(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 26 น็อคเอาท์!

น็อคเอาท์!

「หา……? อะไรล่ะนั่น……สวมเกราะแล้วเคลื่อนไหวง่ายกว่างั้นเหรอ? พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจ! ชุดเกราะน่ะถ้าสวมใส่มันทำให้การเคลื่อนไหวช้าลงไม่ใช่รึไง! ถ้ามีเกราะที่ใส่แล้วเคลื่อนไหวง่ายขึ้น แบบนั้นอุปกรณ์เวทประเภทเกราะทั้งตัวมันก็คงไม่ล้าสมัยหรอกใช่ไหมล่ะ!」

สิ่งที่รัชพูดนั้นถูกต้อง เดิมทีชุดเกราะเป็นอุปกรณ์ที่ทำให้ความคล่องตัวลดลงโดยแลกกับการได้รับมาซึ่งพลังป้องกันร่างกายของตนเอง

ทว่า ระหว่างเขากับยูโกมีความต่างในการรับรู้อันเด่นชัดอยู่ และความต่างนั้นกับพลังที่ยูโกซึ่งเป็นผู้เกิดใหม่มีนั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้เขาได้รับความแข็งแกร่งแบบเหนือเหตุและผล

ความสามารถอันยิ่งใหญ่ที่ยูโกมี……สิ่งนั้นก็คือ“พลังแห่งอิจเมจ”

พลังนั้นที่บางครั้งจะปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวในรายการซึ่งออกอากาศในเช้าวันอาทิตย์ที่เขาชื่นชอบ พลังที่ขึ้นอยู่จิตวิญญานและความแข็งแกร่งของจิตใจ ได้เปลี่ยนให้เขากลายเป็นคนที่แข็งแกร่งเพียงหยิบมือในโลกแห่งนี้

เดิมที ยูโกเป็นชายที่เกิดและเติบโตมาในฐานะบุตรชายคนโตแห่งตระกูลเคลย์อันทรงเกียรติ แค่มาจากตระกูลขึ้นชื่อพรสวรรค์ก็มีค่อนข้างมากอยู่แล้ว

เนื่องจากจนถึงตอนนี้เขาละเลยการพัฒนาตัวเองและพรสวรรค์นั้นทำให้ไม่สามารถเติบโตได้ ที่จริงแล้วเขามีพรสรรค์อันยอดเยี่ยมและการที่สามารถจัดการทุกอย่างได้จนถึงตอนนี้ด้วยพลังแห่งดาบสมบัติกาลันดีลมันคือสาเหตุของการตกต่ำ

เพราะเหตุนั้นเขาทั้งโลกในเกม และทั้งโลกนี้จึงต้องพ่ายแพ้ให้กับตัวตนที่เรียกว่าตัวละครหลักทว่า……ตอนนี้ภายในตัวเขามีวิญญาณของเคลย์ ยูโกเข้ามาทำให้โชคชะตานั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นครั้งใหญ่

วิญญาณอันดีงามของยูโก(ญี่ปุ่น)ได้ไปปลุกพลังเวทซึ่งเกิดจากจิตวิญญาณที่เคยหลับใหลอยู่ภายในยูโก(โลกนี้)มาจนถึงตอนนี้

กลับกัน ร่างเนื้อของยูโก(โลกนี้)และพรสวรรค์ที่อยู่ในร่างนั้น ทำให้ยูโก(ญี่ปุ่น)ที่เกิดมาในฐานะผู้คลั่งไคล้โทกูซัตสึธรรมดาๆก่อนมาเกิดใหม่ในต่างโลก ตอนนี้ได้รับความสามารถทางร่างกายที่เกินมาตรฐานและพลังอิมเมจที่ทำให้เป็นจริงได้

ผลลัพธ์จากการรวมกันของทั้งสองอย่างนั้น  ทำให้นำมาซึ่งการถือกำเนิดของชายที่ชื่อว่าเคลย์ ยูโกที่สามารถเลียนแบบการต่อสู้ของฮีโร่ที่เคยเฝ้ามองตลอดมาด้วยความหลงใหลให้สมจริงที่สุดได้ และความแข็งแกร่งของอิมเมจก็ได้เชื่อมโยงโดยตรงกับพลังต่อสู้ทั้งแบบนั้น

ยูโกไม่เคยคิดว่า【บลาสเตอร์】เป็นชุดเกราะเลย แต่คิดว่ามันเป็นชุดสูทเสริมแกร่งประเภทหนึ่งที่สามารถสวมใส่ได้ด้วยการเปิดใช้งานอุปกรณ์แปลงร่าง

ยูโกอิมเมจว่าสิ่งนั้นเป็นชุดออกรบที่จะสวมเข้ากับร่างกายในยามที่เหล่าฮีโร่ปรารถนาจะต่อสู้ ด้วยสิ่งนั้นที่เรียกว่าพลังแห่งจินตนาการทำให้สามารถเคลื่อนที่ไปมาได้โดยที่แทบจะไม่รู้สึกถึงน้ำหนักของชุดเกราะเลย

เหล่าฮีโร่ที่แปลงร่างแล้วจะได้รับความสามารถที่เหนือมนุษย์ เพราะงั้นตนเองที่สามารถแปลงร่างได้เหมือนกับพวกเขาก็ควรจะได้ความแข็งแกร่งที่เหมือนกันมาด้วย

เพราะไม่ใช่การพยายามคิด แต่เป็นความคิดที่ถูกสลักไว้โดยไม่รู้ตัวเป็นการเชื่ออย่างสุดหัวใจด้วยสัญชาตญาณไม่ใช่แค่คิดอยู่ในหัวแบบเด็กๆเช่นนั้น  ยูโกจึงสามารถแสดงความสามารถทางกายภาพอันน่าทึ่งออกมาได้ด้วยการแปลงร่างแล้วสวมบลาสเตอร์

