(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 44

Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวของชายที่ได้เผชิญหน้ากับอีเว้นต์พ่ายแพ้)

……ย้อนเวลากลับไปเล็กน้อยก่อนที่จะเกิดความวุ่นวายขึ้น

เซน่อนซึ่งถูกรัชเรียกได้มาที่มุมหนึ่งในสวนซึ่งไร้ผู้คนเพื่อพบกับเขา

รัชที่กำลังรอเซน่อนแสดงสีหน้ามีความสุขเห็นก็รู้ได้เลยว่าอารมณ์ดี

อีเว้นต์อะไรบ้างอย่างอีกรึเปล่า……เขาคิดเช่นนั้น ถ้าจะเกิดขึ้นขอไม่ใช่ผู้ชายแบบนี้แต่เป็นอีเว้นต์ที่จะได้จู๋จี๋กับเด็กผู้หญิงน่ารักๆทีเถอะแม้จะคิดเช่นนั้น แต่เซน่อนก็เข้าหารัชด้วยรอยยิ้มในฐานะตัวละครหลัก

「ไงรัช เรียกออกมาในที่แบบนี้มีเรื่องอะไรเหรอ?」

「ขอโทษที่รบกวนนะ แต่ดูเหมือนว่าในที่สุดก็บรรลุสัญญาที่ให้ไว้กับนายได้แล้ว」

「สัญญา? สัญญาอะไรน่ะ?」

「ก็เคยบอกไปแล้วใช่ไหมล่ะ? ว่าถ้าฉันแข็งแกร่งขึ้นจะแสดงพลังนั้นให้นายเห็นเป็นคนแรก……เพื่อบรรลุสัญญานั้นเลยเรียกนายออกมาที่นี่ เซน่อน แอช」

ฮึ เซน่อนรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกกับสภาพที่รัชยิ้ม และกำลังสับสนกับการเกิดอีเว้นต์ที่ไม่เคยเจอมาก่อน

ถึงจะเคยเล่น【ลูมินัส ฮิสทรี่】มา แต่ความทรงจำที่อีเว้นต์เช่นนี้เกิดขึ้นระหว่างรัชไม่มีอยู่เลย ในเว็บไซต์บทสรุปก็ไม่มีการอธิบายเรื่องแบบนั้นไว้ เป็นอีเว้นต์ที่ไม่รู้จักโดยสมบูรณ์

เซน่อนพูดอะไรไม่ออก เสียใจที่ความรู้ของตนเองใช้ประโยชน์ไม่ได้ แต่รัชก็ยังคงพูดอยู่คนเดียวในสภาพไม่สนใจอะไรเลยกับเขาที่เป็นเช่นนั้น

「ในวันนั้นที่คุยกับนาย ฉันเข้าใจแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ ความแข็งแกร่งยังไงล่ะ เหมือนกับที่นายช่วงชิงแคลร์มาจากไอ้สวะยูโก ถ้ามีความแข็งแกร่งไม่ว่าทำอะไรก็จะได้รับการให้อภัย ความแข็งแกร่งนั่นแหละคือสิ่งสำคัญอันสูงส่งเหนือสิ่งอื่นใด……ถ้าเพื่อให้ได้รับสิ่งนั้นมาไม่ว่าอะไรก็จะทำ นายที่ช่วยทำให้เตรียมใจเรื่องนั้นได้ ขอขอบคุณจริงๆ」

「กำลัง……พูดอะไร? นายพูดอะไร……?」

「คำพูดขอบคุณนายน่ะ และจะไม่จบแค่คำพูด ตอนนี้แหละจะแสดงให้เห็นเอง พลังสูงสุดที่ฉันได้รับมา ให้นายดูก่อนใคร! มีแค่นาย!」

แปลก มีบางอย่างผิดปกติ รัช วินเฮล์มที่ตนเองรู้จักไม่ใช่ตัวละครแบบนี้ เขาควรจะเป็นเด็กผู้ชายที่มีความร้อนแรงและซื่อตรงแบบเซ่อๆเป็นลักษณะเด่น

เขาคนนั้น……กำลังมีความคิดแปลกๆที่ลุ่มหลงในพลัง กลายเป็นตัวละครประหลาดที่มีบางอย่างบิดเบี้ยวไปแล้ว

