(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 50 เงื่อนไขของฮีโร่
เงื่อนไขของฮีโร่
เมื่อฟี่เงยหน้าขึ้นเพราะเสียงของพี่ชายที่เรียกตนเอง ก็มองเห็นภาพที่ยูโกมองมาทางนี้ครึ่งหนึ่ง
ถึงภายใต้หมวกเกราะที่แตก ใบหน้าที่แทบจะเผยออกมาจนหมดจะเลอะไปด้วยบาดแผลและเลือด……แต่ถึงอย่างนั้นพี่ชายก็ยังคงแสดงรอยยิ้มอันมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงเช่นเคย
ไม่มีอะไรต้องกังวล ใบหน้านั้นกำลังบอกเช่นนั้น
กับฟี่ที่รู้สึกได้ว่าน้ำตากำลังเอ่อล้นออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ยูโกที่กดดันรัชพร้อมต่อสู้อย่างเฉียดตายเรื่อยๆได้พูดขึ้น
「ฟี่ ฉันจะสอนเรื่องสำคัญให้นายสองเรื่อง ฟังให้ดีๆเพราะเป็นเรื่องสำคัญจริงๆละนะ」
ขณะหันหลังให้น้องชาย ยูโกเตะสัตว์เกราะมารที่พุ่งเข้ามาโจมตีกระเด็นไป
ในระหว่างที่สัตว์ประหลาดลอยอยู่กลางอากาศพร้อมฝุ่นสีดำ เขาก็พูดเรื่องสำคัญต่อ
「ตอนนี้ตรงหน้านายคงจะเห็นว่าฉันกำลังถูกต้อนจนมุมใช่ไหม เห็นเหมือนว่าฉันจะถูกแทงและถูกฆ่าด้วยก้ามนี้ได้ทุกเมื่อ แต่ว่านะ การต่อสู้ของฮีโร่น่ะมันเป็นแบบนั้นแหละ เป็นแบบนั้นอยู่เสมอ การปกป้องมันลำบาก ยากและเข้มงวดยิ่งกว่าการทำลายหลายเท่า……ต้องทำมันอย่างเต็มกำลัง การต่อสู้ของฮีโร่น่ะเป็นการต่อสู้อย่างต่อเนื่องยาวนานที่อาจจะตายได้ทุกเมื่อ ถ้างั้นคิดว่าเพราะอะไรถึงต้องเข้าท้าทายกับการต่อสู้ที่อันตรายแบบนั้นล่ะ? ……คำตอบนั้นก็คือ――」
「พล่ามบ้าบออะไรอยู่!? ตั้งใจสู้สิวะ อ็อก!?」
หมัดขวาของยูโกซัดเข้าที่แก้มซ้ายของรัช
เขาหันหน้าไปทางพวกน้องชาย ตามแรงนั้นที่ใส่การโจมตีหมัดฮุกเข้าไป……ให้คำตอบนั้นด้วยรอยยิ้มที่มั่นคงและอ่อนโยน
「――เพราะมีคนสำคัญที่อยากปกป้องอยู่ข้างหลังยังไงล่ะ」
「พี่……」
ร่างกายบาดเจ็บ อุปกรณ์พังยับเยิน รูปร่างนั้นอธิบายได้ยากว่างดงามหรือน่ายกย่อง
ทว่า……ในสายตาของฟี่ยูโกในตอนนี้ ดูน่าภาคภูมิใจอย่างไม่น่าเชื่อ
「ฮีโร่น่ะจะกลายเป็นฮีโร่ได้ก็ต่อเมื่อเริ่มมีอะไรบางอย่างที่อยากปกป้อง ถึงแม้จะมีแค่อุปกรณ์แปลงร่าง ถึงแม้จะมีแค่พลังมันก็ไร้ความหมาย ฟี่ สิ่งที่ทำให้ฉันเป็นฮีโร่น่ะ……ไม่ใช่ใครอื่นเป็นพวกนายนะ? ในยามที่ต้องต่อสู้เพื่อปกป้องสิ่งที่อยากปกป้อง ฮีโร่จะสำแดงให้เห็นถึงคุณค่าที่แท้จริงนั้น เพราะมีพวกนายอยู่ด้วยนั่นแหละฉันถึงแข็งแกร่งได้ตามที่ต้องการ」
