(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 128 รอคเก็ตพันช์! (แขนไม่ได้พุ่งออกไป)

รอคเก็ตพันช์! (แขนไม่ได้พุ่งออกไป)

ด้วยเสียงตะโกนที่เป็นสัญญาณยูโกสวมชุดเกราะสีดำ วิ่งเข้าไปหาบัซตรงๆ

เมลต์เองก็คอยยิงดาบพลังเวทเพื่อสนับสนุนเขา ทั้งสองคนปลดปล่อยการโจมตีผสานงานอันยอดเยี่ยมออกมา

「ฮึ ฮะ!」

「ฮึ่ม……!」

หลังจากเข้าใกล้ก็หมัดขวาตรง

บัซอาศัยแรงที่พุ่งมาข้างหน้าหลบการโจมตีที่ถูกปล่อยออกมาทั้งแบบนั้น ทว่าราวกับอ่านเรื่องนั้นออกยูโกได้ก้าวเข้าไปอีกก้าวแล้วปล่อยหมัดซ้ายจนเกือบจะเป็นหมัดอัปเปอร์คัต

หมัดเข้ากระแทกส่วนท้องของบัซ หลังจากนั้นยูโกได้จับดาบพลังเวทที่บินมาและเหวี่ยงสิ่งนั้น ทว่าความรู้สึกที่ส่งมาถึงมือในการโจมตีครั้งที่สองที่น่าจะโดนจังๆกลับเป็นความรู้สึกแปลกๆ

「……จบแค่นั้นเหรอ? ถ้างั้น ต่อไปเป็นทีของทางนี้สินะ!」

「ชิ……!」

ความรู้สึกนั้นไม่ใช่การเข้าใจผิด บัซที่น่าจะรับการโจมตีเข้าไปอยู่ในสภาพสมบูรณ์ไม่ได้รับดาเมจใดๆเลย

ดาบมารจะมอบพลังมหาศาลให้กับผู้ใช้ ยูโกนึกถึงคำพูดของจินบะและตัดสินว่าการตอบสนองที่มือก่อนหน้านั้นคงจะเป็นบาเรียพลังเวทแบบพิเศษที่ดาบมารสร้างขึ้นมาขณะเดียวกันก็รับมือกับการโต้กลับของบัซด้วย

「ตายซะ! ตายซะ! ตายซะ! คนที่มาขัดขวางอนาคตของผมกับเยนจะฆ่ามันให้หมดทุกคนเอง!」

การโจมตีต่อเนื่องแบบเหวี่ยวงกว้าง กวัดแกว่งดาบที่ถืออยู่ในมือด้วยการเคลื่อนไหวที่มองยังไงก็คิดว่าเป็นนักดาบไม่ได้ บัซโจมตีเข้าใส่ยูโก

ถ้าตามปกติ การโจมตีของเขาซึ่งเป็นเพียงพลเรือนที่ไม่ได้รับการฝึกฝน คงจะไม่น่าตกใจอะไรเลย

ทว่า……เขาในตอนนี้ไม่ปกติ อาวุธที่เขากำลังใช้อยู่เป็นของแปรสภาพที่เกินความเข้าใจของมนุษย์ปกติ

(เร็ว! นี่คือพลังของดาบมารงั้นเหรอ!?)

นั่นคือสถานการณ์ผิดปกติสำหรับยูโกที่ได้เข้าเผชิญหน้ากับบัซจริงๆ

ทั้งการเคลื่อนไหวของบัซ ทั้งวิถีการเหวี่ยงดาบ สามารถมองและอ่านออกทั้งหมด ทว่า การเคลื่อนไหวของเขามันเร็วในระดับผิดปกติ ทั้งที่พูดได้ว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่ดูไม่ซับซ้อน แต่เพราะความเร็วนั้นทำให้การหลบหลีกลำบากขึ้นไปอีก

ไม่แน่ว่า หากไม่มีทักษะการอ่านล่วงหน้าที่ร่ำเรียนตอนเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ละก็ ยูโกคงจะถูกโจมตีหลายครั้งไปแล้ว

การเคลื่อนไหวของบัซมันเร็วถึงเพียงนั้นเลยทีเดียว ยูโกรู้สึกซาบซึ้งจากก้นบึ้งของหัวใจที่เขาไม่ได้เรียนวิชาดาบมาเลย

(เปลี่ยนมนุษย์ธรรมดาที่ไม่คุ้นเคยกับการต่อสู้ไปเป็นตัวตนผิดปกติได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ!? เป็นของเหลือเชื่อขนาดไหนกันเนี่ย ดาบมาร!?)

