(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 38 ผู้ที่ถูกทำให้บ้าคลั่งโดยตัวร้ายที่แท้จริง

ผู้ที่ถูกทำให้บ้าคลั่งโดยตัวร้ายที่แท้จริง

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……! มะ มันอะไรกันแน่? ไอ้นั่นเมื่อกี้น่ะ……!?」

ในเวลาเดียวกันนั้นอีกด้านหนึ่ง มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังวิ่งอยู่ท่ามกลางป่าไม่ใกล้ไม่ไกลจากสถานเลี้ยงเด็ก

หลังยืนยันแล้วว่าไม่มีใครอยู่รอบๆเขาก็พิงต้นไม้ใกล้ๆ และนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่ตนเองเห็น

「มนุษย์กลายเป็นสัตว์เกราะมาร? มนุษย์สวมพลังของสัตว์ประหลาดได้งั้นเหรอ? ไอ้นั่นมันอะไรกันน่ะ……?」

ชายหนุ่ม……รัช วินเฮล์ม พึมพำด้วยเสียงสั่นเครือขณะนึกถึงภาพอันยากจะเชื่อที่เพิ่งได้เห็นก่อนหน้านี้

คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นของแบบนั้นในระหว่างทำภารกิจสอดแนมยูโกตามคำสั่งเซน่อน……รัชรู้สึกตกใจอย่างมากทว่าสิ่งที่เขาตกใจไม่ใช่จุดนั้น

เป็นการต่อสู้อันสง่างามของยูโกกับสัตว์ประหลาดปริศนานั่นต่างหาก

「เข้าเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดแบบนั้น ไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียวแล้วยังเอาชนะได้อีก……! ไอ้สวะยูโกนั่นแข็งแกร่งขนาดนั้นเนี่ยนะ เรื่องแบบนั้นมัน……อึก!!」

ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดปริศนาซึ่งแม้แต่ตนเองที่คิดว่ากล้าหาญก็ยังหวาดกลัว ยูโกเข้าท้าทายอย่างเด็ดเดี่ยวและล้มมันได้โดยไม่กลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ

รัชได้เห็นการต่อสู้นั้นและผลลัพธ์อันเจิดจ้าที่เรียกว่าชัยชนะ มือทั้งสองข้างสั่นเทากับสถานการณ์ที่ต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ต่อพลังที่แท้จริงของยูโกที่เคยคิดว่าเพิ่มความแข็งแกร่งมากกว่าตนเองเพราะการโกง

ยูโกแข็งแกร่ง อาจจะมากกว่าตนเองด้วย

รัชได้เห็นถึงสภาพอันกล้าหาญของเขาที่สำแดงความแข็งแกร่งออกมาจนถึงขนาดแปลกใจที่เซน่อนเอาชนะมาได้ ทว่าศักดิ์ศรีของเขาไม่อาจยอมรับเรื่องนั้นได้

「ฉัน ฉันไม่มีทางแพ้……! ที่ไอ้สวะยูโกชนะก็เพราะมันโกง ถ้าสู้กันตรงไปตรงมาทางฉันต่างหาก เป็นฉันต่างหาก……!」

เขาควรจะเปิดเผยเทคนิคการโกงแต่เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งอันบริสุทธิ์ของยูโกก็ถูกบังคับให้เข้าสู่สถานการณ์ที่ต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้รัชครวญครางขณะบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดต่อความทุกข์นั้น

สิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวคือคำพูดที่เคยพูดไว้ของเซน่อน ตนเองแข็งแกร่งกว่ายูโก การประเมินที่ว่าหากสู้กันตรงไปตรงมาต้องชนะได้แน่

รัชที่หัวใจแทบจะแตกสลายเพราะความอัปยศจากความพ่ายแพ้ได้รับแรงบันดาลใจและยึดมั่นในคำพูดนั้นกับความเป็นไปได้ที่ยูโกจะโกง ทว่าตอนนี้สิ่งเหล่านั้นกลับย้อนมาทำร้ายเขาแทน

