บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ - ตอนที่ 16 หน้าที่ของพระเอกคือการปักธงสาวไม่ใช้เหรอ
ชีวิตประจำวันของเขากับท่านประธาน ในแต่ละวันเขามีหน้าที่แค่ทำอาหารให้ท่านประธาน หรือเสิร์ฟน้ำชา และด้วยการที่มีสาว2Dน่ารักเดินไปมารอบๆ ทำให้เขามีความสุขมาก
ตอนแรกท่านประธานกะแค่ให้เขาใช้ชื่อพ่อบ้านเฉยๆ เธอไม่จำเป็นต้องมีและก็ไม่อยากได้ด้วย ถ้าไม่ใช้เพระโดนขอร้อง เธอเองก็ไม่คิดจะให้เป็นพ่อบ้าน เธอแค่คิดอยากช่วยเขาที่ไร้บ้านเท่านั่น
แต่ในช่วง2-3วันมานี่ หลังจากได้วู่หยานบริการ เธอก็ค่อยๆขาดเขาไม่ได้ เหตุผลก็เพราะหลายวันมานี่เธอได้ถูกสยบ….แน่นอนว่าหมายถึงท้อง…..
ด้วย ปรมาจารย์อาหาร (Culinary master) ฝีมือทำอาหารของวู่หยานก็อยู่ในระดับ world class
จะชนะใจเธอได้ ต้องชนะกระเพาะเธอก่อน เขาได้ทำอาหารและขนมหลากหลายแบบ ตอนนี้ไม่ใช้แค่ชนะใจกระเพาะเธอ แต่เขายังพิชิตกระเพาะแม่เธอด้วย…..
ตอนนี้กระเพาะเธออยู่ในกำมือเขาแล้ว เธอจะใจแข็งไปได้ตลอด?
นี้คือความคิดในหัวเขาที่มโนมาในหลายวันนี่…….
3วันที่ผ่านมา มีทั้งช่วงเวลาหวานๆและช่วงเวลาที่ทะเลาะกันเรื่องนั่นเรื่องนี้ ในวันนี้ฮินะงิคุได้นำข่าวดีมาบอก
เธอส่งจดหมายในมือให้ด้วยรอยยิ้ม “ยินดีด้วยหยาน นับแต่พรุ่งนี้ไป นายจะเป็นนักเรียนฮัคคุโอเราแล้ว”
ในที่สุดก็มา!!
“ติ๊ง! เควสสำเร็จ! ได้รับ Ep, Ip, Ap, Sp อย่างละ1000แต้ม!”
“ติ๊ง! เควส2เปิด!”
โลกดันเจี้ยน: ฮายาเตะ พ่อบ้านประจัญบาน
ดันเจี้ยนเควส: เคลียร์เควส!
เควส1: เข้าโรงเรียนฮาคุโอ เป็นนักเรียนม.ปลายของโรงเรียนฮัคคุโอ (สำเร็จ)
รางวัลเควส: Ep1000,Ip1000,Ap1000,Sp1000
เควส2: จัดการผู้นำวิญาณ ณ อาคารเก่า
รางวัลเควส: Ep10,000,Ip10,000,Ap10,000,Sp10,000
เควส3: ยังไม่เปิด
เสียงระบบดังขึ้นมาพร้อมๆกับตอนที่มือเขาจับจดหมาย วู่หยานพยายามทำหน้านิ่ง แต่ใจโห่ร้องอย่างยินดี
ผู้นำวิญญาณ? ทำไมในฮัคคุโอถึงมีวิญญาณ?
ทำไมในเนื้อเรื่องหลักไม่เห็นพูดถึงมาก่อน? ทั้งๆที่ฮัคคุโอมีนักเรียนมากมาย แต่จะไม่มีใครเจอวิญญาณเลยเหรอ?
