(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 61 Sideตัวละครหลัก

Side:ตัวละครหลัก (เรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหลังอีเว้นต์หนุ่มสาว)

(แปลกแฮะ……เมลต์จัง หายไปไหน?)

อีกด้านหนึ่งในช่วงเวลานั้น เซน่อนไปหาเมลต์ที่บ้านพักซึ่งเธอพักอยู่แต่ช็อคนิดหน่อยเพราะได้รับรายงานจากเหล่านักเรียนหญิงที่อยู่ที่นั่นด้วยกันว่าตอนนี้เธอไม่อยู่ที่นี่ จึงกำลังออกค้นหาเธอ

กรณีที่รับคำร้องนี้มา มันควรจะเกิดอีเว้นต์พูดคุยยามค่ำคืนกับเธอซึ่งเป็นสมาชิกปาร์ตี้ทว่า……ทั้งที่มาหาเมลต์เพื่อจะบรรลุเงื่อนไขนั้นแท้ๆแต่ถ้าไม่ได้พบกับเธอมันก็ไม่มีความหมายไม่ใช่เหรอ

ไม่สิ เรื่องทางนั้นจะเป็นยังไงก็ช่างมันแล้ว ปัญหาคือจุดที่พวกเด็กผู้หญิงซึ่งได้คุยกันในบ้านพัก“เข้าอาบน้ำเสร็จแล้ว”ต่างหาก

ถ้าเป็นแบบนี้ ความเป็นไปได้ที่ธงการเกิดอีเว้นต์อีกหนึ่งอย่างที่ตนเองตั้งตารอจะไม่ทำงานก็มีสูง

(แม่งเอ๊ย……! ว่าแล้วเชียวถ้าเป็นสถานการณ์แบบนี้ ถึงแม้จะรับคำร้องเดียวกันแต่ไม่ได้ถูกตัดสินว่าเข้าร่วมปาร์ตี้งั้นเหรอ? เพราะงั้นธงการเกิดอีเว้นต์ก็เลยพังไป……?)

เซน่อนกำหมัดด้วยความหงุดหงิดเพราะนึกถึงข้อความที่ว่า『ไม่สามารถรับเมลต์เข้ามาเป็นพวกพ้องได้อีกแล้ว』ซึ่งแล่นเข้ามาในหัวก่อนหน้านี้

ตอนที่เธอเข้าร่วมคำร้องนี้ตามซีนาริโอ้หัวใจมันเต้นแรงเต็มไปด้วยความหวัง แต่อย่างที่คิดหมายความว่าการตัดสินของเกมไม่สามารถกู้คืนกลับมาได้ง่ายๆขนาดนั้นจริงๆงั้นเหรอ

ทว่า ถ้าความหวังพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ตัวเธอก็ไม่น่าจะเข้าร่วมคำร้องนี้ตามซีนาริโอ้

ในความหมายนั้น สถานการณ์ที่ว่าเมลต์อยู่ในสถานที่นี้ด้วยกันกับตนเองซึ่งเป็นตัวละครหลักเช่นนี้น่าจะเป็นหลักฐานได้ว่ายังมีความหวังอยู่

(ถึงคำร้องในครั้งนี้จะไม่มีอีเว้นต์เกิดขึ้นแต่ถ้าธงของเมลต์ถูกกู้คืนกลับมาได้ด้วยวิธีไหนสักทางละก็น่าจะสามารถหักลบกลบหนี้ได้อยู่ เพื่อการนั้นต้องได้รับระดับความชื่นชอบในเหตุการณ์หลังจากนี้……!)

