บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์ - ตอนที่ 364 เห็ด
เด็กแดงที่นอนอยู่ข้างนอกอึ้งงัน ก่อนเกาหัวเดินออกมา อยากจะพยักหน้าตามจิตใต้สำนึก แม้ฟางเจิ้งจะเป็นเจ้าบ้าดวงซวย แต่เขาก็อยากได้อิสระมากกว่าจริงๆ ถ้าวางยาเจ้าสารเลวหัวล้านนี่ให้ตายได้ย่อมเป็นเรื่องดีที่สุด แต่ว่าตอนที่เขาเห็นแววตาบริสุทธิ์ของกระรอก หมาป่าเดียวดาย และลิงที่มีความกระหายอยากแล้ว เด็กแดงพบว่าตนพ่นคำพูดตรงริมฝีปากออกไปไม่ได้!
ภาพวูบผ่านในความคิดเด็กแดงเป็นฉากๆ อย่างควบคุมไม่ได้ ภาพกระรอกขี้งกมอบเมล็ดสนให้เขา ภาพเขาขโมยหน่อไม้ของลิงแต่กลับได้รอยยิ้มคืนมา ภาพของหมาป่าเดียวดายขี้เกียจที่ไม่ลงรอยเขามาตลอด แต่ตอนเขาจิตใจไม่ดี มันให้เขาขี่พาทะยานไปข้างนอก สุดท้ายเหนื่อยจนลิ้นห้อย น้ำลายฟูมปาก…
ตอนนี้ ฟางเจิ้งถามอีกครั้ง “จิ้งซิน นายจะแบ่งให้พวกเขากินซุปเห็ดของนายกับอาจารย์ไหม?”
เด็กแดงอ้าปาก สุดท้ายก็ส่ายหน้า “นี่คือซุปที่ข้าแสดงความกตัญญูต่ออาจารย์ คนอื่นดื่มจะไม่มีความหมาย แน่นอนว่าถ้าพวกศิษย์พี่อยากดื่ม ข้าจะไปเก็บเห็ดมาทำให้พวกเขาดื่มเอง”
“จริงเหรอ?” กระรอกผู้ใสซื่อร้องด้วยความตื่นเต้นทันที
ลิงหัวเราะเสียงดัง “ศิษย์น้องพูดแบบนี้ งั้นฉันจะอดใจไว้แล้วกัน”
หมาป่าเดียวดายสะบัดหน้า พูดด้วยท่าทีฉันไม่รับน้ำใจของนาย “ไม่ให้กินก็คือไม่ให้กินนี่ จะหาเหตุผลทำไม? แต่ฉันรอได้ ถึงตอนนั้นจะฝืนกินสักสองคำ ถือเป็นการให้เกียรตินาย”
เด็กแดงได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจโล่งอก ก่อนมองฟางเจิ้ง
ฟางเจิ้งหัวเราะเบาๆ “ในเมื่อเป็นอย่างนั้น อาจารย์จะไม่เกรงใจแล้ว” พูดจบก็นั่งลงดื่มซุปเห็ดไปทีละอึก พร้อมกินเห็ดไปด้วย
เด็กแดงยืนมองภาพนี้ตรงปากประตู นัยน์ตามีประกายวาววับไม่แน่นิ่ง ราวกับกำลังตรึกตรองอะไรบางอย่าง และยังคล้ายมีบางสิ่งกำลังต่อสู้ดิ้นรน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออกปากห้าม
ซุปหม้อนี้ไม่ถือว่าเยอะมาก ฟางเจิ้งคนเดียวจัดการได้ กินจนเกลี้ยง ไม่เหลือซุปสักหยด! เมื่อกินหมดแล้ว ฟางเจิ้งตบๆ ท้องแล้วพูดขึ้น “จิ้งซิน ออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนอาจารย์หน่อย”
ว่าจบ ฟางเจิ้งยืนขึ้นเดินออกไปข้างนอก เด็กแดงมีสีหน้ามึนงง เขาเป็นราชาปีศาจ ย่อมรู้อยู่แล้วว่าอะไรคือเห็ดพิษ อะไรไม่ใช่เห็ดพิษ เห็ดพิษเยอะขนาดนี้รวมอยู่ในหม้อเดียว เจ้าสารเลวหัวโล้นกลับไม่เป็นไร! นี่เป็นไปได้หรือ หรือว่าเห็ดพิษของโลกนี้จะอ่อนขนาดนั้นเลย? หรือการแสดงผลของพิษจะช้า?