「ฉันควรจะแข็งแกร่ง ไม่ควรแพ้ให้กับไอ้สวะแบบนั้น……!」

……โชคร้ายของเขาคือ การได้รับอิทธิพลพิเศษอันไร้เหตุผลที่ตัวละครหลักมี(เซน่อน) เพราะเหตุนั้นจึงไม่สามารถประเมินพลังที่แท้จริงของตัวร้าย(ยูโก)ได้อย่างถูกต้องอีกแล้ว

ถ้าหากเขาไม่ได้รับคำสั่งสอดแนมยูโกจากเซน่อน เขาจะไม่มีวันได้เห็นการต่อสู้นี้

ถึงแม้ว่าจะมีวันได้เห็น แต่หากไม่มีข้อมูลที่ว่ายูโกเป็นสวะที่ใช้วิธีโกงและคำพูดของเซน่อนซึ่งสลักลึกลงในจิตใจที่ว่าตนเองแข็งแกร่งกว่า อาจจะยอมรับยูโกอย่างซื่อตรงก็เป็นได้

รัชและมาร์กอสนั้นคล้ายกัน แพ้ในการประลองกับยูโกส่วนที่หลงทางก็เหมือนกันทุกประการ

ความแตกต่างอันยิ่งใหญ่เพียงอย่างเดียวคงเป็นพื้นฐานทางสภาพจิตใจและได้ตอบโต้กับใครหลังจากนั้นล่ะมั้ง

อย่างน้อยมาร์กอสก็ไม่หนี

เพราะเหตุนั้นแหละแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพลังที่แท้จริงระหว่างตนเองกับยูโกถึงแม้จะเจ็บปวดทุกข์ทรมาณแต่ก็ค่อยๆยอมรับเรื่องนั้นได้ทีละนิด และจากเหตุการณ์ในครั้งนี้น่าจะทำให้ยอมรับจุดอ่อนของตนเองได้

ทว่ารัชทำเรื่องนั้นไม่ได้

ไม่เชิงอิจฉามันไม่ใช่ความรู้สึกพ่ายแพ้ที่โอบกอดไว้เพราะยอมรับอีกฝ่าย เขาโอบกอดความรู้สึกเกลียดชังและการเย้ยหยันอันบริสุทธิ์ไว้ ไม่อาจยอมรับยูโกในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งกว่าตนเองได้

ทว่า ความจริงไม่เปลี่ยนแปลง เขาไม่อาจเมินเฉยต่อความจริงที่อยู่ตรงหน้าได้

รัชไม่ได้เตรียมใจเพื่อยอมรับเรื่องนั้น ไม่ทันได้ตั้งตัวสำหรับเรื่องนั้นเลยด้วยซ้ำ ถูกโจมตีด้วยหัวใจที่เต้นแรงพร้อมกับความรู้สึกราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเชื่อมาพังทลายลงไป

ไม่อยากยอมรับ ไม่อยากพ่ายแพ้ ยูโกคือสวะ ตัวละครหลัก(เซน่อน)เองก็บอกมาเช่นนั้น

ตนเองไม่มีทางด้อยกว่าเขา……ใช่ ในขณะที่อารมณ์ด้านลบในใจของรัชกำลังพองโตขึ้นเรื่อยๆ――

「ดีจังนะเธอเนี่ย ดีจริงๆนะ」

「เอ๊ะ……!?」

――ทันใดนั้นจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น

รัชหันไปทางเสียงนั้นด้วยความตกใจ และกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นบุคคลสวมฮูดยืนอยู่ข้างๆตนเอง

บุคคลนั้นปิดบังใบหน้า ส่วนสูงเองก็ไม่รู้แน่ชัดแม้จะได้ยินเสียงแต่แยกไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

รัชสูญเสียคำพูดเมื่อได้เห็นบุคคลปริศนาที่จู่ๆก็มาปรากฏต่อหน้าตนเอง ทว่าเมื่อได้เห็นอีกหนึ่งคนที่อยู่ใกล้ๆบุคคลนั้นก็ตะโกนออกมา