ทันใดนั่น เขาก็จำได้ว่าในเนื้อเรื่องหลักก็เคยเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้มาก่อน คืนนึง ฮายาเตะได้ไปเอาของที่นากิลืมไว้ แล้วดันหลงเข้าไปในอาคารเก่า ฮินะงิคุที่เดินตามเสียงมาก็โดนลากมาเกี่ยวด้วย สุดท้ายทั้งคู่ก็โดนไล่ล่าโดยพวกวิญญาณ
แต่ว่า ตอนนั้นเอง ซากิโนะมิยะ อิสึมิ ที่เป็นมือปราบวิญญาณได้ใช้คาถาตรึงร่างพวกมันไว้ เพื่อทำให้ทั้งคู่กลัว ฮายาเตะและฮินงิคุก็ได้ใช้โอกาสนี้รีบวิ่งหนีออกไป โดยไม่เห็นว่าใกล้ๆนั่นมี อิสึมิ อยู่
ที่อิสึมิทำให้ทั้งคู่กลัวนั่นก็เพื่อป้องกันให้ไม่โดนลูกหลงจากพิธีกรรมปัดเป่าวิญญาณร้าย
หรือตัวที่อิสึมิปราบจะเป็นผู้นำวิญญาณ?
อ่า! ทำไมถึงต้องให้ภารกิจแบบนี้มาด้วย ทั้งๆที่มีคนจะทำแทนอยู่แล้วแท้ๆ…..
“มีอะไรเหรอหยาน? นายไม่ดีใจเหรอ?”
แน่นอนว่าไม่มีรู้ว่าเขาคิดอะไร แต่ในสายตาฮินะงิคุ คือหลังจากที่รับจดหมายแล้วเขาก็ยิ้มดีใจหลังจากนั่นก็ทำหน้าว่างเปล่า
หรือจะเป็นเพราะว่าเขาดีใจเกินไป เลยทำหน้าไม่ถูก?
วู่หยานได้สติแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน
“เปล่าๆ ฉันดีใจมาก เมื่อกี่ก็แค่กำลังคิดอะไรอยู่นิดหน่อยนะ”
“นายคิดอะไรนะถึงได้มองไปที่ที่ไม่มีอะไร?” เธอถามอย่างใคร่รู้
“อืม…” วู่หยานแกล้งทำเป็นกำลังคิด แล้วยิ้มออกมา “แค่กำลังคิดว่าจะทำยังไงไม่ให้คุณหนูอ้วนดี หรือควรจะลดปริมาณอาหา.ร….”
“ไม่ได้นะ!” เธอตะโกนออกมาอย่างลืมตัว แล้วเห็นวู่หยานแสยะยิ้มให้ หน้าฮินะงิคุก็แดง พูดตอบอย่างไม่พอใจว่า .”ฉันเป็นคนที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนนะ ดังนั่นนายไม่ต้องมาห่วงหรอก แล้วก็ฉันบอกแล้วไม่ใช้รึไงว่าอย่าเรียกคุณหนูนะ จริงๆเลย ก่อนหน้านี้ที่ห้องสภานักเรียนฉันก็บอกแล้วว่าให้เรียกฮินะงิคุ…”
วู่หยานเปิดซองจดหมายข้างมีบัตรอยู่ เป็นบัตรนักเรียนของเขา วู่หยานถือบัตรแล้วหัวเราะ “ได้ๆงั้นหลังจากนนี้ฉันเรียกเธอว่า…”
“คุณหนูฮินะงิคุ!” เธอกำลังจะยกยิ้มอย่างพอใจ แต่ก่อนหน้าที่เธอจะได้ทำ วู่หยานก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย ตะโกนเสียงดังแล้วหันหลังวิ่งหนี
ฮินะงิคุได้ยินก็ตะลึง ก่อนที่จะโกรธกำหมัดแล้ววิ่งตามไป
“หยุดเดียวนี้นะ!”
……….
แม่ฮินะที่กำลังนั่งบนโซฟาดูทีวี แล้วฟังเสียงทะเลาะที่มันจะมี2-3ครั้งต่อวัน เธอถอนหายใจแล้วพูดพึมพำว่า
“วัยรุ่นนี่ดีจังน้าา~……”
วันต่อมา วู่หยานก็เดินมาโรงเรียนกับฮินะงิคุ โดยการใช้วิธีลับให้ได้มาอยู่ห้องเดียวกับเธอ
“นี้เป็นสมาชิกใหม่ของสภานักเรียนเรา วู่หยาน!”
