(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 88

-ความหวาดกลัวที่เข้าโจมตีที่ราบ! การเผชิญหน้ากับม้าหัวกะโหลก!-

สถานการณ์ปัจจุบันในสถาบัน

「ที่นายช่วยเอาไว้……ขอบคุณจริงๆ ขอโทษที่ก่อปัญหาให้รวมถึงเรื่องการประลองก่อนหน้านั้นด้วยนะ……」

「ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากหรอก! สำคัญกว่านั้นอาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรงยิ่งกว่าที่คิดไว้ก็ดีแล้วละ!」

วันรุ่งขึ้นหนึ่งคืนหลังจากเริ่มแผนการดัดแปลงบลาสเตอร์ ยูโกกำลังถูกแขกผู้มาเยือนที่พักตนเองก้มหัวให้อยู่

อีกฝ่ายนั้นคือนักเรียนชายผมสีเงินที่สวมที่คาดหัว เฮกซ์……คู่ต่อสู้ในการประลองเมื่อวาน

เขาแสดงท่าทางถ่อมตัวต่างจากท่าทีโกรธจัดในเวลานั้นโดยสิ้นเชิง ถึงจะมีผ้าพันแผลพันอยู่ตามส่วนต่างๆของร่างกายแต่ดูเหมือนว่าจะฟื้นฟูพอที่จะเคลื่อนไหวเช่นนี้ได้แล้ว

ในขณะที่ยูโกผู้นำเขาซึ่งนอนล้มอยู่ไปส่งยังห้องพยาบาลดีใจกับเรื่องนั้นพร้อมตอบเฮกซ์ที่กำลังขอบคุณตนเอง เขาก็ก้มหัวให้เมลต์และกล่าวขอโทษ

「เอเพเองก็ขอโทษด้วย รวมกับหลังจากการประลองด้วยแล้วก็ดูแลฉันมาตั้งสองครั้ง ขอบคุณจริงๆ」

「ฉันไม่ได้ทำเรื่องใหญ่อะไรหรอก สำคัญกว่านั้นคุณ เป็นคนสุภาพยิ่งกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย ต่างกันสุดๆกับตอนที่ไปโวยวายในโรงงานปฏิบัติการเลยนี่นา」

「ขอโทษจริงๆ ตอนนั้นคงต้องบอกว่าเลือดขึ้นหน้าน่ะ แต่พอนึกย้อนกลับไปอีกครั้งแล้วก็รู้สึกว่าไม่สมกับเป็นตัวเองเลย จะว่ายังไงดีล่ะ……」

「……มีเหตุผลอะไรบางอย่างเหรอ? ถ้าไม่รังเกียจลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ」

เฮกซ์ตอบเมลต์ราวกับมีบางอย่างในใจ

ที่รู้สึกละอายกับเรื่องเมื่อวานก็คงจะมีส่วน แต่เมื่อเห็นท่าทีนั้นซึ่งราวกับว่ามีเหตุผลที่นอกเหนือจากนั้นอยู่ยูโกจึงกระตุ้นให้พูดต่อ หลังจากที่เขาปรับลมหายใจแล้วจึงเริ่มเล่า

「……ก่อนหน้านี้เล็กน้อย มีเหตุการณ์ที่สัตว์มารเข้าโจมตีสถาบันใช่ไหมล่ะ? เหล่านักเรียนใหม่ที่ย้ายเข้ามาส่วนหนึ่งซึ่งทำผลงานในช่วงเวลานั้น ตอนนี้ถูกยกย่องว่าเป็นวีรชนแล้วน่ะ มีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วว่าพอคลาสเรียนกลับมาเปิดอีกครั้งคนพวกนั้นจะคัดเลือกพวกพ้องที่จะไปทำคำร้องกับงานที่ได้รับมอบหมายด้วยกัน ผู้คนจำนวนมากจึงเตรียมตัวให้พร้อมเพราะอยากเข้าเป็นสมาชิกนั้น ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยน่ะ」

「เห~……ก็เลยเอาจริงเอาจังแบบนั้นงั้นเหรอ? แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเข้าเป็นพวกพ้องกับคนพวกนั้นอย่างเดียวสักหน่อยนี่นา?」

