(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 59 ค่ำคืน สองคนกับเมลต์

ค่ำคืน สองคนกับเมลต์

เวลาที่พวกยูโกและคณะสถาบันลูมินัสมาถึงหมู่บ้านซึ่งเป็นทางเข้าภูเขายัมยัมคือหลังจากนั้นหลายชั่วโมง

ออกเดินทางจากสถาบันในตอนบ่าย จากตรงนั้นใช้เวลาสองสามชั่วโมง ตามเวลาถึงจะเร็วกว่าพระอาทิตย์ตกแต่สายเกินไปสำหรับเข้าไปในภูเขาหลังจากนี้

วันนี้จึงจะพักค้างแคมที่หมู่บ้าน ระหว่างนั้นจะทำการตรวจสอบสัมภาระที่ต้องขนและตัดสินใจว่าใครจะไปกระท่อมบนภูเขาหลังไหน ถึงตรงนี้ทุกอย่างเป็นไปตามกำหนดการ

หมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ไม่มีที่พักขนาดใหญ่อย่างเรียวกังหรือโรงแรมให้บริการ พวกยูโกหลังจากที่แต่ละคนถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มๆแล้วจึงตัดสินในพักที่บ้านพักรับรอง

ถึงยูโกผู้ถูกเกลียดชังจะตั้งทีมสองคนกับเมลต์ แต่แยกที่พักกันตามที่คาดการณ์ไว้

ด้วยเหตุนี้ กลางคืน เขาผู้ได้รับห้องเดี่ยวแคบๆนั้นจึงกำลังนวดไหล่หญิงชราซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านพักรับรองในขณะที่พูดคุยกับเธอ

หญิงชราที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นดูเหมือนจะชอบยูโกผู้เป็นชายหนุ่มอัธยาศัยดีและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

「แหม เป็นเด็กดีจังนะ……! ใจดีกับยัยแก่แบบนี้เนี่ยเธอเป็นเด็กดีจริงๆนะ……!」

「เพราะมีบุญคุณเรื่องที่พักหนึ่งคืนกับข้าวหนึ่งมื้อไงครับ แค่นี้ปกติอยู่แล้วละครับ! นอกจากนี้ผมน่ะเป็นเด็กที่ติดคุณยายมากเลยละ」

เมื่อนึกย้อนกลับไปก็คิดถึงสมัยเด็กวันเวลาอันน่าคิดถึง

ยูโกนึกถึงวัยเด็กที่เคยอวดท่าโพสแปลงร่างด้วยอุปกรณ์แปลงร่างของเหล่าฮีโร่ที่ปู่และย่าซื้อให้ทุกปี แล้วรู้สึกเหงาขึ้นมาเล็กน้อย

ที่โลกเดิม ครอบครัวจะทำอะไรอยู่กันนะ? พ่อกับแม่ก็ด้วย ปู่กับย่าเองก็คงจะกำลังเสียใจกับการตายของตนเองไม่ผิดแน่

ถึงแม้จะเพื่อช่วยชีวิตผู้คนแต่ก็รู้สึกผิดที่ทิ้งชีวิตและครอบครัวอันเป็นที่รักเอาไว้เบื้องหลัง ระหว่างที่คิดเช่นนั้นเมื่อประตูบ้านพักเปิดออกก็เห็นเมลต์ปรากฏตัวอยู่ตรงนั้น

「ยะโฮ่~! ยูโกว่างไหม? ถ้าไม่รังเกียจมาเดินเล่นคุยกันสักหน่อยได้รึเปล่า?」

「โอ้ เมลต์เองเหรอ โทษทีตอนนี้น่ะ――」

ยูโกกำลังจะปฏิเสธคำชวนของเมลต์โดยบอกว่ากำลังนวดไหล่ให้คุณยายอยู่แต่หญิงชราก็ลุกยืนขึ้นเพื่อขัดคำพูดนั้น

ยิ้ม เธอแสดงรอยยิ้มอันสดใส กล่าวขอบคุณยูโกแล้วกระตุ้นให้ไปด้วยกันกับเมลต์

「ขอบคุณนะจ๊ะ ยายพอแล้วละ ออกไปเล่นด้วยกันกับเด็กคนนั้นสิ ระหว่างนี้ยายจะเตรียมอ่างอาบน้ำเอาไว้ให้นะ」

「งั้นเหรอครับ……ถ้างั้นก็ขอทำตามคำพูดนั้นแล้วกันครับ ไปกันเถอะ เมลต์」

「อื้ม!」

เมลต์ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแล้วล่วงหน้าออกจากบ้านพักไป

หญิงชราพยักหน้าหลายครั้งพร้อมกับร้องเรียกยูโกที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าเพื่อไล่ตามหลังเธอไป

