บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ - ตอนที่ 131 เปร่งประกายแสงต่อหน้าทุกคน! ดาบที่ลุกโชนล่ะ!!
บาฮาล ณ หน้าประตูบ้านตระกูลมิดเดอร์เรีย………
แต่เดิมมันมีเนื้อที่กว้างขวาง แต่ตอนนี้กลับมีผู้คนมากกว่าพันคนจับจองไปหมดแล้ว…..
แต่ถึงกระนั้น ที่นี่ก็เงียบมากเงียบสุดๆ พวกเขาต่างมองไปที่จุดศูนย์กลาง กระทั่งลมหายใจยังพยายามทำให้เกิดเสียงเบาที่สุด ราวกับกลัวจะไปรบกวนใครเข้า
เสียงเดียวที่พวกเขาได้ยินในตอนนี้ก็คือเสียง ดาบปะทะดาบที่ดังขึ้นไม่หยุด กับเสียงลมที่ดังตามมาหลังจากดาบกระแทกกัน
ณ ศูนย์กลางได้มีร่างผู้หญิงและผู้ชายพุ่งเข้าหากัน ถอย และหลบหลีกเกิดขึ้นไม่หยุด
“ปัง!”
หลังจากปะทะกัน พวกเขาก็แยกออกจากกันอีกครั้ง ทั้งสองคนยิ้มให้กันและกัน
“นานแล้วจริงๆที่ไม่ได้สู้จนสำราญใจขนาดนี้ ฉันคิดถูกจริงๆที่เลือกสู้กับนาย” เฟยเฟยถอนหายใจ ถึงแม้จะถอนหายใจ แต่ผู้คนก็สามารถเห็นถึงความสุขที่ฉายชัดบนใบหน้าเธอได้
วู่หยานยักไหล่ ไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่ตวัด นิเอโทโนะ โนะ ชานะ นี่เป็นการต่อสู้ที่สามารถทำให้เขารู้สึกเร้าร้อนได้ นานๆทีจะเจอสักครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้มันจบเร็ว
เฟยเฟยเห็นแบบนี้ก็ยิ้มไม่หุบ ทำให้ใบหน้าเธอที่ปกติก็งดงามอยู่แล้วยิ่งงดงามยิ่งขึ้นไปอีก จากนั้นเธอก็ถามไปว่า
“แล้ว นี่เป็นทั้งหมดของนายแล้ว?”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ยิ้มนิดๆ แล้วมองตรงไปที่เฟยเฟย “ทั้งหมดเหรอ? ตลกแล้ว!”
ใช่แล้ว ที่ผ่านมาสำหรับวู่หยาน มันก็เป็นแค่การอุ่นเครื่อง เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายก็เหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่ถามแบบนี้หรอก
แน่นอนว่าวู่หยานย่อมไม่รู้ว่า คำพูดของเขาทำเอาผู้คนที่ได้ยินช็อค…….
ที่แล้วมานี่ยังไม่ได้เอาจริงงั้นเหรอ?
พวกเขาหันมามองหน้ากันและกันด้วยสายตาว่างเปล่า พวกเขานึกไม่ออกเลยว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี กับพวกเขาแล้วการต่อนี้ถือว่าดุเดือดแล้ว แม้แต่เกรย์กับเทียนเกอร์ที่เป็นแรงค์6ก็ยังตกใจ นี่ยังไม่ได้เอาจริง?……
ไม่ว่าคนอื่นๆจะมีความคิดยังไง แต่นี่สำหรับเฟยเฟยกับวู่หยานแล้วมันเป็นแค่การอุ่นเครื่องเท่านั้น!
“งั้นเหรอ?…..” ได้ยินคำพูดวู่หยาน เฟยเฟยก็ค่อยๆเก็บรอยยิ้มเข้าไป จากนั้นก็กำดาบภูติราตรีในมือแน่น!
“ดีแล้ว!”
คลื่นพลังขนาดใหญ่ไหลบ่าออกมาจากตัวเธอ มันดูราวกับหมอกที่กำลังล้อมรอบตัวเฟยเฟยอยู่ พลังที่แข็งแกร่งนี้ได้กวาดฝุ่นผงรอบๆตัวออกไปหมด!
“ในที่สุดพี่เฟยเฟยก็ใช้ปราณแล้ว!”
ใช่แล้ว การต่อสู้ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ต้นจนจบ เฟยเฟยยังไม่ได้ใช้ปราณเลย ส่วนวู่หยานก็ยังไม่ได้ใช้พลังกายที่มีทั้งหมด!
