บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์ - ตอนที่ 41 หมาป่าเงิน

ขอใช้คำพูดจากเหล่านักบวชพรรษาเยอะเหล่านั้น เมื่อใจถึงก็จะได้เป็นสงฆ์ ไม่ถึงไม่มีวันได้เป็นสงฆ์ สวมไตรจีวรก็ไม่ใช่! ดังนั้นปกติพวกนักบวชพรรษาเยอะๆ จะรอให้เหล่าสามเณรได้เข้าใจด้วยตัวเอง จะชี้แนะเป็นบางครั้ง ไม่ได้เข้มงวดมาก…

คำพูดนี้มีเหตุผล ก่อนหน้านี้ฟางเจิ้งก็คิดว่ามีเหตุผล เอามาโต้เถียงกับหลวงจีนหนึ่งนิ้ว แต่ก็ถูกมือปริศนาทุบตี จากนั้นมาเขาก็ไม่เถียงอีกเลย

ตอนนี้ระบบยั่วยุเรื่องที่เขาเชื่อมาสิบกว่าปีอย่างโจ่งแจ้ง เขาย่อมไม่พอใจ

“นายมั่นใจเรอะว่าไม่มีคนสวมชุดขาว?” ระบบถาม

ฟางเจิ้งพยักหน้า

ระบบกล่าว “นายเข้าไปในดูในอุโบสถ”

ฟางเจิ้งเข้ามาในอุโบสถก็อึ้งไป พระโพธิสัตว์กวนอิมสวมชุดขาวไม่ใช่เหรอ!

ฟางเจิ้งแบะปาก “ระบบ พระโพธิสัตว์กวนอิมเป็นผู้หญิงนะ ฉันเป็นผู้ชาย”

“เดิมทีพระโพธิสัตว์กวนอิมมีกายเป็นบุรุษ และเป็นบุรุษมาตลอด ใครบอกว่าเป็นสตรี? นายเพิ่งพูดมาซะเยอะ ก็ถูกนะ แต่นั่นสำหรับนักบวชทั่วโลก สีของไตรจีวรเตือนพวกเขา ให้พวกเขาอย่าโลภในเครื่องนุ่งห่ม รวมถึงความสวยและความอัปลักษณ์ นี่คือการฝึกฝน แต่ไตรจีวรที่ฉันให้นายมีเพียงพระโพธิสัตว์เท่านั้นที่จะสวมได้ ในเมื่อบรรลุอรหันต์ ในใจได้ละทิ้งข้อระวังไปหมดแล้ว ทำไมจะต้องให้จีวรมาเตือนอีก? คนที่ต้องเตือนคือคนธรรมดา คนที่ไม่ต้องเตือนคือคนที่ชะล้างจิตใจเป็นพุทธแล้ว”

“นายพูดมีเหตุผลมากนะ แต่ฉันขอเตือนนายหน่อยว่าฉันเป็นคนธรรมดา นายมั่นใจนะว่าฉันสวมแบบนี้แล้วจะไม่ถูกนักบวชคนอื่นตีตายเอา?” ฟางเจิ้งกังวลอยู่บ้างจริงๆ อย่างน้อยหากหลวงจีนหนึ่งนิ้วเห็นจะต้องทุบตีเขาไปครึ่งเดือนแน่ๆ!

“พวกเขาเอาชนะนายไม่ได้” ระบบตอบอย่างไร้เหตุผล

ฟางเจิ้งพูดไม่ออก แต่ในเมื่อระบบโพธิสัตว์บอกว่าสวมได้ เขาจะพูดมากทำไม? ใครไม่ชอบชุดสวยๆ บ้าง? แน่นอนฟางเจิ้งก็ไม่เว้น!

ดังนั้นฟางเจิ้งจึงถาม “ระบบ นายดูสิ ไตรจีวรมีชุดเล็ก ชุดเจ็ดผ้า ชุดใหญ่ นายก็มีชุดอื่นให้ฉันเพิ่มใช่ไหม?”

“ถ้านายต้องการก็ซื้อเองได้ ราคาไม่สูง ชุดเล็กหนึ่งแสน ชุดเจ็ดผ้าหนึ่งล้าน ชุดใหญ่สิบล้าน”

“ถือว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน!” ฟางเจิ้งหน้ามืดทะมึนทันที ตัวเขายังมีเงินไม่พอเลยจะซื้อทำไม! แต่จะว่าไปแล้วทำไมมันถึงแพงขนาดนี้ล่ะ?

“ไตรจีวรแพงอยู่แล้ว นายจะสั่งอีกสามชุดมันก็ต้องแพงกว่าอยู่แล้ว”

“ถ้างั้นบนเขาคุนหลุนเขาไม่สวมสามชุดกันเหรอ?”

“พุทธศาสนาไร้สิ่งสกปรก ทำไมต้องสวมเยอะขนาดนั้น? ตัวเดียวก็พอแล้ว!”

ฟางเจิ้งหน้าอึมครึม ถ้าเขาอยากได้อีกนั่นแสดงว่าเขายอมรับว่าสกปรกมากรึเปล่า? เลยถาม “จีวรขาวจันทร์นี่จะไร้สิ่งสกปรกรึเปล่า?”

“แน่นอน”

“เยี่ยม!” ฟางเจิ้งยกนิ้วโป้งขึ้น เขาไม่มีข้อสงสัยแล้ว

ฟางเจิ้งรีบไปต้มน้ำหม้อใหญ่เตรียมจะอาบน้ำ แต่หมาป่าเดียวดายเข้ามาใกล้ คิดว่าจะทำอาหาร จึงแกว่งหาง แลบลิ้น ทำหน้าประจบสอพลอ

ฟางเจิ้งจึงตบเข้าไปทีหนึ่งแล้วด่ายิ้มๆ “ฉันจะอาบน้ำไม่ได้จะทำอาหาร แกนี่มันตะกละจริงๆ ไปตรงนู้น”

หมาป่าเดียวดายได้ยินว่าอาบน้ำก็คึกคักกว่าเดิม ทั้งยังกระโดดโลดเต้นสื่อว่ามันก็จะอาบด้วย

ฟางเจิ้งมองค้อน “นายจะอาบด้วยเหรอ? ได้ รอเดี๋ยวนะ แต่ฉันไม่มีโอ่งอาบน้ำ ได้แต่ตักราดอาบเอานะ”

หมาป่าเดียวดายเห่าสองทีสื่อว่าตกลง

น้ำร้อนแล้วฟางเจิ้งก็ตักน้ำลาดจากหัวดังซ่าเรียกความกระปรี้กระเปร่า ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมามาก

“เฮ้ย! นำบริสุทธิ์มีผลแบบนี้ด้วย ไม่เลวจริงๆ” ฟางเจิ้งก้มหน้าลงก็อึ้งไป เห็นว่าคราบสิ่งสกปรกตามตัวถูกน้ำชะล้างจนหมด! ผิวหนังพลันเปิดโล่ง เหมือนกับชะล้างเส้นเลือด! ผิวหนังขาวผ่องกว่าเดิม  มีน้ำมีนวล คลำผิวตัวเองแล้วก็รู้สึกสบายมือ!

โฮ่ง…

หมาป่าเดียวดายเห่าอย่างสุขสบาย ฟางเจิ้งหันไปก่อนยกขาถีบไปทีหนึ่ง “หลบไป แกสกปรกจัง ทำไมสกปรกแบบนี้? ดูน้ำที่ฉันล้างสิเปลี่ยนสีไปนิดเดียวเอง ของแกนี่มันซีอิ๊วรึไง?”

หมาป่าเดียวดายเห่าสองทีด้วยความคับอกคับใจ ฟางเจิ้งได้ยินชัดเจน เจ้านี่พูดว่า “คนอื่นเขาก็ต้องอาบให้สะอาดไหมล่ะ? นายคิดว่ามีแค่นายคนเดียวที่อาบน้ำเหรอ? หัวแข็งจริงๆ ตอนฝนตกฉันก็อาบน้ำ บางครั้งตกไปในบ่อน้ำก็ถือว่าอาบครั้งหนึ่ง…”

ฟางเจิ้งตลกเจ้าหมาป่านี่ “เอาเถอะ เราสองคนห่างๆ กันหน่อย ฉันกระบวยนึง ตักให้นายกระบวยนึง นายห้ามเอาน้ำออกมาเองเข้าใจไหม?”

ฟางเจิ้งกลัวว่าเล็บมันจะเข้าไปในถังน้ำ น้ำสะอาดจะกลายเป็นน้ำหมึก…

หมาป่าเดียวดายเห่าสองทีสื่อว่าเข้าใจ

ฟางเจิ้งถึงถอนหายใจโล่งอก ก่อนตักให้ตัวเองอีกหนึ่งกระบวย จุดที่น้ำผ่าน ผิวหนังจะสะอาดทันที เขารู้สึกเป็นครั้งแรกว่าการอาบน้ำมันสบายขนาดนี้เชียว!

จากนั้นก็ตักราดหัวหมาป่าเดียวดายหนึ่งกระบวย มันหยีตาพริ้ม มีสีหน้าสุขสบาย

“หืม? นายมีผมหงอกเหรอ?” ฟางเจิ้งเห็นว่าขนหัวหมาป่าเดียวดายเหมือนสีลอก กลายเป็นสีขาวเล็กน้อย

เขาจึงรีบตักราดอีกกระบวย สรุปหมาป่าเดียวดายขนเปลี่ยนเป็นสีขาว! พูดให้ถูกคือเปลี่ยนเป็นขนสีเงิน! ภายใต้แสงจันทร์ขนมันเหมือนกับโปร่งใส สวยมาก!

“เวร หมาป่าสีเงิน? หมาป่าเงิน? หมาป่าลามก? หมาป่าบ้ากาม!” ฟางเจิ้งเริ่มซน เขาหัวเราะเสียงดัง ขณะเดียวกันก็ตกใจ เดิมทีคิดว่าหมาป่าเดียวดายเป็นจ่าฝูงที่ออกจากฝูงหมาป่า ไม่นึกเลยว่าขนมันจะพิเศษขนาดนี้ แต่ขนสีเงินทั้งตัวแบบนี้ พอสกปรกก็จะเป็นสีเทา นี่จะต้องสกปรกมากจนระดับนึงเลย

ฟางเจิ้งอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา เขาไม่รีบร้อนอาบน้ำตัวเอง แต่ตักน้ำราดหมาป่าเดียวดายอีกหลายกระบวย ขนมันเริ่มสะอาดขึ้น ขนสีเงินเต็มตัว ขยับแสงเงินวาววับภายใต้แสงจันทร์ มีบุคลิกของราชาหมาป่าใต้แสงจันทร์!

ฟางเจิ้งปรบมือหัวเราะ “ขนสีเงินทั้งตัวแบบนี้ต่างหากที่สวย!”

หมาป่าเดียวดายมองเงาสะท้อนตัวเองในน้ำก็ดีใจมาก เห่าอีกสองที

“อะไรนะ? ตอนเด็กนายก็มีสีนี้เหรอ ต่อมาตกไปในบ่อเลยเป็นสีเทา? นายไม่รู้จักอาบน้ำรึไง?”

“โฮ่งๆ#￥%#…”

“ฝนตกก็เปียกฝนสิ! นั่นไม่ใช่อาบน้ำ อีกอย่าง น้ำฝนไม่สะอาด นายนี่มันโง่นัก” ฟางเจิ้งต่อว่าก่อนรีบอาบน้ำตัวเองให้สะอาด จากนั้นวิ่งเปิดตูดกลับไปในห้อง หยิบไตรจีวรสีขาวจันทร์ชุดใหม่มาสวม

คลำดูก็เรื่องนึง พอสวมก็อีกเรื่องนึง ไตรจีวรนี้เหมือนกับน้ำ เบาบางและลื่นมาก ไม่เหนียวตัวเลย สบายเหมือนกับไม่สวมอะไรเลย! ชุดตัวใหญ่ สวมแล้วเป็นชุดคลุมตัวใหญ่ พอสวมเสร็จก็หยิบกระจกเล็กออกมาส่อง เขาเห็นว่าในกระจกมีหลวงจีนหัวโล้นสง่างามอย่างยิ่งรูปหนึ่ง!

จีวรสีขาวจันทร์ ผิวหนังขาวมีสีแดงเรื่อ พอยืนดูสุภาพเรียบร้อย กลิ่นหอมตำราแฝงไว้ด้วยความอบอุ่นและแสงตะวันราวกับหยก! ขนาดเขายังรู้สึกหลงใหลในตัวเอง!

“อื้ม! จีวรนี่ตัดเพื่อฉันเลยนะเนี่ย! สวยจริงๆ! ฉันคงเกิดมาเพื่อเป็นหลวงจีนจริงๆ! ใบหน้าแบบนี้ ถ้าไม่นับเรื่องพุทธคัมภีร์ฉันจะต้องเป็นแบบอย่างไต้ซือที่ได้มาตรฐานอย่างแน่นอน! น่าเสียดาย ความรู้ไม่พอ โทรศัพท์พังๆ นั่นก็เข้าเว็บแล้วค้างอีก จะอ่านพุทธคัมภีร์ก็ยากจริงๆ ช่วยไม่ได้…” ฟางเจิ้งจนปัญญาจริงๆ ระบบก็รับแต่เงินจากความปรารถนา แต่หาเงินยากมาก ไม่มีเงินที่มาจากความปรารถนาก็ไม่เท่าไร เขายังลงเขาไม่ได้ ต่อให้ลงได้ก็ใช้จ่ายไม่ได้ จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะหาคนซื้อแทน อยากเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เหรอ? เว้นแต่จะมีคนซื้อให้เขา ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงหมดหวัง

……………………