(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 70 ฮีโร่ อิส คัมแบ็ค

ฮีโร่ อิส คัมแบ็ค

「เอ๊ะ……!? เสียงนี้มัน……หรือว่า!」

เสียงที่ได้ยินจากภายในหมอกแดง เป็นเสียงที่เคยได้ยินมาก่อน

เมลต์ตกใจที่ได้ยินเสียงนั้น แต่มีผู้ที่ตกใจยิ่งกว่านั้นอยู่ในสถานที่แห่งนี้

โทดสตริงเกอร์ตัวการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนั่นเอง

ในขณะที่มันสั่นเทาไปทั่วร่างและก้าวถอยหลังสองสามก้าวอย่างหวาดกลัว เงาสีดำก็พุ่งออกมาจากภายในหมอก

「ตามทันสักทีนะ เจ้าเห็ดผึ้ง! อะไรของแกน่ะ!? ร่างเปลี่ยนไปแล้ว……! ตอนที่เห็นครั้งแรกคิดว่าเป็นภาพหลอนซะอีก!」

「กิเกี๊ยยย!」

เมื่อบุคคลที่สวมเกราะฟาดแขนขวาลงอย่างรุนแรงทุบตีโทดสตริงเกอร์ เมลต์ก็ร้องเรียกเขาส่งเสียงตะโกนแห่งความยินดี

「ยูโก! ปลอดภัยดีสินะ!」

「โอ้ เมลต์ ขอโทษที่ให้คอยนะ!」

หลังจากปลดปล่อยหมัดหลายหมัดยูโกก็เตะโทดสตริงเกอร์ปลิวกระเด็นไป

เมลต์วิ่งเหยาะไปหาเขาเช่นนั้นยินดีที่เขาปลอดภัยแล้วถามว่ารอดมาได้ยังไง

「ทั้งที่พวกคนที่ถูกหมอกแดงกลืนกินทุกคนแปลกไปแท้ๆ แต่ทำไมยูโกถึงปลอดภัยดีล่ะ?」

「อ้อ เรื่องนั้นน่ะนะ ดูเหมือนว่าหมอกจะไม่ได้ทำให้ทุกคนแปลกไป คนที่ถูกเหล็กในของสัตว์เกราะมารตัวนั้นแทงจะกลายเป็นหุ่นเชิดของเจ้านั่น หมอกคือสปอร์เห็ด และมีผลทำให้คนที่สูดดมเข้าไปหมดสติ จากนั้นเมื่อแทงเหล็กในใส่อีกฝ่ายที่ต่อต้านไม่ได้ ก็ทำให้เป็นเบี้ยของตัวเองนั่นคืออุบายของเจ้านั่น ตอนที่ฉันสูดดมสปอร์แดงเข้าไปก็เล่นเอาแย่เหมือนกัน……แต่เพราะสวมใส่บลาสเตอร์ทำให้เหล็กในแทงไม่เข้า เพราะเจ้านั่นหงุดหงิดทิ่มเต็มแรงก็เลยตื่นขึ้นมาน่ะ แล้วก็เลยไล่ตามสัตว์เกราะมารที่หนีมาจนถึงตรงนี้ละนะ」

「เป็นงั้นเองสินะ! ยังไงที่ยูโกปลอดภัยก็ดีใจจริงๆ……!!」

โทรดสตริงเกอร์เป็นสัตว์อสูรที่ไม่มีพลังมาก เข็มเองก็ไม่ได้แข็งขนาดนั้น จึงทะลุผ่านบลาสเตอร์ไม่ได้

ยูโกจึงรายงานกับเมลต์ว่าจบลงโดยที่ไม่กลายเป็นหุ่นเชิดเพราะเหตุนั้น และพูดกับเธอต่อ

「เมลต์ผู้อยู่เบื้องหลังเหตุวุ่นวายในครั้งนี้คือเห็ดนั่น ถ้าล้มเจ้านั่นได้ผู้คนที่ถูกควบคุมเองก็ต้องกลับมามีสติอย่างแน่นอน เพราะฉันสูดสปอร์ของเจ้านั่นเข้าไปเยอะทำให้ร่างกายคุ้นชินแล้ว การรับมือเจ้านั่นปล่อยให้ฉันจัดการเอง ฝากให้จัดการไอ้เจ้าปูนั่นแทนได้ไหม?」

「อื้ม! ฉันจัดการเอง! มาแสดงพลังของคู่หูที่แข็งแกร่งที่สุดให้เห็นกันเถอะ!」

เมลต์ที่ค้นพบวิธีต่อสู้กับอีกฝ่ายแล้วพยักหน้าด้วยรอยยิ้มให้คำพูดของยูโก

ยูโกยิ้มภายใต้หมวกเกราะที่มีคู่หูที่พึ่งพาได้ แล้วกำหมัดแน่นพร้อมเข้าต่อสู้อีกครั้ง