เซน่อนซึ่งพูดคุยกับรัชที่เป็นเช่นนั้น ไม่สามารถคงสภาพตนเองในฐานะตัวละครหลักได้อีกแล้ว

ขณะที่เขาเฝ้าดู รัชได้หยิบก้ามนั้นออกมาจากกระเป๋า ตะโกนออกมาขณะที่ดวงตาที่มีความบ้าคลั่งสถิตอยู่เบิกกว้าง

「จงดูซะ นี่คือของฉัน…….พลังของฉันที่กลายเป็นผู้ถูกเลือกยังไงล่ะ!」

「อึก!?」

กระแสพลังเวทโหมกระหน่ำจนต้นไม้สั่นไหว เซน่อนที่ถูกความรุนแรงนั้นครอบงำยื่นแขนไปด้านหน้าเพื่อป้องกัน

เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่เป็นลางร้ายจึงเงยหน้าสิ่งที่เห็นคือ“สิ่งที่เคยเป็นรัช”ซึ่งปกคลุมไปด้วยเปลือกที่มีหนามแหลมสีดำ

「นั่นมันอะไรกัน……? ไม่เห็นรู้จัก ฉันไม่เห็นจะเคยรู้จักเลยนะ! ตัวละครแบบนั้นไม่เคยเห็นเลยนะเฟ้ย!」

「อา……ก็คงงั้นละ เพราะงั้นหลังจากนี้จะสอนให้นายรู้เอง พลังของฉันผู้แข็งแกร่งน่ะ」

เซน่อนซึ่งไม่ได้คิดว่ารัชจะกลายร่างเป็นสัตว์เกราะมารตกอยู่ในสภาพตื่นตระหนกโดยสมบูรณ์

เซน่อนจ้องมองด้วยอาการตกตะลึงกับสภาพของรัชที่ปลดปล่อยออร่าลึกลับออกมา แต่เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาทางนี้ก็ชักดาบออกมาจากเอวในทันทีและตั้งท่าต่อสู้

(ถึงจะไม่รู้ว่าคืออะไรแต่ถ้าไม่โค่นมันแย่แน่! ถ้าไม่ทำละก็ ถ้าไม่ทำละก็――!!)

ฉากที่ไม่มีในซีนาริโอ้ รูทที่ไม่น่าจะรู้จัก เซน่อนที่หวาดกลัวการเข้าไปในนั้นเหวี่ยงดาบด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวปลดปล่อยการโจมตีเข้าใส่รัชที่กลายเป็นสัตว์เกราะมาร

สเตตัสสูงที่ได้รับมาในฐานะสิทธิพิเศษของผู้เกิดใหม่กับความเหมาะสมของอาวุธซึ่งปรับให้สูงที่สุด และในมืออาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดที่เอามาครอบครองได้ในตอนนี้ เขาพยายามกำจัดสัตว์ประหลาดในฐานะตัวละครหลักแต่ทว่า――

「……เอ๊ะ?」

เคร้ง ดาบที่อยู่ในมือเบาลงอย่างน่าประหลาดพร้อมกับเสียงเช่นนั้น

เขาดวงตาเบิกกว้างขณะส่งเสียงงี่เง่าออกมา ชั่วพริบตาที่ดาบซึ่งตนเองเหวี่ยงไปโจมตีโดนรัช เขาสูญเสียคำพูดกับสภาพที่ดาบหักเป็นชิ้นๆ

เป็นการโจมตีอันไร้ที่ติ โจมตีด้วยพลังทั้งหมด สิ่งนั้นแทนที่จะสร้างดาเมจให้กับอีกฝ่ายแต่อาวุธกลับถูกทำลายนำไปสู่สถานการณ์ที่เหนือความคาดหมาย

ในสถานการณ์นี้แสดงให้เห็นถึงความจริงหนึ่งประการ……ตนเองในตอนนี้ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็เอาชนะรัชไม่ได้

「……เป็นอะไรไป? จบแล้วเหรอ? พลังของนายที่ถูกเรียกว่าวีรชนเป็นของระดับนั้นเองเหรอ?」

