(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 7 เผด็จศึกในพริบตา
- Home
- (นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย
- ตอนที่ 7 เผด็จศึกในพริบตา
เผด็จศึกในพริบตา
「เอ่อ~คือ รู้สึกว่าจะประมาณนี้……」
「……กำลังทำอะไรอยู่น่ะ? แสดงโชว์เคลื่อนไหวไปมาไร้ประโยชน์อีกแล้วเหรอ? ช่างกล้านักนะทำเรื่องแบบนั้นไม่เบื่อรึไงน่ะ เลิกตั้งเป้าจะเป็นอัศวินวิถีเวทแล้วเนี่ยนะ ถ้ากลายเป็นตัวตลกไปจะทำยังไง? ฮะฮะ!」
――ยูโกกางขาไปข้างหน้าและหลังราวกับยืดเอ็นร้อยหวายเพื่อวอร์มร่างกายโดยไม่ขยับเขยื้อนจากสถานที่นั้น เมื่อเห็นท่าทางที่เขาเริ่มเคลื่อนไหวแปลกๆอะไรสักอย่าง มาร์กอสก็เริ่มหัวเราะเขาอย่างออกนอกหน้า
โดยไม่สนใจคำพูดนั้นของมาร์กอส ยูโกยังคงเคลื่อนไหวแปลกๆต่อไปโดยขยายอิมเมจขึ้นภายในหัว พร้อมกับรู้สึกขอบคุณที่อีกฝ่ายประมาทและไม่ขยับเขยื้อน
「ดึงกำปั้น ชักแขน แล้วก็~……」
เขาชักแขนขวา บิดลำตัวเบาๆในขณะที่กำหมัดแน่น
ยูโกขยายอิมเมจที่พลังเวทถูกรวบรวมไว้ที่มือขวาด้วยสภาพนั้น เมื่อรู้สึกถึงพลังเวทที่รวบรวมไว้ที่หมัดขวาของตนเองเขาก็ยิ้มออกมาภายใต้หมวกเกราะ
「ดีละ! ต่อไปก็ทำแบบนี้……แบบนี้!!」
「หา……?」
รวบรวม ควบแน่น และควบแน่นหลังจากรวบรวมซ้ำอีกครั้ง
ยูโกรวบรวมพลังเวทเท่าที่จะทำได้ด้วยความรู้สึกที่เหมือนกับกำไว้อย่างแน่นหนาที่กำปั้นเมื่อตัดสินใจว่าทำแบบนี้เพียงพอแล้วก็ยิงออกไปในเวลาเดียวกัน
เขาดึงแขนซ้ายที่ยื่นออกไปข้างหน้าเข้ามา ก้าวขาไปข้างหน้าอย่างมั่นคงพร้อมกับผลักแขนขวาที่ดึงเข้ามาออกไปทางมาร์กอส
เขาปล่อยหมัดขวาออกไปข้างหน้าด้วยความรู้สึกที่เหมือนกับแขนทั้งสองข้างเชื่อมต่อกันด้วยรอก ราวกับการปล่อยหมัดคาราเต้ ปลดปล่อยพลังเวทที่รวบรวมไว้ตรงนั้นใส่คู่ต่อสู้ราวกับกระสุนขนาดยักษ์
「หน่ะ!? บ้าน่า!? โอ้วววววว!?」
แม้ว่ามาร์กอสที่กำลังประมาทโดยสมบูรณ์จะเห็นกระสุนพลังเวทที่พุ่งเข้ามาหาตนเอง และพยายามป้องกันด้วยกิก้าซิสเซอรส์ในทันที แต่ก็ไม่สามารถป้องกันการยิงนั้นได้เลย
พลังเวทสีแดงเข้มเข้ากระทบกับเกราะที่แขนซ้าย และแพ้ให้กับแรงผลักนั้นจนร่างกายถูกผลักกระเด็น เมื่อร่างกายลอยอยู่กลางอากาศกระสุนพลังเวทก็เกิดระเบิดขึ้น เขากรีดร้องออกมาพร้อมกับร่างกายที่ถูกซัดกระเด็นไปด้านหลัง
การโจมตีที่ตัดสินผลอย่างงดงามนั้นทำให้เหล่าผู้ชมต่างตกตะลึง พวกเขารวมทั้งฟี่ต่างตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
「โอ้ ทำได้แล้วๆ ถึงจะฝึกซ้อมมาเมื่อวานแล้วก็เถอะ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาดีขนาดนี้ละน้า……」
ยูโกมองไปที่เหล่าผู้เข้าชมเช่นนั้น เขาได้ทดลองสิ่งนั้นซึ่งเป็นท่ายอดนิยมในฐานะท่าไม้ตายของฮีโร่ที่เรียกว่าการปลดปล่อยเอเนอจี้ที่สะสมเอาไว้ในกำปั้นเป็นกระสุนแสง ยูโกพึมพัมพร้อมกับมองย้อนกลับไปถึงการโจมตีเมื่อครู่ที่ทำออกมาได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งกว่าที่จินตนาการไว้
แค่ลองอิมเมจพร้อมกับทำตามการเคลื่อนไหวของเหล่าฮีโร่ซึ่งมีท่าที่คล้ายกัน แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาดีขนาดนี้
ถึงแม้จะกังวลเล็กน้อยเรื่องมาร์กอส แต่ยูโกรู้สึกขอบคุณที่สามารถปล่อยท่าเดียวกันกับเหล่าฮีโร่ที่เขาใฝ่ฝันได้ เขาจึงกล่าวขอบคุณต่อเหล่าฮีโร่ที่นำมาใช้อ้างอิงภายในใจ
(ขอบคุณนะ ริว○ อิ○ซะ……! เพื่อแสดงความขอบคุณต่อพวกคุณ ผมจะขอตั้งชื่อท่านี้ว่า『ดราก้อนแฟรงค์บลาสเตอร์』ครับ……!)
