(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 62 วิกฤตมาเยือนเมลต์

วิกฤตมาเยือนเมลต์ (หรือควรต้องเรียกว่าฉากอุบัติเหตุลามก)

「……ข้างนอกดูวุ่นวายยังไงไม่รู้น้า มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะ?」

จ๋อม จ๋อม ผิวน้ำกระเพือมในขณะที่เมลต์แสดงสีหน้าสงสัยเพราะได้ยินเสียงที่เล็ดลอดเข้ามาจากข้างนอก

ทั้งที่อุตสาห์ได้แช่น้ำสบายๆและบรรเทาความเหนื่อยล้าในวันนี้แท้ๆ แบบนี้ความรู้สึกดีๆก็พังกันพอดี

「คงต้องขึ้นเร็วหน่อยแล้วล่ะมั้ง พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าด้วยสิ……」

ขณะที่พึมพำเช่นนั้น เมลต์ก็ลุกขึ้นจากอ่างน้ำร้อนทำให้เกิดเสียงดัง ซ่า

เธอดึงเก้าอี้อาบน้ำออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าฝักบัว ในขณะที่เพลิดเพลินกับการผูกขาดห้องอาบน้ำที่กว้างขนาดเข้าได้สามคนพร้อมกันเอาไว้คนเดียว  

เมลต์วางก้นกลมใหญ่ของตนเองตรงนั้นแต่ในชั่วพริบตานั้นที่พยายามจะเปิดน้ำร้อนเพื่อสระผม ประตูที่เชื่อมต่อกับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปิดออกพร้อมกับเสียงดัง ครืด ครืด

「เอ๊ะ……!? อะ อะไรเหรอ พวกเธอ!? ตอนนี้ฉันใช้อยู่นะ!?」

ทั้งที่พวกเด็กผู้หญิงคนอื่นๆน่าจะอาบน้ำกันเสร็จแล้วแท้ๆแต่สิ่งที่เมลต์ซึ่งหันไปและคิดว่าเป็นใครเห็นคือ เหล่านักเรียนชายสามคน

เธอตกใจอย่างมากพร้อมกับใช้มือซ้ายปิดบังหน้าอกและกรีดร้องใส่นักเรียนชายเหล่านั้น ทว่าถึงตรงนั้นเธอรู้สึกได้ถึงสภาพท่าทางแปลกๆของพวกเขา

「เข้ามาสิ เข้ามา สิ……!」

「อะ อะไร? อะไรกันเนี่ย……?」

แม้ดวงตาที่ว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวาจะจับจ้องมาที่เมลต์อย่างแน่นอน แต่ในนั้นไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆเลยรวมถึงความต้องการทางเพศด้วย

เมลต์เต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัวและสับสนกับสภาพของพวกผู้ชายที่ค่อยๆเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดคำเดิมซ้ำๆ

(ซอร์ด ริงวางไว้ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ ฉันตอนนี้ไม่มีวิธีรับมือ……!!)

ถ้ามีอุปกรณ์เวทที่ใช้เป็นอาวุธละก็จะสามารถหยุดพวกเขาได้ง่ายๆ แต่เนื่องจากวางสิ่งนั้นไว้ด้วยกันกับเสื้อผ้า ตอนนี้มันจึงไม่ได้อยู่ในมือเมลต์

ถึงจะสามารถโจมตีด้วยเวทมนตร์ได้ แต่เมลต์ซึ่งเชี่ยวชาญด้านเวทสนับสนุนและฟื้นฟูเป็นหลักนั้นไม่เชี่ยวชาญเวทมนตร์โจมตี ในระหว่างที่โค่นหนึ่งคนอีกสองคนคงจะปิดระยะห่างเข้ามาเป็นแน่

「เข้ามาสิ เข้ามาทางนี้สิ……」

「ยะ อย่าเข้ามานะ! ถ้าเข้ามาใกล้มากกว่านี้ละก็จะโจมตีด้วยเวทมนตร์นะ!!」

เมลต์ร้องเตือนและหันมือขวาเข้าหาพวกผู้ชายเพื่อเตรียมปล่อยเวทมนตร์ได้ทุกเมื่อเผื่อเอาไว้ แต่พวกเขาก็ยังคงเข้ามาใกล้ทางนี้โดยไม่หวั่นไหวใดๆ

