(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 28 ตัวละครหลักที่พยายามควบคุม

ตัวละครหลักที่พยายามควบคุม

「ถึงจะพูดงั้นก็เถอะน้า……ขอโทษด้วยแต่ฉันสูญเสียความทรงจำน่ะ จำนายไม่ได้หรอกนะโทษที」

「ก็บอกว่า! คู่ประลองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้แกสูญเสียความทรงจำนั้นก็คือฉันยังไงเล่า! แค่คู่ประลองในตอนนั้นก็หัดจำเอาไว้บ้างเซ่!」

「เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ อย่าพูดจาไร้เหตุผลนักสิ」

ทั้งที่บอกว่าสูญเสียความทรงจำแท้ๆแต่กลับบอกให้จำเรื่องของตนเอง ยูโกตกใจต่อคำพูดเซน่อนจึงตัดบทสนทนา

เซน่อนยิ่งโกรธมากขึ้นอีกครั้งต่อท่าทีของเขาที่เป็นเช่นนั้นและพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เมลต์ได้พูดขึ้นก่อนหน้านั้น

「นี่ เซน่อนคุง? ที่ว่ายูโกโกงในการประลองนี้เนี่ยหมายความว่ายังไง? สำหรับฉันไม่ได้รู้สึกถึงบรรยากาศแบบนั้นเลยนะ……」

「อะ อา……อือ ขอโทษที่แสดงสภาพว้าวุ่นใจให้เห็นนะเมลต์จัง แต่ว่าลองคิดดูสิ ผลลัพธ์แบบนี้มันแปลกอย่างเห็นได้ชัดเลยไม่ใช่เหรอ!」

ทันทีที่ถูกทักโดยเมลต์ เซน่อนก็เริ่มแสดงบรรยากาศอ่อนโยนออกมาและนำท่าทีขุ่นเคืองที่มีต่อยูโกออกไปแล้วพูดกับเธอและเหล่านักเรียนที่มารวมตัวกันอยู่ในสถานที่แห่งนี้

ขณะที่ยูโกขมวดคิ้วรู้สึกไม่สบายใจต่อคำพูดและการกระทำนั้นตรงไหนสักแห่ง เซน่อนก็เริ่มพูดความคิดเห็นด้วยน้ำเสียงการละคร

「นึกให้ออกสิ! ฉันต่อสู้กับยูโกและได้รับชัยชนะ! นั่นเองก็เป็นการเล่นงานเจ้านี่จนเละจนลุกไม่ขึ้นเป็นชัยชนะอันสมบูรณ์แบบ! เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสภาพยูโกในการต่อสู้นั้นแล้วก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติในทันที! เจ้านี่ในช่วงระยะเวลาสั้นๆมันแข็งแกร่งเกินไปไม่ใช่รึไงกัน!」

「มะ มันก็จริง……!」

「ตามที่ท่านเซน่อนบอกเลย! ยูโกที่เผยสภาพน่าสังเวชแบบนั้นเล่นงานรัชอยู่ฝ่ายเดียวเนี่ยมันแปลกเลยไม่ใช่รึไง!」

เหล่านักเรียนที่ได้ยินเสียงของเซน่อนเริ่มส่งเสียงดังกันอีกครั้ง

พวกเขาเริ่มสงสัยในความแข็งแกร่งของยูโกซึ่งดูเหมือนจะพัฒนาขึ้นเมื่อเทียบกับตอนประลองกับเขาในช่วงเวลาสั้นๆนี้ และหันสายตาอันสงสัยไปทางยูโกโดยพร้อมเพรียงกัน

「แกที่เสียกาลันดีลไปและต่อสู้โดยใช้อุปกรณ์เวทตกรุ่นไม่มีทางแข็งแกร่งได้ขนาดนี้! ต้องใช้วิธีโกงอะไรสักอย่างแน่!」

「ใช่ๆ! ตามที่เซน่อนพูดเลย!」

「ทำให้การประลองอันศักดิ์สิทธิ์ต้องแปดเปื้อน อย่างที่คิดเป็นไอ้สวะต่ำช้าจริงๆสินะ!」

เสียงก่นด่าอย่างบ้าคลั่งได้เข้ามาในหมู่นักเรียน

พวกเขาได้ถูกจุดความเกลียดชังที่มีต่อยูโกซึ่งเคยดับไปแล้วครั้งหนึ่งขึ้นมาอีกครั้งด้วยคำพูดของเซน่อน และยังคงด่าทอเขาอย่างรุนแรงต่อไปยิ่งกว่าช่วงของรัช

ขณะที่ยูโกซึ่งขมวดคิ้วเพราะถูกโยนเข้าไปกลางบรรยากาศในแดนศัตรูอีกครั้ง เซน่อนก็เริ่มใช้คำพูดที่รุนแรงเพื่อกล่าวหาเขา

「เอาละพูดสิ! แกใช้วิธีโกงแบบไหน!? ร่ายเวทมนตร์เสริมแกร่งก่อนการประลองงั้นเรอะ!? หรือในอุปกรณ์เวทนี้มันมีอะไรซ่อนอยู่!??」

「ฉันไม่ได้โกงสักหน่อยนะ ก็สู้ตามปกติแล้วชนะมา ก็แค่นั้น」

「อย่ามาโกหก! ถ้างั้นจะอธิบายความแข็งแกร่งนี้ของแกว่ายังไง? แกที่พ่ายแพ้ให้ฉันอย่างน่าสมเพชไม่มีทางแข็งแกร่งขนาดนี้ได้หรอก!」

