(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 78 ไดอารีบุปผาจันทรา ตอนที่ 6

ไดอารีบุปผาจันทรา ตอนที่ 6

วันที่ยี่สิบแปด

พระเจ้าไม่ทรงรับฟังความปรารถนาของฉันค่ะ

มันเป็นความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวเกินไป จะเป็นแบบนั้นก็แน่นอนอยู่แล้วละค่ะ

แต่ว่า……สถานการณ์มันเลวร้ายที่สุด ยิ่งคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งปวดใจค่ะ

เรื่องที่ว่าท่านเซน่อนฟันคนตาย……น่าเสียดายแต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงค่ะ

ว่ากันว่าได้ฟันผู้คนที่ถูกสัตว์เกราะมารควบคุมและบอกกับเหล่านักเรียนที่อยู่รอบๆว่า「นี่คือสถานการณ์ฉุกเฉินเพราะงั้นเลยช่วยไม่ได้」

มันเป็นตามนั้นจริงๆ ถึงจะใช้พลังเวทลดความคมของดาบแล้ว แต่เรื่องที่ไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ที่จะตายจากการเสียเลือดและเหล่านักเรียนคนอื่นๆไม่สามารถปรับพลังเวทได้เท่ากับท่านเซน่อน การที่ฟันโดยไม่ออมมือดูเหมือนจะเป็นสาเหตุที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตค่ะ

เมื่อพิจารณาตามสถานการณ์แล้วจึงไม่ได้ถูกตั้งข้อหาอาชญากรรมเนื่องจากไม่มีเจตนาฆ่าแต่ว่า……ความรู้สึกของผู้คนรอบข้างไปในทางเดียวกันคือเลวร้ายที่สุดค่ะ

หากจะให้พูดง่ายๆละก็ ท่านเซน่อนคือคนที่ออกคำสั่งให้เหล่านักเรียนฆ่าคน ไม่มีทางแก้ตัวได้เลยค่ะ

การที่ท่านยูโกผู้นั้นปราบปรามผู้คนโดยทำให้หมดสติเองก็ส่งผลไปในทางลบด้วยค่ะ  

คนที่ไม่คำนึงถึงผู้คนยิ่งกว่ายูโกที่ถูกเรียกว่าสวะ ชายผู้โหดเหี้ยมซึ่งไม่ลังเลที่จะสังหารผู้คน……ท่านเซน่อนถูกจ้องมองจากระยะไกลและถูกประเมินจากเหล่านักเรียนเช่นนั้นค่ะ

ผู้คนที่เป็นเช่นนั้นบอกกับฉันว่า「ให้อยู่ห่างๆเซน่อนเอาไว้จะดีกว่า」……พอเห็นแบบนั้นแล้วมันก็อดรู้สึกกลัวหลายๆอย่างไม่ได้ค่ะ

พวกเขาที่เคยสรรเสริญและเรียกท่านเซน่อนว่าวีรชนพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

หัวใจของผู้คนมันเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆขนาดนี้เลยเหรอคะ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ

สถานการณ์ของฉันในตอนนี้ที่กำลังถูกเตือนว่าให้อยู่ห่างจากท่านเซน่อนมันเหมือนกับท่านเมลต์ ความรู้สึกของเธอที่ถูกบอกว่าให้รักษาระยะห่างและแยกออกมาเพราะยูโกเป็นอันตราย ฉันเข้าใจจนเจ็บปวดเลยค่ะ……แต่พอคิดว่าคนที่ทำสิ่งนั้นคือท่านเซน่อนแล้ว ก็รู้สึกเหมือนเป็นการประชดจริงๆพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ

เพราะในตอนแรกสิ่งที่ทำให้ฉันกลายเป็นอิสระ ก็คือชัยชนะของเขาในการประลองกับท่านยูโก

เพราะแข็งแกร่งและแสดงพลังที่คู่ควรในฐานะผู้สืบทอดแห่งตระกูลเคลย์เพราะงั้นการกระทำชั่วร้ายจึงได้รับการให้อภัย แต่หลังจากแพ้ให้กับท่านเซน่อนก็ไม่ได้รับการให้อภัยอีกต่อไป

เพื่อปกป้องชื่อเสียงแห่งตระกูลเคลย์ที่ตกต่ำลง ท่านพ่อของท่านยูโกจึงตัดสินใจขับไล่เขาออกจากตระกูล

ส่งผลทำให้การหมั้นหมายของฉันกับเขาถูกยกเลิก กลายเป็นอิสระ……ท้ายที่สุดมันน่าจะเป็นแบบนั้น

สิ่งที่สร้างขึ้นมาด้วยพลังเพียงอย่างเดียวมักจะถูกทำลายด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่กว่า มันคือโชคชะตาค่ะ