「ถ้าเห็นจริงๆน่าจะเข้าใจเอง คนพวกนั้นพิเศษน่ะ บางทีถ้าจบจากสถาบันละก็น่าจะได้รับเส้นทางอาชีพหรือตำแหน่งที่ค่อนข้างแน่นอน ถ้าได้อยู่ด้วยกันกับพวกคนแบบนั้นละก็จะสามารถพัฒนาพลังของตัวเองได้ ความน่าประทับใจจากทุกทิศทุกทางเองก็ดีขึ้นด้วย มันมีอนาคตเป็นเดิมพัน ทุกคนเลยเอาจริงเอาจังน่ะ」

ถึงจะไม่ใช่เรื่องที่คุ้นเคยดีนักแต่ก็เข้าใจเรื่องที่เฮกซ์อยากจะพูดได้

ทว่า ไม่คิดว่าจะเอาจริงเอาจังจนถึงขนาดเกิดเหตุการณ์นองเลือดแบบนั้นยูโกเต็มไปด้วยความรู้สึกเช่นนั้น แต่การที่ตนเองซึ่งเป็นคนต่างโลกไปตัดสินเรื่องนั้นหรือเรื่องนี้ในโลกนี้มันคงจะแปลกดังนั้น จึงไม่ยากลงลึกไปจนถึงจุดนั้น

แต่ถึงอย่างนั้น เรื่องที่มีนักเรียนซึ่งถูกปฏิบัติว่าเป็นวีรชนอยู่ก็ช่างน่าตกใจ

ถึงช่วงหลังมานี้จะไม่ได้เห็นเลย แต่เซน่อนซึ่งเอาชนะตนเองได้ก็ถูกเรียกแบบนั้นเช่นกัน……ดูเหมือนว่ารัชซึ่งไม่อยู่แล้วก็ยึดติดกับชื่อนั้นด้วย

ราวกับว่าวีรชนเป็นการขายของลดราคา ยูโกคิดเช่นนั้นและยิ้มอย่างขมขื่นภายในใจ เฮกซ์เล่าต่อ

「สถาบันลูมินัสในตอนนี้มีคนที่พยายามจะเป็นพวกพ้องของวีรชนอยู่ พวกคนเหล่านั้นไม่ใช่แค่ฝึกฝนตัวเองเท่านั้น แต่ยังไม่ลืมที่จะเสริมแกร่งอุปกรณ์เวทด้วย การประลองโดยเดิมพันด้วยเงินและวัตถุดิบที่รวบรวมมาจากคำร้องจึงไม่ใช่เรื่องแปลก และการแข่งขันช่วงชิงวิศวกรอุปกรณ์เวทฝีมือดีเองก็เกิดขึ้นด้วย พอลองคิดดูอีกทีก็บอกได้แค่ว่าโหดเหี้ยมมากเลยละ」

「ทุกคนคงเครียดมาก นายเองก็คงเป็นงั้นเหมือนกันใช่ไหม」

「อา……รวบรวมวัตถุดิบอย่างเอาเป็นเอาตายในสภาพนั้น ไปขอให้เนดที่มีข่าวลือว่าเป็นวิศวกรฝีมือดีช่วยงานแต่ว่า……ไอ้เจ้าบ้านั่น ไม่ว่าจะผ่านไปถึงตอนไหนก็บอกแต่ว่าวัตถุดิบไม่พอ ไม่คิดจะทำงานเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่น่าจะส่งวัตถุดิบให้ปริมาณเพียงพอแล้วแท้ๆ แต่ก็บอกว่ายังต้องการอยู่ เพราะแบบนั้นเลยอารมณ์เสีย……」

「เกี่ยวกับเรื่องนั้นฉันเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่นายคงถูกขูดรีดจริงๆนั่นแหละ จำเป็นต้องใช้คริสตัลเวทมนตร์สามอันเพื่อสร้างแค่กำไลพลังหนึ่งวงเนี่ย ทำเกินไปจริงๆ」

แองเจิลพูดขึ้น เห็นด้วยกับเฮกซ์ซึ่งพูดอย่างเกลียดชังต่อเนดพร้อมกำหมัดแน่น

ขณะที่คิดว่าทางเขาเองก็คงจะมีสถานการณ์ของเขาเหมือนกัน ยูโกก็หันไปหาเธอและถามโดยไร้ซึ่งคำพูดว่าพอจะทำอะไรได้รึเปล่า แองเจิลก็ตอบกลับเช่นนี้