อันตรายของบัซในตอนนี้จากการที่สามารถเอาชนะหน่วยรักษาความปลอดภัยได้ด้วยตัวคนเดียวนั้นเข้าใจได้แล้ว

ยูโกตระหนักได้ถึงความจริงอีกครั้งว่าหากปล่อยให้อาละวาดแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆคงจะเกิดความเสียหายครั้งใหญ่แน่ไม่ว่ายังไงก็ต้องหยุดบัซที่นี่ให้ได้ ในระหว่างที่คิดเช่นนั้น เมลต์ได้ปลดปล่อยการโจมตีใส่บัซด้วยดาบจำนวนนับไม่ถ้วนซึ่งตกลงมาจากฟ้าราวกับห่าฝน เพื่อสนับสนุนเขาที่กำลังหลบการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

「ยูโก ถอยออกมา!! ย้าาา!!」

「คึก……! แก น่ารำคาญชะมัด!!」

บัซกวัดแกว่งดาบมารเพื่อหันเหดาบแห่งแสงที่ขัดจังหวะการโจมตีเข้าใส่ยูโก และตกลงมาหาตนเอง

ยูโกทิ้งระยะห่างจากเขาในระหว่างนั้น ขอบคุณเมลต์พร้อมกับหารือเกี่ยวกับวิธีสู้

「แต้งกิ้ว เมลต์ ขอบคุณช่วยได้เยอะเลยละ」

「ยูโก เอาไงดี? อีกฝ่ายใช้อาวุธด้วยสิ ทางนี้รับมือด้วยเกราะม่วงไหม?」

「ไม่ล่ะ……ดาบเล่มนั้นมันมีบางอย่างอันตราย คิดว่าการหลบหลีกน่าจะดีกว่ารับการโจมตี」

ยูโกที่ได้เผชิญหน้ากับการโจมตีของดาบมารจริงๆ สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่างจากการโจมตีฟาดฟันที่อยู่เบื้องหน้า

แม้ว่าจะสวมบลาสเตอร์อยู่แต่หากเป็นไปได้ก็ไม่อยากสัมผัสการโจมตีนั้นที่รู้สึกได้ถึงอันตราย ถ้าเป็นอย่างนั้น เกราะม่วงที่สวนกลับในขณะที่รับการโจมตีของอีกฝ่ายดูเหมือนจะเข้ากันได้ไม่ดีนัก

จากการแลกเปลี่ยนนี้เมลต์สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของยูโกที่อยากจะเลี่ยงการต่อสู้ในระยะประชิดตั้งแต่แรก จากนั้นก็แนะนำวิธีสู้ที่ตนเองคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ให้กับเขา

「ถ้างั้นก็ โจมตีจากระยะไกลเป็นหลัก? หรือไม่ก็ฮิตแอนด์อเวย์ตีแล้วชิ่งออกมาสินะ」

「……ถ้าอย่างนั้นก็พอดีเลยละ มีฟังก์ชั่นใหม่ที่เหมาะสำหรับสถานการณ์แบบนี้อยู่ละนะ」

「คุยกันน่ารำคาญชะมัด พวกแกมันเกะเกะเพราะงั้นรีบๆตายไปซะ!!」

ในจังหวะที่ยูโกตอบกลับความคิดเห็นของเมลต์ บัซที่ตั้งท่าใหม่ได้อีกครั้งก็เหวี่ยงดาบมาร

ทั้งสองคนเห็นการฟาดฟันพลังเวทสีแดงดำที่พุ่งเข้ามาหาพวกตนเอง ซึ่งเคยเห็นภายในร้าน จึงแยกกันซ้ายขวาเพื่อหลบเลี่ยงสิ่งนั้นพร้อมตะโกนหากันและกัน

「เมลต์! ช่วยประสานงานกับฉันที!」

「รับทราบ! ลุยให้เต็มที่ไปเลย!!」

หลังจากหลบหลีกโดยกลิ้งไปบนพื้นยูโกที่ตั้งตัวใหม่ ได้จ้องมองไปยังบัซซึ่งเผยช่องว่างอีกครั้งหลังจากปลดปล่อยท่าใหญ่

เขาเปลี่ยนรูปร่างของบลาสเตอร์โดยถ่ายเทพลังเวทไปที่แขนขวา พร้อมกำหมัดแน่นภายใต้เกราะแขนขวาที่เปลี่ยนรูปร่างเป็นทรงกรวย และพูดขึ้นขณะจ้องมองศัตรู

「ก็ยังพุ่งได้ไม่ดีเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าแค่พุ่งเข้าไปตรงๆละก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นละนะ ไอ้นี่น่ะ!」

ขณะโน้มตัวไปข้างหน้าคล้ายกับการตั้งท่าออกตัวบนลู่วิ่ง หลังจากแขนขวาที่เปลี่ยนรูปร่างขนานไปกับพื้นก็ตั้งท่าเงยขึ้นเล็กน้อย

ฟู้วว ขณะที่มีเปลวเพลิงซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยการแปลงพลังเวทพวยพุ่งออกมาจากข้อศอกขวาพร้อมกับเสียงเช่นนั้น เขาใส่แรงถีบที่ทำให้ร่างกายซึ่งก้มตัวลงต่ำลอยขึ้น และพุ่งเข้าหาบัซราวกับเครื่องร่อน

「บลาสเตอร์ รอคเก็ตพันชชชช!!」