(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 72 Sideชายผู้เป็นตัวละครหลัก (เอนดิ้งของเซน่อน แอช)

Side:ชายผู้เป็นตัวละครหลัก (เอนดิ้งของเซน่อน แอช)

「นี่ ได้ยินมารึเปล่า? เรื่องนั้นน่ะ……」

「ได้ยินได้ยิน~! ปล่อยให้ตายใช่ไหม? ฟันคนน่ะ」

(……อะไรน่ะ? มันอะไรกันน่ะ? สถานการณ์แบบนี้!?)

เซน่อนไม่สามารถยอมรับสถานการณ์ปัจจุบันของตนเองได้ ขณะฟังเสียงกระซิบกระซาบพูดคุยอะไรบางอย่างของเหล่านักเรียน พร้อมจ้องมองตนเอง

ไม่ว่าจะหอพัก ไม่ว่าจะโรงอาหาร ไม่ว่าจะที่ไหนๆ……ไม่ว่าใครทุกคนก็กำลังพูดคุยเรื่องของตนเอง

เนื้อหานั้นคือเรื่องคดีที่เกิดขึ้นในคำร้องวันก่อน เกี่ยวกับคดีที่ภูเขายัมยัม

ไม่สิ พูดให้ถูกคือ……เกี่ยวกับผู้เคราะห์ร้ายที่เกิดขึ้นที่นั่น และสาเหตุนั้น

「ยังไงดีล่ะ ดูเหมือนคุณเซน่อนจะบอกกับทุกคนว่ามันเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินเพราะงั้นเลยช่วยไม่ได้ละ แล้วก็เริ่มเป็นผู้นำในการโจมตี」

「ส่วนที่ว่านั้นก็คงจะมีอยู่แต่ว่านะ พอกลายเป็นมีคนตายขึ้นมาจริงๆมันก็รู้สึกผิดหวังนิดหน่อยละ……」

「ดูเหมือนจะแพ้ในการต่อสู้กับสัตว์เกราะมารโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่โดนเล่นงานเหมือนกับคนอ่อนแอ คนที่อยู่ด้วยกันบอกมาน่ะ」

「ทั้งที่ตอนเอาชนะยูโกเท่สุดๆ และน่าหลงใหลแท้ๆน้า……! จะว่ายังไงดีล่ะ ฝันสลายเลยค่ะ~……」

「ถ้าเป็นแบบนี้คุณแคลร์น่าสงสารจังนะ ไม่ใช่ว่าทางฝั่งยูโกยังจะดีกว่าอีกเหรอ?」

(แม่งเอ๊ย! แม่งเอ๊ย! แม่งเอ๊ย! แม่งเอ๊ย! ไม่ว่าหน้าไหนๆก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ! มันอะไรกันฟะ!? ก็จริงอยู่ที่แพ้ให้กับปูนั่น แต่เพราะโค่นเจ้าพวกที่ถูกควบคุมได้ คะแนนความชื่นชอบมันควรจะเพิ่มขึ้นไม่ใช่เหรอ!?)

เพราะเกิดสถานการณ์เหนือความคาดหมายทำให้เซน่อนไม่สามารถสร้างผลงานได้อย่างที่คิดไว้ แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงยิ่งกว่านั้นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังคดีคลี่คลาย

อย่างที่เห็น เหล่านักเรียนในสถาบันลูมินัสเริ่มเกลียดตนเอง และคอยมองจากระยะไกล

เขาซึ่งเคยถูกบูชาว่าเป็นวีรชนที่เอาชนะยูโกได้ ตอนนี้พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือและพูดคุยกันว่าเซน่อนเป็นคนโหดร้าย

เหล่านักเรียนที่รับคำร้องด้วยกันก็ตีตัวออกห่างจากตนเองด้วย ตอนนี้เซน่อนเริ่มโดดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

แบบนี้มันแปลก เป็นไปไม่ได้ ตามระบบเกมถึงแม้จะเพิ่มคะแนนความชื่นชอบในคำร้องนั้นได้แต่มันไม่ควรจะลดลง

ทั้งอย่างนั้นทำไมตนเองถึงกำลังเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้? ทำไมกันแน่ ทำไมถึงลดลงเรื่อยๆกัน?

