(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 6 คู่ต่อสู้ในการประลองคือขุนนางปู

คู่ต่อสู้ในการประลองคือขุนนางปู

「ขอโทษจริงๆนะ พี่ เพราะผมถึงได้กลายเป็นแบบนี้……」

「ขอทงขอโทษอะไรกัน ก่อนหน้านี้ก็บอกไปแล้วใช่ไหมล่ะ? ว่าที่ผิดน่ะคือเจ้าพวกนั้นต่างหาก นอกจากนี้นายก็ให้ของที่เป็นประโยชน์ในเวลาแบบนี้มาแล้วไม่ใช่รึไง」

「แต่ว่า! บลาสเตอร์มันเป็นของตกรุ่นนี่นา อุปกรณ์เวทประเภทเกราะน่ะมันไม่แข็งแกร่งเลยสักนิด――」

ลานกว้างจัตุรัสกลางที่ถูกเตรียมขึ้นสำหรับการประลอง

ที่ตรงนั้นมีผู้คนมากมายมารวมตัวกันยูโกลูบหัวฟี่ที่เป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยของตนเอง และยกนิ้วโป้งขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาเพื่อให้เขาสบายใจ

บอกตามตรง ไม่ใช่ว่าจะไม่กังวลเลย แต่ทว่าการเพิกเฉยต่อมาร์กอสที่ท้าตนเองต่อสู้จนถึงขนาดดึงน้องชายผู้น่ารักเข้ามาพัวพันคงจะยาก เนื่องจากได้เห็นนิสัยที่ไม่ดีของเขาแล้ว ยูโกจึงคิดว่าจะพยายามทำเท่าที่ทำได้เพื่อไม่ให้ยื่นมือเข้ามายุ่มย่ามกับฟี่ไปมากกว่านี้

「วางใจเถอะฟี่ ตราบใดที่นายเชื่อฉันไม่มีทางแพ้หรอก เพราะนั่นคือสิ่งที่เรียกว่าฮีโร่ยังไงล่ะ」

「เอ๊ะ……?」

ต่อสู้กับความชั่วร้ายสุดความสามารถเพื่อเหล่าผู้คนที่เชื่อมั่นในตนเอง ยูโกเฝ้ามองรูปลักษณ์ของเหล่าฮีโร่เช่นนั้นมาโดยตลอด

ไม่ใช่เพื่อเอาชนะมาร์กอส แต่เตรียมตัวพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องฟี่ ยูโกเดินเข้าไปหาคู่ต่อสู้ซึ่งกำลังรออยู่ที่ลานประลอง

「รู้สึกยังไงบ้างล่ะ? ยูโก เคลย์? เตรียมใจพร้อมที่จะเผยสภาพอันน่าสังเวชต่อหน้าฝูงชนและน้องชายแล้วใช่ไหม?」

「………」

ยูโกไม่สนใจคำพูดยั่วยุนิ่งเงียบและจ้องมองไปที่มาร์กอส……มองสิ่งนั้นที่เป็นทั้งอาวุธและเกราะซึ่งสวมใส่อยู่ที่แขนซ้ายของเขา

เมื่อยูโกมองเห็นเกราะหุ้มแขนสีทองอันไร้รสนิยมและกรรไกรยักษ์สีเงินที่ยื่นออกมาจากส่วนปลายนั้น ความประทับใจแรกสุดที่รู้สึกต่อมาร์กอสคืออย่างกับปูเลยแฮะ

「เจ้านั่นคืออุปกรณ์เวทของนายเหรอ? ดีไซน์แย่ค่อนข้างไร้รสนิยมเลยนะ」

「เฮอะ……! ไม่เข้าใจถึงความสูงศักดิ์ของ【กิก้าซิสเซอส์】อุปกรณ์เวทที่สืบทอดกันมาในตระกูลบัลง์ของเรา อย่างที่คิดยูโก เคลย์ก็เป็นแค่ชายที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลอันทรงเกียรติแล้วเท่านั้น」

มันก็แค่กรรไกรยักษ์ไม่ใช่รึไง ยูโกอุทานแบบนั้นอีกครั้งในใจ

เอาเถอะ ถึงจะเป็นแค่บางส่วนแต่สิ่งนั้นเองก็เป็นอุปกรณ์เวทประเภทเกราะด้วยนี่นะ ถ้างั้นก็คงคล้ายกับของตนเองล่ะมั้งเขาคิดเช่นนั้นแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆและกำหมัดขวาแน่นเพื่อเปิดใช้งานบลาสเตอร์

(ถ้าเป็นการต่อสู้กับปู ก็ต้องสร้างแรงจูงใจด้วยท่าโพสนี้!)

