(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 115 เพื่อนในทางที่ผิดกับอดีต

เพื่อนในทางที่ผิดกับอดีต

เมื่อทุกคนที่ตอบสนองต่อเสียงนั้นหันหน้าไปที่ทางเข้าร้าน ก็มีชายสองคนยืนอยู่ตรงนั้น

เยนที่เห็นชายร่างใหญ่หน้าตาชั่วร้าย กับชายร่างผอมท่าทางอ่อนแออยู่ข้างๆเขา ตกใจและเรียกชื่อของพวกเขา

「ซังกะ บัซ……!?」

「พวกนายเป็นใคร? ไม่เห็นป้ายข้างหน้างั้นเหรอ?」

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคนรู้จักของเยน

ทว่า มาสเตอร์เจ้าของร้านรับรู้ได้ถึงบรรยากาศของพวกเขาที่ดูไม่น่าจะเป็นคนดีนักจึงพยายามข่มขู่ไล่ออกไป แต่พวกชายทั้งสอนคนเมินเฉยกับการเตือนนั้นและพูดกับเยนต่อ

「ได้ยินมาแล้วละ โดนพวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสงสัยว่าเป็นคนร้ายในคดีปล้นชิงทรัพย์ที่เกิดขึ้นแถวๆนี้ใช่ไหมล่ะ? เป็นคนมีประวัติมันลำบากสินะ เยน!」

「ทำไม เรื่องนั้นถึง……!?」

「คนอย่างพวกเราเก่งด้านรับรู้ข้อมูลเร็วอยู่แล้วละ เนอะ บัซ? ไงก็เถอะ เธอเองก็รู้~ดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง」

ชายร่างใหญ่พูดเช่นนั้นเพื่อยั่วยุ(บางทีทางนี้คงจะเป็นชายที่ชื่อว่าซังกะ)และยิ้มออกมาอย่างประชดประชัน

ยูโกไม่สามารถทนเห็นเยนที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดต่อคำพูดเช่นนั้นของพวกเขาได้ จึงเข้าไปคั่นกลางระหว่างทั้งสองคนและถามซังกะ

「นี่ พวกนายเป็นใคร? คนรู้จักของเยนงั้นเหรอ?」

「ไม่ใช่คนรู้จักหรอก คบหากันมานานแล้วต่างหากละ แต่เมื่อเร็วๆนี้ยัยนี่ออกจากกลุ่มไปละนะ」

「พวกพ้องที่คบหากันมานาน……? เยนหรือว่าคนพวกนี้จะเป็น……」

「……เป็นพวกพ้องที่ร่วมกันออกลักทรัพย์เมื่อก่อนน่ะ」

หลังตอบคำถามของเมลต์ด้วยความรู้สึกลำบากใจ เยนก็เงยหน้าขึ้นราวกับตัดสินใจได้แล้วเธอเข้าไปหาซังกะที่ตัวใหญ่โดดเด่นกว่าตนเอง กำหมัดแน่นพร้อมพูดกับเขา

「มาทำอะไรน่ะ? กลับไปเถอะ ฉันก็เคยบอกไปแล้วใช่ไหมล่ะว่าตัดความสัมพันธ์กับพวกนายแล้ว?」

「แหม อย่าหงุดหงิดแบบนั้นสิ ก็แค่ได้ยินมาว่าอดีตพวกพ้องถูกสงสัยว่ามีความผิดทั้งที่บริสุทธิ์ ก็เลยมาดูสถานการณ์เพราะเป็นห่วงเองนะ ถึงมันอาจจะเป็นการเซอร์ไพรส์กับเพื่อนและนายจ้างของเธอก็เถอะนะ」

「ช่างกล้าโกหกแบบนั้นได้นะ……! เพราะเป็นโอกาสดีเลยจะมารับฉันกลับไปใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าฉันจะไม่กลับไปหาพวกนายอีกเด็ดขาด! ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ลักขโมยอีกแล้ว!」

「เป็นความมุ่งมั่นที่ยอดเยี่ยมจริงๆแต่ว่านะ……มองความเป็นจริงสิ เยน ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรอดีตที่เธอเคยทำเรื่องเลวๆด้วยกันกับพวกเราก็จะไม่หายไป มีผู้คนมากมายที่ตัดสินโดยอัตโนมัติว่าเป็นคนไม่ดีจากการกระทำชั่วร้ายในอดีต โดยที่ไม่มองความพยายามของเธอในตอนนี้ เหมือนกับพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยก่อนหน้านี้น่ะ」

「………」

ซังกะพูดคุยกับเยน ราวกับย้ำเตือนถึงอดีตที่เคยลักขโมยด้วยกันในฐานะพวกพ้องของพวกตนเอง

ในขณะที่เยนซึ่งหวนนึกถึงความผิดของตัวเองจากคำพูดของเขาไม่สามารถตอบกลับอะไรได้ ซังกะก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดขึ้นขณะยื่นมือเข้าหา

「สถานที่ของเธอน่ะไม่ใช่ที่นี่หรอก เหมาะที่จะอยู่ในรางน้ำทิ้งสกปรกเหมือนกับพวกเราต่างหาก กลับมาเถอะ เยน มาใช้แต่ละวันอย่างตื่นเต้นและสนุกสนานด้วยกันอีกครั้งนะ」

ซังกะเสนอคำเชื้อเชิญอันแสนหวาน เพื่อล่อลวงเยนที่หัวใจกำลังอ่อนแอ

ทว่า ก่อนที่เธอจะตอบสนองต่อคำพูดนั้น ยูโกคว้ามือของเขาจ้องมองไปที่ซังกะและพูดขึ้น