「จะ เจ้านี่มัน……อึก!?」

「ระ รอเดี๋ยว ช่วยทีเถอะ……! ครั้งต่อไปจะทำให้ดีๆ……! เพราะงั้นได้โปรดเถอะ……!!」

ใบหน้าของชายที่ร้องห่มร้องไห้และขอขมานั้นดูคุ้นตา

สัตว์ประหลาดที่พวกยูโกขับไล่ก่อนหน้านี้……ผู้ชายคนนั้นที่เปลี่ยนร่างเป็นสัตว์เกราะมาร

ฟันหักไปหลายซี่คงเป็นเพราะถูกยูโกกระโดดเตะ ในส่วนรูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก

รัชพูดอะไรไม่ออกขณะสับสนว่าทำไมถึงได้พาผู้ชายคนนี้มาด้วยมองไปมาระหว่างคนทั้งสอง และบุคคลสวมฮูดก็พูดขึ้น

「เธอดีสุดๆเลยนะเนี่ย เป็นคนที่ฉันกำลังต้องการเลยละ แหม ตอนคนที่เล็งเอาไว้ตอนแรกถูกทำให้บริสุทธิ์กำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำยังไงดี แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกับคนที่มีความเหมาะสมยิ่งกว่านั้นแบบนี้ ฉันเนี่ยโชคดีจังน้า」

「มะ หมายความว่ายังไง? แกเป็นใคร……?」

รัชถามความหมายของคำพูดต่อบุคคลสวมฮูด ทว่าอีกฝ่ายไม่ตอบเรื่องนั้นแต่ยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้เขาแทน

ขณะที่รัชซึ่งรับสิ่งนั้นที่เหมือนก้ามปูสีดำทมึนที่รับรู้ได้ทันทีว่ามีลางร้ายกำลังสับสน รู้ตัวอีกทีบุคคลปริศนาก็มายืนอยู่ข้างๆเขาแล้ว เมื่อติดกรรไกรไว้ที่มือขวาของรัชก็อ้ากรรไกรออกเพื่อให้เห็นร่างของชายที่กำลังขอขมาระหว่างตรงนั้น

「เธอเองก็เห็นใช่ไหมล่ะ? ชายคนนั้นเป็นสวะที่พยายามจะฆ่าเหล่าเด็กๆ ฉันเองก็ถูกทำลายของต้นแบบอันสำคัญไปด้วย สมองคงจะเพี้ยนไปนิดหน่อยแล้วละ เพราะงั้นแหละ เนอะ?」

「รอเดี๋ยว! ขอร้องละอย่าาา!!」

รัชรู้สึกและรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ทว่า ร่างกายไม่ยอมฟังคำพูดเขา และยกแขนขึ้นตามการชี้นำของบุคคลปริศนาสวมฮูด

บุคคลปริศนาสวมฮูดที่เห็นสภาพเขาเช่นนั้นถอนหายใจอย่างพึงพอใจ และสัมผัสกรรไกรที่เขาติดตั้งอยู่――

「เอ้า สุดท้ายแล้ว」

「อั๊ก……!?」

――สิ่งนั้นปิดลงราวกับกระดานสเลทที่ใช้สำหรับเริ่มถ่ายทำภาพยนตร์

ชั่วพริบตาต่อมา เมื่อรู้สึกถึงเสียงกรีดร้องอันเงียบสงบของชายที่เคยเห็นอยู่ตรงกลางระหว่างกรรไกร ร่างของเขาก็หายไปจากระหว่างกรรไกรที่อ้าออกมาอีกครั้ง

……เหลือเพียงแค่กองเลือดสีแดงเข้มไว้เบื้องหลัง

「……สิ่งนั้นยกให้นะ ถึงจะต้องเลี้ยงดูมันใหม่ตั้งแต่ต้น แต่ทางนั้นเป็นบุคคลที่มีความหวังกว่า……ถ้าให้อาหารเหมือนเมื่อกี้ละก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆเลย」