「ก็นะ อิสระของสัญญามันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนที่เป็นผู้ยื่นคำร้องกับผู้รับเท่านั้น ถ้าจะบอกว่าเจ้าเนดจะรับแค่งานที่ขูดรีดเอาค่าตอบแทนเท่านั้นก็มีแต่ต้องยอมรับเรื่องนั้นละ แต่ก็นะ ก็รู้สึกว่าทำเกินไปจริงๆนั่นแหละ」

「ทั้งที่เป็นคนแบบนั้นแท้ๆแต่มีคำร้องงานเข้ามาไม่ขาดสาย ฝีมือดีงั้นเหรอ?」

「ก็ต่ำกว่าฉันละนะ แต่ต่างจากฉันที่ถูกปฏิบัติเป็นคนประหลาดจากทุกคนในแผนกวิศวกรรมเดียวกัน เพราะหมอนั่นฝีมือดีกับมีนิสัยที่เข้ากับคนได้ง่ายเลยค่อนข้างเป็นที่ชื่นชอบ เพราะงั้นเรื่องที่ทำเกินไปนิดหน่อยเลยปล่อยผ่าน คนส่วนใหญ่เองก็เห็นด้วยกับคำพูดของหมอนั่นน่ะ เหมือนอย่างเมื่อวานนั่นแหละ」

ไม่ไหวๆ แองเจิลพูดเช่นนั้นด้วยท่าทีเหนื่อยหน่ายเล็กน้อยพร้อมส่ายหัว

ทางฝั่งแผนกวิศวกรรมความสัมพันธ์ของผู้คนเองก็ลำบากเหมือนกันน้า~ ยูโกคิดเช่นนั้นและกลับมาฟังเรื่องของเฮกซ์อีกครั้ง

「วัตถุดิบที่รวบรวมมาอย่างเอาเป็นเอาตายถูกขโมยไปแล้วด้วยสิ เดิมทีอาการบาดเจ็บนี้ ฉันคงต้องล้มเลิกเรื่องที่จะเข้าร่วมเป็นพวกพ้องของท่านวีรชนแล้วละ แต่ว่าแบบนั้นอาจจะดีแล้วก็ได้ เพราะหลุดพ้นจากบรรยากาศตึงเครียด ความสุขและความเศร้าจากเงินและวัตถุดิบแล้วน่ะ ต้องขอโทษพวกนายอีกครั้งด้วย ขอโทษจริงๆนะ」

「ไม่ต้องก้มหัวแบบนั้นหรอก เพราะพวกเราก็แค่ทำสิ่งที่คนปกติควรทำยังไงล่ะ ถึงเรื่องที่บาดเจ็บจะน่าเสียดาย แต่ถ้าจัดการกับความรู้สึกได้ก็ดีแล้ว ฉันคิดอย่างนั้นนะ」

「……เปลี่ยนไปจริงๆนะ นายน่ะ ถึงจะสูญเสียความทรงจำแต่ก็เปลี่ยนไปมากจากก่อนหน้านี้เล็กน้อย」

「ก็นะ! แบบนี้ก็โอกาสดีเลย มาเป็นเพื่อนกับฉันสิ! ถึงถ้าเทียบกับพวกพ้องของท่านวีรชนมันอาจจะไม่ดีพอ แต่ถ้าเรื่องสนุกเรื่องเฮฮาละก็คิดว่าไม่แพ้หรอกนะ?」

「ฮะฮะ! แบบนั้นอาจจะดีก็ได้แฮะ……อา ขอรับไว้ด้วยความยินดีแล้วกัน」

ยูโกชนหมัดกับเฮกซ์ซึ่งมีรอยยิ้มบนใบหน้า

ถูกปลดปล่อยจากบรรยากาศตึงเครียดและความรู้สึกร้อนรน เขาแสดงสีหน้าสดชื่นราวกับมีบางอย่างที่ครอบงำอยู่หลุดออกไป หลังจากที่รู้ตัวเขาก็พูดกับยูโก

「……โทษที ขอโทษที่เอาแต่พึ่งพานายนะ แต่ว่าช่วยฟังคำขอเรื่องหนึ่งได้ไหม?」

———————————————-

-เควสเฮกซ์ สตาร์ท!! ไม่ต้องทำไรอีเว้นต์มันก็มาหาอะครับน้อลๆ