「……หยุดเถอะ นายน่ะ เป็นเพื่อนของเยนใช่ไหมล่ะ? ถ้าอย่างงั้นก็เลิกทำราวกับว่าความพยายามของยัยนี่มันเปล่าประโยชน์ได้แล้ว」

「อะไรกัน นาย? เป็นใครน่ะ?」

「เป็นชายที่เพิ่งจะเป็นเพื่อนของเยนเมื่อกี้ยังไงล่ะ ถึงอาจจะรู้จักกันแค่สั้นๆแต่ฉันก็มองเยนในตอนนี้และจะคอยสนับสนุนความพยายามนั้น อย่างที่พวกนายว่า คงจะมีคนที่เอาแต่สนใจอดีตของเยนอยู่ แต่อย่าลืมว่าคนแบบนั้นไม่มีอยู่ที่นี่หรอกนะ」

「……ห๊ะ! ไอ้คนเพี้ยนเอ๊ย! อ~า หมดอารมณ์ยังไม่รู้แล้วสิ วันนี้จะกลับก่อนแล้วกัน ไปกันเถอะบัซ」

「อะ อืม……」

ถึงจะไม่ได้แสดงความเป็นศัตรู แต่ซังกะที่ถูกทำให้เสียท่าทีจากคำพูดของยูโกที่ซื่อตรงอย่างไม่มีนอกและใน ก็ยักไหล่ราวกับผิดหวังพร้อมออกไปข้างนอกร้านกับบัซที่เป็นผู้ติดตาม

ก่อนจะออกจากประตู บัซหยุดอย่างกะทันหัน และพูดกับเยนอย่างกระสับกระส่าย

「คือว่าเยน……วิธีพูดของซังกะอาจจะไม่ดี แต่ความรู้สึกที่ว่าต้อนรับเธอเสมอเป็นของจริงเพราะงั้น……ถ้าลำบากก็กลับมาได้ทุกเมื่อนะ พวกผมจะรอนะ ถ้างั้นไว้เจอกันนะ……」

บัซที่แม้จะดูเฉื่อยชาเล็กน้อยแต่ก็ให้บรรยากาศต้อนรับเยนอย่างอ่อนโยนแตกต่างกับซังกะก้าวเท้าเล็กน้อยออกจากร้านไป

หลังจากมองส่งแขกที่ไม่ได้รับเชิญซึ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน เมลต์ก็บ่นถึงพวกเขาด้วยท่าทีหงุดหงิด

「อะไรน่ะ เจ้าพวกนั้น!? ทั้งที่เยนพยายามเริ่มต้นชีวิตใหม่แท้ๆ แต่มาดูถูกเรื่องนั้น……!」

「ไม่เป็นไรหรอกเมลต์ ขอบคุณที่ช่วยโกรธ ยูโกด้วยขอบคุณที่เข้ามาปกป้องนะ」

「ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่ว่าเจ้าพวกนั้นหูไวจริงๆนะ」

「บางทีอาจจะจับตาดูเยนอยู่ก็ได้นะ วิธีพูดของเจ้าพวกนั้นให้บรรยากาศเหมือนกับได้ยินการโต้เถียงกันกับรอมเมโลจริงๆ」

เรื่องที่เยนถูกสงสัยว่าเป็นคนร้ายในคดีปล้นทรัพย์ เรื่องที่สาเหตุนั้นคือเธอเคยมีประวัติ พวกซังกะที่รู้แม้กระทั่งว่ากำลังถูกหมายหัวจากหน่วยรักษาความปลอดภัยเพราะเรื่องนั้น ดูเหมือนจะไม่ได้เก่งแค่การรวบรวมข้อมูลเพียงอย่างเดียว

บางที……ไม่ใช่ว่าพวกเขาเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับคดีปล้นทรัพย์นี้ด้วยหรอกหรือ ในขณะที่ทุกคนสงสัยเช่นนั้น เยนซึ่งถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับอดีตที่เกลียดก็พึมพำออกมา

「ขอโทษนะ……เป็นเพราะฉัน เลยสร้างความลำบากให้กับทุกคน……」

「ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย! เยนไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีปล้นทรัพย์ใช่ไหมล่ะ! ถ้าอย่างั้นก็ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเลย!」

「แต่ว่า ฉัน……」

「ไม่เป็นไรหรอก! เข้มแข็งเข้าไว้สิ! ถ้าไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด! ฉันเชื่อว่าเยนไม่ใช่คนร้าย! เพราะรู้ดีว่าเยนไม่ใช่เด็กที่ทำเรื่องแบบนั้นยังไงล่ะ!」

「เมลต์……ขอบคุณนะ……!」

เยนรู้สึกขอบคุณทั้งน้ำตา ต่อเพื่อนที่ช่วยสร้างแรงใจให้หัวใจที่กำลังอ่อนแอ

เพื่อผู้คนที่เชื่อในตนเอง จะมายอมแพ้ตรงนี้ไม่ได้เธอซึ่งมีหัวใจที่เข้มแข็งเช่นนั้น สาบานว่าจะตัดขาดจากอดีตอีกครั้ง

———————————————-

-เยน,ซังกะ,บัซ ที่มาของชื่อคือคาเมนไรเดอร์555

-ถ้าบอกแค่นี้น่าจะไม่เก็ตฮ่า อธิบายด้วยแล้วกัน

เยน(エーン) ภาษาญี่ปุ่นคือ円แปลว่าวงกลม ○ เพิ่มขีดกลาง＝Φ

ซังกะ(サンガ) มาจาก ซังคะคุ(三角) แปลว่าสามเหลี่ยม=Δ

บัซ(バッツ) มาจาก บะทซึ(バツ) แปลว่ากากบาทผิด=Χ