(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 85 เริ่มปฏิบัติการ! แผนการเสริมแกร่งบลาสเตอร์!

เริ่มปฏิบัติการ! แผนการเสริมแกร่งบลาสเตอร์!

「……อย่างนี้นี่เอง เกราะม่วงเป็นของแปลงสภาพที่เกิดขึ้นจากแหล่งที่มาแบบนั้นสินะ รูปร่างแห่งปาฏิหาริย์ที่ไม่สามารถเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้งได้ แต่เพราะยูโกสามารถทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้ดั่งใจนึกทำเอาตกใจเลย」

ในระหว่างวิเคราะห์บลาสเตอร์ แองเจิลที่ได้ฟังเบื้องหลังที่นำไปสู่การปรากฏตัวของเกราะม่วงจากปากทั้งสามคนแสดงความตกใจต่อเรื่องอันเหนือสามัญสำนึกนั้นในหลายๆความหมาย

ปรากฏการณ์ที่เกราะเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเกราะที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยการดูดซับพลังเวทของคนหลายคนเข้าไปเป็นเรื่องที่ไม่เคยเห็นและไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ในความเป็นจริงตอนนี้มีเกราะที่ทำสิ่งนั้นสำเร็จอยู่ตรงหน้าดังนั้นจึงไม่อยากจะเชื่อ

ทว่า ถึงแม้จะพยายามทำให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้งแต่มันไม่ใช่เรื่องที่สามารถทำได้ง่ายๆเธอที่รู้เรื่องนั้นกอดอกพร้อมพยักหน้าอืมๆและพูดกับพวกยูโก

「การเกิดขึ้นของเกราะม่วงถือเป็นปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นจากทุกอย่างมาบรรจบรวมกันพอดี หลังจากนี้อย่าคาดหวังว่าบลาสเตอร์จะถูกเสริมแกร่งในสภาพเดียวกันจะดีกว่า」

「ก็นะ นั่นสินะ ตรงกันข้ามถึงแม้จะถูกเสริมแกร่งด้วยรูปร่างแบบนี้แต่มันก็ไม่มีแนวโน้มจะเป็นอย่างอื่นนอกจากเกราะประเภทพลังละนะ」

ยูโกแสดงสีหน้าลำบากใจและเห็นด้วยกับความคิดเห็นของแองเจิล

หลังจากนี้ ถึงแม้จะพยายามเสริมแกร่งชุดเกราะด้วยวิธีเดียวกัน แต่นอกจากชุดเกราะที่ดูดซับพลังเวทปริมาณมากเข้าไปจะกลายเป็นแข็งและหนักขึ้นก็คงไม่มีเส้นทางอื่นแล้วเข้าคิดเช่นนั้น และคิดว่าข้อเสนอของเธอที่ว่าให้พยายามเสริมแกร่งบลาสเตอร์จากแนวทางอื่นนั้นสมเหตุสมผล

「เอาละ ปัญหาคือในส่วนที่ว่าหลังจากนี้จะเสริมแกร่งบลาสเตอร์ยังไง ก่อนอื่นขอฟังความคิดเห็นของคนใช้งานจริงหน่อยสิ」

หัวข้อหลักคือหลังจากนี้จะเสริมแกร่งบลาสเตอร์ยังไง?

ยูโกที่ถูกแองเจิลถามกอดอกพึมพำพร้อมคิดให้ลึกขึ้นเพื่อตัดสินแนวทางนั้น

เกราะม่วงมีพลังโจมตีและพลังป้องกันเพิ่มขึ้นเนื่องจากมีความแข็งแกร่งและทนทานแต่มีจุดอ่อนที่เห็นได้ชัดคือความเร็วในการเคลื่อนที่ซึ่งลดต่ำลงไป

ถ้างั้นก็อยากได้รูปแบบที่มุ่งเน้นไปที่ความเร็วเพื่อชดเชยจุดอ่อนนั้น แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็รู้สึกเหมือนว่าจะถูกบอกให้ถอดชุดเกราะออกสิ

เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกสักหน่อยค่อยเสนอ ตอนนี้ฟังก์ชั่นแบบไหนที่จำเป็นยูโกซึ่งคิดเช่นนั้น ได้พูดสิ่งที่คิดว่าตนเองขาดไป

「วิธีโจมตีระยะไกลล่ะมั้ง……? ถึงการโจมตีระยะประชิดจะไร้ที่ติแต่วิธีรับมือกับศัตรูที่รวดเร็วมันไม่พอละมั้งนะ」

