(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 46 ผู้ที่ถูกเหยียบย่ำ

ผู้ที่ถูกเหยียบย่ำ

「เป็นไงล่ะ? นี่คือพลังที่ฉันได้มาครอง! จุดสูงสุดที่คนอย่างนายไม่มีวันไปถึง ฉันได้ไปถึงแล้วละ!」

「จุดสูงสุดเหรอ……? บ้ารึเปล่าไม่รู้ตัวแม้กระทั่งเรื่องที่ตัวเองร่วงหล่นไปแล้ว นายมันคนโง่เขลาอย่างแท้จริง!」

「……เอาแต่ร่วงหล่นๆหนวกหูตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ คนที่ร่วงหล่นมันแกกับไอ้สวะนั่นต่างหากละ!!」

หนึ่งก้าว รัชก้าวมาข้างหน้าปลดปล่อยการโจมตีอันรุนแรงพร้อมเสียงคำรามแห่งความโกรธ

มาร์กอสป้องกันสิ่งนั้นด้วยกิก้าซิสเซอส์อีกครั้ง แต่ไม่สามารถหักล้างผลกระทบจากการโจมตีนั้นที่เพิ่มน้ำหนักขึ้นทั้งหมดได้

「คึก……!」

แม้จะคร่ำครวญต่อการโจมตีที่ราวกับว่าจะเจาะทะลุเกราะได้ แต่มาร์กอสก็ซัดเข้าที่หน้าอกของรัชที่เหวี่ยงแขนลงมาเป็นการตอบโต้

ทว่า การโจมตีนั้นทำได้แค่เกิดเสียงโลหะทื่อๆดังขึ้นเท่านั้น และจบลงโดยที่รัชไม่ได้รับดาเมจใดๆเลย

「เป็นการโจมตีที่อ่อนแอจังนะ การที่คิดว่าลูกกระจ๊อกระดับนายจะเอาชนะฉันได้เนี่ย อ่อนหัดซะจริง!!」

「ฮึกกก!」

ซ้าย ขวา และซ้าย……มาร์กอสที่ถูกรัชกดดันโดยการปลดปล่อยการโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยก้ามถูกไล่ต้อนให้ป้องกันอยู่ฝ่ายเดียว

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปการป้องกันจะพังทลายลงตอนไหนก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว ในขณะที่เขาซึ่งมองไม่เห็นทางออกป้องก้ามด้วยเกราะอย่างสิ้นหวัง ดาบสีม่วงก็พุ่งเข้ามาเพื่อช่วยเขาที่เป็นเช่นนั้น

「อื๋ม? นี่มัน……!」

「มาร์กอส! ในระหว่างนี้ทิ้งระยะห่างเร็ว!」

「เมลต์ เอเพเหรอ! ช่วยได้เยอะเลย!」

ถึงดาบหลายเล่มที่พุ่งเข้ามาจะโดนเปลือกของรัชและหักไป แต่การหยุดความเคลื่อนไหวของเขาที่ไม่ทันระวังตัวประสบความสำเร็จ

มาร์กอสอาศัยช่องว่างนั้นทิ้งระยะห่างจากเขา และกล่าวขอบคุณเมลต์ที่ส่งเรือมาช่วยชีวิต

「อา พอดีเลย……! เธอเองก็อยู่ที่นี่ด้วยสินะ เมลต์ เอเพ การได้แสดงความแข็งแกร่งของฉันที่เกิดใหม่ให้เธอได้เห็น วันนี้เป็นวันที่พิเศษจริงๆ」

「วินเฮล์มคุง……เหรอ? คุณคือรัช วินเฮล์มคนนั้นจริงๆเหรอ……?」

「อย่าไปฟังนะ เมลต์ เอเพ เจ้านั่นไม่ใช่รัชที่พวกเรารู้จักอีกต่อไปแล้ว!」

เมลต์ที่ยังไม่เชื่อว่ารัชได้กลายร่างเป็นสัตว์เกราะมารไปแล้ว ถูกมาร์กอสบอกเพื่อหยุดความลังเลนั้น

อย่างน้อยเขาก็ทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ พยายามยื่นมือเข้าไปยุ่งกับเหล่าเด็กๆไม่ผิดแน่ เมลต์ที่คิดใหม่เช่นนั้นสร้างดาบจำนวนนับไม่ถ้วนอีกครั้งและส่งเสียงเรียกมาร์กอสที่ยืนอยู่ข้างๆ