ณ ตอนนี้ มี1ชาย6หญิงสาวในห้องสภานักเรียน แน่นอนว่าถ้ามองจากสายตาคนนอก ผู้ชายที่ถูกล้อมโดยผู้หญิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นชีวิตของผู้ชนะที่ควรจะโดนลากมารุมสก่ำให้ตาย แต่ที่ที่พวกเขาไม่รู้คือ ผู้ชายที่กำลังพูดถึงตอนนี้ไม่หวังอะไรนอกจากกระโดดลงจากตรงระเบียงเพื่อหนีให้ไหลจากที่นี่
ฮินะงิคุยืนแนะนำตัวเขากับสาวๆที่เหลืออย่างอารมณ์ดี ใบหน้าเขาฉาบไปด้วยรอยยิ้ม แต่ถึงจะแบบนั่น ตอนนี้ในใจเขาก็สลายเป็นฝุ่นไปแล้ว
หลังจากที่ฮินะงิคุแนะนำตัวเขาเสร็จ หนึ่งในห้าสาวที่ยืนตรงข้ามกับเขา มีผมยาวสีม่วง ในมือถือสมุดโน๊ต ยิ้มและแนะนำตัว
“ไง ฉันเป็นรองประธานนักเรียน คาสึมิ ไอกะ ”
สาวสวยผมสีเทาเงิน มองมาที่ด้วยท่าทางจริงจัง และตอนนี้เขากำลังจะตัวชาจากสายตา เธอก็พยักหน้าให้เขา
“ฮารุคาเซะ จิฮารุ!”
“ว้าว!คนใหม่ละ! คนที่ฮินะฮินะถึงกับแนะนำเขาสภานักเรียน ต้องสุดยอดมากแน่!” ผู้หญิงผมสีม่วงคนนี้ ทำทรงผมทรงทวินเทล ถ้ามองแวบแรก จะคิดว่าเธอเป็นคนแอคทีฟมีหลังล้นเหลือ เธอมองเขาอย่างสนใจ สายตาเธออย่างกับว่าเจออะไรที่สัตว์สูญพันธ์
“ฉันชื่อ เซงาวะ อิซึมิ จ้า ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ”
“ฮานาบิชิ มิกิ!” ผู้หญิงคนนี้มีผมยาวสีฟ้ากับดวงตาปลาตาย
“อาซาคาเซะ ริสะ!” คนนี้ก็มีผมสีน้ำตาล กำลังชูนิ้วโป้งให้
มองไปที่สาวๆตรงหน้า ในใจวู่หยานกำลังหลั่งน้ำตา
หลังจากหมดคาบเรียน เขาก็โดนฮินะงิคุลากมาสภานักเรียน เขาได้เซ็นชื่อใน ‘พันธสัญญาทาส’ กลายเป็นสมาชิกอันทรงเกียรติของสภานักเรียน
ตอนแรกที่รับปากไปก็เพราะแค่อยากอยู่กับท่านประธานนานนานๆและเพิ่มเกจความประทับใจของเธอ แต่ต่อมาไปนานเขาก็เสียใจ
เพราะหลังจากนั่นเธอก็นำเขามาแนะนำตัวกับยัยสาวบ๊องพวกนี้
ถ้าเลือกได้เขายอมโดนฮินะงิคุตบสองทีดีกว่ามาที่นี่
ยัย5คนนี้เป็นเด็กมีปัญหา…..
คาสึมิ ไอกะ ดูอบอุ่นใจดี ทำตัวเหมือนนาเดชิโกะ แต่ถ้าคนที่เคยดูเรื่องฮายาเตะมาก่อน จะรู้ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นคนที่ ใจดีเปลือกนอกแต่ภายในเป็นปีศาจ สมุดโน๊ตเธออาจจะดูดี แต่ที่จริงแล้วเป็นสมุดรวมจุดอ่อนคนอื่น แม้มันจูบาง แต่มันรวบร่วมจุดอ่อนของคนที่เธอรู้จักมาทั้งหมด เราจะไม่รู้เลยว่าเธอสืบตอนไหน แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอกำจุดอ่อนเราได้ เวลาเราตายเราอาจจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
และที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา ราวกับจะไม่มีอะไรในโลกที่จะทำให้เธอเปลี่ยนสีหน้าได้คือ ฮารุคาเซะ จิฮารุ แต่ข้างในเธอเป็นสาว ‘หมกหมุ่น’ ทำไมถึงหมกหมุ่นนะเหรอ? ถึงจะเห็นเธอแบบนี้ แต่เธอมีจิตวิญญาณของเมดอยุ่ เอไม่ให้ใครรู้เธอเลยทำตัวแบบนี้ ใครจะรู้ถ้าอยู่กับเธอไปซักวันอาจจะโดนทำอะไรโรคจิตๆก็ได้
ถ้าแค่28นนี้ก็ยังโอเคอยู่ แค่คอยระวังไม่ให้โดนไอกะจับจุดอ่อนได้ กับคอยระวังจิฮารุไว้ ระดับเขาที่รู้นิสัยสาว2D เรื่องแค่นี้สามารถจัดการได้
ฮึมม ที่เขากลัวจริงๆคือ3สาวที่เหลือ…..
