต พักเบรคเล็กน้อย

「แหม~! ดีจังเนอะที่ซื้อในช่วงเซลได้พอดี! เพราะงั้นก็เลยได้ซื้อชุดที่ชอบมาค่อนข้างเยอะเลยใช่ไหม?」

「อา เพราะซื้อมาเยอะเกินไปถึงสัมภาระจะหนักแต่กระเป๋าสตางค์เบาหวิวไปเลยละนะ ดูท่าจะต้องใช้ชีวิตโดยรับคำร้องไปสักระยะแล้วสิ」

「อะฮะฮะ! ช่วย~ไม่ได้นา~! ฉันเองก็จะร่วมด้วยแล้วกัน! ยังไงซะฉันก็เป็นคู่หูของยูโกอยู่แล้วนี่เนอะ~!」

ช่วงเวลาที่ตำแหน่งของพระอาทิตย์คล้อยต่ำลงเล็กน้อย ยูโกและเมลต์พักเบรครับประทานอาหาร โดยที่ในมือถือสัมภาระที่ซื้อมาจากร้านซื้อผ้าอยู่

ร้านนี้ดูเหมือนจะเป็นร้านโปรดของเมลต์ กาแฟที่เธอแนะนำก็อร่อยถึงขนาดเทียบเท่ากาแฟสำเร็จรูปที่ยูโกเคยดื่มที่โลกก่อนเกิดใหม่จริงๆ

ขณะจ้องมองผู้ชายที่มีหน้าตาและท่าทางเคร่งขรึมจนคิดไม่ถึงว่าจะเป็นมาสเตอร์เจ้าของร้านกาแฟ ยูโกรู้สึกโล่งใจที่อาหารในโลกทางนี้ไม่ได้ต่างกันมากนักกับโลกที่ตนเองเคยอาศัยอยู่

เมื่อเปิดเมนู และเห็นรายชื่ออาหารที่คุ้นเคยอย่างพาสต้าและสลัดเรียงรายอยู่ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

ถ้าอาหารซึ่งเป็นส่วนที่ตัดขาดไม่ได้ในการดำรงชีวิตไม่ตรงกับรสนิยมละก็ การใช้ชีวิตหลังเกิดใหม่คงจะน่าเศร้าเลยละนะ……ขณะที่เขาดื่มกาแฟและคิดเช่นนั้นเมลต์ก็พูดขึ้น

「เป็นไง เป็นร้านที่ดีเลยใช่ไหมล่ะ? เป็นร้านที่เจอเข้าหลังจากมาทางนี้  เลยได้มาบ่อยๆแหละ!」

「โอ้ รู้สึกว่าเป็นร้านที่ให้บรรยากาศดีเลยนะ ถึงฉันจะไม่ค่อยรู้ละเอียดเรื่องกาแฟเท่าไหร่แต่คิดว่าของที่นี่อร่อยดีเลย」

「ของอร่อยน่ะมีอาหารด้วยนะ~! กินเยอะเกินไปจะขยับตัวไม่ได้เลย~! ระวังอย่าให้เป็นแบบนั้นนะ!」

อะฮะฮะ ยูโกหัวเราะกับเมลต์อย่างสนุกสนาน และตั้งความคาดหวังกับอาหารที่จะมาเสริฟหลังจากนี้

เพราะปกติแล้วจะแวะโรงอาหารหรือซื้อของสำเร็จรูปที่ขายในร้านสะดวกซื้อ การได้ทานอาหารในร้านแบบนี้จึงรู้สึกสนุกขึ้นมาเขารออาหารขณะคิดเช่นนั้น จากนั้นเมลต์ก็ถามขึ้น

「นี่ จะว่ายังไงดีล่ะ……ที่ว่าเสริมแกร่งบลาสเตอร์โดยใช้คริสตัลเวทมนตร์ธาตุไฟที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ มันเป็นประมาณไหนเหรอ?」

「อือ~!……จะว่าคืบหน้ามันก็คืบหน้าอยู่หรอก แต่ไม่ดีเท่าที่ควรล่ะมั้ง? ขอร้องแองแล้วขอให้สร้างรอคเก็ตอาร์มขึ้นมามันก็ดีอยู่หรอก แต่มันยังใช้ได้ไม่คล่องเลย……เพราะเดิมทีดูเหมือนแองจะมีแผนเสริมแกร่งอย่างอื่นละนะ」

「งั้นเหรอ……เป็นของขวัญที่สกัลให้มาด้วยสิ ก็ต้องใช้อย่างมีประสิทธิภาพละเนอะ ถ้ามีวัตถุดิบเหลือเฟือ ก็คงจะอยากใช้สิ่งนั้นสร้างอาวุธด้วยแหละ」

「คงจะยากละนะ อีกอย่างก็ตามที่เฮกซ์บอก ตอนนี้เหล่านักเรียนกำลังประลองกันเพื่อรวบรวมวัตถุดิบอุปกรณ์เวทน่ะ การจะรวบรวมวัตถุดิบจำนวนมากในระหว่างนั้นคงจะยุ่งยากอยู่」