“นายไม่คิดจะใช้ปราณงั้นเหรอ? ถ้างั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ!” เฟยเฟยเงยหน้าขึ้น การเคลื่อนไหวเล็กๆนี้ทำให้คลื่นพลังที่อยู่รอบๆตัวเคลื่อนไหวตาม ทำเอาผู้คนที่อยู่ใกล้ๆสะดุ้งโหยง
วู่หยานทำแค่ยิ้มตอบ ทำไงได้คนมันไม่มีปราณนี้หว่า อย่าว่าแต่ปราณเลย เขายังไม่แม้แต่จะเริ่มบ่มเพาะพลังด้วยซ้ำ
“พี่สาวเฟยเฟย พลังของฉันมันออกจะพิเศษ แล้วยังอธิบายให้เข้าใจได้ยากด้วย แต่มั่นใจเลยว่าไม่ทำให้พี่ผิดหวังแน่นอน!”
ตอนนี้ถ้าเฟยเฟยดูเหมือนคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำล่ะก็ วู่หยานก็เป็นแนวปะการังที่ไม่สั่นคลอนล่ะ!
เฟยเฟยสามารถรู้ได้ว่า วู่หยานในตอนนี้เทียบกับก่อนหน้านี้แล้วมีอะไรแตกต่างออกไป ดังนั้นเธอเลยไม่พูดตอบอะไร
“งั้น…ฉันเข้าไปล่ะนะ!”
มือทั้งสองกำด้ามดาบแน่น จากนั้นยกดาบขึ้นเหนือหัวแล้วเอียงดาบไปด้านหลังเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันปราณจากทั่วทั้งร่างก็เคลื่อนจากตัวเธอเขาไปในตัวดาบ จากนั้นก็ฟันจากบนลงล่างเข้าใส่วู่หยาน!
ใบดาบเปล่งแสงจากนั้นคลื่นดาบที่เกิดจากปราณก็พุ่งออกมาจากดาบภูติราตรีไปถึงตรงหน้าวู่หยานในทันที!
วู่หยานหน้าเปลี่ยนสี เขาตะโกนแล้วตวัด นิเอโทโนะ โนะ ชานะ เข้าใส่คลื่นดาบ!
พลังอันมหาศาลได้ถูกส่งออกมาจากดาบ นิเอโทโนะ โนะ ชานะ วู่หยานจึงโดนผลักด้านหลัง เกิดรอยเท้าเป็นเส้นยาวสองเส้นที่พื้น
มือที่จับดาบของเขาเกิดเส้นเลือดปูดขึ้นมา แววตาเขาเปลี่ยนเป็นแข็งเกล้า จากนั้นด้วยการตะโกนวู่หยานก็ตวัด นิเอโทโนะ โนะ ชานะ ขึ้นเต็มแรง!
คลื่นดาบภายใต้การงัดขึ้นของวู่หยาน ทำให้มันเปลี่ยนทิศทางขึ้นไปด้านบน จากนั้นมันก็บินหายไปด้วยความเร็วสูงภายใต้สายตาของทุกคน…….. (@นึกถึงเกท สึกะ เท็นโชว เลย5555)
ผู้คนที่เห็นต่างก็อ้าปากกว้าง ‘O’ ไม่ต้องสงสัยเลยพวกเขาตกใจกับพลังอันน่ากลัวของคลื่นดาบนี้
“หยาน ท่านี้ของฉันเป็นไงบ้าง?” เฟยเฟยยิ้มมุมปากเล็กน้อย วู่หยานเองก็กำลังพอนหายใจอย่างโล่งอก เขายกมือขึ้นมาดูยังเห็นรอยแดงที่เกิดจากการใช้แรงมากเกินไป จากนั้นวู่หยานยิ้มตอบไปว่า
“ไม่เลว! มันแรงมาก!”
“โอ้? งั้นเหรอ? งั้นลองอีกท่าดูหน่อยเป็นไง!”
ปราณเคลื่อนตัวเข้าใส่ดาบภูติราตรีอีกครั้ง ทำให้ตัวดาบเปล่งแสงขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่งดงามของเธอ จากนั้นเธอก็ชูดาบขึ้น แล้วฟันใส่วู่หยานอีกครั้ง!
ครั้งนี้วู่หยานไม่รอให้คลื่นดาบเข้ามาใกล้ตัว ยกเท้ากระทืบพื้นพุ่งตัวเข้าไปหาคลื่นดาบ จากนั้นเขาก็ฟัน นิเอโทโนะ โนะ ชานะ เข้าใส่ตรงกลางของคลื่นดาบ
เกิดแสงจ้าขึ้นเมื่อใบดาบของเขาสัมผัสมัน จากนั้นก็ตามาด้วยเสียงแตกกระจาย!
