(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 82 การประลองที่เข้าไปพัวพัน

การประลองที่เข้าไปพัวพัน

「ฉันน่ะ ต้องขัดเกลาความแข็งแกร่งจนกว่าจะเริ่มคลาสเรียนนะ! แค่ยืมวัตถุดิบล่วงหน้านิดหน่อยก็คงได้ใช่ไหมล่ะ! หยวนๆให้หน่อยเซ่!」

「เวลาที่ยื่นคำร้องงานให้แผนกวิศวกรรมต้องเตรียมค่าตอบแทนและวัตถุดิบที่จำเป็น นั่นคือกฏของสถาบันลูมินัสแห่งนี้ อีกอย่าง ถ้ายอมให้เป็นกรณีพิเศษแบบนั้นพวกคนอื่นๆก็ต้องทำแบบเดียวกัน มันยอมให้ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ」

「ถึงจะพูดงั้นก็เถอะ แต่ที่จริงแล้วมันก็แค่ไปเพิ่มเป็นค่าตอบแทนไม่ใช่รึไง!? แค่สร้างอุปกรณ์เวทอย่างดีที่สุดชิ้นเดียวจำเป็นต้องใช้วัตถุดิบขนาดนี้เนี่ย มันแปลกใช่ไหมล่ะ!?」

「ว่าไงนะ……!? อย่ามาพูดบ้าๆทั้งที่ไม่เคยลงมือทำจริงๆนะเฟ้ย!」

「……อะ อะไรน่ะ เดือดสุดๆเลยไม่ใช่รึไง? ถึงจะไม่ได้รู้สึกแย่ก็เถอะ……?」

การโต้เถียงกันระหว่างนักเรียนชายกับเฮกซ์ที่ไม่ว่าฝั่งไหนก็ไม่ยอมถอยเริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดเฮกซ์ที่ความอดทนถึงขีดจำกัดก็คว้าขวานซึ่งห้อยอยู่ที่เอว ยกสิ่งนั้นขึ้นและเริ่มข่มขู่นักเรียนชาย

「ทนไม่ไหวแล้วเว้ย! รับงานของฉันเดี๋ยวนี้ทันทีซะ! ถ้าไม่อย่างนั้นมันจบง่ายๆนะเฟ้ย!?」

「แก จะเอางั้นเหรอ!? ถ้าเลือกทางนั้นละก็ทางนี้ก็คิดเหมือนกันละวะ!!」

「เหวอ! รอเดี๋ยวสิ! ถึงจะโกรธกับเรื่องแบบนั้นไปมันก็ไม่ได้อะไรใช่ไหมล่ะ? ใจเย็นๆกันก่อนสิ นะ!?」

แบบนี้แย่แน่ ยูโกที่สัมผัสได้ถึงสัญญาณความไม่สงบรีบเข้าไปหยุดเฮกซ์ไว้

ในขณะที่เฮกซ์ซึ่งตอบสนองต่อเสียงนั้นจ้องมองด้วยสายตาหงุดหงิด ยูโกก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

「ถึงจะไม่รู้สถานการณ์โดยละเอียดก็เถอะแต่กฏมันก็ต้องเป็นกฏใช่ไหมล่ะ? ถ้างั้นก็ต้องรักษาเอาไว้ไม่ใช่เหรอ ถึงจะอาละวาดไปมันก็ไม่ได้อะไรอยู่ดีมีแต่จะถูกแบนห้ามเข้าด้วย ใจเย็นๆก่อนสิ」

「แบบนี้มันจะใจเย็นได้ยังไงเล่า! ทางนี้จัดส่งวัตถุดิบให้เพียงพอแล้ว! บอกว่าไม่รับงานเพราะเรื่องนั้นมันฉ้อโกงกันใช่ไหมล่ะ!?」

「……ถึงจะพูดงั้นก็เถอะแต่มันยังไงเหรอ?」

「ฉันที่เป็นฝั่งคนทำก็บอกไปแล้วว่ามันไม่พอ มันไม่พอเฟ้ย ถึงจะอธิบายไปหลายครั้งแต่คนโง่ที่ไม่เข้าใจมันก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นละ」

「แก……!!」

「เหวอๆๆ! ใจเย็นๆ! ใจเย็นๆก่อน!! นายเองก็อย่าไปพูดอะไรที่เป็นการยั่วยุนักสิ!」

การโต้เถียงกันของนักเรียนชายและเฮกซ์ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงถึงแม้ยูโกจะเข้าไปแทรกก็ตาม

คงเป็นเพราะความดื้อรั้นของทั้งสองฝ่ายหรือมีนิสัยที่ไม่รู้วิถีถอย ในขณะที่ยูโกพยายามเข้าไปห้ามพร้อมเป็นกังวลว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปการทะเลาะวิวาทอาจจะเริ่มต้นขึ้น แองเจิลก็ให้คำแนะนำ

「เข้าใจแล้วเอาแบบนี้ไหม เฮกซ์นายประลองกับยูโกสิ ถ้านายชนะฉันจะรับคำร้องสร้างอุปกรณ์เวทให้เอง ในกรณีที่แพ้ให้ยอมถอยไปเงียบแบบนี้เป็นไง?」

「อ๋า……? เธอจะทำอุปกรณ์เวทของฉัน?」

「โอ๊ะโอ๋ อย่ามาดูถูกกันเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงนะ? เราทำงานอยู่ในโรงงานปฏิบัติการแห่งนี้มามากกว่าห้าปีแล้ว แค่เตรียมของที่นายต้องการน่ะไม่เกินมืออยู่แล้วละ」

