(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 122 รอมเมโลดำเนินการโดยไม่สนรอบข้าง

รอมเมโลดำเนินการโดยไม่สนรอบข้าง

「รบกวนหน่อยนะ! เยนอยู่ไหม?」

「หือ……? นายอีกแล้วเหรอ」

มาสเตอร์ที่เห็นรอมเมโลเปิดประตูเสียงดัง และเข้ามาในร้านตอบกลับด้วยความรู้สึกไม่พอใจ

รอมเมโลเมินคำพูดของเขาเช่นนั้น เข้าไปหาเยนที่แสดงสีหน้ากังวลใจเพราะจ้องมองตนเอง และพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่

「ในที่สุดก็จับหางได้สักทีนะ! ดูเหมือนว่าเวลาที่เธอต้องยอมรับความผิดจะมาถึงแล้วนะ!」

「เอ๊ะ……? มะ หมายความว่ายังไงเหรอคะ?」

「แกล้งไขสือไปก็เปล่าประโยชน์! เมื่อคืนเรื่องที่เธอไปก่อเหตุปล้นทรัพย์น่ะรู้หมดแล้ว! นอกจากผู้เสียหายแล้ว ยังมีพยานพบเห็นเหตุการณ์ในช่วงที่ก่อเหตุอยู่ด้วย ได้รับข้อมูลการพบเห็นคนร้ายที่ตรงกับรูปพันสันฐานของเธอทุกประการจากบุคคลเหล่านั้นมาแล้ว! มีพยานหลักฐานว่าฟันผู้เสียหายด้วยของมีคมที่พกติดตัวในตอนก่อเหตุด้วย!」

「มะ ไม่รู้เรื่องค่ะ! ฉันเมื่อคืนไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยค่ะ!」

「ใช่แล้วละ! เมื่อวานฉันค้างอยู่ที่บ้านของเยนและอยู่ด้วยกันตลอด! สามารถเป็นพยานได้อย่างภาคภูมิใจเลยละว่าเยนไม่ได้ทำอะไรเลย!」

「อะไรนะ……? เฮอะ! คำให้การของคนรู้จักน่ะมันเชื่อได้รึไง! มีความเป็นไปได้ว่าจะรวมหัวกันเพื่อปกป้องพวกพ้องยังไงล่ะ! เดิมทีเวลาที่ก่อเหตุคือตอนกลางคืน! ถ้าเฝ้าจับตาดูโดยไม่หลับไม่นอนเลยก็ว่าไปอย่าง สามารถพิสูจน์ได้หรือเปล่าล่ะว่ายัยนี่ไม่ได้ออกจากบ้านในช่วงที่หลับอยู่น่ะ?」

ด้วยพยานจากบุคคลที่ได้เห็นเหตุการณ์คดีปล้นทรัพย์ซึ่งได้รับมาใหม่ ดูเหมือนรอมเมโลที่พยายามไล่ต้อนเยน จะตัดสินว่าเธอคือคนร้ายไปโดยสมบูรณ์

คงจะคิดว่ารอมเมโลที่เมินคำให้การของเมลต์ที่ว่าเมื่อคืนได้อยู่ด้วยกันกับเยนตลอดและเข้าไปใกล้เธอทำเกินไปกระมัง จินบะจึงเข้าไปหยุดเขาไว้

「แบบนั้นมันบ้าอำนาจเกินไปแล้วนะ คุณรอมเมโล จริงอยู่ที่คุณหาหลักฐานมาได้ด้วยตัวเอง แต่เด็กผู้หญิงทางนี้เองก็ให้การเรียกร้องความบริสุทธิ์ของผู้ต้องสงสัยเหมือนกัน หากความคิดเห็นของทั้งสองฝ่ายขัดแย้งกัน ก่อนอื่นก็ควรดำเนินการสืบสวนเพื่อแก้ไขเรื่องนั้น วิธีของคุณที่สงสัยคนอื่นโดยใช้ความคิดอยู่ฝ่ายเดียวมันผิด」

「หุบปาก! คนรับผิดชอบในคดีนี้คือฉัน! ถึงจะเป็นคนในหน่วยรักษาความปลอดภัยเหมือนกัน แต่คนนอกที่ไม่เกี่ยวกับคดีช่วยอยู่เงียบๆจะได้ไหม!」

แม้จินบะจะพยายามปรามรอมเมโลอย่างใจเย็น แต่เขาไม่รับฟังคำพูดนั้นเมื่อตะคอกใส่เพื่อนร่วมงานที่ให้ความคิดเห็นกับตนเองก็หันสายตาอันเฉียบคมไปทางเยนอีกครั้ง

พอรู้ตัวอีกที เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเขาก็เข้ามาภายในร้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และเตรียมพร้อมเข้าคุมตัวเยน

ในขณะที่พวกเมลต์รู้สึกเป็นกังวลกับการดำเนินการโดยไม่สนใจรอบข้างของพวกรอมเมโลที่มีบรรยากาศตึงเครียด คนในหน่วยรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งก็วางสิ่งของที่ดูคุ้นตาลงบนโต๊ะ