「อ๊ะ อะ อ๊ะ……ยะ อย่าเข้ามา! อย่าเข้ามาาา!!」

ขณะอยู่ในสภาพกึ่งๆบ้าคลั่งเซน่อนที่สูญเสียอาวุธไปแล้วได้โจมตีรัชด้วยเวทมนตร์

【โฟตอน】คาถาระดับเริ่มต้นธาตุแสง เป็นเวทมนตร์ง่ายๆที่จะสร้างกระสุนแสงและยิงสิ่งนั้นใส่อีกฝ่าย แต่ถ้าเซน่อนซึ่งมีสเตตัสเวทมนตร์ที่สูงและความเหมาะสมกับธาตุแสงเป็นคนยิงละก็สิ่งนั้นจะมีพลังทำลายที่เทียบเท่าได้กับระดับกลาง

เซน่อนเห็นลูกบอลแสงเข้ากระทบโดยตรงกับเปลือกสีดำที่เป็นใบหน้าคน แล้วเกิดระเบิดขึ้น เขาแสดงรอยยิ้มมั่นใจในชัยชนะไปชั่วขณะ……พริบตาต่อมา เรื่องนั้นก็ถูกย้อมไปด้วยความประหลาดใจและความทรมาณ

ก้ามปูที่ยื่นออกมาเข้าจับลำตัวเขา และแทงเข้าไปที่เขาโดยตรงอย่างรุนแรง

「อ๊อกกก!?」

เพราะบาเรียพลังเวททำให้ก้ามไม่เจาะทะลุร่างกาย แต่ถึงอย่างนั้นเซน่อนก็ยังคงถูกซัดกระเด็นไปด้วยการโจมตีนั้นซึ่งทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

ต้นไม้ที่หนาเข้ากระแทกจากด้านหลัง ขณะที่เขาซึ่งหายใจลำบากกำลังคลานอยู่กับพื้น รัชได้เดินเข้าไปหาอย่างสบายๆมองดูสภาพเซน่อนที่เป็นเช่นนั้นและพูดด้วยอารมณ์สนุกสนาน

「อะไรกัน แค่ซัดนิดหน่อยก็หมดสภาพแล้วเหรอ? ฉันยังไม่ได้เอาจริงทั้งหมดเลยนะ」

「บ้าเอ๊ย……! ทำไม เป็นไปได้ยังไง……? ฉันคนนี้ ฉันคนนี้ที่เป็นตัวละครหลักทำไมถึงถูกตัวละครทัพรองแบบนี้……อั๊ก!!」

ตนเองที่มาเกิดใหม่ในโลกนี้ในฐานะตัวละครหลักที่แข็งแกร่งที่สุด ถูกเอาชนะอย่างท่วมท้นโดยตัวละครอ่อนแอที่ไม่มีความสำคัญอะไรในการเล่นซ้ำๆ เซน่อนที่ไม่สามารถติดตามเข้าใจสถานการณ์เช่นนั้นได้ ถูกรัชเข้ากระทืบหลังอย่างแรง

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า……ศักดิ์ศรี ความภาคภูมิใจ ความแข็งแกร่ง ความหวังของเขา การโจมตีอันโหดร้ายของรัชกระแทกเท้าเข้าที่หลังนั้นอย่างต่อเนื่องราวกับเหยียบย่ำทุกอย่าง เซน่อนที่ไม่สามารถต้านทานได้หลายครั้งมีเพียงแค่ความเจ็บปวด

「อั๊ก! คึก! อ็อก! ชะ ช่วยด้วย! อุฟฟฟ! ยะ อย่าฆ่าเลย! ยัง ไม่อยากตาย แอ็กก!」

เซน่อนที่ถูกโจมตีด้วยความเจ็บปวดสุดแสนสาหัสเกินจินตนาการอย่างต่อเนื่องหัวใจแหลกสลายและเริ่มร้องขอชีวิต

ไม่ใช่ในฐานะเซน่อนที่เป็นตัวละครหลัก แต่ในฐานะไฮโนะ เซโตะมนุษย์ธรรมดาผู้น่าสงสาร รัชที่เห็นสภาพเขาเช่นนั้นเข้าใจได้ว่าชัยชนะถูกตัดสินแล้ว หยุดกระทืบและพูดกับเขาที่ยังคงชักกระตุกอยู่

