(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 80 โรงงานปฏิบัติการและผู้ที่เกลียดชังและหน่มน้ม

โรงงานปฏิบัติการและผู้ที่เกลียดชังและหน่มน้ม

「เห~! ที่นี่คือโรงงานปฏิบัติการเหรอ! มีอาคารแบบนี้อยู่ภายในสถาบันเนี่ย สุดยอดจริงๆเลยนะ!」

หลังจากนั้นไม่นาน ยูโกก็ได้มาถึงโรงงานปฏิบัติการเฉพาะตัวของแผนกวิศวกรรมอย่างปลอดภัย เมื่อเห็นทิวทัศน์ภายในก็เปล่งเสียงชื่นชมออกมา

โต๊ะสำหรับหล่อและหลอมเพื่อผลิตอาวุธต่างๆเช่นดาบและเตาเผาที่ไม่รู้ว่าทำงานยังไง อย่างอื่นก็มีพวกอาวุธและชุดเกราะที่เพิ่งสร้างเสร็จวางไว้ด้วย ความรู้สึกราวกับได้กระโดดเข้าไปในโลกของมังงะหรือเกม

นี่คืออาคารที่อยู่ภายในสถาบันแถมคนที่กำลังจัดการอยู่คือนักเรียนเหมือนกันด้วย ในขณะที่ยูโกอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจและประทับใจอย่างแท้จริง ฟี่ซึ่งเดินอยู่ข้างๆก็พูดกับเขาด้วยเสียงเบา

「พี่ เข้าใจอยู่ว่ารู้สึกตื่นเต้น แต่จะไปแตะต้องของโดยพลการไม่ได้นะ? เพราะของที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดเป็นของที่เหล่าคนในแผนกวิศวกรรมสร้างขึ้นและคอยดูแลอยู่」

「รู้อยู่แล้วน่า! ฉันไม่ใช่คนบ้าถึงขนาดนั้นนะ สำคัญกว่านั้นต้องปรึกษาเรื่องการปรับปรุงบลาสเตอร์ใช่ไหมล่ะ? จะทำยังไงดี? จับคนที่เหมาะๆแถวนั้นแล้วพูดคุยกันดีไหม?」

ดูเหมือนว่ายูโกจะจำเป้าหมายได้อย่างถูกต้องอยู่ ฟี่ที่คิดว่าจะตื่นเต้นจนลึมไปแล้วรึเปล่าถอนหายใจด้วยความโล่งใจต่อปฏิกิริยาของพี่ชายและคิดใหม่อีกครั้งว่าตนเองก็ต้องดำเนินการเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์นั้นเช่นกัน

ตนเองก็ไม่รู้รายละเอียดเช่นกันแต่พอฟี่กำลังคิดว่าตอนนี้ควรจะเรียกใครสักคนตามที่พี่ชายพูดดีรึเปล่าก็……?

「โย่ อดีตบุตรชายคนโตแห่งตระกูลเคลย์ไม่ใช่เหรอนั่น มาทำอะไรล่ะ? พาเด็กกับผู้หญิงมาด้วยมาทัศนศึกษาการเข้าสังคมกันรึไง?」

「หือา……?」

ยูโกที่จู่ๆก็ถูกเรียกหันไปทางนั้นพร้อมส่งเสียงเงอะงะออกมา

ผู้ที่อยู่ตรงนั้นคือนักเรียนชายผู้สวมชุดหมีช่างสีน้ำเงิน ตามที่รับรู้ได้จากคำพูดที่ปล่อยออกมาเขาแสดงสีหน้าที่ให้ความรู้สึกเป็นศัตรูต่อพวกยูโกอย่างชัดเจน

「นาย นักเรียนของแผนกวิศวกรรมเหรอ? นี่ช่วยมาให้คำปรึกษาสักหน่อยทีสิ อยากฟังความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการเสริมแกร่งบลาสเตอร์น่ะ」

「ปรึกษา? เฮอะ ไอ้หมอนี่มันผลงานชิ้นเอกเลยว่ะ! เพราะถูกป๊ะป๋ายึดดาบสมบัติกาลันดีลไปเลยจะให้ช่วยเตรียมดาบที่เทียบเท่ากับไอ้นั่นให้งั้นเหรอ? เสียใจด้วยสินค้าที่ถูกตาต้องใจของท่านอดีตขุนนางน่ะที่นี่ไม่มีหรอก รีบกลับไปซะนะ」

「ไม่หรอก ไม่ใช่นะ! จะปรึกษาเกี่ยวกับเจ้านี่สักหน่อย――!?」

「พะ พี่!?」

ยูโกพยายามพูดต่ออย่างไม่ย่อท้อแม้ว่าท่าทีของนักเรียนชายจะปฏิบัติอย่างหยาบคายก็ตาม แต่จู่ๆเขาก็กระชากคอเสื้อและผลักเข้าใส่กำแพง

ในขณะที่เขาส่งเสียงครวญครางเล็กน้อยและรู้สึกสับสน นักเรียนชายก็พูดใส่ยูโกราวกับคำรามด้วยความโกรธ

「บอกให้กลับไปซะไม่ได้ยินรึไงวะ? ความรู้สึกที่พวกเราอยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อพวกแกน่ะไม่มีเลยสักนิดเฟ้ย」

「อา~……หรือว่า ตัวฉันในอดีตจะไปทำอะไรสักอย่างกับพวกนายเหรอ?」

แพทเทิร์นนี้อีกแล้ว ขณะที่คิดเช่นนั้นพร้อมกับยิ้มแห้งๆเมื่อยูโกถามนักเรียนชาย เขาก็มองด้วยสายตาเกลียดชังพร้อมตอบราวกับคำราม

「อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย พวกเราน่ะนะเคยเห็นแกพูดจาดูถูกเหยียดหยามดาบที่พวกรุ่นพี่ทุ่มเทจิตวิญญาณในการสร้างขึ้นมาว่าเป็นสินค้าคุณภาพต่ำสินค้ากระจอกอยู่หลายครั้งเลยนะเฮ้ย ไอ้นั่นน่ะถ้าเทียบกับกาลันดีลที่เป็นอุปกรณ์เวทชั้นยอดดาบที่พวกเราสร้างขึ้นมามันก็เหมือนกับของเล่นใช่ไหมล่ะ แต่ว่านะทางนี้น่ะเพื่อสร้างดาบหนึ่งเล่มต้องพยายามทุ่มเทอย่างสุดกำลัง ทำเป็นไม่สนใจเรื่องนั้นแล้วตอนนี้เวลาที่มีปัญหาก็มาพึ่งพาพวกเรางั้นเหรอ? อย่ามาดูถูกพวกเรานะเฟ้ย!」

เหล่านักเรียนคนอื่นๆที่กำลังทำงานอยู่ในโรงงานปฏิบัติการเองก็หันสายตาแสดงความเป็นศัตรูมาทางนี้ ราวกับเห็นด้วยกับนักเรียนชายที่ร้องคำรามเช่นนั้น

ในระหว่างที่ยูโกตบมุกกับความผิดพลาดของตนเองก่อนเกิดใหม่ว่าผู้ชายคนนี้สร้างความเกลียดชังให้กับผู้คนไว้ขนาดไหนกัน ฟี่ที่สัมผัสได้ถึงบรรยากาศตึงเครียดก็ร้องบอกเพื่อหยุดนักเรียนชายด้วยความลนลาน

「คะ คือว่า! ขอโทษนะครับ พี่สูญเสียความทรงจำอยู่ครับ ลืมเรื่องต่างๆไปแล้วคำถามเมื่อกี้เองก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณโกรธ――」

「หนวกหู! คนที่ไม่เกี่ยวข้องอยู่เฉยๆไปซะ! ไงก็เถอะความรู้สึกที่พวกเราอยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อพวกแกน่ะไม่มีอยู่ในหัวเลยสักนิด! ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปซะ! ครั้งต่อไปจะลงไม้ลงมือแล้วนะ!」

ไม่สิ ลงไม้ลงมือแล้วต่างหาก ถึงแม้ยูโกจะตบมุกเช่นนั้นแต่ตัดสินใจเงียบไว้เพราะคงมีแต่จะไปเพิ่มความโกรธของเขาไม่ผิดแน่

ยูโกที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะถูกเหล่านักเรียนในแผนกวิศวกรรมเกลียดชังถึงเพียงนี้ ตกที่นั่งลำบากโดยสมบูรณ์และกำลังเป็นกังวลว่าควรจะทำยังไงดี

หากยังคงอยู่ที่นี่แบบนี้ต่อไปมีความเป็นไปได้ว่าจะไม่ใช่แค่ตนเองแต่ฟี่และเมลต์เองก็อาจจะเป็นอันตรายด้วย ดังนั้นออกไปก่อนสักพักน่าจะดีกว่า

ยูโกคิดเช่นนั้นและกำลังจะออกจากโรงงานปฏิบัติการ แต่ในตอนนั้นเอง

「รอเดี๋ยวสิ อุปกรณ์เวทนั่นน่ะเอามาให้ฉันดูสิ」

「เอ๊ะ……!?」

ยูโกเงยหน้าไปทางเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน และลมหายใจสะดุดเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้าโรงงานปฏิบัติการ

ทั้งเมลต์ ทั้งฟี่ ทั้งเหล่านักเรียนของแผนกวิศวกรรมทุกคนต่างแสดงสีหน้าตกตะลึง……แต่สาเหตุส่วนใหญ่นั้นน่าจะเป็นรูปร่างของเธอในตอนนี้

เธอสวมชุดหมีช่างสีแดงเป็นสีที่แตกต่างกับของที่นักเรียนชายสวมใส่ และรูดซิบนั้นลงมาจนถึงสะดือ

มีภูเขาที่ดูหนักสองลูกถูกพันด้วยของที่ดูเหมือนชุดชั้นในคล้ายกับบิกินี่สีดำปลดปล่อยออกมาจากตรงนั้น เธอก้าวเดินมาทางนี้ในขณะที่ภูเขานั้นเด้งดึ๋งๆ

「อะวะวะวะวะวะ! หว๋า!?」

「ฟี่! อย่ามองนะ! สำหรับเด็กดีมันกระตุ้นรุนแรงเกินไป!!」

ยูโกใช้มือทั้งสองข้างปิดตาของเขา ไม่ปล่อยให้ฟี่ดูฉากนั้นซึ่งเป็นฉากสำหรับผู้ใหญ่เกินไป

ในระหว่างที่ทำเช่นนั้นนักเรียนชายก็แสดงสีหน้ารังเกียจและถามเด็กผู้หญิงที่สวมชุดหมีช่างซึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้ทุกคน

「แองเจิล……! แก ตั้งใจจะทำอะไร?」

———————————————-

-สาวใหม่บทที่สองมาแล้ว! สาวช่างอ๊บไป!!