「……ฉันไม่มีปัญหา แต่หมอนี่แบบนั้นโอเคใช่ไหม?」

ถึงจะโต้เถียงกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ บทสนทนาก็คงไม่เดินหน้าสักที

เฮกซ์แสดงทัศนคติในเชิงบวกต่อการยอมรับเงื่อนไขของแองเจิลซึ่งช่วยเสนอทางเลือกให้ แต่สิ่งที่เป็นกังวลคือยูโกซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ในการประลอง

การดวลนี้ ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ยูโกก็ไม่ได้ประโยชน์ ถึงจะแพ้ก็ไม่ได้เสียอะไรแต่ถึงจะชนะก็ไม่ได้รับอะไรเช่นเดียวกัน

เป็นแค่การพยายามและเหนื่อยเปล่า จริงๆแล้วเป็นสถานการณ์ที่คิดได้แค่เพียงว่าถูกดึงเข้ามาพัวพันเท่านั้น แต่ยูโกที่ว่าก็ตอบอย่างสบายๆโดยไม่คิดอะไรเป็นพิเศษ

「เอาสิ ไม่มีปัญหา ถ้าฉันสู้นายก็จะจบเรื่องโดยไม่อาละวาดใช่ไหมล่ะ? ถ้างั้นมันก็มีความหมายไม่ใช่รึไง มาประลองกัน ความขุ่นเคืองและความหงุดหงิดของนายฉันจะรับไว้และหยุดมันทั้งหมดเอง」

「……เพี้ยนจริงนะนายน่ะ ไม่ใช่คนที่จะต่อสู้ด้วยเหตุผลแบบนั้นนี่นา」

「เกิดเรื่องหลายๆอย่างนิสัยก็เลยเปลี่ยนไปน่ะ ว่าแต่จะต่อสู้กันที่ไหนดีล่ะ?」

「ตัดสินใจแล้วเนอะ……มีพื้นที่ทดสอบอุปกรณ์เวทอยู่ด้านหลังโรงงานปฏิบัติการเพราะงั้นไปสู้กันตรงนั้นเถอะ มีความกว้างและความแข็งเพียงพอเพราะงั้นไม่ต้องลังเลเลย」

แองเจิลที่ยืนยันว่าทั้งสองฝ่ายตกลงกันแล้วได้พูดขึ้นพร้อมชี้ไปทางด้านหลังโรงงานปฏิบัติการ

ขณะที่ตามหลังเฮกซ์ซึ่งนำหน้าไปทางนั้น ยูโกก็พูดคุยกับฟี่และเมลต์

「อะ อะไรน่ะ เกิดเรื่องแปลกๆขึ้นแล้วนะ……พี่เนี่ยไม่ใช่ว่าไปที่ไหนก็เข้าไปพัวพันกับปัญหาเหรอ?」

「เอาน่า อย่าพูดแบบนั้นสิ นี่เองก็เป็นชะตากรรมของฮีโร่นะ ถ้าสามารถช่วยเหลือผู้คนได้แบบนั้นก็ดีแล้วละ」  

「จะว่าเป็นคนใจอ่อนหรือมองโลกในแง่ดีก็ไม่เชิง……แต่ก็เข้าใจได้ว่านั่นคือจุดดีของยูโกละ……」

พอมาเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับการเสริมแกร่งบลาสเตอร์ก็ได้รับคำตำหนิมากมายจากเหล่านักเรียนในแผนกวิศวกรรม และไม่รู้ทำไมถึงกำลังจะเข้าประลองกับนักเรียนซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลย

จริงอยู่ที่เมื่อเขียนแบบนี้แล้วก็ไม่เข้าใจความหมาย และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนถูกใช้ประโยชน์

ทว่าถึงแม้จะเป็นสถานการณ์เช่นนั้นแต่หากมีใครสักคนที่สามารถช่วยได้ด้วยการต่อสู้ของตนเองก็จะเข้าไปช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความยินดีในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเป็นกังวลกับนิสัยของยูโก แองเจิลผู้ที่แนะนำให้ประลองก็พูดขึ้น

「โทษทีนะ ยูโก แต่การประลองนี้เป็นโอกาสดีที่จะได้เห็นพลังที่แท้จริงกับประสิทธิภาพบลาสเตอร์ของนาย ตั้งใจจะเอาไว้ใช้ประโยชน์ในการดัดแปลงอุปกรณ์เวทเพราะงั้นถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ช่วยพยายามทีนะ」

「โอ้ รับทราบ แหม ไม่ได้มาเจอกันตัวๆเลยนานแล้วนะเนี่ย!」

หลังจากวอร์มร่างกายยูโกก็เหยียบย่างเข้าไปยังพื้นที่ทดสอบอุปกรณ์เวท……หรือควรเรียกว่าสนามประลอง

เขาปรับลมหายใจขณะจ้องมองสถาพเฮกซ์ซึ่งมารอล่วงหน้าอยู่ก่อนแล้วตั้งท่าจับขวาน และสำแดงบลาสเตอร์พร้อมกล่าววลีที่คุ้นเคย

「แปลง……ร่าง!!」(เฮน……ชิน)

เมื่อแสงสีแดงปลดปล่อยออกมาพร้อมกับเห็นยูโกที่สวมใส่เกราะสีดำแล้ว

แองเจิลที่เห็นว่าทั้งสองฝ่ายเตรียมตัวพร้อมแล้ว ก็ให้สัญญาณเริ่มการประลองเสียงดังจากด้านนอกสนาม

「ถ้างั้น การประลอง…เริ่มได้!!」

———————————————-

(タイマン張らせてもらうぜ) มาเจอกันตัวๆเลย คำพูดของคิซารากิ เกนทาโร่ คาเมนไรเดอร์โฟร์เซ