(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 76 ไดอารีบุปผาจันทรา ตอนที่ 4

ไดอารีบุปผาจันทรา ตอนที่ 4

วันที่สิบสี่

วันนี้พอเดินอยู่ในโถงทางเดิน ก็ถูกท่านรัชเรียกค่ะ

เขาถามว่า「รู้รึเปล่าว่าเซน่อนอยู่ที่ไหน?」พอบอกสถานที่ที่จำได้ไป เขาก็กล่าวขอบคุณและมุ่งหน้าไปค่ะ

จะว่าไปแล้ว ที่ได้เห็นท่านรัชอาจจะนานแล้วก็ได้นะคะ

ตั้งแต่พ่ายแพ้ในการประลองกับท่านยูโกก็เงียบหายไปเลยค่ะ คงไม่ได้ขังตัวเองอยู่ในห้องเหมือนกับท่านเซน่อนก่อนหน้านี้หรอกนะคะ

เขาไปทำอะไรที่ไหนมากันนะคะ? แล้วมีธุระอะไรกับท่านเซน่อนกันนะ?

รู้สึกคาใจนิดหน่อยเพราะงั้นเลยถามท่านเซน่อน ดูเหมือนว่าท่านรัชจะกำลังจับตาดูพวกท่านยูโกอยู่ค่ะ

ท่านเซน่อนบอกว่าเพื่อเปิดเผยการโกงในการประลองก่อนหน้านี้ หากได้หลักฐานการโกงจริงๆละก็คราวนี้แหละอาจจะโน้มน้าวท่านเมลต์สำเร็จก็ได้

แต่ว่า……จากที่ได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกสงสัยในการกระทำของท่านเซน่อนยังไงไม่รู้ค่ะ

เหมือนว่าจะมองท่านยูโกเป็นศัตรูเกินความจำเป็นหรือมีความหลงใหลอันรุนแรงต่อท่านเมลต์ค่ะ……ทั้งที่หากไม่เข้าไปข้องเกี่ยวก็ใช้ชีวิตสนุกสนานในแต่ละวันอันสงบสุขได้แท้ๆ ทำไมต้องลำบากเอาตัวเองเข้าไปในปัญหาด้วยนะคะ?

น่าประหลาดสุดๆเลยค่ะ ที่ท่านเซน่อนซึ่งน่าจะเป็นนักเรียนย้ายเข้าจากชั้นมัธยมปลายมีความเกลียดชังอย่างรุนแรงมากๆต่อท่านยูโก

หากเข้าเรียนตั้งแต่ชั้นประถมหรือชั้นมัธยมต้น การรู้ถึงพฤติกรรมชั่วร้ายของท่านยูโกและเกลียดชังเขา ก็พอจะเข้าใจความรู้สึกเกลียดชังนั้นได้ค่ะ

แต่ท่านเซน่อนเป็นนักเรียนย้ายเข้าที่ตั้งแต่เริ่มเข้ามาในสถาบันลูมินัสแห่งนี้ก็ยังไม่นานเลย ตั้งแต่พบกับท่านยูโกก็ไม่ถึงหนึ่งเดือนเลยค่ะ

ถึงแม้จะได้ยินข่าวลือของท่านยูโก แต่การที่เกลียดชังขนาดนั้นมันรู้สึกแปลกๆค่ะ หากจะให้บอกว่าทางไหนละก็ การมีปฏิสัมพันธ์ในสถานการณ์ที่ไม่ใส่ใจอะไรแบบท่านเมลต์มันเป็นธรรมชาติมากกว่าไม่น่าจะมีแค่ฉันคนเดียวที่รู้สึกอย่างนั้นค่ะ

ทำไมท่านเซน่อนถึงเรียกท่านยูโกว่าสวะ และเกลียดชังเขาขนาดนั้นกันนะ……?