ไม่ว่าเด็กแดงคิดอย่างไร ก็ยังเดินตามฟางเจิ้งไปอย่างว่าง่าย เจ้าลิงข้างหลังเก็บชามซุปบนโต๊ะด้วยสีหน้าเศร้า ถอนหายใจพูดว่า “อาจารย์ขี้เหนียวจริงๆ ให้พวกเราหน่อยก็ไม่ได้? ซุปเห็ดหอมแบบนี้กินไม่เหลือเลย เฮ้อ…เลียชามด้วยอีก เฮ้อ…”
กระรอกกับหมาป่าเดียวดายพยักหน้าตาม ต่างมีความรู้สึกเหมือนๆ กัน! พวกเขารอมานานขนาดนี้แล้ว ยังไม่ได้กินข้าวเลย ผลคือกระทั่งซุปยังไม่ได้กิน ไม่ชอบใจเลย!
ทว่ามีคนไม่ชอบใจยิ่งกว่า!
เด็กแดงตามอยู่ข้างหลังฟางเจิ้งพลางคำนวณในใจหลายต่อหลายครั้ง ขณะเดียวกันยังร้องโอดครวญ ‘นี่มันอะไรกัน อินเทอร์เน็ตบอกไม่ใช่หรือว่ากินเห็ดพิษแล้วจะตายทันที? เหตุใดไอ้สารเลวหัวโล้นถึงไม่เป็นไร หรือว่าเขาจะรู้จักพิษ แก้พิษได้? ไม่น่าล่ะมั้ง…เขาไม่ได้ใช้มือถือหาดูด้วยซ้ำ…’ เด็กแดงมองว่าฟางเจิ้งไม่ได้มีความรู้รอบด้าน พอเจอเรื่องอะไรเข้าจะค้นหาก่อน จากนั้นนำออกมาอ่านตามนั้น ทั้งยังคุยโม้ หลอกพวกศิษย์พี่โง่เขลาของเขา
เด็กแดงจะรู้ได้อย่างไรว่า ถึงแม้ความรู้ส่วนใหญ่ของฟางเจิ้งจะมาจากอินเทอร์เน็ต แต่เขากลับเป็นคนชอบคิด ช่างจดจำ ชอบอ่านตำราเยอะๆ! ประกอบกับสมรรถนะจากวัตถุล้ำค่าช่วยเหลือต่างๆ ของระบบ เขาเลยบรรลุถึงจุดที่อ่านผ่านตาจะไม่ลืมไปนานแล้ว ด้วยความที่ยืนหยัดสั่งสมการอ่านตำราในอินเทอร์เน็ตอยู่ทุกวัน เขาจึงไม่ใช่หนุ่มน้อยไร้ความรู้ในอย่างตอนแรกอีก การอ่านตามบทความในอินเทอร์เน็ต ก็เป็นเพียงตอนที่ตัวเองไม่เข้าใจจริงๆ เท่านั้น ทว่าส่วนใหญ่เขาเข้าใจจริงๆ!
เด็กแดงตามอยู่ข้างหลังฟางเจิ้ง เขาเห็นว่าฟางเจิ้งไม่รู้ว่าตัวเองทำซุปเห็ดพิษ เลยแสร้งทำตัวสบายๆ ผิวปาก ตามไปอย่างเอ้อระเหย ขณะเดียวกันก็แอบกลัดกลุ้มในใจ ‘เหตุใดไอ้สารเลวหัวโล้นถึงไม่โดนพิษ?’
แต่ฟางเจิ้งไม่เป็นไรเลย สองคนลงเขามา มุ่งหน้าไปสู่ภูเขาทงเทียน จนกระทั่งมาถึงบนเขา ฟางเจิ้งก็ยังเงียบ
เด็กแดงใจฝ่อนิดๆ คิดในใจว่า ‘ไอ้สารเลวหัวโล้นพาข้ามาทำไม?’
ตอนนี้เอง ฟางเจิ้งหยุดลง ชี้ไปข้างหน้าพร้อมเอ่ยว่า “ศิษย์ บนต้นไม้ที่ล้มบนพื้นข้างหน้านั่นมีเห็ดสองสามอัน ไปเก็บมาหน่อย”
เด็กแดงชะงักงัน ถามว่า “อาจารย์ ท่านรู้จักเห็ดนี่ด้วยรึ?”