“งดงามมาก!” เฟยเฟยอดที่จะเอ่ยปากชมไม่ได้ เธอรู้ดีถึงพลังของคลื่นดาบนี้ แล้วด้วยพลังของวู่หยานเธอมั่นใจว่าเขาป้องกันได้ แต่มันก็ยากพอตัวอยู่
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าวู่หยานกลับพุ่งเข้ามาโจมตีแทนที่จะป้องกันซะงั้น เขาฟันเข้ามาอย่างแรงทำให้การโจมตีของเธอสลายหายไป!
หลังจากฟันมันหายไป วู่หยานก็ไม่ได้ถอยกลับ แต่ใช้ประโยชน์จากแรงส่งที่เหลือมาจากการโจมตีเมื่อกี้ แล้วพุ่งเข้าหาเฟยเฟย เพราะยังไงซะเขาก็ไม่คิดจะยืนป้องกันแล้วปล่อยให้ผู้หญิงโจมตีรัวๆหรอก
“เคล้ง!”
นิเอโทโนะ โนะ ชานะ กับ ดาบภูติราตรีปะทะกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้วู่หยานไม่สามารถเอาชนะเฟยเฟยได้ ภายใต้การสนับสนุนจากปราณ พลังกายของเธอเพิ่มขึ้นมาก แม้แต่วู่หยานเองก็ยังยากที่จะมีชัยเหนือเธอถ้าเขาพึ่งแต่แรงกายอย่างเดียว
มองดาบภูติราตรีที่มีปราณห่มหุ้ม วู่หยานยิ้มอย่างโล่งอก เพราะเขารู้ว่าถ้าอยู่ในระยะประชิดแบบนี้อีกฝ่ายจะใช้คลื่นดาบไม่ได้ แถมถ้าในระยะประชิดเขาก็ได้เปรียบเธอด้วยถึงแม้เฟยเฟยจะเลเวล69ก็เถอะ!
แล้วในตอนนี้ เขาก็ได้เข้ามาใกล้เธอแล้ว……..
“นี่นายคงไม่คิดว่าเข้ามาใกล้ฉัน แล้วฉันจะใช้คลื่นดายไม่ได้หรอกนะใช่มั้ย?”
เสียงอขงเฟยเฟยดังขึ้นมาใกล้ๆหูเขา ทำวู่หยานสะดุ้ง เมื่อหันไปมอง เขาเห็นเพียงแค่หน้าเฟยเฟยที่มีรอยยิ้มลึกลับ แล้วค่อยๆเปิดปากพูดเนิบนาบกับเขาว่า “ถ้าใช่ นายได้เซอร์ไพรส์แน่…….”
สิ้นเสียง ดาบภูติราตรีในมือเฟยเฟยก็เปร่งแสง ทำให้นัยน์ตาวู่หยานหดตัวลง เฟยเฟยตะโกรด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทันใดนั้นดาบภูติราตรีก็เปล่งแสงมากขึ้น! ดูราวกับดาบที่อาบไปด้วยคลื่นดาบ ทันทีที่มันปรากฏก็ระเบิดทันที!
“บิ้ม!”
เกิดแสงจ้า ฝุ่นฟุ้งไปทั่ว หลังจากการระเบิด ตัววู่หยานกับเฟยเฟยก็โดนฝุ่นปกคลุมไว้ จากนั้นก็หายไปจากสายตาพวกเขา
“พี่เฟยเฟย! หยาน!” ลูลู่ตะโกนไปที่จุดศูนย์กลางกลุ่มควัน ด้วยความหวังที่จะได้ยินเสียงคนตอบกลับมา สิ่งที่เธอกลัวที่สุดในตอนนี้ก็คือพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ
แต่น่าสงสาร ที่ไม่มีใครตอบเธอกลับ นี่ทำให้ลูลู่กังวลหนักขึ้น ทว่าพริบตาต่อมาก็ได้มีคนๆหนึ่งกระเด็นออกมาจากกลุ่มควัน นี่ทำให้ลูลู่กายกังวลเล็กน้อย
เฟยเฟยหยุดตัวเองอย่างยากลำบาก จากนั้นก็เงยหน้ามองเข้าไปในกลุ่มควันด้วยสีหน้าอึ้งๆ
มีดาบผ่ากลุ่มควันออกมา ทำให้ควันกระจัดกระจายออกไป ส่วนวู่หยานก็เดินออกมาด้วยสภาพสมบูรณ์ไร้รอยขีดข่วน!
เห็นใบหน้าอึ้ง ๆของเฟยเฟย วู่หยานก็หัวเราะ “พี่สาวเฟยเฟย ท่านี้ของฉันเป็นไงบ้าง?”
เฟยเฟยลุกขึ้นแล้วหัวเราะเหมือนกัน จากนั้นเธอก็พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไม่เลว! รุนแรงมาก!”