บอกตามตรง สาเหตุที่ทำให้ท่าโดนตรงๆเพราะมาร์กอสประมาทอย่างสมบูรณ์ ถ้าใช้ตามปกติ คงจะอาศัยช่องว่างที่ยิงกระสุนพลังเวทโจมตีเข้ามาแน่ แต่ตรงจุดนั้นเอาไว้คิดปรับปรุงหลังจากนี้แล้วกัน
ตอนนี้ยูโกประสบความสำเร็จในการโจมตีทีเผลอ หลังจากนี้ต้องระวังมาร์กอสที่จะโจมตีสวนกลับ เขาเตรียมพร้อมโจมตีสกัดกั้นแต่ทว่า……?
「อะ อั๊ก คึ แอ๊……ก มะ ไม่น่าเชื่อ ฉันคนนี้ เป็นแบบนี้……อ็อก」
「ทะ ท่านมาร์กอส~!!」
「……อะเร๊ะ? อาเร๋……?」
มาร์กอสคนนั้นล้มลงกับพื้น หมดสติไปทั้งๆแบบนั้น เมื่อเห็นผู้ติดตามวิ่งเข้าไปหาเขา ก็เปล่งเสียงร้องประหลาดออกมา
ไม่ว่าจะมองยังไงก็คิดได้แค่เพียงว่าเขาไม่สามารถต่อสู้ไปมากกว่านี้ได้แล้ว เหล่าผู้ชมเองก็ต่างเงียบที่การประลองจบลงด้วยการเผด็จศึกในทันทีราวกับว่าความตื่นเต้นจนถึงก่อนหน้านี้เป็นเรื่องโกหก
ยูโกที่ยืนอยู่ตรงกลางลานประลองเงียบราวกับอยู่ในคืนวันไว้อาลัย และหันหน้าไปทางฟี่ซึ่งเป็นพันธมิตรเพียงหนึ่งเดียวของตนเองด้วยท่าทีเงอะงะ แล้วถามเช่นนี้กับเขา
「นะ นี่ ฟี่? คือว่านะ หรือว่าจะทำอะไรผิดไป……นี่ฉันทำเกินไปรึเปล่า?」
「เอ่อ……อาจจะเป็นการใช้งานที่เหนือความคาดหมายไปนิดหน่อย……」
「อ้อ กะแล้ว? งั้นเหรอ ทำเกินไปเหรอ……」
ว่าแล้วเชียวหยุดยิงท่าไม้ตายตั้งแต่แรกน่าจะดีกว่า ยิงหลังจากต่อสู้ระยะประชิดตามปกติน่าจะตื่นเต้นกว่านี้ ดูเหมือนว่าพอแหกกฏนั้นเลยทำให้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
ถึงแม้จะคิดขึ้นมาว่าตนเองก็อาจจะไม่เข้าใจความสุนทรีย์ของฮีโร่ด้วยเหมือนกัน แต่ตอนนี้ยูโกก็คิดใหม่อีกครั้งว่าสามารถขับไล่พวกขี้ขลาดที่เข้ามายุ่มยามได้แล้ว เขาจับฟี่และรีบหนีออกจากสถานที่นั้นด้วยความตื่นตระหนก และคิดทบทวนถึงวิธีการต่อสู้ของตนเองภายในใจ