「……ยูโกไม่เข้าร่วมการประลองนั้นเหรอ? ในอีกความหมายมันเป็นโอกาสเลยนะ? ถ้าเป็นความแข็งแกร่งของยูโกการจะชนะติดต่อกันก็ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน ถ้าเป็นอย่างนั้นพอรู้ตัวอีกที่ก็น่าจะรวบรวมวัตถุดิบได้แล้วมั้ง?」

「……ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ แบบนั้น มันอาจจะเป็นไปตามข้อตกลงแต่การช่วงชิงอะไรบางอย่างจากคนอื่นมันรู้สึกไม่ดีน่ะ ถ้านั่นคือของที่พยายามอย่างหนักเพื่อรวบรวมมามันก็ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลยใช่ไหมล่ะ? นอกจากนี้ พลังของฮีโร่ต้องใช้เพื่อคนอื่นไม่ใช่เพื่อตัวเอง นี่คือเงื่อนไขของฮีโร่ ข้อที่สี่ละ!」

「หื~ม……งั้นเหรอ」

ถึงเมลต์จะตอบกลับห้วนๆ แต่คำตอบของยูโกก็โดนใจของเธอจังๆ

จะว่ามีความยุติธรรมอย่างตรงไปตรงมาก็ดี หรือไม่อยากช่วงชิงอะไรบางอย่างจากคนอื่นก็ดี เมลต์ที่ได้ยินคำตอบนั้นซึ่งรู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน วางคางลงบนมือเพื่อเก็บซ่อนร้อยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า

(พิลึกจริงๆน้า ทำไมคนแบบนี้ถึงได้ถูกเรียกว่าสวะสุดต่ำช้าชั่วร้ายที่สุดกันนะ……?)

เมลต์เอียงคอแปลกใจต่อการประเมินของผู้คนโดยรอบที่มีต่อยูโกซึ่งเป็นชายหนุ่มแสนดีปกติทั่วไป

เธอไม่รู้เลยว่าในโรงงานปฏิบัติการก่อนหน้านี้เล็กน้อยแองเจิลเองก็กำลังคิดในเรื่องที่คล้ายกัน ยูโกหยิบอุปกรณ์สื่อสารขนาดกะทัดรัดจากกระเป๋าและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งนั้น

「จะว่าไปแล้ว  เจ้านี่ตั้งแต่ที่ยืมมาก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะดัดแปลงและเพิ่มฟังก์ชั่นใหม่ด้วยนะ ฉันเองก็ได้ออกความเห็นหลายๆอย่างด้วยน่ะ เพราะบอกมาว่ามันน่าสนใจและมีเอกลักษณ์ ดูเหมือนยัยแองจะทดลองหลายๆอย่างด้วย」

「อย่างงั้นเหรอ? เพิ่มฟังก์ชั่นแบบไหนล่ะ? บอกทีสิ บอกทีสิ!」

「เอ่อ ถ้าจำไม่ผิด……」

「ขอโทษที่ให้คอยค่า~! ทางนี้อาหารที่สั่งได้แล้วค่~า!」

ยูโกตัดการสนทนาที่จริงจังเล็กน้อยและพยายามจะอธิบายฟังก์ชั่นใหม่ในอุปกรณ์สื่อสารอย่างภาคภูมิใจให้กับเมลต์ที่สนใจในหัวข้อที่ตนเองหยิบยกขึ้นมาทว่า……น่าเสียดายที่อาหารที่สั่งมาเสริฟในเวลานั้นพอดี

เมลต์ซึ่งได้ยินเสียงอันสดใสร่าเริงที่ให้ความรู้สึกว่ามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกตนเอง แสดงการตอบสนองต่อเธอด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

「ขอบคุณนะ เยน! หิวเกินไปจนคิดว่ากระเพาะจะทะลุเลยละ!」

「อะฮะฮะ! พูดเกินไปแล้วนะ เมลต์เนี่ย!」

「หือ? หรือว่ารู้จักกันเหรอ……?」

เมื่อยูโกที่เห็นเมลต์พูดคุยอย่างสนิทสนมกับพนักงานหญิงถามเช่นนั้น เธอก็พยักหน้าแสดงการยอมรับ

และเมลต์ก็เริ่มแนะนำพนักงานหญิงให้ยูโกรู้จักทั้งๆอย่างนั้น

「จะแนะนำให้รู้จักนะ เด็กคนนี้คือเยน! เป็นพนักงานใหม่ที่ทำงานอยู่ในร้านนี้!」

———————————————-

-เงื่อนไขของฮีโร่

1.ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด

2.

3.

4.พลังของฮีโร่ต้องใช้เพื่อคนอื่นไม่ใช่เพื่อตัวเอง  

5.เป็นตัวตนที่ต่อสู้ไปพร้อมกันและร่วมมือกันกับพวกพ้อง

6.

7.

8.เป็นตัวตนที่ถูกรักโดยเหล่าเด็กๆ

9.

10.