「เอายังไงดี? ดาบของฉันเองก็ถูกเปลือกนั่นป้องกันเอาไว้ได้เหมือนกันนะ?」

「……ถ้าเป้าหมายก็มีแค่ตรงหน้า โจมตีอย่างรุนแรงไปที่ตรงนั้นแบบที่ยูโกทำช่วยสนับสนุนที!」

กลยุทธ์ของยูโกที่ตัดสินแพ้ชนะกับไคจินปูวันก่อน มาร์กอสพบทางออกโดยการโจมตีเข้าที่ใบหน้าซึ่งเป็นส่วนที่อ่อนนุ่มที่สุดในร่างกายหลังจากบอกเรื่องนั้นกับเมลต์แล้ว ก็วิ่งออกไปในขณะที่ชาร์จพลังเวทเข้าสู่กิก้าซิสเซอส์

รวบรวมทั้งหมดไว้ตรงกรรไกรที่อยู่ส่วนปลาย เสริมแกร่งความคมและความแข็งแกร่ง เขาพุ่งไปข้างหน้าในขณะตั้งสมาธิไปที่การโจมตีที่แรงที่สุดที่ตนเองในตอนนี้จะมีได้ เมลต์ยังคงยิงดาบสีม่วงเรื่อยๆอย่างต่อเนื่องเพื่อสนับสนุน

「โฮ่ งี้เองสินะ? การร่วมมือและความพยายามของผู้อ่อนแอเหรอ แต่ว่านะ――」

「โอ้วววววว!!」

ขณะที่ดาบหัก และแตกสลายกลายเป็นพลังเวทกระจายไปรอบๆตัวรัช มาร์กอสยื่นแขนซ้ายไปที่ใบหน้าพร้อมคำรามปลุกใจ

ใช้ประโยชน์จากพลังเวทของเมลต์ การแทงอันเฉียบคมที่ใส่พลังเวทในส่วนของทั้งสองคนตรงปลายนั้นโจมตีเข้าที่ใบหน้าของสัตว์เกราะมารอย่างงดงาม และ――

「――มันไม่มีความหมายหรอก ไม่ว่าพวกลูกกระจ๊อกจะทำอะไรน่ะ」

「หน่ะ……!?」

――กรรไกรของกิก้าซิสเซอส์พ่ายแพ้ต่อความแข็งนั้นและแตกออกเป็นชิ้นๆ

ทั้งที่เป็นการโจมตีที่แรงที่สุด ดีที่สุด แข็งแกร่งที่สุดอันไร้ที่ติแท้ๆแต่โดยที่ไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนั้นคู่ต่อสู้กลับไม่ได้รับดาเมจเลย

กลับกันนั้นอุปกรณ์เวทของทางนี้ได้ถูกทำลายแทน……มาร์กอสที่ตกใจกับเรื่องนั้นถูกการโจมตีด้วยก้ามที่เหวี่ยงเข้ามาในแนวนอนฟาดเข้าที่ลำตัว

「อั๊ก!」

「มาร์กอส!!」

ไม่สามารถป้องกันด้วยเกราะได้ ร่างของมาร์กอสที่รับการโจมตีนั้นเข้าไปลอยบนอากาศ

มันเป็นการโจมตีที่แม้แต่เซน่อนซึ่งมีสเตตัสอันยอดเยี่ยมยังป้องกันไม่ได้จึงไม่มีทางที่เขาซึ่งเป็นนักเรียนธรรมดาจะรับไว้ได้เลย การโจมตีนั้นมีพลังที่ทะลวงผ่านบาเรียเวทมนตร์สร้างดาเมจอันรุนแรงต่อมาร์กอส จนสู้ต่อไม่ไหว

「เปราะบาง เปราะบาง……!  แบบนี้เป็นของอุ่นเครื่องไม่ได้เลยนะ」

「แก……!」

เมลต์หวาดกลัวไปชั่วขณะที่เห็นสภาพที่มาร์กอสซึ่งเป็นแนวหน้าถูกซัดกระเด็นไปอย่างง่ายดาย แต่เมื่อคิดถึงเหล่าเด็กๆที่กำลังอยู่ด้านหลังตนเอง จึงปลุกไฟแห่งการต่อสู้ที่เริ่มดับลง