เกี่ยวกับอีเว้นต์ของเมลต์ก็เสียดายอยู่แต่ตอนนี้พักเรื่องของเธอเอาไว้ก่อนแล้วกัน

เป้าหมายในครั้งนี้คือการได้รับค่าประสบการณ์และระดับความชื่นชอบ ตอนนี้ที่รู้แล้วว่าธงการเกิดอีเว้นต์ได้พังทลายไปแล้ว ควรมุ่งเน้นไปที่ทางนั้นซึ่งเป็นเป้าหมายหลักก่อน

ถึงตรงนี้ความรู้สึกที่ได้พูดคุยกับเหล่านักเรียนคนอื่นๆ พวกเขายังมีความรู้สึกชื่นชอบที่มีต่อตนเองสูงอยู่

ดูเหมือนว่าถ้าไม่มีผู้กลับชาติมาเกิดนอกจากเซน่อนอยู่ใกล้ๆ ก็เพียงพอที่จะมองว่าตนเองคือวีรชน

ถ้าอย่างนั้นความเป็นไปได้ในการฟื้นตัวก็ยังมีอยู่……เซน่อนคิดเช่นนั้นในขณะที่มุ่งหน้าไปทางท้ายหมู่บ้าน และส่งเสียงทักเหล่านักเรียนชายที่จับคู่เป็นทีมสองคนซึ่งกำลังพูดคุยกันอยู่ในที่แห่งนั้น

เขายืนยันช่วงเวลาและสถานการณ์ เติมเต็มเงื่อนไขการเกิดอีเว้นต์ และหลังจากพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเหล่านักเรียนสองสามคำ……นักเรียนชายฝั่งหนึ่งก็ชี้ไปที่นอกหมู่บ้านและพูดขึ้น

「เฮ้ นั่นมันอะไรน่ะ?」

「อื๋ม……? หมอกเหรอ……? แต่ว่าทำไมถึงได้เป็นสีแดงล่ะ?」

ลอยละล่อง ลอยละล่อง บทสนทนาเช่นนั้นได้แพร่สะพัดออกไปในเหล่านักเรียนชายซึ่งเห็นสิ่งที่คล้ายกับหมอกลอยอยู่

สิ่งที่เข้ามาใกล้หมู่บ้านอย่างช้าๆแต่มั่นคงคืออะไรบางอย่างที่เหมือนกับหมอกสีแดง

มาแล้ว……ขณะที่เซน่อนแสยะยิ้มอยู่ภายในใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคำร้องครั้งนี้ เหล่าผู้ชายหลายคนก็ได้ปรากฏตัวขึ้นภายในหมอกนั้น

「……สิ เข้ามา สิ……!」

「เข้ามาสิ เข้ามาสิ……！」

「อะ อะไร!? อะไรน่ะ!?」

สีหน้าของพวกเขาที่พูดคำออกจากปากที่เปิดเพียงครึ่งเดียวอย่างต่อเนื่องไร้ซึ่งความรู้สึกถึงชีวิตโดยสิ้นเชิง

ท่าทางของเหล่าชายที่เหมือนจะเป็นชาวบ้านกำลังเดินมุ่งมาทางนี้พร้อมเแสดงการเคลื่อนไหวประหลาดอย่างช้าๆนั้น ราวกับซอมบี้ที่หลุดออกมาจากหนังสยองขวัญ

(เยี่ยม! อีเว้นต์ทางนี้เกิดขึ้นโดยไม่มีปัญหาอะไรแฮะ ขอรับค่าประสบการณ์และระดับความชื่นชอบที่นี่แล้วกัน!)

เมนอีเว้นต์ในคำร้องครั้งนี้ซึ่งถูกซ่อนเอาไว้ในงานที่เรียกว่าจัดส่งของไปยังกระท่อมในภูเขา

เมื่อเห็นสภาพที่ชาวบ้านมีท่าทีแปลกๆไปอย่างชัดเจนและยืนยันแล้วว่าสิ่งนั้นเกิดขึ้นแล้วเซน่อนก็ได้ยิงเวทมนตร์ธาตุแสงใส่พวกเขา

「อุก คึก……」

「อั๊ก……」

「ซะ เซน่อนคุง!? จู่ๆทำอะไร……!?」

「ฮะ เฮ้! ดูนั่นสิ!!」

นักเรียนชายตกใจกับการที่เซน่อนโจมตีใส่พวกชาวบ้านอย่างกะทันหัน แต่เมื่อทำตามที่คู่หูบอกและจ้องมองเข้าไปภายในหมอกแดง สีหน้านั้นก็เปลี่ยนจากความตกใจเป็นความหวาดกลัว