ทว่าพวกรัชคงไม่สามารถเข้าใจตรรกะเช่นนั้นได้ เพราะแม้แต่ตัวยูโกที่แสดงพลังอันน่าทึ่งออกมาอย่าว่าแต่เข้าใจเลยเขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำเพราะงั้นจึงเป็นเรื่องปกติ

ดังนั้น……ในสายตาของพวกเขายูโกจึงเป็นตัวตนที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้

แม้จะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง แม้จะสูญเสียดาบสมบัติที่ควรจะช่วยส่งเสริมความแข็งแกร่งมันก็ไม่เกี่ยวกัน ยูโกกำลังแสดงความแข็งแกร่งอันท่วมท้นให้ตนเองได้ประจักษ์ สำหรับพวกเขาแล้วมันไม่ได้เป็นอะไรนอกจากสัตว์ประหลาด

「เอา~ละ เท่านี้ก็หนึ่งต่อหนึ่งแล้ว ดูเหมือนจะถึงเวลาตัวต่อตัวแล้วนะ รัช!」

「แก……! เป็นแค่ไอ้สวะที่ถูกขับไล่อย่าได้ใจนักนะะะ!!」

เสียงเชียร์ของเหล่านักเรียนที่เฝ้ามองการประลองหยุดลง

รัชที่ควรจะได้เปรียบยูโกอย่างท่วมท้น รู้ตัวอีกทีกระแสการต่อสู้ที่จุดยืนกลับกันอย่างสิ้นเชิงก็อยู่ตรงหน้าแล้ว สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนจากใบหน้ายิ้มแย้มเป็นสับสนในทันที

และ รัชที่สูญเสียความเยือกเย็นไปโดยสมบูรณ์เองก็โกรธเกรี้ยวต่อคำพูดของยูโกที่กำลังยิ้ม จึงเคลื่อนที่ออกไปด้วยแรงผลักดัน

กวัดแกว่งดาบ คำรามและพุ่งออกไปขณะที่ดวงตาแดงก่ำเสียงร้องของเขาดังก้องไปทั่วลานประลอง

「จะฟันแม่ง! จะฟันแกให้ตายด้วยมือของฉันให้ได้!!」

「เฮ้เฮ้ จะดีเหรอ? ถ้าพุ่งมาโดยไร้การป้องกันแบบนั้น ฉันก็ทำสิ่งที่อยากทำได้หมดเลยนะ?」

ย่อตัวลง ขณะที่ตั้งท่ารอก็บีบอัดพลังเวทไว้ที่มือซ้าย

ยูโกตั้งหมัดที่กำแน่นไว้ที่เอว วัดระยะห่างของรัชที่กำลังพุ่งเข้ามาทางนี้ ขณะที่หลบเลี่ยงดาบที่ถูกเหวี่ยงลงมาก็ชกเข้าไปที่ใบหน้าของเขาด้วยการโจมตีไม้ตาย

「ท่าไม้ตายสไตล์ฉัน! โคโคเคน!!」(หมัดแดงชาด)

「อ๊อคค!? อั๊ก……!?」

การโจมตีที่ชกไปเหมือนการเคาน์เตอร์ ทำให้ร่างกายของรัชโซเซ

ยังไม่จบ ยังสู้ได้อยู่ เขาพยายามคงสติเอาไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ในสายตาของเขาได้มีหมัดซ้ายที่หุ้มด้วยพลังเวทและลุกโชนเป็นสีแดงของยูโกที่ก้าวเข้ามาหนึ่งก้าวอีกครั้งในสภาพที่ย่อตัวลงต่ำปรากฏขึ้น

「อีกหนึ่งหมัด! ท่าไม้ตายสไตล์ฉัน! โชโคเคน!!」(หมัดแดงทะยานฟ้า)

「อ๊ากกกก!!」

อัปเปอร์คัตอันสมบูรณ์แบบเสยเข้าที่คางของรัช

ทั้งการเสริมแกร่งพลังป้องกันด้วยพลังเวท ทั้งการกางสิ่งกีดขวางเป็นบาเรีย ทั้งหมดถูกทำลายร่างกายของเขาซึ่งรับการโจมตีไม้ตายที่ระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่องปลิวอยู่กลางอากาศ และลงมากระแทกกับพื้นในขณะที่เหล่านักเรียนจำนวนมากเฝ้ามองด้วยสีหน้าตกตะลึง

「อ๊ะ อั๊ก บะ บะบะ บ้าน่า……! ไอ้สวะนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้……!?」

「เรื่องนั้นก็ขอบใจ ดีใจที่ได้รับคำชมนะ」

ยูโกคลายหมัดซ้ายในขณะที่หันหลังให้รัชซึ่งลุกยืนขึ้น โซเซ และจ้องมองด้วยสายตาว่างเปล่าพร้อมก่นด่าจนถึงวินาทีสุดท้าย

เขาหันหลังให้รัช ประกาศคำตัดสินชัยชนะโดยไม่มองสภาพที่อีกฝ่ายทรุดลงไป

「……น็อคเอาท์」

「อุ อั๊ก……อ็อค……!!」

———————————————-

ตอนนี้มีชื่อ雄悟(ยูโก ชื่อคนญี่ปุ่น) และユーゴ (ยูโก ชื่อแบบต่างประเทศ) ซึ่งแปลแล้วมันก็อ่านว่ายูโกเหมือนกันกลัวสับสนก็เลยเพิ่มคำว่า ญี่ปุ่นกับโลกนี้ไปด้วยคิดเห็นยังไงก็บอกได้นะ