(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 32 -วิกฤตมาเยือนเหล่าเด็กๆ! สู้สิ คู่หูขุนนางผู้ถูกเกลียดชัง!- อรุณสวัสดิ์ ขุนนางปู!

-วิกฤตมาเยือนเหล่าเด็กๆ! สู้สิ คู่หูขุนนางผู้ถูกเกลียดชัง!-

อรุณสวัสดิ์ ขุนนางปู!

「มาสู้กับฉันซะ ยูโก เคลย์!」

「อีก~แล้วเหรอนายเนี่ย ตื้อจังน้า……」

เช้าวันหยุดวันหนึ่ง ยูโกแสดงสีหน้าเหนื่อยหน่ายที่เห็นใบหน้าของมาร์กอสมาที่หน้าบ้าน(ตั้งแคมป์ดังนั้นไม่ใช่บ้าน)

ฟี่ซึ่งมาเยี่ยมพี่ชายพูดกับเขาที่หายใจฟืดฟัดและอยู่ในสภาพเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

「คุณมาร์กอส บัลก์ คุณแพ้ในการประลองกับพี่และน่าจะสัญญาว่าจะไม่เข้ามาใกล้พวกเราแล้วนะครับ ถึงคดีในอุโมงค์มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้แต่การกระทำในครั้งนี้มันละเมิดสัญญานะ?」

「รู้อยู่แล้วแต่ว่า ฉันเองก็มีเรื่องเกิดขึ้นจนมองข้ามไปไม่ได้เหมือนกัน」

「เห๋? อะไรน่ะลองเล่ามาสิ อะ หลังจากนี้จะออกไปข้างนอกเพราะงั้นขอสรุปสั้นๆนะ?」

แม้มาร์กอสจะแสดงสีหน้ารู้สึกผิดที่ข้อตกลงซึ่งทำไว้ในการประลองก่อนหน้านี้ถูกหยิบยกขึ้นมาแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยืนยันคำเดิมยูโกที่มีความสนใจต่อท่าทีของเขาจึงรับฟังเรื่องราว

ขณะที่แสดงสีหน้าหดหู่ มาร์กอสได้เล่าถึงเหตุการณ์ที่ไม่อาจจะมองข้ามได้

「……วันก่อน นายต่อสู้กับรัช วินเฮล์มแล้วเอาชนะมาได้สินะ? และใช้วิธีโกงตอนนั้น――」

「พี่ไม่ได้โกงสักหน่อย! เรื่องนั้นมันเป็นข่าวลือมั่วๆที่เจ้าพวกนั้นพูดกันเอง!」

「เกี่ยวกับในส่วนนั้นจะยังไงก็ช่าง ปัญหาคือฉันถูกเอาเข้าไปพัวพันกับเรื่องนั้นด้วย ฉันอยู่ในสถานที่ต่อสู้กับสัตว์เกราะมารด้วย ข่าวลือแพร่สะพัดไปว่าคดีในอุโมงค์นั่นเป็นการจัดฉากของนายเพื่อหลอกลวงเมลต์ เอเพ ผลลัพธ์เลยกลายเป็นว่าฉันเองก็มีส่วนรู้เห็นในการกระทำชั่วร้ายของนาย……เรื่องมันก็เป็นแบบนั้นแหละ!? ฉันผู้เป็นบุตรชายคนโตแห่งตระกูลบัลก์อันทรงเกียรติไม่มีทางจะยื่นมือไปยุ่งกับเรื่องชั่วร้ายแบบนั้นอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ! เจ้าพวกนั้นมันโง่รึไงฟะ!?」

「อา~……อย่างนี้นี่เอง ยังไงดีละขอโทษนะ ดูเหมือนจะทำให้เกิดความเสียหายต่อเนื่องโดยไม่จำเป็นซะแล้วน่ะ」

ขณะยิ้มอย่างขมขื่นยูโกขอโทษมาร์กอสซึ่งได้ยินข่าวลือที่สร้างบาดแผลให้กับความภาคภูมิใจของตนเองเข้า

คิดไม่ถึงว่าเรื่องในตอนนั้นจะส่งผลต่อๆมาจนกลายเป็นแบบนี้……แม้จะคิดเช่นนั้นแต่บางที มาร์กอสเองก็เป็นที่เกลียดชังไม่แพ้ตนเองเพราะงั้นเลยเกิดข่าวลือแบบนั้นละน้า~ต่อเขาที่กำลังคิดแบบนั้นมาร์กอสหายใจฟืดฟัดและพูดขึ้น

「เพราะงั้นแหละมาสู้กับฉันอีกครั้งซะยูโก เคลย์! ครั้งก่อนฉันประมาทแต่ครั้งนี้ไม่เป็นแบบนั้นหรอกนะ! ครั้งนี้แหละจะอัดนายให้ได้――」

「อื~ม……ไม่ค่อยเต็มใจเลยน้า อีกอย่างเดิมทีคิดว่าเรื่องแบบนั้นมันไม่ค่อยมีความหมายหรอกนะ?」