「ลุยละนะ เมลต์」

「อย่าประมาทละ ยูโก!!」

ทั้งสองคนวิ่งออกไปในเวลาเดียวกัน เข้าท้าทายคู่ต่อสู้ของแต่ละคน

เมลต์แทงดาบพลังเวทซึ่งเพิ่มความคมจนถึงขีดสุดเข้าไปในช่องว่างของเปลือกปู สร้างความเสียหายอย่างต่อเนื่อง

ฝั่งยูโกเองก็กระโดดเข่าลอยเข้าที่หัวขนาดใหญ่ยักษ์ของโทดสตริงเกอร์ในทันทีที่เข้าใกล้ จนอีกฝ่ายโซเซ

「โทษทีแต่ไม่ออมมือให้หรอกนะ! จะไม่ปล่อยให้แก่เพิ่มจำนวนคนควบคุมไปมากกว่านี้อีกแล้ว!」

「ปิกี้!?」

เข่าลอยฟันศอกตามด้วยหมัดซ้ายตรง

ยูโกสร้างความเสียหายให้กับโทดสตริงเกอร์ด้วยการโจมตีประสานอันงดงาม ร้องตะโกนพร้อมซัดคู่ต่อสู้ปลิวกระเด็นไปด้วยลูกเตะหมุน

ทว่า ศัตรูเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะยอมถูกเล่นงานง่ายๆขนาดนั้น มันร้องคำรามปลุกใจพร้อมงอกเหล็กในออกมาจากหลังมือทั้งสองข้าง พุ่งเข้ามาหมายจะแทงสิ่งนั้นใส่ยูโกในทันที

「ปิกิ! กิ้ว! ปิกิ้ว!」

「หึ เฮอะ โหมดเอาจริงแล้วเหรอ ถ้างั้นทางนี้ก็เอาด้วย……แปลงร่างใหม่!(โจวเฮนชิน)」

หากถูกเหล็กในนี้แทงคงไม่ดีแน่ ถึงก่อนหน้านี้จะเจาะเกราะไม่เข้า แต่ถ้าเป็นอีกฝ่ายที่เอาจริงในตอนนี้ละก็มีโอกาสเป็นไปได้

หากเป็นเช่นนั้นละก็ ยูโกตัดสินใจว่าควรให้ความสำคัญกับการไม่รับการโจมตีของอีกฝ่าย บลาสเตอร์ส่องแสงสีม่วง และเกราะม่วงที่ควรจะเรียกว่าเกราะหนักก็เข้าปกคลุมร่างนั้น

ด้วยผลกระทบที่รุนแรง ถึงแม้ว่าจะรับเหล็กในของโทดสตริงเกอร์ที่พุ่งมาจากด้านหน้าตรงๆแต่ด้วยเกราะม่วงที่ภาคภูมิใจในความทนทานอย่าว่าแต่จะทะลุผ่านสิ่งนั้นเลยถึงขนาดเหล็กในหักแทนด้วยซ้ำ ทำให้ความสามารถของอีกฝ่ายไร้ผลโดยสมบูรณ์

「ปิกิ!? กิ้ว!?」

「คราวนี้ถึงทีของทางนี้บ้างล่ะ! โอร่าา!!」

รูปแบบสีม่วงมีความเร็วที่ช้า แต่พลังเพิ่มขึ้น

เมื่อชกหมัดที่กำแน่นเข้าใส่ใบหน้าของโทดสตริงเกอร์ อีกฝ่ายก็กระเด็นไปไกลยิ่งกว่าก่อนหน้านี้

โทดสตริงเกอร์ลุกขึ้นยืนโซเซและดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง

สัตว์เกราะมารหันหลัง และพยายามหลบหนี ทว่ายูโกไม่ปล่อยให้ทำเช่นนั้น

「ยาย! ขอยืมมีดมาเชเต้นี้สักหน่อยได้รึเปล่า?」

「อื๋ม……?」

ยูโกหยิบมีดมาเชเต้ของหญิงชราที่ถูกสัตว์เกราะมารปูปัดกระเด็นไปก่อนหน้านี้ และขออนุญาตให้สิ่งนั้นจากเธอ

แม้ว่าจะไม่รู้อะไร แต่หญิงชราก็เข้าใจได้ว่าของดูต่างหน้าของสามีจะเป็นประโยชน์ต่อเขา จึงพยักหน้าและร้องบอกยูโก