อนุภาคโลหะละเอียดในบลาสเตอร์แทบจะไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว ผู้ที่กำลังถูกต้อนจนมุมควรจะเป็นยูโก
ทว่า……ถึงอย่างนั้น เมื่อได้เห็นเขาก็รู้สึกวางใจ ถึงแม้สถานการณ์จะสิ้นหวัง แต่ก็ยังสามารถเชื่อในแสงสว่างได้
「……และจะสอนสิ่งสำคัญให้อีกหนึ่งเรื่อง เงื่อนไขของฮีโร่ข้อที่หนึ่ง……“ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด” โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าคนที่เชื่อมั่นในตัวเอง」
ตามคำพูดนั้น ยูโกไม่เคยยอมแพ้ จนถึงที่สุดของที่สุด ต่อสู้ต่อไปเรื่อยๆเพื่อปกป้องเหล่าคนสำคัญ
ถึงแม้ว่าจะสะบักสะบอมขนาดไหน ถึงแม้ว่าจะถูกต้อนจนมุมแค่ไหน เขาก็จะมองไปข้างหน้าและยิ้มอยู่เสมอ
ในฐานะฮีโร่ ผู้เป็นความหวังให้กับผู้คน……!!
「……เชื่อสิ ฟี่ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันก็จะไม่แพ้ เพราะงั้นอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ คอยก่อนเถอะ ฉันจะซัดเจ้านี่ให้กระเด็นเดี๋ยวนี้แหละ」
「……!!」
หลังจากการประลองกับมาร์กอสพี่ชายก็ยังคงเชื่อในคำพูดของตนเองเรื่อยมา
ยูโกจะไม่แพ้เด็ดขาด ไม่ว่าจะเจอกับศัตรูแบบไหนก็เอาชนะได้ เป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุด เชื่อแบบนั้น……นั่นคือสิ่งที่ตนเองพูดกับพี่ชายจริงๆ
ยูโกเชื่อในคำพูดนั้น ไม่ว่าเวลาไหนก็มีคำพูดนั้นอยู่ในใจ ยังคงต่อสู้ต่อไปเพื่อเป็นฮีโร่ที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ถ้าอย่างนั้น ……ในฐานะน้องชายสิ่งที่ตนเองควรทำมีแค่สิ่งเดียว
「พยายามเข้า ยูโก! ถ้าเป็นยูโกละก็ต้องชนะได้แน่นอน!!」
「ชนะสิ ชนะให้ได้ ยูโก……! ถ้าเป็นนายละก็ไม่ว่าจะสิ้นหวังแค่ไหนก็ชนะได้แน่นอน……!!」
「พี่ยูโก อย่าแพ้นะ~!」
「พยายามเข้านะคะ คุณยูโก! เพื่อเหล่าเด็กๆ ได้โปรด……!」
……สิ่งที่แพร่กระจายในหัวใจผู้คนไม่ได้มีแค่ความสิ้นหวัง ความหวังเองก็เช่นเดียวกัน
ตอนนี้ความสิ้นหวังที่รัชผู้เป็นตัวร้ายสร้างขึ้น ถูกความหวังที่ฮีโร่สร้างขึ้นมาแซงไปแล้ว
ทั้งเมลต์ ทั้งมาร์กอส ทั้งเหล่าเด็กๆ ทั้งเหล่าเจ้าหน้าที่……ไม่มีใครสิ้นหวังอีกต่อไปแล้ว
เสียงเชียร์ที่เชื่อมั่นในฮีโร่ที่ต่อสู้เพื่อพวกตนเองยังคงส่งมาอย่างต่อเนื่อง