……ไม่สิ เรื่องแบบนี้ไม่ควรคิดมากเกินไปค่ะ

ท่านเซน่อนเป็นผู้มีความยุติธรรมสูง เป็นผู้ซึ่งใส่ใจผู้คนที่ถึงขนาดเมื่อรู้ว่าฉันซึ่งเจอกันได้ไม่นานถูกท่านยูโกปฏิบัติอย่างโหดร้าย ก็เข้าไปท้าประลองกับเขาค่ะ

คงจะขับเคลื่อนด้วยความขุ่นเคืองอันความชอบธรรมและเกลียดชังความชั่วร้ายแบบเกินความจำเป็นแน่นอนค่ะ แต่ว่า เรื่องนั้นรู้สึกว่ามันเป็นข้อดีของท่านเซน่อนและเป็นข้อเสียในเวลาเดียวกันค่ะ

ในฐานะผู้รับใช้อยู่เคียงข้าง การพยายามตักเตือนส่วนไม่ดีนั้นคือหน้าที่ของฉัน

ในที่สุด……ก็พบสิ่งที่สามารถทำเพื่อท่านเซน่อนแล้ว แคลร์รู้สึกโล่งใจค่ะ

วันที่สิบห้า

วันนี้เองถึงจะแค่เล็กน้อยแต่ได้พูดคุยกับท่านเซน่อนและใช้เวลาอย่างสนุกสนานด้วยกันค่ะ

ไม่ว่าจะคำแนะนำหรือคำตักเตือน ยิ่งใกล้ชิดกันเท่าไหร่ก็มีความเป็นไปได้ที่จะยิ่งรับฟังมากขึ้นด้วยค่ะ

ถึงจะชอบใช้เวลาเช่นนี้อย่างบริสุทธิ์ใจ แต่นี่เองก็เพื่ออนาคตของพวกเราด้วยค่ะ

จะว่าไปแล้ววันนี้เหมือนจะมีคดีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในเมือง แต่ไม่รู้รายละเอียดค่ะ

มีคนน่าสงสัยปรากฏตัวเอย คริสตัลเวทมนตร์ควบคุมไม่ได้แล้วเกิดระเบิดในสถานที่ไหนสักแห่งเอย ข่าวลือเช่นนั้นกำลังแพร่สะพัดอยู่ค่ะ

แต่ว่า เนื่องจากเรื่องนั้นซึ่งแพร่สะพัดอยู่ไม่มีการประกาศข้อมูลที่ถูกต้อง เลยคิดว่าเรื่องนี้เองก็น่าจะเป็นข่าวลือที่เสริมเติมแต่งค่ะ

ด้วยกระแสนี้ถึงจะกะทันหัน แต่ท่านเซน่อนในวันนี้ได้ให้คำปรึกษาแก่ท่านรัช

ดูเหมือนเขาเองก็หมดความลังเลและมุ่งไปข้างหน้าได้แล้ว รู้สึกมีความสุขและดีใจจริงๆค่ะ

การให้คำปรึกษาต่อเพื่อนเนี่ย ท่านเซน่อนใจดีจริงๆนะคะ

แคลร์เองก็คิดว่าจะพัฒนาตัวเองเพื่อเป็นคนที่จะคอยผลักดันหลังนั้นในเวลาที่ทานเซน่อนหลงทางค่ะ

วันที่สิบแปด

อยากจะบอกว่า……ไม่กี่วันมานี้เป็นแต่ละวันแห่งความสงบสุขจริงๆอยู่หรอกค่ะแต่ว่ามันอบอวลไปด้วยบรรยากาศไม่ดีค่ะ

รอบๆสถาบันลูมินัสเกิดคดีอันน่าสะพรึงกลัวที่ผู้คนหายตัวไปอย่างไม่ทราบแน่ชัดทีละคนๆค่ะ

โชคดี ที่ฉันกับท่านเซน่อนไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีนั้น……แต่ช่วงหลังมานี้รู้สึกเหมือนเกิดเรื่องแปลกๆขึ้นอย่างต่อเนื่องยังไงไม่รู้ค่ะ

การแพร่ระบาดของสัตว์เกราะมารที่ถนนหลวงมาร์มินต์เอย คดีอะไรบางอย่างที่ไม่ทราบรายละเอียดในวันก่อนเอย และเกิดการหายตัวไปอย่างไม่ทราบแน่ชัดในครั้งนี้……

มันกำลังเกิดอะไรขึ้นในเมืองนี้กันแน่นะคะ?