「อา ถ้ามีดมาเชเต้ของตาจะเป็นประโยชน์สำหรับการปกป้องเด็กๆพวกนี้ละก็……สมใจแล้ว ใช้มันเลย!」

「ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอขอบคุณ……ขอยืมพลังของคุณตาด้วยครับ!!」

ในขณะที่เปลี่ยนมีดมาเชเต้ให้กลายเป็นอาวุธดาบ ยูโกยิ้มเฝื่อนตบมุกกับตนเองว่าแบบนี้มันไม่ใช่นิจิอาสะ(รายการเช้าวันอาทิตย์)แล้ว

หลังจากทำเช่นนั้น เขาถ่ายเทพลังเวทไปยังดาบที่สร้างขึ้น ตั้งท่าดาบโดยเล็งไปที่โทดสตริงเกอร์ซึ่งกำลังหันหลังหนีจากตนเอง

「เอาละ ตัดสินแล้วนะ!!」

ยูโกถือดาบซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวท โดยมีพระจันทร์เต็มดวงสุกสกาวอยู่เบื้องหลัง

เขาเหวี่ยงดาบต่อเนื่องสองครั้งติดกันโดยฟันกลางลำตัวจากบนลงล่างแล้วตามด้วยฟันเฉียงจากด้านล่างขึ้นบน ทำให้เกิดการโจมตีฟาดฟันของพลังเวทเป็นรูป十พร้อมกับการเคลื่อนไหวนั้นพุ่งเข้าใส่โทดสตริงเกอร์

「มิสทิค เบรค เอดจ์!!」

「ปิ้วกี้!?」

ดาบแห่งความยุติธรรมที่ขจัดความมืดมิดและปัดเป่าหมอกซึ่งทำให้ผู้คนบ้าคลั่ง

แสงฟาดฟันรูป十พุ่งเข้าใส่กลางหลังโทดสตริงเกอร์ที่พยายามหลบหนี และตัดร่างนั้นออกเป็นสี่ชิ้น

หลังจากกรีดร้องเสียงโหยหวนวาระสุดท้าย สัตว์เกราะมารที่ถูกโอบล้อมไปด้วยแสงสีม่วงก็เกิดการระเบิดครั้งใหญ่

ยูโกแสดงท่าโพสตัดสินต่อหญิงชราและเหล่าเด็กๆพร้อมหันหลังให้กับแสงนั้น ตุบตุบ และมองไปรอบๆเหล่าฝูงชนที่ล้มลงทีละคน  

「เท่านี้ผู้คนที่ถูกควบคุมก็น่าจะคืนสติแล้ว ช่วยเหลือผู้อ่อนแอ ปราบปรามความชั่วร้าย แสดงให้เห็นแล้วละ วิถีแห่งอัศวินของฉัน! ……แต่ว่าก็นะ――」

ด้วยการเอาชนะโทดสตริงเกอร์ซึ่งเป็นศูนย์ควบคุม เหล่าชาวบ้านเองก็ดูเหมือนจะหลุดพ้นจากมนต์สะกดของสัตว์เกราะมารแล้ว

ยูโกดีใจที่เอาชนะผู้บงการเบื้องหลังได้แต่วีรชนที่แท้จริงนั้นไม่ใช่ตนเอง

เขาปลดเปลื้องบลาสเตอร์แล้วหันไป เมื่อเห็นภาพเมลต์ที่กำลังโพสท่าทำได้แล้วอยู่เบื้องหน้าสัตว์เกราะมารที่ยับเยินเป็นชิ้นๆ ก็ยิ้มออกมา

「สำเร็จ……! สำเร็จแล้วละ~! ฉันล้มสัตว์เกราะมารด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว ไชโย~!!」

ต่อสู้กับสัตว์เกราะมารเพียงลำพัง ปกป้องชาวบ้านเอาไว้ได้ ยูโกพยักหน้าขณะจ้องมองเมลต์กระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี

หากไม่มีเธอผู้เป็นฮีโร่ที่เอาชนะความหวาดกลัว ต่อสู้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ยอมแพ้ละก็ คดีนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง

「สมกับเป็นฮีโร่ที่มุ่งเป้าจะเป็นอัศวินวิถีเวทจริงๆ ไม่ยอมแพ้ ไม่แตกสลาย ไม่ท้อถอย……อัศวินผู้ไม่ย่อท้อไม่ใช่ฉันแต่เป็นเมลต์ต่างหากละ」

ยูโกออกเคลื่อนไหวเพื่อเก็บกวาดหลังจบคดีพร้อมกล่าวยกย่องชัยชนะอันงดงามของคู่หูผู้พึ่งพาได้