(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 86 คดีหนึ่งขากลับ

คดีหนึ่งขากลับ

หลังจากนั้นหลายชั่วโมงพวกยูโกได้พูดคุยกับแองเจิลเกี่ยวกับแผนการเสริมแกร่งบลาสเตอร์อย่างละเอียด

เมื่อได้ข้อสรุปว่า จะเป็นแผนการเปลี่ยนรูปร่างของแขนและขากับการปรับแต่งการไหลเวียนของพลังเวทให้เข้ากับสิ่งนั้น อีกทั้งเพราะจำเป็นต้องมีอนุภาคโลหะละเอียดที่มากยิ่งขึ้น การปรับปรุงในส่วนนั้นเองก็จำเป็นเช่นกัน การประชุมวันนี้จึงสิ้นสุดลง

ถึงครั้งนี้จะเป็นแค่การพูดคุย แต่เพราะมีการเสนอแผนการเสริมแกร่งบลาสเตอร์ขึ้นมามากมายจึงรู้สึกเหมือนได้พบคำตอบ ยูโกจึงเดินกลับจากแผนกวิศวกรรมด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

「ดีจังเนอะพี่ ถึงตอนแรกจะคิดว่าจะเป็นยังไงแต่ก็ได้เจอกับคนที่ให้ความร่วมมือน่ะ」

「จริงด้วยนะ ต้องขอบคุณแองเลย……」

เพราะการกระทำในอดีตของตนเอง(จริงๆแล้วไม่ใช่ตนเอง)จึงถูกเกลียดชังจากแผนกวิศวกรรมแองเจิลที่เข้ามาช่วยเหลือช่างรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งจริงๆ

เธอเองก็ไม่ใช่ความรู้สึกเวทนาหรือทำทานแต่มีความรู้สึกสนใจเพราะงั้นจึงเข้าช่วย แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องที่สามารถดัดแปลงบลาสเตอร์ได้เป็นเพราะแองเจิลก็เป็นความจริงไม่มีผิด

「หลังจากนี้จำเป็นต้องรวบรวมพวกเงินทุนกับวัตถุดิบสำหรับดัดแปลงสินะ จนกว่าคลาสเรียนจะเริ่มเปิดอีกครั้งถึงจะแค่เล็กน้อยแต่มาทำคำร้องเพิ่มกันเถอะ! ฉันเองก็จะร่วมมือด้วยเหมือนกัน!」

「แต้งกิ้ว! เพื่อให้คุ้นชินกับวิธีการเสริมแกร่งพวกอาวุธต้องขอพึ่งพาเรื่อยๆแล้วละ! เมลต์เองถ้าต้องการละก็ลองขอให้แองช่วยเสริมแกร่งอุปรณ์เวทให้ด้วยสิ! หรือว่าจะให้ช่วยสร้างอันใหม่ให้ดีล่ะ!」

「หากไปได้สวย ถ้าได้รับคริสตัลเวทมนตร์ที่ถูกเสริมธาตุเอาไว้จากรางวัลคำร้องก็คงดีนะ เพราะจะได้มีวิธีโจมตีระยะไกลตามที่พี่ต้องการด้วย ขอบเขตกลยุทธ์เองก็จะได้ขยายกว้างขึ้นด้วยน่ะ」

「แล้วก็อยากได้พาหนะจังน้า~! มันเป็นของที่ขาดไม่สำหรับฮีโร่ละ~! อย่างที่คิดมอเตอร์ไซค์……ไม่สิ สปอร์ตคาร์เองก็ตัดทิ้งไม่ได้……!!」

เริ่มพูดเรื่องแปลกๆอีกแล้วสินะ เมลต์และฟี่ยิ้มอย่างสนุกสนานขณะจ้องมองปฏิกิริยาแปลกๆของยูโกที่เป็นอย่างทุกที

ทั้งสองคนดีใจที่วันนี้รวบรวมสิ่งต่างๆได้มากมายแต่เมื่อหันไปมองและพยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับเขาที่เดินอยู่ข้างๆก็……?

「อะเร๊ะ พี่……?」

ร่างของยูโกที่กำลังเดินอยู่ตรงกลางคั่นระหว่างตนเองเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ได้หายไป ฟี่ที่รู้สึกตัวจึงพยายามมองหาพี่ชายด้วยความตกใจ

เมื่อทำเช่นนั้น ก็มองเห็นเขาหยุดยืนอยู่ข้างหลังและกำลังมองไปที่ริมถนน

「ยูโก เป็นอะไรเหรอ?」

「……ได้ยิน เมื่อกี้ได้ยินเสียงใครบางคน」

ใบหน้าที่กำลังพูดคุยเรื่องแผนการเสริมแกร่งบลาสเตอร์อย่างสนุกสนานได้เปลี่ยนไปทันที กลายเป็นใบหน้าของฮีโร่ในยามที่ได้ยินเสียงของคนที่ต้องการความช่วยเหลือ เขาตัดฝ่าพงหญ้าที่ขึ้นอยู่ริมถนนและค้นหาต้นตอของเสียง