「หือ……? นี่มัน……!? 」

「อะไรน่ะ? พวกเธอ รู้จักเจ้านี่งั้นเหรอ? เจ้านี่คือหนึ่งในข้าวของที่เหลืออยู่ในที่เกิดเหตุ ถึงจะไม่ได้ตรวจสอบโดยละเอียดแต่ดูท่าจะช่วยประหยัดเวลาเรื่องนั้นได้สินะ」

「นี่มัน ของยูโก……? ทำไมพวกคุณถึงมีสิ่งนี้?」

สิ่งที่หน่วยรักษาความปลอดภัยแสดงให้เห็น สิ่งนั้นคืออุปกรณ์สื่อสารประเภทเล็กกะทัดรัดที่ยูโกลืมไว้ในร้านนี้นั่นเอง

ทำไมสิ่งนี้ถึงเหลืออยู่ในที่เกิดเหตุได้……? ในขณะที่พวกเมลต์สับสนเช่นนั้น จินบะก็ให้ข้อมูลกับรอมเมโล

「คุณรอมเมโล เจ้านี่คือของพกติดตัวของชายหนุ่มที่ชื่อยูโกซึ่งมาร้านนี้เมื่อวานครับ ดูเหมือนว่าจะทำหายไปเมื่อวาน ตอนนี้ดูเหมือนจะกำลังหาอยู่ ถ้าเรียกยูโกแล้วถามรายละเอียดอาจจะรู้อะไรบางอย่างก็ได้ครับ」

「ไม่หรอก เรื่องนั้นไม่จำเป็น เพราะฉันมองออกทั้งหมดแล้วละนะ คนร้ายคือแกจริงๆยังไงล่ะ เยน!」

「เอ๊ะ เอ๋!?」

จากข้าวของส่วนตัวของยูโกที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุ ไม่รู้ทำไมรอมเมโลถึงประกอบเรื่องราวขึ้นมาว่าเยนคือคนร้าย เขาชี้ไปที่เธอพร้อมหายใจอย่างรุนแรง

ขณะที่พวกเมลต์กำลังตกใจ เขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่สร้างขึ้นภายในหัวต่อหน้าทุกคนอย่างภาคภูมิใจ

「ชายที่ชื่อยูโกไม่ได้ทำอุปกรณ์กะทัดรัดนี้ตก แต่ถูกขโมยไปต่างหาก เมื่อวานตอนที่มาร้านนี้เยนเกิดถูกใจเจ้านี่เข้าละนะ เยนที่ไม่สามารถระงับนิสัยแท้จริงของหัวขโมยได้จึงแอบขโมยเจ้านี่ แต่ว่าถ้าแม่สาวคนนี้ซึ่งเป็นคนรู้จักของยูโกเจอเข้าละก็ความผิดของตัวเองคงจะถูกรู้เข้า ดังนั้นในระหว่างที่แม่สาวคนนี้พักอยู่ด้วย จึงเก็บเอาไว้ไม่ห่างตัวทว่า……สิ่งนั้นทำให้เกิดความผิดพลาดร้ายแรงในยามที่ก่อเหตุ เผลอทำของที่ขโมยมาตกไว้ ใช่ไหมล่ะ!?」

「อะ อะไรกัน……ไม่ใช่ค่ะ! ฉันไม่ได้ทำทั้งปล้นทั้งขโมยเลยค่ะ!!」

「ไม่ต้องมาแก้ตัว! หลักฐานน่าสงสัยพร้อมพยานให้การ ทั้งหมดนี้มันชี้ไปที่เธอ! เรื่องต่อจากนี้จะไปฟังให้ชัดๆในห้องสอบสวนแล้วกัน! เพราะจะทำให้เธอยอมรับความผิดให้ได้ยังไงล่ะ……!!」

「บ้าบอไร้เหตุผลเกินไปแล้วนะ! ทั้งหมดมันจินตนาการของคุณเองนี่นา! ทั้งที่ไม่มีหลักฐานว่าความคิดนั้นถูกแท้ๆแต่มาจับกุมเยนเนี่ยมันแปลกไปแล้วนะ!」

「หนวกหู! หลักฐานแน่ชัดจะเจอในการสอบสวนหลังจากนี้! นี่คือมาตรการเพื่อทำให้แน่ใจว่าหลักฐานนั้นจะไม่ถูกทำลายยังไงล่ะ!」

รอมเมโลเพิกเฉยต่อเสียงทักท้วงของเมลต์และสั่งเหล่าลูกน้องเพื่อเข้าควบคุมตัวเยน

ทุกคนในหน่วยรักษาความปลอดภัยเคลื่อนไหวเพราะได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาทว่า……เงาสองเงาได้วิ่งเข้ามาราวกับพุ่งตัว แทรกเข้ามาระหว่างนั้นเร็วกว่าการเคลื่อนไหวของพวกเขาแล้วพุ่งเข้ามาเพื่อปกป้องเยน