「หืม อย่างนี้นี่เอง ตรงนั้นคือหนึ่งในจุดอ่อนจริงๆแหละนะ」

ถึงแม้ว่าจะมีวิธีโจมตีระยะไกลที่เป็นการปลดปล่อยพลังเวทซึ่งถูกบีบอัดอยู่ แต่สิ่งนั้นเป็นท่าที่ต้องใช้เวลาในการเปิดใช้งาน

แองเจิลได้แสดงความคิดเห็นต่อคำขอของยูโกที่ว่าอยากได้อุปกรณ์ประเภทยิงที่สามารถสกัดกั้นและยิงซ้ำได้ง่ายกว่านี้

「เกี่ยวกับเรื่องนั้นฉันคิดว่าเอาเป็นฟังก์ชั่นที่ติดตั้งกับชุดเกราะจะดีกว่า ถึงแม้ว่าจะเตรียมอุปกรณ์เวทเหมือนกับของเมลต์ให้แต่การเปิดใช้งานภายใต้ชุดเกราะมันยุ่งยากนี่นะ มันอาจจะส่งผลกระทบต่อการควบคุมพลังเวทด้วย แล้วอีกอย่างถ้าเป็นอาวุธถือการถ่ายเทพลังเวทไปที่ตรงนั้นมันลำบากสุดๆ ถ้าเป็นแบบนั้นการติดตั้งวิธีโจมตีระยะไกลไว้กับตัวชุดเกราะน่าจะดีกว่า……แต่ปัญหาคือวิธีนั้นมันยากละนะ」

「วิธีที่ง่ายที่สุดคือการเปลี่ยนคริสตัลพลังเวทให้เป็นสิ่งที่มีคุณสมบัติธาตุสินะครับ ถ้าทำแบบนั้นจะสามารถแปลงพลังเวทเป็นการโจมตีตามคุณสมบัติธาตุนั้นได้ แต่ว่าคริสตัลเวทมนตร์ที่มีคุณสมบัติธาตุมันหายากละน้า……」

「โอ๊ะโอ๋ น้องชายคุงฉลาดใช้ได้เลยนี่นา ชักสนใจแล้วสิ พี่สาวขอกอดได้ไหม?」

「เฮ้ หยุดเลยนะ! มันไม่ดีต่อการศึกษาของฟี่ใช่ไหมเล่า!」

「อย่าโกรธแบบนั้นสิ ถ้างั้นลองมาซบร่องอกของฉันทั้งพี่ทั้งน้องดูไหมล่ะ?」

「「ขอผ่าน/ครับ!!」」

ยูโกและฟี่แสดงการปฏิเสธโดยพร้อมเพรียงกันแบบพี่น้อง ต่อการหยอกล้อแบบทีเล่นทีจริงของแองเจิลซึ่งกำลังรูดซิบชุดหมีช่างลง

เธอยิ้มอย่างสนุกสนานต่อความสัมพันธ์ของพี่น้องที่สนิทกันอย่างดี และเมื่อสงบสติอารมณ์ได้ก็กลับมาพูดคุยเรื่องการเสริมแกร่งบลาสเตอร์อีกครั้ง

「ด้วยการเคารพความคิดเห็นของยูโก ก่อนอื่นมาเริ่มจากเสริมแกร่งในส่วนที่ทำได้ก่อนแล้วกัน ในทางรูปธรรมคือตรวจสอบการไหลเวียนของพลังเวทในชุดเกราะอีกครั้งและปรับแต่งรูปร่าง แบบแรกโดยการปรับแต่งพลังเวทที่ไหลผ่านคริสตัลซึ่งถูกติดตั้งเอาไว้ที่ข้อมือและข้อเท้าทั้งสองข้าง คาดว่าสเปคโดยรวมจะเพิ่มขึ้น แบบหลังด้วยการเปลี่ยนรูปร่างของข้อต่อเป็นหลักและทำให้ทั่วทั้งร่างสมส่วนเข้ารูปจะช่วยให้การเคลื่อนไหวราบรื่นขึ้น ก่อนอื่นก็ประมาณนี้เนอะ」

เข้าใจอยู่ว่ามีเรื่องที่อยากทำแต่การจะทำสิ่งนั้นให้เป็นจริงจำเป็นต้องใช้เวลาและวัตถุดิบ

ก่อนอื่นตอนนี้มาเริ่มลงมือจากแผนการเสริมแกร่งตรงจุดที่ทำได้ในปัจุบันแล้วกัน พวกยูโกพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดเห็นของแองเจิลเช่นนั้น

ในตอนนั้นเอง เมลต์ที่นึกเรื่องบางอย่างออกก็ยกมือขึ้นและให้คำแนะนำโดยไร้ซึ่งความลังเล