「ดีจังนะ หนุ่มสาวเนี่ย……! พยายามเข้านะจ๊ะ!」

「หา……? เอ่อ ขอบคุณครับ……?」

ยูโกยิ้มขมๆโดยคิดว่าคงกำลังเข้าใจผิดแบบแปลกๆอะไรสักอย่างและออกไปข้างนอก

เขามาสมทบกับเมลต์โดยมีหญิงชราที่คอยให้ความช่วยเหลือตนเองจนถึงที่สุดมองส่ง และเดินเล่นในหมู่บ้านอันเงียบสงบพร้อมสัมผัสบรรยากาศเย็นสบายยามค่ำคืน

「แหม~……เป็นคืนที่ดีเลยนะ~」

「เป็นคืนที่ดีจริงๆนั่นละนะ จะบอกอะไรดีๆให้ฉันได้นอนภายในบ้านละ! ได้เข้าอ่างอาบน้ำหลังจากที่ไม่ได้ทำมานานด้วย!」

「อะฮะฮะ งั้นเหรอ! ยูโกพักกลางแจ้งนี่นะ ได้อาบแต่ฝักบัวเป็นประจำสินะ? ถ้าคิดงั้นก็คงโชคดีล่ะมั้ง!」

「ก็นะ ถึงจะไม่มีเรื่องนั้นแต่การได้คุยกับเมลต์แบบนี้ก็มีความสุขแล้วละ」

「เอ๊ะ……!?」

เมลต์แสดงสีหน้าประหลาดใจกับคำพูดของยูโกที่พูดแบบนั้นอย่างกะทันหัน

ค่ำคืนที่มีแสงจันทร์อันงดงาม ในฉากโรแมนติกอันเงียบสงบเธอเริ่มอ่านความหมายอันลึกซึ้งในคำพูดของยูโกทว่า ความคิดนั้นก็ได้ถูกพังทลายลงในทันที

「การได้พูดคุยกับเพื่อนตอนกลางคืนแบบนี้เนี่ย เหมือนไปทัศนศึกษาอะไรสักอย่างเลยไม่ใช่เหรอ!? สวิตซ์หนุ่มสาว ออน! มันให้ความรู้สึกเต้นเต้นแบบนั้นละน้า~」

「อา หมายถึงแบบนั้น……」

ไม่มีความหมายอันลึกซึ้งเลยสักนิด เมลต์ในครั้งนี้ยิ้มอย่างขมขื่นกับคำพูดของยูโกซึ่งกำลังมีความสุขกับการที่ได้ใช้เวลาพูดคุยกับเพื่อนอย่างบริสุทธิ์ใจ

ก็คงอย่างนั้นละนะ ถึงแม้จะคิดเช่นนั้นแต่อุตส่าห์อยู่กันแค่สองคนกับตนเองที่อย่างน้อยก็น่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบจูบแล้วกันแล้วแท้ๆ ท่าทีแบบนั้นมันไม่ซื่อบื้อเกินไปหน่อยเหรอ……เมลต์บ่นแสดงความไม่พอใจยูโกภายในใจแต่เขาก็ได้พูดกับเธอที่เป็นเช่นนั้น

「นี่ ช่วยเล่าเรื่องต่างๆของเมลต์ให้ฟังทีสิ อย่างเรื่องครอบครัวหรือความฝันในอนาคตน่ะ!」

「เอ๊ะ? เรื่องของฉัน? ทำไมเหรอ?」

「ทำไมน่ะเหรอ……ก็คงอยากรู้เรื่องของเพื่อนล่ะมั้ง? ที่จริงฉันเองถ้าได้พูดคุยเรื่องต่างๆด้วยก็คงดีแต่ว่านะ อย่างที่รู้ฉันสูญเสียความทรงจำอยู่……ถึงจะเป็นการถามอยู่ฝ่ายเดียวก็เถอะ แต่ถ้าช่วยเล่าเรื่องของเมลต์ให้ฟังจะดีใจมากเลยละ」

ยูโกยิ้มออกมาอย่างเขินอายเล็กน้อย เมลต์เองก็ยิ้มให้กับคำพูดนั้นเช่นกัน

ถึงจะไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องของตนเอง……แต่อย่างน้อย เธอก็มีความสุขกับคำพูดนั้นที่เข้าใจได้ว่าเขาเองก็รู้สึกอยากจะลดระยะห่างแบบเดียวกับตนเอง เธอพยักหน้าให้เขาและพูดขึ้น

「อืม ได้สิ! อยากถามเรื่องอะไรเกี่ยวกับฉันล่ะ? อ๊ะ ขอบอกเอาไว้ก่อน ไม่บอกน้ำหนักกับสัดส่วนหรอกนะ! การจะถามเรื่องนั้นระดับความชื่นชอบมันยังไม่~พอ!」

「ฮะฮะ ไม่คิดจะถามเรื่องละเอียดอ่อนแบบนั้นหรอก นั่นสิน้า……ถ้างั้นก่อนจะมาที่สถาบันลูมินัสใช้ชีวิตแบบไหนช่วยเล่าให้ฟังได้รึเปล่า?」