「รอเดี๋ยวสิ! เหตุผลที่สงสัยในความแข็งแกร่งของยูโกก็เข้าใจอยู่แต่ว่าเรื่องนั้นเข้าใจผิดกันแล้ว! ฉันเคยต่อสู้กับสัตว์เกราะมารด้วยกันกับยูโก ในตอนนั้นแข็งแกร่งสุดๆเลยนะ!」

「เมลต์จัง เธอกำลังถูกมันหลอกอยู่! การต่อสู้นั้นเองก็เป็นการจัดฉากของไอ้สวะนี่เพื่อหลอกลวงเธอนะ!」

「เอ๊ะ……!?」

เมลต์แสดงสีหน้าตกใจต่อคำพูดที่ไม่น่าเชื่อนั้น

ราวกับจะบอกเธอที่เป็นแบบนั้น ราวกับเรื่องนั้นคือความจริง เซน่อนพูดโดยจินตนาการไปเอง โดยเอาความคิดของตนเองเป็นที่ตั้ง

「ยูโกถึงจะสวะแต่มันก็เป็นอดีตบุตรชายคนโตของตระกูลขึ้นชื่อ อิทธิพลก็คงจะมีอยู่บ้าง เจ้านี่ที่ไปทำภารกิจรักษาความปลอดภัยกับเมลต์จังมันเลยตัดสินใจเล่นละครที่นั่น เพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าตัวเองมีความสามารถและความแข็งแกร่งในการเอาชนะสัตว์เกราะมารได้ ทั้งหมดเป็นการจัดฉากโดยใช้เส้นสายขุนนางของเจ้านี่ยังไงล่ะ เมลต์จัง!」

「งั้นเหรอเป็นอย่างั้นเองสินะ! พอคิดงั้นแล้วทั้งหมดก็ลงล็อคพอดี!」

「ยูโกนั่นช่วยคนเนี่ยนะไม่น่าเป็นไปได้หรอก ทั้งหมดต้องจัดฉากด้วยตัวเองแน่!」

อย่างกับสะกดจิตเลยแฮะ ยูโกคิด

เห็นด้วยกับคำพูดของเซน่อนทุกอย่างและยอมรับว่าเป็นความจริง เป็นสถานการณ์ที่ผิดปกติแต่เมื่อคิดถึงความเกลียดชังของเหล่านักเรียนที่มีต่อตนเองแล้วก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกขนาดนั้น

พวกเขามักจะหาเหตุผลโจมตียูโก เคลย์ซึ่งเป็นคนที่ถูกเกลียดชังอยู่เสมอ แม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่ใช่ความจริง แม้ว่าจะเป็นแค่การสงสัยแต่หากเล่นงานเขาได้จะเป็นอะไรก็ได้

เซน่อนคือคนที่ช่วยเติมเต็มความต้องการของพวกตนเองที่เป็นเช่นนั้น แถมยังเป็นวีรบุรุษที่สามารถเอาชนะยูโกที่เกลียดที่สุดได้

เพราะงั้นแหละ เหล่านักเรียน คงจะใช้ประโยชน์จากคำพูดของเขาในการโจมตียูโก

โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่าเรื่องนั้นจะเป็นความจริงหรือไม่……

「ไม่จริง……! ยูโกเรื่องแบบนั้น……!!」

「เข้าใจเรื่องที่ช็อคอยู่ แต่ว่านะเมลต์จังเจ้านี่มันเป็นแบบนั้นแหละ ทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง นั่นแหละคือนิสัยที่แท้จริงของไอ้สวะที่ชื่อว่ายูโก เคลย์!」

และตอนนี้ เซน่อนก็พยายามใช้การสะกดจิตนั้นกับเมลต์ด้วย

พูดว่ายูโกเป็นสวะไม่น่าเชื่อถืออะไรสักอย่าง พูดอย่างมั่นใจว่าสิ่งที่ตนเองพูดนั้นคือความจริง เซน่อนวางแผนดึงเธอแยกจากยูโกในขณะที่ค่อยๆจับมือเมลต์และมองตรงไปที่เธอก็เอ่ยคำเรียกร้องครั้งสุดท้าย

「กลับมาเถอะเมลต์จัง เธอไม่ควรอยู่เคียงข้างกับคนแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นเงื้อมมือจากคนแบบไหนผมก็จะปกป้องเธอเองนะ เพราะงั้น……มาอยู่เคียงข้างผมเถอะ」

แบบนั้นแหละดี แบบนั้นแหละดี นักเรียนชายคนไหนสักคนพูดขึ้น

ถ้าเป็นท่านเซน่อนก็วางใจได้ เหล่านักเรียนหญิงคนไหนสักคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหลมสูง

ใช้ประโยชน์จากกระแสของการพูดคุยและบรรยากาศในสถานที่แห่งนี้ นอกจากนี้ไม่ว่าใครก็รู้สึกได้ถึงมนต์เสน่ห์ ขณะที่แสดงรอยยิ้มที่เป็นสิทธิพิเศษของตัวละครหลักซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสามารถพิเศษที่ทำให้อยากจะเชื่อ เซน่อนก็พยักหน้าอย่างมั่นคงให้เมลต์

เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาเช่นนั้น และได้ยินเสียงให้กำลังใจของนักเรียนโดยรอบ หลังจากที่มองทางนั้นแล้ว…… เมลต์ที่หันหน้าไปหาเซน่อนอีกครั้งก็แสดงรอยยิ้มสดใสให้เขา และเรื่องที่จะยอมรับเป็นพวกพ้อง(ผู้หญิง)ของเขาก็――

「……คุณน่ะ รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่ คุณในตอนนี้น่าขยะแขยงสุดๆเลยนะ」

「……เอ๊ะ?」