ยูโกเหวี่ยงมือขวาที่กำไว้กวาดแขนราวกับตะขอ และโพสท่าค้างไว้โดยที่มีกำปั้นหยุดอยู่ข้างใบหน้า

พร้อมกับมองตรงไปที่มาร์กอสและเตรียมใจสู้ศึก เขาตะโกนประโยคเดียวกับเหล่าฮีโร่ในทีวีด้วยเสียงดังลั่น

[TL//คนแปลเพิ่งย้อนกลับไปดูมังงะ มันเป็นท่าแปลงร่างของคาเมนไรเดอร์ไนท์ในริวคิ!]

「แปลงร่าง!(เฮนชิน)」

ประกายสีแดงพร่างพราวเข้าปกคลุมร่างของยูโก ด้วยสัญญาณนั้นบลาสเตอร์อุปกรณ์เวทประเภทเกราะจึงได้สำแดงรูปลักษณ์ออกมา

พริบตาที่เปลี่ยนร่างเป็นอัศวินสีดำ ยูโกหายสูดหายใจเข้าและกำหมัดแน่นอีกครั้งแล้วหายใจออกราวกับปลุกใจตนเอง

「ช๊าาส!」

「ฮะฮะ! เคลื่อนไหวอย่างเปล่าประโยชน์ค่อนข้างมากเลยไม่ใช่รึไง เป็นการแสดงโชว์เพื่อปกปิดประสิทธิภาพของอุปกรณ์เวทตกรุ่นรึเปล่านะ?」

「ไม่รู้อะไรเอาซะเลยนะ……นี่น่ะเขาเรียกว่าความสุนทรีย์ของฮีโร่ยังไงล่ะ แต่เอาเถอะ คิดว่านายคงไม่เข้าใจหรอก」

จริงอยู่ที่ท่าทางของยูโกเป็นสภาพเต็มไปด้วยช่องว่างในการต่อสู้ในสายตาของมาร์กอสคงเห็นเป็นแค่เพียงการกระทำบ้าบอ

อย่างไรก็ตาม ท่าโพสแปลงร่างนั่นแหละเป็นหนึ่งในจุดที่เจ๋งที่สุดของฮีโร่ ยูโกเข้าใจดีว่าไม่มีทางที่จะละเลยจุดนี้ไปเด็ดขาด เขามองดูผู้ชมรอบๆพร้อมกับยิ้มต่อประเด็นที่อีกฝ่ายชี้ให้เห็น

「เล่นแม่งเลย มาร์กอส! ซัดยูโกแม่งเลย!」

「ถึงจะเกลียดแก แต่เกลียดยูโกมากกว่า! แค่วันนี้จะเชียร์แกให้แล้วกัน!」

「ไม่ว่ายังไงก็ซัดให้น่วมซะ ยิ่งกว่านั้นไอ้ยูโกแพ้ไปซะ」

「พะ พี่ พยายามเข้า! อย่าแพ้นะ!」

ยูโกที่ได้ยินเสียงของฟี่ปะปนกับเสียงของเหล่าผู้ชมที่มีแต่คำว่าร้าย โบกมือให้เขาซึ่งเป็นเพียงคนเดียวที่คอยสนับสนุนตนเอง

ดูเหมือนจะเป็นสภาพที่อยู่ในถิ่นศัตรูอย่างสมบูรณ์แต่เรื่องนั้นมาร์กอสเองก็ถูกเกลียดเพราะเป็นมาร์กอสเหมือนกันสินะ~ ยูโกพยักหน้าขณะที่ฟังเสียงเชียร์(ก่นด่า)ของฝูงชนและมองไปที่คู่ต่อสู้พร้อมถามขึ้น

「นี่ แบบนี้เนี่ยเริ่มการประลองแล้วงั้นเหรอ? แพ้ชนะตัดสินกันยังไงล่ะ?」

「หลังจากที่อุปกรณ์เวทของแต่ละฝ่ายสำแดงรูปลักษณ์ออกมาการประลองก็ได้เริ่มขึ้นไปแล้ว! ผู้ที่ทำให้อีกฝ่ายยอมรับความพ่ายแพ้หรือหมดสภาพต่อสู้คือผู้ชนะ!」

「โอ้ อย่างนี้เองสินะ เข้าใจง่ายดีนี่นา ถ้างั้นก็ รีบเลย……」

ถึงแม้จะไม่ชอบความรุนแรง แต่เพื่อปกป้องความปลอดภัยของน้องชายและตนเองนี่คือสิ่งจำเป็นยูโกปรับลมหายใจและเตือนตัวเองแบบนั้น

เขาเหวี่ยงแขนขวาเพื่อทำความคุ้นเคย กำหมัดแน่นมาร์กอสที่เห็นสภาพนั้นของเขาก็คิดว่ายูโกตั้งใจจะต่อสู้ระยะประชิดแต่ทว่า――?