ท่านเซน่อนที่ช่วงชิงฉันจากท่านยูโก ตอนนี้ได้พ่ายแพ้ให้กับสัตว์เกราะมารและสูญเสียพลังที่ใช้โอ้อวดไปแล้ว

หากเป็นเช่นนั้นอิสระของฉันก็จะหายไป และวันเวลาที่จะถูกเก็บไว้ในฐานะของประดับก็จะหวนกลับคืนมาอีกครั้ง

จริงๆแล้ว ได้รับการติดต่อจากท่านพ่อที่กำลังจับตาดูสถานการณ์ของท่านเซน่อนมาจนถึงตอนนี้เพื่อความแน่ใจ และถูกสั่งมาว่าให้ออกห่างจากเขาแล้วค่ะ

ตอนนี้ถูกขอให้รับนักเรียนว่าที่วีรชนซึ่งแสดงพลังภายในสถาบัน และรับใช้อยู่เคียงข้างผู้นั้นค่ะ

หลังจากที่ท่านเซน่อนสูญเสียชื่อเสียงก็ถูกทาบทามจากผู้คนเหล่านั้นในทันที

จนกว่าเซน่อนจะลุกยืนขึ้นได้อีกครั้งอยากให้มาร่วมทีมของพวกตนเองทำคำร้องและงานที่มอบหมายด้วยกัน……มีหลายคนที่บอกเช่นนั้นค่ะ

ทั้งคำสั่งของท่านพ่อและคำชวนจากผู้คนเหล่านั้นตอนนี้ยังปฏิเสธได้อยู่ค่ะ

แคลร์ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านเซน่อนเลย จนกว่าจะตอบแทนบุญคุณนี้ตั้งใจว่าจะรับใช้อยู่เคียงข้างค่ะ

แต่ว่า……รู้อยู่แล้วว่าความดื้อรั้นนี้จะคงอยู่ไปตลอดไม่ได้

หากท่านเซน่อนยังคงขังตัวเองและไม่ลุกขึ้นยืนอีกครั้งทั้งๆแบบนี้ละก็……จะถูกตัดสินว่าไม่มีสิทธิ์มีฉันอยู่เคียงข้าง ท่านพ่อเองก็คงจะเริ่มเคลื่อนไหวอย่างจริงจัง

ไม่สิ จะบอกว่ากำลังเคลื่อนไหวแล้วก็ไม่ผิด

มีความเป็นไปได้สูงว่าจะกำลังติดต่อกับพวกเขาบุตรชายคนโตตระกูลขุนนางอันทรงเกียรติหรือนักเรียนที่ถูกยกย่องว่าเป็นว่าที่วีรชนเพื่อให้มาแต่งงานกับฉันอยู่

สิ่งที่ฉันทำได้มีแค่คอยเป็นกำลังใจให้ท่านเซน่อนต่อไป เชื่อว่าเขาจะลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งและคอยสนับสนุนอยู่เคียงข้างค่ะ

แต่ถึงอย่างนั้นหากในตอนนั้นเขาลุกขึ้นยืนอีกครั้งไม่ได้……วันเวลาที่จะถูกใช้ในฐานะถ้วยรางวัลก็กำลังรออยู่อีกครั้ง

การต่อสู้ช่วงชิงในครั้งนี้คงจะดุเดือดยิ่งกว่าตอนที่ถูกช่วงชิงมาจากท่านยูโก

เพราะไม่ว่ายังไง ท่านเซน่อนก็ได้สร้างแบบอย่างเช่นนั้นขึ้นมาแล้ว

ท้ายที่สุด……ฉันก็ไม่ได้เป็นอิสระมาตั้งแต่แรกแล้วค่ะ

ถึงจะดีใจที่ถูกปลดปล่อยจากท่านยูโก แต่เรื่องนั้นเองก็คงจะเป็นภาพลวงตาทั้งหมด

ฉันคือนกที่อยู่ในกรง รูปภาพที่ถูกใส่ไว้ในกรอบ เป็นตัวตนที่ไปไหนไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้

คงจะฝันเห็นอิสระมาแล้วครั้งหนึ่งหรือเปล่านะ ความสิ้นหวังสีดำจึงเข้ามาเติมเต็มส่วนลึกในจิตใจ

ใครก็ได้ จะเป็นขุนนาง วีรชน ปีศาจร้าย ผู้ทำลายล้าง จะเป็นใครก็ได้

เพราะงั้น ได้โปรด……ช่วยพาฉันออกจากกรงนี้ที……!

———————————————-

-จบบทไดอารีแคลร์สักที ว่าแต่แคลร์เธอจะเข้าด้านมืดเรอะ!?