「คือว่านะ คิดว่ายูโกน่าจะเคยทำมาก่อนหน้านี้ เคยเพิ่มพลังทำลายในการโจมตีด้วยการรวบรวมอนุภาคโลหะละเอียดไว้ที่มือกับเท้าไม่ใช่เหรอ? นั่นน่ะจะใช้ประโยชน์อะไรบางอย่างได้รึเปล่า?」

「ว่าไงนะ!? เฮ้ๆ ไหงถึงเก็บเงียบเรื่องน่าสนุกแบบนั้นเอาไว้ล่ะ!?」

「อา~……ก็เคยทำเรื่องแบบนั้นจริงๆแหละนะ เพราะในตอนนั้นทุ่มเทสุดชีวิตเลยทำไปโดยสัญชาตญาณ จนถึงเมื่อกี้ก็ลืมไปเลย」

ยูโกเกาหัวเพราะคำพูดของเมลต์ซึ่งทำให้นึกถึงวิธีต่อสู้ที่ใช้ในตอนต่อสู้กับรัชก่อนหน้านี้ออก

ตรงกันข้าม ฝั่งแองเจิลที่ได้ยินเรื่องนั้นดวงตาเป็นประกาย และเริ่มเดินไปเดินมาภายในห้องพร้อมพึมพำอยู่คนเดียวด้วยท่าท่างตื่นเต้น

「บอกว่ารวบรวมอนุภาคโลหะละเอียดไว้ที่มือกับเท้าข้างใดข้างหนึ่งและเพิ่มพลังทำลายในพริบตาเนี่ยนะ? น่าสนใจดีนี่นา! ถ้าใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ละก็จะสามารถเปลี่ยนรูปร่างของแขนและขาให้เป็นอาวุธได้! ลองป้อนฟังก์ชั่นการเปลี่ยนอาวุธแบบพื้นฐานแล้วกัน……!」

「เอ๊ะ จริงดิ? ทำเรื่องแบบนั้นได้เหรอ!?」

「ทำได้ หรือต้องบอกว่าต้องทำ มันเป็นไปได้มากน้อยถึงไหนและตั้งแต่ตรงไหนที่เป็นไปไม่ได้ เพื่อยืนยันเรื่องนั้นมีแต่ต้องทดลองทำไปทีละอย่างเท่านั้น ถ้าเป็นนายที่สำแดงรูปร่างแห่งปาฏิหาริย์ที่เรียกว่าเกราะม่วงออกมาได้ละก็ น่าจะสามารถทำได้เกือบทุกอย่างละ」

「ยะฮู้ว~! สุดยอด! เอ๊ะ ถ้างั้นก็ติดพวกจรวดไว้ที่แขนขวากับสว่านไว้ที่ขาซ้ายได้ด้วยใช่ไหม!?」

「จรวด……อาจจะยากแต่สว่านน่าจะได้นะ แต่คิดว่าแขนดีกว่าขาแน่ๆละ โดยการหมุนอนุภาคโลหะละเอียดด้วยพลังเวทหลังจากเปลี่ยนแปลงรูปร่างแล้วแบบนี้ จะใช้งานเป็นสว่านจำลองได้แหละ――」

「สุดยอด! สุดยอดเลย! ที่ว่านั่นหมายถึงแขนสว่านไม่ใช่เหรอ! อันนั้นก็ดีอันโน้นก็ดีเจ๋งสุดๆเลยนี่นา!?」

「อะฮะฮะฮะฮะฮะ……ยังไงดีล่ะเหมือนว่าพวกเราจะอยู่นอกวงเลยเนอะ」

「อย่างที่คิดคุณแองเจิลกับพี่ดูเหมือนจะเป็นพวกคล้ายๆกัน……」

ว่ากันว่าเมื่อหลงใหลในอะไรบางอย่างจะมองไม่เห็นสิ่งรอบตัว เมลต์และฟี่ซึ่งเฝ้ามองยูโกกับแองเจิลที่กำลังมุ่งไปในเส้นทางนั้น ยิ้มเฝื่อนพร้อมพูดคุยกันเช่นนั้น

ทว่า ความรู้สึกมีความสุขที่วิศวกรแปลกๆคนนี้เข้าร่วมเป็นเพื่อนของเขาผู้อัธยาศัยดีนั้น ทั้งสองคนรู้สึกเช่นเดียวกัน

———————————————-

-แขนจรวดกับขาสว่านนี่นายคงไม่พูดว่าอวกาศมาแล้วหรอกนะยูโก

-กลับมาแล้วแหะๆมัวแต่จับpalเพลินไปหน่อย