ถ้าเป็นยูโกละก็ในเวลาแบบนี้ไม่มีทางหนีแน่ น่าจะพยายามอย่างถึงที่สุดและค้นหาทางออก

「ย้าาาา!」

「ไม่ได้ อย่า……! เมลต์มันเกินไป……!」

เมลต์ไม่สนใจการห้ามปรามของมาร์กอสที่ล้มลงไป รวบรวมพลังเวทไว้ที่ซอร์ด ริง สร้างดาบที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา

เธอถือสิ่งนั้นที่มีสีม่วงเปร่งประกายไว้ในมือ เข้าท้าทายรัชระยะประชิดไม่ใช่ระยะไกล แต่เรื่องนั้นคือความประมาท

「เป็นการต่อต้านที่น่ารักเลยนี่นา ก็นะแต่มันก็ไร้ความหมายละ」

「อุก! อ๊ะ!?」

ดาบซึ่งถูกเหวี่ยงโจมตีไปยังเปลือกที่แข็ง ได้โดนจังๆพร้อมหักเป็นชิ้นๆ

คอของเมลต์ถูกก้ามปูจับเอาไว้เป็นการตอบโต้ด้าบจับที่เหลืออยู่ในมือเองก็สลายไป กิจิกิจิ ในขณะที่ส่งสียงอันไม่พึงประสงค์รัชที่พ่นฟองออกจากปาก หรี่ตามองและสอดเล็บเข้าไปในชุดของเธอ

「กรี๊ดดดด!?」

「รัช! ตั้งใจจะทำอะไร……!?」

บาเรียพลังเวทที่ป้องกันกรงเล็บของอารัคโร่ได้ ใช้ไม่ได้ผลกับรัช

เขากระชากเสื้อของเมลต์ออกอย่างง่ายดายเผยให้เห็นชุดชั้นใน เมื่อได้เห็นผิวขาวๆและหน้าอกอันนูนใหญ่ของเธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดี

「เป็นร่างกายที่ดูน่าอร่อยจริงๆเลยนี่นา……!! อ้อ วางใจเถอะ ที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่ในฐานะ“อาหาร” หมายถึงเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของเพศหญิงน่ะ ว่าจะกินแต่เรื่องนั้นเป็นความหมายทางเพศละนะ」

「ต่ำช้าที่สุด……!!」

แม้จะถูกจับคอแต่เมลต์ก็แสดงเจตจำนงแห่งการต่อต้านส่งสายตารังเกียจให้รัชที่พูดถ้อยคำหยาบโลน

แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่รัชที่กำลังสนุกสนานก็ยังคงพูดกับเธอต่อไปทั้งๆแบบนั้น

「นี่ เมลต์คุง มาเป็นของฉันซะ เข้าใจถึงความแข็งแกร่งของฉันแล้วใช่ไหมล่ะ? ถ้ายอมเชื่อฟังฉันตอนนี้เธอก็จะกลายเป็นคู่ครองของชายที่แข็งแกร่งที่สุดเลยนะ? ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องดีเหรอ?」

「ใครเขาจะไปติดตามคนอย่างคุณกัน! ขอปฏิเสธเด็ดขาด!」

「ฮึ่ม หัวรั้นจริงนะ……! แต่ว่าชักสนใจมากกว่าเดิมแล้วสิ ถึงลำดับจะกลับกันแต่ก่อนอื่นจะจัดการเธอก่อนแล้วกัน มาสอนเพศศึกษาให้เด็กพวกนั้นกันเถอะ」

「อุก……!?」

เมลต์ที่เข้าใจว่ารัชกำลังคิดจะทำอะไรหลับตาลงด้วยความหวาดกลัวและไม่สบายใจ

เธอตัวสั่นต่อความหนาวเหน็บที่บราเซียซึ่งเป็นเสื้อผ้าที่เหลือเพียงไม่กี่ชิ้นถูกถอดออก แต่จู่ๆก็ถูกโจมตีด้วยความรู้สึกล่องลอยอย่างกะทันหันพร้อมกับคอที่ถูกจับคลายออก ร่างกายเป็นอิสระ

「อั๊ก!? ไอ้ลูกกระจ๊อกนี่……!」

「หนีไปซะ เมลต์ เอเพ! พาพวกเด็กๆหนีไปที่สถาบันซะ!!」