เซน่อนกลับไปที่ห้องในหอพักราวกับจะหนีจากสายตาเยาะเย้ยและดูถูกของเหล่านักเรียนโดยที่ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง เขาล้มลงบนเตียง ทุบหมัดครั้งแล้วครั้งเล่าใส่หมอน

ในขณะที่ทำเครื่องนอนอันหรูหราเปรอะเปื้อน เขาพยายามคิดอย่างเอาเป็นเอาตายถึงสาเหตุที่กลายเป็นแบบนี้

(แปลก ไม่ว่าอะไรก็แปลกไปหมด เริ่มจากเอาเมลต์เข้ามาเป็นพวกพ้องไม่ได้ พอคิดดูรัชก็กลายเป็นสัตว์เกราะมาร บอสที่ปรากฏในคำร้องก็เปลี่ยนไป ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้? ปัญหาคืออะไร?)

และรู้ถึงคำตอบนั้นในทันที อันที่จริงอาจจะรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วแต่ทำเป็นเมินเฉย

จุดเริ่มต้นของความผิดปกติทั้งหมดคือ……ตนเองเพิกเฉยต่อซีนาริโอ้และเอาชนะยูโก เพื่อปกป้องจูบแรกของแคลร์ จึงลงเอยที่ประลองกับเขาเร็วกว่าสตอรี่ดั้งเดิม

หลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ยูโกสูญเสียความทรงจำ ทั้งที่สูญเสียกาลันดีลไปแต่ไม่รู้ทำไมถึงแข็งแกร่งขึ้น แถมยังสนิทกับเมลต์ด้วย

อีกด้าน ตนเองที่น่าจะเอาชนะในการประลองกับยูโกกลับตกต่ำลงเรื่อยๆ ถูกไล่ต้อนให้ตกสู่สถานการณ์น่าสมเพชราวกับว่าความรุ่งโรจน์ในตอนแรกเป็นเรื่องโกหก

นี่มันอะไรกัน ไม่ว่าจะคิดยังไงมันก็แปลกไม่ใช่หรือ

เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นฝั่งยูโก และตนเองควรจะอยู่ในสถานการณ์ที่ยูโกกำลังอยู่ในตอนนี้……เซน่อนที่คิดถึงความเป็นไปได้เช่นนั้น เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

(หรือว่า……“สลับที่กัน”งั้นเหรอ? บทบาทของฉันกับยูโก……! เพราะฉันเอาชนะเจ้านั่น ตำแหน่งของยูโกเลยมาตกอยู่ที่ฉัน……!?)

เมื่อคิดเช่นนั้นทุกอย่างก็สมเหตุสมผล ทั้งความตกต่ำของตนเอง ทั้งสถานการณ์นี้มันอธิบายได้

หากเขียนการประเมินของเซน่อนในตอนนี้สั้นๆละก็『ชายที่ใช้ความแข็งแกร่งของตนเองเป็นโล่ทำตามใจชอบ และเป็นอันตรายอาจทำร้ายคนรักได้』

นั่นคือนิสัยของยูโกที่ตัวละครหลักจะเผชิญหน้าในฐานะบอสอรัมภบท เป็นเวอร์ชั่นเลียนแบบของเขาไม่ใช่หรือ

ตรงกันข้าม ยูโกที่สูญเสียความทรงจำเปลี่ยนไปเป็นมีนิสัยกล้าหาญเป็นที่ชื่นชมจากพวกเมลต์และน้องชาย

เพราะการกระทำจนถึงตอนนี้ทำให้ยังขาดความเชื่อใจจากเหล่านักเรียนคนอื่นๆทว่า……หากเปลี่ยนส่วนนั้นเป็น『นักเรียนที่ย้ายเข้ามาในส่วนมัธยมปลายซึ่งมาจากชนบท』นั่นจะกลายเป็นสถานการณ์ของตัวละครหลัก

ตรงกันข้ามทุกอย่าง สลับที่กันทั้งหมด

ตนเองที่คิดว่าเป็นตัวละครหลัก ยูโกที่คิดว่าเป็นตัวร้ายกลับได้รับตำแหน่งตัวละครหลักที่น่าจะเป็นของตนเอง เซน่อนที่รู้สึกตัวเช่นนั้นยิ่งสิ้นหวังกับสถานการณ์วิกฤของตนเองเท่าไหร่ลมหายใจก็ยิ่งปั่นป่วนขึ้นเท่านั้น