เมื่อเมลต์ที่เชื่อความรู้สึกในฐานะฮีโร่ของเขาซึ่งทำให้พบกับเด็กที่ต้องการความช่วยเหลือในช่วงคดีอุโมงค์ค้นหาคนตามแผ่นหลังนั้น ก็พบเข้ากับเด็กผู้ชายที่นอนอยู่และถูกซ่อนอยู่หลังพงหญ้า

「ยูโก คนๆนี้มัน……!?」

「เฮกซ์!? เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ!?」

「อุ อูยย……」

เด็กผู้ชายที่ถูกทิ้งเอาไว้ในสภาพสะบักสะบอมคือเฮกซ์ซึ่งประลองกับตนเองเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ยูโกที่มาพบเข้าจึงร้องเรียกเขา

ฟี่ซึ่งมองสภาพของเขาอยู่ข้างๆเมลต์ที่กำลังรักษาเฮกซ์ซึ่งคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด หน้าซีดพร้อมพึมพำออกมา

「โหดร้าย……! หลังจากทำลายบาเรียพลังเวทแล้วก็ทุบตีซ้ำอีก……ใครทำเรื่องแบบนี้กัน……?」

「เฮ้ เฮกซ์! แข็งใจไว้! ใครเป็นคนทำ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?」

「อึก อูยย……」

หลังจากทุบตีจนขยับตัวไม่ได้แล้ว ก็ทิ้งไว้ในพงหญ้าที่มองเห็นได้ยาก ถึงแม้จะบอกว่ายิ่งกว่าโหดเหี้ยมและมีเจตนาฆ่าก็ไม่ใช่การพูดเกินจริง

ใครทำเรื่องแบบนี้กัน? หลังจากเหตุการณ์ในโรงงานปฏิบัติการมันเกิดอะไรขึ้น? ยูโกพยายามถามข้อมูลจากเฮกซ์อย่างเต็มที่ ถึงแม้ว่าสติจะพร่ามัวแต่เขาก็ตอบยูโก

「ในชั่วพริบตา……ถูกโจมตีจากด้านหลัง ในระหว่างที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกทุบตี……! ยิ่งกว่านั้นวัตถุดิบของฉัน……วัตถุดิบที่รวบรวมมาสำหรับสร้างอุปกรณ์เวทถูกขโมยไปแล้ว……! ใครเล่นงานฉันกันแน่……อึก!」

「เฮกซ์!? เฮ้! เฮ้!!」

ถึงตรงนั้นคงจะถึงขีดจำกัด เฮกซ์หมดแรงและแน่นิ่งไป

ดูเหมือนว่าจะแค่หมดสติแต่เมื่อดูจากระดับอาการบาดเจ็บแล้วควรได้รับการรักษาอย่างจริงจังโดยเร็วที่สุดจะเป็นการดีกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

「ก่อนอื่นไปห้องพยาบาลเถอะ! บ้าเอ๊ย! แพทเทิร์นนี้อีกแล้วเหรอ!? ความปลอดภัยมันแย่ขนาดไหนกันเนี่ยสถาบันนี้น่ะ!?」

ยูโกแบกเฮกซ์ที่หมดสติไว้บนหลัง หลังจากสบถเช่นนั้นด้วยบรรยากาศน่ารำคาญเล็กน้อยก็ออกวิ่งไป

ขณะไล่ตามแผ่นหลังนั้นไป ฟี่ที่เห็นสภาพของเฮกซ์ซึ่งแสดงอาการเจ็บปวดให้เห็นก็พึมพำออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดพร้อมแสดงสีหน้าราวกับจะร้องไห้

「ใครเป็นคนทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้กันแน่……!? หลังจากทุบตีก็ขโมยวัตถุดิบไปเนี่ยนะ มันฝีมือของปีศาจร้ายไม่ใช่รึไง……」

เขาผู้มีนิสัยอ่อนโยนดูเหมือนจะช็อคมากกว่าใคร

ถึงจะไม่รู้ว่าใครแต่เรื่องที่มีคนซึ่งทำพฤติกรรมน่าหวาดกลัวอย่างการดักโจมตีและโจรกรรมอยู่ในสถาบันเดียวกันคงจะน่าตกใจไม่น้อย

คนร้ายที่โจมตีเฮกซ์เป็นใครกันแน่? ทำไมถึงทำพฤติกรรมแบบนี้?

คำตอบนั้นอยู่ที่โรงงานปฏิบัติการซึ่งพวกเขาไปเยือนก่อนหน้านี้เล็กน้อย――