ที่กำลังมองเขาด้วยสีหน้ายิ้มๆคือ เซงาวะ อิซึมิ ฮานาบิชิ มิกิ และ อาซาคาเซะ ริสะ เก็นกิเกิร์ล มีพลังงานเกินพิกัด ในฮัคคุโอรู้จักกันดีในชื่อ ‘กลุ่มคนโง่แห่งฮัคคุโอ’ ถ้าคนเดียวไม่เป็นไรแต่ถ้ารวมกันอยู่เมื่อไหร่ มีปัญหาทันที….
ในเรื่องอินเด็กก็มีกลุ่มคล้ายกัน คือมีคามิโจ โทวมะซึ่งเป็นที่รักของเทพแห่งความซวย กับเพื่อนบ้าอีกสองคน
ถึงแม้จะเพอร์เฟคแต่เวลาโกรธน่ากลัวฮินะงิคุ ในสภานักเรียนนี้คงมีแค่ฮายาเตะที่เป็นคนปกติ…….
อ่า…ถ้าสวรรค์ให้โอกาศฉันเลือกอีกครั้ง แน่นอนว่าจะต้อง….
“มัวยืนบื้ออะไรนะหยาน รีบแนะนำตัวกลับสิ!”
มือที่ขาวสวยราวหยกเนื้อดีได้ตบไหล่เขา ดึงสติวู่หยานกลับมา มองไปที่ใบหน้าไม่สนุกของฮินะงิคุ เขาอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา…
ด้วยรอยยิ้มที่โครตฝืนทำจนหามากกว่านี่ไม่ได้อีก เขาแนะนำตัวตอบ
“สวัสดีทุกคน ผมฉันชื่อวู่หยาน เป็นคนจีน เพิ่งเข้าฮัคคุโอวันนี้ เป็นพ่อบ้านของฮินะงิคุ จากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วย!”
“พ่อบ้านของฮินะงิคุ?” ทั้ง5มองสลับวู่หยานกับฮินะงิคุด้วยสีหน้าไม่เชื่อพร้อมๆกัน
ในใจพวกเธอ ฮินะงิคุเป็นตัวตนที่เพอร์เฟค เรียนดีกีฬาเลิศ ทำงานบ้านเก่ง ด้วยทักษะที่หลายที่ทำให้ผู้คนอ้าปากค้าง ไม่ว่าจะมองยังไง เธอก็เป็นคนที่ไม่จำเป็นต้องมีพ่อบ้านมาคอยดูแลเลย
ถ้าเปลี่ยนให้เธอไปเป็นพ่อบ้านจะดูเหมาะกว่ามากๆ……
และตอนนี้มีคนที่มาจากไหนก็ไม่ร้าบอกว่าตัวเองเป็นพ่อบ้าน ไม่ใช้ของใครแต่เป็นฮินะงิคุ นี่มันออกจะ…..
นิ่งไปสักพัก พวกเธอก็ได้สติแล้วเดินยิ้มหน้าบานมาหน้าวู่หยาน จ้องมาที่เขา บนใบหน้าพวกเธอเขียวคำว่า ‘เล่ามา’ ชัดเจน
“เน่ๆ วู่หยานคุง ทำไมเธอถึงไปเป็นเป็นพ่อบ้านของฮินะตันเหรอ มันไม่สมเหตุสมผลเลยอ่ะ มันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังใช้ไหม? ทำไมไม่บอกเรามาละ?”
“ในฐานะสมาชิกสภานักเรียนเหมือนกัน พวกเราก็เป็นพี่น้องกันแล้ว เพราะงั้นห้ามปิดบังอะไรพวกเราเด็ดขาด!”
“นายได้สู้กับฮินะฮินะ แล้วแพ้ ถึงได้หลงเสน่ย์เธอ สุดท้ายเลยมาเป็น แฟนคลับผู้ภักดี ใช้ไหม?”
“บอกพวกเรามา!!”
วู่หยาน โดนรุม……