ถ้าซีนาริโอ้ยังคงดำเนินแบบนี้ต่อไป ตนเองก็จะพ่ายแพ้ให้กับตัวละครหลักแทนยูโก

ถึงแม้ยูโกจะไม่ทำอะไรเลย แต่มีความเป็นไปได้ที่เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆจะเข้ามาท้าประลองเพื่อช่วงชิงแคลร์ไปจากตนเอง อย่างที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ เนื่องจากตนเองในตอนนี้ถูกรับรู้ว่าเป็นชายที่เป็นอันตรายอาจทำร้ายเธอได้ น่าจะเป็นเหตุผลอันสมควรในการแยกแคลร์ออกจากตนเอง

หากกลายเป็นแบบนั้นก็จบสิ้น ตนเองตกอยู่ในตำแหน่งของยูโกตามต้นฉบับโดยสิ้นเชิง และคงจะทนทุกข์ด้วยชะตากรรมแบบเดียวกับเขาเป็นแน่

ตนเองควรจะได้เกิดใหม่ที่โลกนี้ในฐานะตัวละครหลัก ทว่าอย่าว่าแต่ถูกปลดออกจากตำแหน่งนั้นเลยกลายเป็นตัวร้ายไปแล้วด้วยซ้ำ เซน่อนที่รู้สึกถึงเรื่องนั้นเริ่มกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง

「มะ ไม่เอา! ไม่เอา! ไม่เอาา! ทั้งที่ฉันควรจะเป็นวีรชน สร้างฮาเร็มแล้วใช้ชีวิตที่ดีที่สุดแท้ๆ……! ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้!? ทำไมต้องมาตายอย่างอนาถแทนที่ยูโกด้วยเล่า!?」

หากไม่ทำอะไรสักอย่างตนเองคงจะจบสิ้นเป็นแน่ ทว่าไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะสามารถหลีกเลี่ยงเรื่องนั้นได้

ใน『ลูมินัส ฮิสทรี่』ไม่ว่ายูโกจะทำยังไงก็จะย่อยยับ วิธีเปลี่ยนแปลงซีนาริโอ้นั้น ตนเองในตอนนี้คิดไม่ออกเลยสักอย่าง

ในระหว่างที่ทำเรื่องแบบนี้วันแห่งชะตากรรมก็กำลังใกล้เข้ามาทุกนาที หากเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆเสริมพลังแล้วเข้ามาท้าประลองกับตนเองละก็……ทุกอย่างคงจบสิ้น

ไม่มีพวกพ้อง ไม่มีองค์ความรู้ที่เป็นประโยชน์ ทั้งความแข็งแกร่งทั้งคุณลักษณะพิเศษทั้งหมดด้อยกว่าเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆ เมื่อเป็นแบบนี้แล้วมันก็ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าเกมไร้เหตุผลเลยไม่ใช่หรือ

「ทั้งที่ฉัน ทั้งที่ฉันเป็นตัวละครหลักแท้ๆ……! ทั้งที่เป็นวีรชนเป็นตัวละครหลักไร้เทียมทานแข็งแกร่งที่สุดแท้ๆ……! อะ อะ อะ อ๊าาาาาาา!!」

เซน่อนรู้สึกตัวเอาป่านนี้ว่า การเคลื่อนไหวในครั้งแรกคือความผิดพลาดครั้งใหญ่

ทั้งที่จนถึงตอนนี้มีโอกาสรู้สึกตัวหลายครั้งแท้ๆ แต่เขาไม่สามารถสลัดความคิดที่ว่าตนเองคือตัวละครหลักและยังคงทำผิดพลาดเรื่อยๆ

ผลลัพธ์นั้นคือสิ่งนี้……เซน่อนมาถึงจุดที่ไม่สามารถหวนกลับไปได้อีกแล้ว

และในความคิดของเขาซึ่งตระหนักถึงชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้นั้น คำพูดนั้นที่เคยเห็นมาหลายครั้งในช่วงที่ครั้งหนึ่งเคยใช้ชีวิตในฐานะไฮโนะ เซโตะก็ได้ลอยขึ้นมา

『ＧＡＭＥ　ＯＶＥＲ』