「วางใจเถอะ ไม่ฆ่านายหรอก นายคือผู้มีพระคุณของฉัน นายที่เป็นแบบนั้นไม่มีทางฆ่าลงหรอกใช่ไหมล่ะ? นายเองก็เข้าใจถึงความแข็งแกร่งของฉันเพียงพอแล้ว ฉันเองก็เป็นเพราะนายถึงมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว」

「ฮิ ฮิ……คิ คึก……」

รัชคืนร่างจากสัตว์เกราะมารกลับเป็นมนุษย์ เงยหน้ามองท้องฟ้าโดยไม่หันมองเซน่อนที่สะบักสะบอมเป็นผ้าขี้ริ้ว

เขายิ้มอย่างมีความสุขขณะน้ำตาไหลอาบแก้ม และตะโกนราวกับพูดกับเหล่าคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น

「สำเร็จแล้วนะทุกคน! ฉันเอาชนะเซน่อนที่ถูกเรียกว่าวีรชนได้แล้ว! เอาชนะเซน่อนที่ล้มยูโกคนนั้นได้ ก้าวข้ามมันได้แล้ว! ทั้งหมด ทั้งหมดเป็นเพราะทุกคนให้ฉันยืมพลัง! เพราะการเสียสละของทุกคนฉันจึงยืนอยู่จุดนี้ได้! แข็งแกร่งแล้ว ฉันแข็งแกร่งแล้ว!……แต่ว่ามันยังไม่พอละนะ」

หลังจากกล่าวแสดงความขอบคุณต่อเพื่อนๆที่กินมาจนถึงตอนนี้ จู่ๆรัชก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังและพึมพำ

หลังจากนั้นสิ่งที่เขาแสดงออกมาคือรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์

「ฉันอยากแข็งแกร่งมากกว่านี้ อยากสุดยอด ความแข็งแกร่งนี้……! เพื่อการนั้นอาหารจำเป็น ถ้ามีอาหารที่ทำให้เจ้านี่ยินดีละก็ฉันจะไปได้ไกลขึ้นอีก การเสียสละของทุกคนจะไม่สูญเปล่า ฉันน่ะ ฉัน……จะกลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้!」

แกร๊ก แกร็ก เกิดเสียงอันไม่พึงประสงค์ขึ้น

ปูขนาดเล็กคลานออกมาจากใต้เท้าของรัชทีละตัวๆ

เขาเงยหน้าขึ้นขณะกลืนน้ำลาย และเบิกตากว้างเมื่อเข้าใจถึงสิ่งที่ตนเองต้องการ

ดวงตาที่ย้อมไปด้วยสีดำเปร่งประกาย เขามุ่งไปยังสถานที่ซึ่งมีอาหารที่จะนำพาพวกตนเองไปสูงขึ้นกว่านี้

「มากกว่านี้ มากกว่านี้ มากกว่านี้ มากกว่านี้……!! ฉันจะแข็งแกร่งมากกว่านี้! กลายเป็นสุดยอดวีรชนที่แข็งแกร่งที่สุด……!!」

ถ้าเพื่อสิ่งนั้นไม่ว่าจะเสียสละอะไรก็ยอม เพราะหากมีการเตรียมใจละก็ไม่ว่าจะก่ออาชญากรรมแบบไหนก็จะไม่ร่วงหล่นไปเป็นสวะยังไงล่ะ

รัชที่ยังคงเดินไปบนเส้นทางที่ผิด มุ่งไปตามการชี้นำของสัตว์ประหลาดที่อยู่ภายในตนเอง……มุ่งไปยังอาคารสถานเลี้ยงเด็กแห่งนั้น

ค้นหาอาหารที่ดีที่สุดที่ชื่อว่าเหล่าเด็กๆซึ่งเป็นตัวตนที่อยู่ณ ที่แห่งนั้น……สัตว์ประหลาดที่ชื่อว่ารัชได้เดินไปบนเส้นทางแห่งความบ้าคลั่งแล้ว