「ผะ ผู้ชายคนเมื่อกี้ปะ เป็นยังไง……!?」

「ก็บอกไปแล้วใช่ไหมล่ะ? ว่าให้อาหาร……ก็นะเป็นแบบนั้นแหละ แต่ว่าไม่ต้องไปสนใจอะไรก็ได้นะ เพราะเจ้านั่นมันเป็นสวะน่ะ ก็เป็นจุดจบที่เหมาะกับสวะแล้วใช่ไหมล่ะ?」

บุคคลสวมฮูดพูดราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นและแยกออกจากรัชเงียบๆ

หลังจากยืนอยู่ตรงหน้าเขา บุคคลนั้นก็พูดขึ้นด้วยบรรยากาศที่ราวกับมองทะลุทุกอย่าง

「เธอแข็งแกร่งนะ ฉันเลยมอบเครื่องมือเพื่อสำแดงความแข็งแกร่งนั้นออกมา ไม่มีเรื่องต้องกลัวแค่ยอมรับมัน」

「แต่ว่า อาหารเป็นคน……!」

「ใช่แล้วละ เพราะงั้นมันทำไมเหรอ? เพื่อบรรลุบางสิ่งบางอย่างต้องมาพร้อมกับการเสียสละ เป็นอย่างงั้นใช่ไหมล่ะ? อีกอย่างทำไปหนึ่งคนแล้วนะ……จะสิบคนหรือยี่สิบคนก็เหมือนกันจริงไหม?」

「เรื่องนั้น……! แต่ว่าของอันตรายแบบนี้มัน……!!」

「เข้าใจ เข้าใจอยู่นะ แต่ว่าลองคิดดูสิ? อีกฝ่ายที่เธออยากเอาชนะเองก็กำลังใช้วิธีสกปรกโกงๆอะไรบางอย่างใช่ไหมล่ะ? ถ้างั้นทางนี้เองก็ต้องหันไปใช้วิธีโกงๆเหมือนกัน……ถ้าไม่อย่างนั้นมันก็ไม่แฟร์ใช่ไหมล่ะ? หรือไม่จริง?」

「อึก……!」

……บุคคลสวมฮูดมองทะลุเข้าไปในจิตใจของรัชได้จนน่าขนลุก

จริงๆแล้วคงจะคุ้นเคยกับความมืดในจิตใจเป็นแน่ คำพูดที่อีกฝ่ายต้องการได้ยินคืออะไร ต้องทำยังไงถึงจะใช้ประโยชน์จากอารมณ์ด้านลบที่มีในมนุษย์ได้ เขาเข้าใจเรื่องนั้นเป็นอย่างดี

เพราะงั้นแหละ…….จึงสามารถบงการคนอย่างรัชได้ง่ายๆ

「เอาเถอะ จะใช้สิ่งนั้นยังไงก็ขึ้นอยู่กับเธอละ ถ้าตัดสินใจไม่ได้ไม่ลองไปถามท่านวีรชนที่เชื่อใจของเธอดูล่ะ? ถ้าทำแบบนั้นจะใช้หรือไม่ใช้จะทางไหนก็น่าจะตัดสินใจได้จริงไหม ถ้างั้น ขอตัวก่อนนะ」

「อ๊ะ……!?」

เหลือไว้เพียงคำพูดแค่นั้น บุคคลสวมฮูดได้หายตัวไปในพริบตา

รัชที่ถูกทิ้งไว้ สูดลมหายใจขณะจ้องมองก้ามปูสีดำที่เหลืออยู่ภายในมือ

「พลัง……! ถ้ามีสิ่งนี้ละก็ ไอ้สวะยูโก……!!」

ขณะจ้องมองสิ่งนั้นที่เป็นลางร้ายภายในดวงตาของเขาที่กำลังพึมพำเริ่มมีความบ้าคลั่งเข้ามาสถิตแล้ว

———–‐———————————–

-เปิดตัววายร้ายหลักและคนที่แอบมองมาร์กอส

-กลับมาแล้วเนื่องจากแปลต่อเนื่องติดกันเกิดอาการสมองเอ๋อเลยแอบอู้สักหน่อยฮ่า