ช่างน่าแปลกที่หลายสิบคนภายในหมอกกำลังเดินมุ่งมาทางนี้ในขณะที่แสดงสีหน้าไร้ชีวิตชีวาราวกับซอมบี้

ไม่ใช่แค่ชาวบ้าน แต่คนที่ดูเหมือนอาจจะเป็นนักปีนเขาก็กำลังเดินมุ่งมาทางนี้ด้วยการเคลื่อนไหวประหลาด ในระหว่างที่เหล่านักเรียนชายที่เห็นสภาพนั้นแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว เซน่อนก็ร้องตะโกนบอกพวกเขา

「เข้มแข็งไว้! นี่เป็นสถานการณ์ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด! พวกนายช่วยไปบอกเรื่องนี้กับชาวบ้านที! ฉันจะไปหาพวกเด็กผู้หญิงเอง!」

「คะ ครับ! เข้าใจแล้ว!」

หลังจากที่มองส่งนักเรียนชายที่ไปถ่ายทอดความผิดปกติที่เกิดขึ้นแก่พวกชาวบ้านตามคำสั่งของตนเอง เซน่อนก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

ในการต่อสู้ที่เรียกไม่ได้ว่าเป็นการต่อสู้เมื่อกี้ แม้จะเป็นปริมาณน้อยนิดแต่เขาก็ดีใจที่ได้รับค่าประสบการณ์ จากนั้นจึงโผล่หน้าไปที่บ้านพักซึ่งมีเหล่านักเรียนหญิงอยู่อีกครั้งทั้งๆอย่างนั้น

「ทุกคน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เตรียมพร้อมสำหรับต่อสู้เดี๋ยวนี้ทันทีแล้วออกมาข้างนอกเร็วเข้า!」

「ท่านเซน่อน? เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ รีบร้อนแบบนั้น……?」

「ตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบาย! เชื่อใจฉันแล้วตามมาโดยไม่ต้องพูดอะไร!」

เหล่านักเรียนหญิงซึ่งเห็นสภาพที่เซน่อนเอาจริงเอาจัง(แสร้งทำ)จึงไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนี้เพราะล้อเล่นหรือเล่นตลก ได้ทำตามคำแนะนำของเขาเหมือนกับเหล่านักเรียนชายแต่ละคนรีบหยิบเอาอุปกรณ์เวทแล้วออกไปข้างนอก

เซน่อนสูดกลิ่นแชมพูอันหอมสดชื่นที่โชยออกมาจากเหล่าเด็กผู้หญิงซึ่งเพิ่งอาบน้ำมาพร้อมกับพาพวกเธอไปสมทบกับเหล่านักเรียนชายที่หมู่บ้านในทันทีทว่า……ณ เวลานี้เขาได้ทำพลาดไปสองเรื่อง

หนึ่งคือเลือกใช้คำพูดที่ผิด ก่อนหน้านี้เขาได้พูดกับพวกเด็กผู้หญิงว่า[อยากให้ตามมาโดยไม่ต้องพูดอะไร]แต่นั่นคือความผิดพลาด

พวกเธอทำตามคำพูดนั้น แล้วออกจากบ้านพักโดยไม่ได้พูดอะไรเลยจริงๆ……แต่ที่จริงแล้วมีหนึ่งเรื่องที่ควรรายงานต่อเขา

ความผิดพลาดอย่างที่สองของเซน่อนคือไม่ได้สังเกตถึงเรื่องนั้น

เขาหมกหมุ่นอยู่กับกลิ่นอันหอมหวานที่ปลดปล่อยออกมาจากเหล่าเด็กผู้หญิงและรู้สึกอิ่มเอมใจกับอีเว้นต์ที่เกิดขึ้นจนไม่ได้สังเกตจนถึงท้ายที่สุด

ว่า“เธอ”ได้กลับมายังบ้านพักแห่งนั้นในระหว่างที่เกิดความวุ่นวายนี้