ฟางเจิ้งยิ้ม “นี่คือเห็ดจักรพรรดิหยก หรือเห็ดไม้ต้วน (ไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง) มีคนเรียกมันว่าเห็ดกลมด้วย เป็นเห็ดที่เกิดจากเชื้อราชนิดหนึ่ง โตขึ้นมาหน้าตาเหมือนพัดเล็กๆ ปกติจะเติบโตบนลำต้นไม้ที่ถูกโค่นบนพื้นกลางป่า ต้นไม้ข้างหน้านั่นคือต้นต้วน เห็ดนั่นก็คือเห็ดจักรพรรดิหยก”
เด็กแดงได้ยินดังนั้น ใจก็สั่นไหว แต่ยังไม่พูดอะไร ตรงเข้าไปเก็บเห็ดมาอย่างว่าง่าย
ฟางเจิ้งก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน แต่เดินหน้าต่อไป เดินไปไม่ไกล เขาพลันชี้ไปใต้ต้นไม้หนึ่ง “ศิษย์ ไปเก็บเห็ดนั้นมา”
“อาจารย์ นี่มันเห็ดอะไร?” เด็กแดงมีความคิดไม่ดีในใจ จึงแสร้งทดสอบว่าฟางเจิ้งเข้าใจเห็ดจริงๆ หรือไม่
ฟางเจิ้งยิ้มตอบ “นี่คือเห็ดหัวลิง หนึ่งในสามชนิดของเชื้อราใหญ่ๆ ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปกติเห็ดชนิดนี้จะเติบโตตรงส่วนรากไม้ เนื่องจากมีลักษณะหัวคล้ายลิง เลยเรียกกันว่าเห็ดหัวลิง ถึงเห็ดหัวลิงจะเติบโตทางภาคใต้เช่นกัน แต่ถ้าพูดถึงคุณค่าทางสารอาหาร เห็ดหัวลิงทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือดีกว่า อีกชนิดเทียบกันไม่ได้เลย ดังนั้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือถึงถูกเรียกว่าบ้านเกิดของเห็ดหัวลิง! เห็ดหัวลิงเป็นของดี มีมูลค่าสูงมาก มีสรรพคุณโดดเด่นเลยคือบำรุงกระเพาะ มีผลลัพธ์และการรักษาที่ดีมากต่อโรคในกระเพาะ การย่อยอาหาร และลำไส้เล็กท่อนบน มีประโยชน์เยอะมากต่อกระเพาะ ลำไส้ ม้ามและไต อีกทั้งยังต้านโรคมะเร็งได้ด้วย นี่คือของดีมากเลยละ”
เด็กแดงได้ยิน ใจก็สะท้าน ทำไมไอ้สารเลวหัวโล้นถึงเข้าใจเรื่องเห็ดขนาดนี้? เห็นๆ อยู่ว่าเขาไม่ได้หยิบมือถือไปหาข้อมูลเลย?
ถึงเด็กแดงจะตกใจอยู่ภายใน แต่กลับไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา ยังคงไปเก็บเห็ดหัวลิงอย่างว่าง่าย ขณะจะกลับมานั้น…
กลับได้ยินฟางเจิ้งพูดว่า “เห็ดหัวลิงมีความพิเศษ มีสมดุลในการเติบโต นายหามันเจอใต้ต้นไม้นี่ แสดงว่าบนต้นไม้ฝั่งตรงข้ามจะต้องมีเห็ดหัวลิงอีกแน่ จิ้งซิน ไปดูไป”
เด็กแดงมองฟางเจิ้งด้วยความสงสัย ก่อนเดินเข้าไป พบว่าบนต้นไม้ด้านตรงข้ามมีเห็ดหัวลิงอยู่อีกต้นจริง!
ในที่สุด ตอนนี้เด็กแดงก็เข้าใจแล้ว ไอ้สารเลวหัวโล้นตรงหน้าไม่ได้ไร้ความรู้เรื่องเห็ด ในทางตรงข้ามกลับเชี่ยวชาญอย่างยิ่ง!
คิดถึงตรงนี้ เด็กแดงก็เงียบงัน เก็บเห็ดเรียบร้อยแล้วจึงมายืนอยู่ข้างหลังฟางเจิ้งเงียบๆ
ฟางเจิ้งไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน แต่พาเด็กแดงเดินหน้าต่อไป มาครั้งนี้ไม่ต้องรีบร้อน เดินไปได้ครู่หนึ่ง ฟางเจิ้งเก็บเห็ดหลากชนิดมาตามจุดที่ผ่านเล็กน้อย เขารู้หมดว่าเห็ดอะไรมีพิษ เห็ดอะไรอร่อย รวมถึงสภาพแวดล้อมการเติบโตของเห็ด ไม่มีอะไรตกหล่นเลย!
YOU MAY ALSO LIKE