ทางออกเพียงทางเดียวอยู่ข้างหลังพวกผู้ชาย เมลต์ถูกต้อนจนมุมในห้องอาบน้ำโดยไม่มีที่ให้หนี ในขณะที่มือขวาซึ่งยื่นออกไปสั่นด้วยความกลัวจนพูดไม่ออก ก็มีบุคคลใหม่ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่แห่งนี้พร้อมกับเสียงฝีเท้าดังลั่น

「เมลต์! ปลอดภัยไหม!?」

「ยูโก!」

ยูโกพุ่งเข้ามาในห้องอาบน้ำพร้อมตะโกนเรียกเมลต์เสียงดัง แต่ก็เปลี่ยนสีหน้าเมื่อเห็นสภาพที่เธอถูกผู้ชายหลายคนต้อนจนมุม

เขาโจมตีด้วยสันมือเข้าที่ต้นคอของชายหนึ่งคนในทันทีจนหมดสติ และกระทุ้งข้อศอกใส่พวกผู้ชายที่เหลือซึ่งกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้อย่างช้าๆทั้งแบบนั้น ส่งพวกเขาไปยังโลกแห่งความฝัน

「ขอโทษด้วยครับ แค่มันเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินช่วยยกโทษให้ด้วยครับ จะพยายามออมมือ……」

ยูโกขอโทษพวกผู้ชาย(และอาจารย์ผู้สอนวิชาให้)ที่ทำการโจมตีด้วยข้อศอกซึ่งหากจัดการไม่ดีอาจจะเป็นอันตรายร้ายแรงได้ และโล่งใจเมื่อยืนยันว่าพวกเขายังหายใจอยู่

เมลต์ที่หลุดพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายเพราะการมาถึงของเขาก็โล่งใจพร้อมกับกล่าวแสดงความขอบคุณเช่นกัน

「ขอบคุณนะ ยูโก ช่วยได้เยอะจริงๆเลยละ แต่ว่าคนพวกนี้มันอะไรเหรอ?」

「ไม่รู้เลย ตอนนี้ทั่วหมู่บ้านนี้กำลังถูกโจมตีจากพวกคนที่เป็นแบบนี้ ในหมู่พวกเขาที่แปลกๆไปก็ดูเหมือนจะมีคนในหมู่บ้านอยู่ด้วย ทุกคนกำลังอลม่านเลย」

「อย่างงั้นเหรอ!? แล้วเด็กผู้หญิงที่พักอยู่ที่นี่ทุกคนล่ะ!?」

「วางใจเถอะ เซน่อนเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นสถานการณ์และพาอพยพออกไปแล้วละ แต่แค่ดูเหมือนเรื่องมันจะกะทันหันเกินไป เลยดูเหมือนจะลืมรายงานไปว่าเมลต์เข้าไปอาบน้ำ ฉันเองพอกลับไปที่บ้านพักของตัวเองก็เจอเข้ากับพวกนั้นพอดีน่ะ และพอสังเกตเห็นว่าเมลต์ไม่อยู่ก็บอกมาว่าทิ้งไว้ในห้องอาบน้ำ……ก็เลยตื่นตระหนกแล้วรีบมาหา โล่งอกไปทีที่มาเจอในเวลาเฉียดฉิวพอดี นะ……!?」

ขณะกำลังพูดถึงสถานการณ์ และบอกเมลต์ถึงสาเหตุที่ตนเองมาที่นี่ เมื่อยูโกค่อยๆใจเย็นลงก็เริ่มแสดงสีหน้าวิตกกังวลด้วยความหมายที่แตกต่างกับก่อนหน้านี้

ขอพูดอีกครั้งที่นี่คือห้องอาบน้ำ เมลต์กำลังแช่น้ำอยู่และตนเองก็พุ่งพรวดเข้ามายังสถานที่แห่งนั้น