ท่านเซน่อนเองก็ดูจะเป็นกังวลเกี่ยวกับคดีนี้ด้วย แต่ดูเหมือนจะฟังความคิดเห็นของฉันที่ว่าไม่ให้ฝืนเข้าไปข้องเกี่ยวค่ะ

การที่บอกว่า「ตอนนี้การสนิทสนมกับแคลร์สำคัญที่สุดนี่นะ」มันรู้สึกดีใจและโล่งใจจริงๆค่ะ

สิ่งต่างๆที่ทำเพื่อกระชับความสัมพันธ์กับท่านเซน่อนมาจนถึงตอนนี้ไม่ได้เปล่าประโยชน์ มันรู้สึกเช่นนั้นค่ะ

สำหรับตอนนี้ พวกเราจะใช้เวลาในแต่ละวันอย่างเงียบๆ เพราะหน้าที่หลักของนักเรียนคือการเรียนเนอะ

……จะว่าไปแล้ว ช่วงหลังมานี้รู้สึกว่าไม่เห็นท่านรัชมารายงานท่านเซน่อนเลยค่ะ

ที่ว่ากำลังจับตาดูท่านยูโก เรื่องนั้นเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะคะ?

เอาเถอะ บางทีพอปรึกษากับท่านเซน่อนและเอาแต่หมกหมุ่นอยู่กับท่านยูโกเลยรู้สึกตัวว่ามันไม่ดี มีความเป็นไปได้ว่าจะหยุดทำเรื่องนั้นแล้วสินะ

หากมันเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเปลี่ยนใจแล้ว ก็คงไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงถึงขนาดนั้นแล้วละค่ะ

วันที่ยี่สิบ

เหยื่อในคดีการหายตัวไปที่เกิดขึ้นบ่อยๆรอบๆสถาบัน เกิดขึ้นในหมู่นักเรียนแล้วค่ะ แถมยังไม่ใช่คนเดียวแต่ดูเหมือนจะหายตัวไปอย่างไม่ทราบแน่ชัดหลายคนแล้วค่ะ

ทุกคนกระวนกระวายกันมาก ความวิตกกังวลแพร่ไปทั่วสถาบันแล้วค่ะ เป็นบรรยากาศที่ไม่ดีเอามากๆค่ะ

เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว การที่ฉันแนะนำท่านเซน่อนว่าไม่ให้เข้าไปข้องเกี่ยวกับคดีนี้รู้สึกเหมือนทำผิดพลาดเลยค่ะ

หากเขาช่วยสอบสวนละก็บางทีอาจจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น……มันอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้นค่ะ

ในหมู่ผู้เคราะห์ร้ายมีนักเรียนหญิงชั้นมัธยมต้นอยู่ด้วย เจ็บปวดใจจริงๆค่ะ

อดอธิษฐานจากก้นบึ้งของหัวใจขอให้เธอและเหล่าผู้ที่หายตัวไปปลอดภัยไม่ได้เลยค่ะ

จะว่าไปแล้ว เหล่านักเรียนผู้เคราะห์ร้ายในคดีนี้รู้สึกว่าส่วนใหญ่จะเป็นคนรู้จักของท่านรัช

มันเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างหรือเปล่านะ……?

วันที่ยี่สิบสอง

ท่านเซน่อน ท่านเซน่อน……!

ไม่ไหวค่ะ ฉันตอนนี้จิตใจปั่นป่วนมาก เขียนเป็นประโยคไม่ได้เลยค่ะ

หลังจากสงบใจแล้ว จะกลับมาเขียนใหม่ค่ะ

ท่านเซน่อน……ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะ……