บัญชามังกรเดือด - บทที่ 479 ไม่อยากปล่อย
บัญชามังกรเดือด บทที่ 479 ไม่อยากปล่อย
“คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“พ่อ–”
หยางคุนเตรียมพร้อมสำหรับการแก้แค้น และเป็นการยากที่จะยอมรับคำสั่งนี้
“ไม่ต้องพูดแล้ว นี่เป็นคำสั่ง!”
“ถ้าแกกล้าไม่เชื่อฟัง กฏตระกูลจะจัดการแก” หยางหยวนชิ่ง พ่นลมหายใจและวางสาย
เมื่อได้ยิน “กฏตระกูลจะจัดการ” หัวใจของหยางคุนก็สั่นเทาด้วยความตกใจและรีบสลัดความคิดที่จะฆ่าฉินเทียน
อย่างไรก็ตาม เขาจะเต็มใจปล่อยให้ฉินเทียนออกไปแบบนี้ได้อย่างไร?
เขารู้ว่ามันจะยากขึ้น ถ้าปล่อยให้ฉินเทียนกลับไป ดังนั้นเขาจึงกัดฟันและเรียกหม่าจินหลงมา
“น้อง ฉันมีข่าวจะมาบอก”
“ฉินเทียนและคนอื่นๆ กำลังจะหนี ตระกูลหยางของเราต้องการยึดครองดินแดน ดังนั้นจึงไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะออกหน้า”
“คุณดูแล้วจัดการเถอะ”
อะไรนะ
หม่าจินหลงตกตะลึงครู่หนึ่ง หลังจากนั้น ก็โกรธจัด!
“คนแซ่ฉิน บัญชีของเรายังไม่ทันคิด ถ้าต้องการจะหนี ก็ฝันไปเถอะ!”
“แกเห็นเมืองจิ่นหูเป็นอะไร อยากมาก็มา อยากไปก็ไปงั้นเหรอ!”
“คราวนี้แกตายแน่!”
มีนักรบสิบคนในตระกูลหม่า หม่าจินหลงได้รับอนุญาตให้ใช้หนึ่งในสาม
ครั้งล่าสุด เขาใช้หวงเฟิงและหยวนปู้ซึ่งเทียบเท่ากับเพียงสองในสามของจำนวนที่อนุญาต
อย่างไรก็ตามหยวนปู้ถูกฆ่า ฝ่ามือของ หวงเฟิงถูกเจาะ และเขาก็กลายเป็นคนง่อย ซึ่งหมายความว่าเขาได้สารภาพทั้งหมดแล้ว กลัวว่าตระกูลจะรับผิดชอบ เขาจึงไม่กล้าลงมืออย่างเงียบๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาคิดเกี่ยวกับการพึ่งพาลุงหยางหยวนชิ่งเพื่อแก้ปัญหา
ตอนนี้เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ตระกูลหยางต้องเฝ้าดูฉินเทียนจากไป ซึ่งทำให้หม่าจินหลงไม่อยากยอมรับ
ถ้าพวกเขาไม่ช่วย ฉันจะทำเอง!
คิดว่ากูและตระกูลหม่ารังแกง่ายนักเหรอ?
เขากดโทรออกด้วยดวงตาแดง กัดฟันแล้วพูดว่า “ต้วนคุน มาหาฉันเดี๋ยวนี้!”
ต้วนคุน หนึ่งในสิบของผู้บูชาตระกูลหม่า อยู่อันดับที่หก
ไม่เหมือนกับผู้บูชาศิลปะการต่อสู้คนอื่นๆ ประวัติของต้วนคุนนั้นซับซ้อนกว่า เขาเป็นทหารรับจ้างต่างชาติ
ในแง่ของการต่อสู้คนเดียว เขาอาจจะไม่แข็งแกร่งที่สุด
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการวางแผน และมีส่วนร่วมในการลอบสังหาร
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาในตระกูลหม่า เขาได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่หลายอย่างและได้รับความไว้วางใจจากเขา ในเวลาเดียวกัน เขายังฝึกฝนกลุ่มคนที่ชื่อทีมลมสายดำ
ต้วนคุน และทีม ทีมลมสายดำมีค่าเท่ากับหินบัลลาสต์เพื่อความมั่นคงของตระกูลหม่า
คราวนี้ หม่าจินหลงใช้ต้วนคุนเพื่อส่งพวกฉินเทียนไปตาย
แม้ว่าหยางคุนจะไม่ได้มีส่วนร่วมโดยตรง แต่เขาได้จัดให้คนสักคนและติดตามความเคลื่อนไหวของฉินเทียนและคนอื่นๆ อย่างใกล้ชิด
จากนั้นรายงานข่าวให้หม่าจินหลงตามกำหนดเวลา
หม่าจินหลงบอกต้วนคุน
ต้วนคุนเปิดตัวผู้ใต้บังคับบัญชาทีมลมสายดำทันที และแผนปฏิบัติการลอบฆ่าก็ถูกวางแผนไว้อย่างรวดเร็ว
ฉินเทียนจงใจอยู่ในโรงแรมเป็นเวลานาน เก็บถุงใหญ่และเล็กลงในหีบอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าเขากลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะกลับบ้าน
ช่วงบ่ายไม่มีอะไรเหลือให้ทำจริงๆ
จึงพาทุกคนไปที่รถ
เมื่อเขามา เขาขับรถLand Cruiser และองค์กรคำสาปสวรรค์ขับรถสองคัน
เมื่อกลับไป ยังเป็นรถสามคันนี้
อย่างไรก็ตาม ในรถของ ฉินเทียนได้เปลี่ยนจากซูซูเป็นเถียหลินเฟิงมานั่งข้างคนขับ ข้างหลังมีอู๋เทียนสง หลี่เฉิงหนานและ หลิวชั่น
ยังไงก็ต้องกลับบ้านแล้ว
อู๋เทียนสง และคนอื่นๆ ลืมความเศร้าที่เกิดจากความล้มเหลวของโครงการไปชั่วคราว และรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
รถสามคันออกจากเมืองอย่างช้าๆ และขับไปทางหลงเจียง
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มาถึงถนนบนภูเขาอันเงียบสงบ
ด้านหนึ่งเป็นภูเขา อีกด้านหนึ่งเป็นอ่างเก็บน้ำสุดลูกหูลูกตา
กลางถนน มีรถบรรทุกโคลนพลิกคว่ำขวางทางพวกเขา
รถบรรทุกโคลนทำโคลนนองเต็มถนน
“อุบัติเหตุทางรถยนต์เหรอ? ฉันหวังว่าทุกคนจะไม่เป็นไร” เถียหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะพูด
อู๋เทียนสง พูดอย่างสงสัย: “ไม่มีรถคันอื่นบนถนน รถบรรทุกโคลนนี้พลิกคว่ำได้อย่างไร”
ในรถข้างหน้า ถงชวนและเถียปี้กระโดดลงไป เดินไปสอบถามแล้วกลับมารายงาน
“พี่เทียน คนขับบอกว่าเพราะหลบหมูป่า เขาจึงเบรกอย่างแรง รถก็พลิกโดยไม่ได้ตั้งใจ”
“เขาโทรแจ้งกู้ภัยแล้ว แต่คาดว่าครึ่งชั่วโมงคงมาไม่ทัน”
“ไม่อย่างนั้นเราหันหลังไปทางอื่นกันเถอะ”
“ทางนี้ไปไม่ได้แล้ว”
ฉินเทียนลงจากรถ มองไปที่ป่าทึบทางด้านซ้ายและเยาะเย้ย: “ดูเหมือนว่าการปกป้องสิ่งแวดล้อมทางนิเวศวิทยาที่นี่ดี มีหมูป่าอยู่ในภูเขาและป่าไม้”
“แค่ไม่รู้ว่าหมูป่าที่ทำร้ายมนุษย์ หรือมนุษย์ที่ฆ่าหมูป่า”
ในรถด้านหลัง หม่าหงเทาและคนอื่นๆ ก็เข้ามาเช่นกัน
หม่าหงเทาขมวดคิ้วและพูดว่า “พี่เทียน ฉันคิดว่าบรรยากาศที่นี่ค่อนข้างแปลกไปหน่อย”
เขาเหลือบมองคนขับสองคนที่อยู่ถัดจากรถบรรทุกจากระยะไกล และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “พวกเขาดูไม่เหมือนคนขับมืออาชีพเลย”
ฉินเทียนเยาะเย้ย: “ดูเหมือนว่าบางคนไม่ต้องการให้เราไป”
เถียหนิงซวงต้องการจะพูด ในทันใดนั้น ก็มีเสียงคำรามเข้ามา
เห็นเพียงจากทางแยกด้านหลังอยู่ไกลๆ รถบรรทุกโคลนสองคันเลี้ยวมาตามถนนที่พวกเขาอยู่
เช่นเดียวกับสัตว์โลหะสองตัว พวกมันพุ่งมาเคียงข้างกัน
“ระวัง!” ชุยหมิงตอบสนองและตะโกนอย่างเร่งรีบ
เมื่อฉินเทียนเห็นว่ารถบรรทุกโคลนทั้งสองคันกำลังมาที่พวกเขา
ถนนแคบมากและมีรถสองคันเคียงข้างกันซึ่งไม่มีช่องว่าง รถพลิกคว่ำอยู่ด้านหน้า ด้านหนึ่งเป็นเนินเขาและอีกด้านเป็นอ่างเก็บน้ำ
อาจกล่าวได้ว่า หากพวกเขาเคลื่อนไหวช้าลง รอตอนจบพวกเขาก็จะถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ตอนนี้พวกเขาสามารถเลือกทิศทางที่จะหลบหนีได้สามทาง
ซึ่งคงจะสนใจรถไม่ได้แล้ว
พวกเขาสามารถวิ่งไปข้างหน้า สามารถลงอ่างเก็บน้ำ วิ่งขึ้นเนินเขาได้
อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนปฏิเสธแผนทั้งสามนี้ทันที เพราะเขาได้เห็นแล้วว่าคนขับรถบรรทุกสองคนข้างหน้าดึงมีดยาวออกจากรถ
บนเนินเขาข้างๆ มีชายชุดดำที่มีหน้าไม้หลายสิบคนปรากฏตัวขึ้น
ทั้งสองวิธีไม่ได้ผล
และอ่างเก็บน้ำนั้นไม่มีก้นบึ้ง การกระโดดลงไปอย่างไม่เต็มใจก็เหมือนกับการโยนตัวเองลงไปในบ่วง
ที่สำคัญกว่านั้น เถียหลินเฟิง อู๋เทียนสง หลี่เฉิงหนานและ หลิวชั่นทั้งสี่ยังคงนั่งอยู่ในรถโดยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
พาพวกเขาหนีไป เวลาก็สายเกินไปแล้ว
ทั้งหมดนี้ปรากฏในจิตใจของ ฉินเทียนราวกับสายฟ้า เขาขจัดความยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็วและตัดสินใจในเวลาที่สั้นที่สุด
“หลบไป!”
“ปกป้องเจ้าสมาคมเถีย!”
หลังจากตะโกนสองครั้ง คนของเขาพุ่งเข้าหารถบรรทุกโคลนสองคันที่พุ่งตัวมาดุจลูกศร
ขณะนี้เหลืออีกไม่ถึง สองร้อยเมตร
ด้วยความเร็วของรถบรรทุกขนาดใหญ่ มันสามารถแซงได้ในพริบตา
“พี่เทียน ระวัง!” เถียหนิงซวงตะโกนออกไปอย่างช่วยไม่ได้
ในเวลาเดียวกัน หน้าไม้บนเนินเขาก็เหนี่ยวไก
บางคนยิงใส่ ฉินเทียน อีกกลุ่มคนที่ยิงใส่เถียหนิงซวง และคนอื่น ๆ ที่เชิงเขา
เถียหนิงซวงและคนอื่น ๆ รีบซ่อนอยู่ที่ด้านข้างของรถ
“พ่อนอนลงอย่าขยับ!”
เถียหนิงซวงตะโกนอย่างกังวล
บทที่ 478 ล่าถอย
บทที่ 480 ดูแลตัวเองดีๆ