หากเป็นเช่นนั้นละก็……เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้วที่เธอจะเปลือยเปล่าทั้งตัว แม้แต่ตอนนี้เองก็อยู่ในสภาพที่กำลังใช้มือทั้งสองข้างปกปิดเฉพาะส่วนสำคัญ

ถึงจะไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นจริงๆ แต่เพราะเมื่อเข้ามาใกล้แล้วได้ยินเสียงเธอร้องเตือนเหล่าผู้บุกรุกจึงวิ่งเข้ามาในห้องอาบน้ำโดยไม่ทันได้คิด

ด้วยเหตุนั้นจึงช่วยเหลือเมลต์จากสถานการณ์วิกฤตได้ แต่ในทางกลับกันในครั้งนี้กลายเป็นทางฝั่งตนเองที่ตกอยู่ในวิกฤตแทน

「ไม่ คือว่า ขอโทษที! ไม่ได้ตั้งใจ! ฉันเองก็เข้ามาแบบไม่คิดชีวิตด้วย เลยลืมไปว่าที่นี่คือห้องอาบน้ำ……ขอโทษครั~บ จะไปเฝ้าระวังข้างนอกเพราะงั้นกรุณารีบใส่เสื้อผ้าด้วยครั~บ!!」

「อ๊ะ ยูโก!?」

หน้าอกขนาดใหญ่ซึ่งเปลี่ยนรูปร่างไปเพราะใช้แขนโอบไว้เพื่อปกปิดส่วนยอด บั้นท้ายที่รับรู้ถึงรูปร่างได้แม้จะมองจากด้านหน้าซึ่งต่อเนื่องลงมาจากเอวที่คอดกิ่ว ยูโกที่ได้เห็นสิ่งเหล่านั้นในระยะใกล้พุ่งออกจากห้องอาบน้ำพร้อมขอโทษเมลต์เสียงดัง

ขณะที่ส่งเสียงเรียกเขาซึ่งวิ่งออกไปข้างนอกในทันทีจนถึงห้องเปลี่ยนเสื้อ แม้เมลต์จะหน้าแดงด้วยความเขินอายแต่ก็ตะโกนเรียกยูโกซึ่งอยู่อีกฝากของประตู

「ไม่ต้องใส่ใจหรอก! เข้าใจอยู่แล้วว่ายูโกเข้ามาแบบไม่คิดชีวิต เพราะงั้นถึงช่วยฉันเอาไว้ได้ยังไงล่ะ! ยังไงก็เถอะจะดูอีกสักหน่อยไหม?」

「อย่าพูดล้อเล่นสิ! เอาเถอะน่ารีบๆใส่เสื้อผ้าเร็วแล้วไปสมทบกับทุกคน!」

เมลต์รู้สึกถึงความน่ารักของยูโกที่อารมณ์หวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดกับคำพูดนั้นซึ่งมีการล้อเล่นปนอยู่เล็กน้อย

จริงอยู่ที่ตนเองก็เขินอายเหมือนกัน แต่เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายเธอจึงรู้สึกชอบการตอบสนองเช่นนั้น

แต่ก็นะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนั้น

ตามที่ยูโกบอก ต้องรีบไปสมทบกับเหล่านักเรียนคนอื่นๆ

「ขอโทษที่ให้คอย! ไปกันเถอะยูโก!」

「อา รีบไปกันเถอะ!」

เมลต์เปลี่ยนเสื้อผ้า ร้องเรียกยูโกซึ่งรออยู่ข้างนอกประตูและออกจากบ้านพักพร้อมกับเขา วิ่งไปยังอาคารที่เหล่านักเรียนรวมตัวกันอยู่

สิ่งที่เธอเห็นในระหว่างนั้นคือภาพอันน่าสยดสยองเกินกว่าจะจินตนาการ

———————————————-

-อาทิตย์นี้มังงะตอนใหม่ก็ไม่ออกฮ่า ดูเหมือนว่าอาจารย์จะเปลี่ยนเป็นลงเดือนละเต็มตอนแทน จากเดิมที่2อาทิตย์ครึ่งตอน