「อะไรกัน? ทำไมกัน? ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นได้? ทำไมถึงพูดแบบนั้น!? เจ้านี่มันสะบักสะบอมขนาดนี้แล้วนะ!? ทั้งอย่างนั้น ทำไมกัน!?」
รัชไม่อาจเข้าใจความรู้สึกของผู้คนได้
เขาซึ่งเชิดชูการเสียสละที่จำเป็น ชีวิต อนาคต ที่ตนเองช่วงชิงมา ไม่อาจเข้าใจเหตุผลที่ตนเองถูกกดดันจากยูโกผู้ซึ่งแบกรับความรู้สึกของผู้คนในความหมายที่แท้จริงได้
และเขาไม่รู้ ว่าผู้ที่พลิกสถานการณ์สิ้นหวังอยู่เสมอ คือผู้ที่ยืนหยัดและแบกรับความรู้สึกของผู้คนเหล่านั้นเอาไว้อย่างสุดหัวใจ
เมล็ดพันธุ์แห่งปาฏิหาริย์ได้ถูกหว่านไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทิ้งไปพูดว่าไร้ประโยชน์และไร้ความหมาย ได้กลายเป็นรากฐานในการโค่นล้มเขาแล้ว
บลาสเตอร์ที่แตกไปเพราะการโจมตีของสัตว์เกราะมาร แตกตัวเป็นอนุภาคโลหะละเอียด ได้ตอบสนองต่อพลังเวทของยูโกและกลับคืนเป็นสร้อยข้อมือที่สวมใส่ของเขา
ในระหว่างทางนั้น มันได้ดูดซับพลังเวทเศษซากดาบจำนวนนับไม่ถ้วนที่เมลต์ใช้ในการโจมตี สิ่งเหล่านั้นได้เติบโตเป็นโลหะที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น เศษชิ้นส่วนปลายกรรไกรกิก้าซิสเซอส์ของมาร์กอสที่อัดแน่นไปด้วยพลังเวทปริมาณมากเองก็เช่นกัน มันได้กลับมาหายูโกแล้ว
「……เชื่ออยู่นะ พี่ พี่ยูโกแข็งแกร่ง สุดยอด ไร้ผู้ต่อกร เท่ยิ่งกว่าใครทั้งนั้น เป็นฮีโร่ของผม เพราะงั้น เพราะงั้นละ――!!」
ฟี่มองตรงไปที่ยูโกซึ่งรับความรู้สึกของผู้คนและพลังของเหล่าพวกพ้อง ไว้ในร่างกายนั้นพร้อมร้องตะโกน
สีชาดแห่งวีรชน(ยูโก) สีทองคำแห่งโล่ที่ไม่แตกสลาย(มาร์กอส) สีม่วงแห่งดาบที่เข้าท้าทายไม่ถอยหนี(เมลต์) พี่ชายที่ชูสร้อยข้อมือที่เปล่งแสงตามลำดับ น้องชายทุ่มเทจิตวิญญาณทั้งหมดออกมาราวกับชิ้นส่วนที่จำเป็นอย่างสุดท้ายให้
「ชนะให้ได้นะ! พี่ยูโก!!」
ความรู้สึกของน้องชายและพลังของเหล่าพวกพ้อง ยูโกที่รับสิ่งนั้นเอาไว้ยิ้มออกมาอย่างมั่นคง
ในขณะที่เกิดกระแสพลังเวทที่มองไม่เห็นจนส่งผลกระทบออกมาเหมือนตอนแปลงร่างเป็นสัตว์เกราะมาร ตรงหน้ารัชซึ่งหวาดกลัวในสิ่งที่ตนเองไม่อาจเข้าใจได้นั้น……เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงดังลั่น
———————————————-
-เงื่อนไขของฮีโร่
1.ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด
2.
3.
4.
5.เป็นตัวตนที่ต่อสู้ไปพร้อมกันและร่วมมือกันกับพวกพ้อง
6.
7.
8.เป็นตัวตนที่ถูกรักโดยเหล่าเด็กๆ