「……อะไรนะ?」

ขณะชี้มาที่ตนเองและท้าประลอง ยูโกตอบกลับพร้อมเกาแก้ม

ต่อมาร์กอสที่แสดงสีหน้าสงสัยว่าเรื่องนั้นหมายความว่ายังไง จึงอธิบายให้เขาฟัง

「พูดตรงๆเลยนะ การต่อสู้ครั้งที่สองของพวกเราคงไม่มีใครสนใจหรอก ถ้าจากมุมมองผู้คนผลลัพธ์มันก็เข้าใจได้ชัดเจนแล้ว ไม่คิดว่าคนอื่นๆจะรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องลำบากมาดูเรื่องแบบนั้นเลยเหรอ?」

「จะบอกว่าฉันจะแพ้งั้นเหรอ!? ครั้งก่อนแค่ประมาทมันไม่เหมือนเดิมสองครั้งหรอก!」

「เข้าใจ เข้าใจ แต่ว่าถ้าจากมุมมองของคนที่ดูการต่อสู้ครั้งแรกคงคิดว่านายที่ถูกฉันโค่นด้วยการโจมตีทีเดียวจอดมีโอกาสชนะแค่เล็กน้อยใช่ไหมล่ะ? ถึงแม้จะชนะแต่มันได้อะไรล่ะ? ไม่คิดงั้นเหรอ? ถ้าถูกคิดว่าเป็นผลลัพธ์จากการต่อสู้กันของเพื่อนขุนนางที่ถูกเกลียดมันก็ไร้ความหมายใช่ไหมล่ะ?」

「ใครเขาเป็นเพื่อนกับนายกัน!? ฉันกับนายเป็นศัตรูกันเฟ้ย!!」

ยูโกขยับมือเบาๆไปมาเพื่อปรามมาร์กอสที่กำลังอารมณ์ขึ้น

ถึงแม้จะประลองไปทั้งๆแบบนี้มันก็ไร้ความหมายหลังจากบอกเหตุผลไปแบบนั้นแล้ว เขาก็ยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวและเสนอเรื่องนี้กับมาร์กอส

「เอาน่า เพราะแบบนั้นแหละฉันถึงไม่มีอารมณ์จะประลอง อีกอย่างถ้าฉันโค่นนายทีเดียวจอดอีกครั้งมันรู้สึกแย่เหมือนว่ารังแกคนอ่อนแอด้วย แต่ว่าก็นะ……ฉันเข้าใจความรู้สึกของนายอยู่นะมาร์กอส สำหรับขุนนางการที่มีชื่อเสียไม่ดีมาถึงตัวเองคงมองข้ามไปไม่ได้สินะ มันส่งผลต่อเกียรติของตระกูลด้วยละนะ」

「……ถูกต้องตามนั้น」

「ตรงนั้นแหละ……จะยอมรับการประลองกับนายก็ได้แต่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ อย่างที่เห็น ฉันหลังจากนี้จะรับคำร้องกับฟี่และเมลต์น่ะ……นายเองก็ไปที่นั่นด้วยกันไหม?」

「ว่าไงนะ……?」

ยูโกมองด้วยสายตาเพื่อยืนยันต่อมาร์กอสซึ่งแสดงสีหน้าสงสัยและหรี่ตามองมาทางนี้ ขณะแสดงรอยยิ้มที่ไม่หวั่นเกรงก็บอกเงื่อนไขในการรับการประลอง

「มาแข่งด้วยคำร้องนี้กันเถอะ ฉันกับนายฝั่งไหนจะสามารถบรรลุผลลัพธ์ได้ดีกว่า……ถ้าหากนายบรรลุผลลัพธ์ได้ดีกว่าฉันละก็ คำพูดนั้นจะไม่ใช่แค่ลมปากแต่จะยอมรับการประลองให้เอง ถึงแม้นายจะแพ้ฉันก็ไม่ตั้งใจจะบังคับหรือลงโทษอะไรทั้งสิ้น รางวัลเองก็แบ่งเท่าๆกันด้วย ว่าไง? เป็นเงื่อนไขที่ดีเลยใช่ไหมล่ะ?」

「ฮึ่ม งั้นเองสินะ……! อยากเห็นความสามารถที่แท้จริงของฉันคนนี้หมายความว่างั้นเหรอ ย่อมได้ยูโก เคลย์! การท้าทายนั้นของนายจะยอมรับให้เองแล้วกัน!」

มาร์กอสแสดงสีหน้ามีแรงจูงใจเดินเข้าไปใกล้ยูโกหนึ่งก้าวและตอบรับเสียงดัง

ขณะที่ดวงตานั้นลุกโชนไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาก็คำรามออกมาอย่างภาคภูมิใจ

「มาแข่งกัน! ไม่ว่าจะเป็นคำร้องแบบไหนฉันก็จะทำผลลัพธ์ให้ออกมาดียิ่งกว่านายเอง!!」