บันทึกตำนานราชันอหังการ [ 剑道第一仙 ] - ตอนที่ 764: จับห้อยแล้วตี
ตอนที่ 764: จับห้อยแล้วตี
เมื่อหมดความอดทน ซูอี้ก็คร้านจะพูดมากแล้วเช่นกัน
เขาเก็บน้ำเต้าสุรากับดาบนิลกาฬบริสุทธิ์ สองมือว่างเปล่า ก่อนจะก้าวเดินตรงไปหาพัศดี
คิดจะลงมือกันเช่นนี้เลยหรือ?
คนทั้งหลายที่อยู่ห่างออกไปพากันตะลึงอยู่ตรงนั้นด้วยความงงงัน
คิดจนหัวแตกก็คิดไม่ถึงว่าซูอี้ไม่เพียงแต่ไม่หวาดกลัวผู้ชายลึกลับที่มีประวัติน่ากลัวคนนั้น ทั้งยังคร้านจะพูดมาก และลงมือกันง่าย ๆ เช่นนี้เลย!
อีกทั้งยังเก็บดาบคู่ใจ ทำท่าว่าจะต่อสู้ด้วยมือเปล่าเสียด้วย!
เก่งเลิศโหดระห่ำเกินไปแล้ว
ฟู่ชิงอวิ๋นถึงกับเบิกตาโพลง ด้วยตกใจกับท่าทีของซูอี้เป็นอย่างมาก
“ทนไม่ไหวแล้วเช่นนั้นหรือ?”
ห่างออกไป ผู้ชายชุดสีดำก็ตะลึงเช่นกัน ในดวงตาผุดประกายหยอกเย้า พลางกล่าว “พอเป็นใหญ่บนหนทางแห่งวิถีวิญญาณ ก็ทำให้เจ้าไม่ต้องกลัวใครแล้วเช่นนั้นหรือ? ข้าบอกได้เพียงแค่ว่า เจ้า… ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพลังที่แท้จริง”
เสียงยังคงดังก้อง
เขาสะบัดแขนเสื้อ
ครืน!
ฟ้าดินสั่นสะเทือน แสงทิพย์สีครึ้มปรากฏขึ้น จากนั้นจึงก่อตัวเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ดั่งครกบดก็กดลงมา
สามารถมองเห็นได้ตาเปล่าว่าพลังที่แผ่ออกมาจากฝ่ามือนี้น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ราวกับสามารถบดขยี้ทุกอย่างโดยรอบ และกัดกร่อนมหาวิถีแห่งฟ้าดินจนแตกร้าวเสียหาย!
“พลังเช่นนี้ แม้แต่ผู้เป็นจักรพรรดิก็ยังหวาดเกรง เจ้าจะต้านทานไหวได้เช่นใดกัน?”
ผู้ชายชุดดำถามด้วยความเย้ยหยัน
สายตาหยอกล้อเช่นนั้นราวกับแมวที่กำลังเล่นจับหนู
“พลังจองจำแห่งยุคมืด!”
ณ จุดที่ไกลโพ้น มีคนร้องอุทานขึ้นมา
ผู้อาวุโสที่มีชีวิตรอดจากการจองจำแห่งยุคมืดเมื่อสามหมื่นปีก่อนกับผู้ร้ายกาจจากยุคโบราณต่างก็หน้าเปลี่ยนสี เพราะพวกเขาล้วนจำพลังเช่นนี้ได้
ทุกคนต่างตื่นตระหนกขวัญกระเจิง
เมื่อสามหมื่นปีก่อน การจองจำแห่งยุคมืดอุบัติขึ้นในมหาทวีปคังชิง สร้างความมืดมิดอันยาวนานให้แก่มหาทวีปคังชิงนับแต่นั้นเป็นต้นมา
ไม่รู้ว่ามีตัวตนในขอบเขตจักรพรรดิจำนวนเท่าใดที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง บ้างต้องหนีออกจากมหาทวีปคังชิง บ้างค่อย ๆ ถดถอยและดับสูญไปภายใต้การจองจำแห่งยุคมืด
เป็นเวลาสามหมื่นปีเต็ม ๆ!
ทั้งแวดวงการฝึกตนของมหาทวีปคังชิงอยู่ในความเสื่อม มหาวิถีของฟ้าดินพังย่อยยับ ปราณวิญญาณขาดแคลน จนถึงตอนนี้ขุมกำลังการฝึกตนในใต้หล้าก็ยังฟื้นฟูพลังต้นกำเนิดไม่ได้
แม้ว่าแสงสว่างแห่งโลกกว้างจะมาถึงแล้วก็ตาม แต่ทว่าโลกในตอนนี้ ผู้เป็นจักรพรรดิไม่มีเหลืออีกแล้ว!
นี่ก็คือความน่ากลัวของพลังจองจำแห่งยุคมืด!
โดยเฉพาะผู้อาวุโสที่มีชีวิตรอดจากการจองจำแห่งยุคมืดเหล่านั้นที่เคยสัมผัสกับพลังรุนแรงเช่นนี้มาแล้ว เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงทั้งกลัวทั้งเกรง และเคียดแค้นชิงชัง
ทว่าตอนนี้ พลังที่คล้ายกับภัยพินาศกักขังเช่นนั้นกลับปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง อีกทั้งยังถูกควบคุมด้วยผู้ชายลึกลับในชุดสีดำคนนั้นอีก!
จะไม่ให้หวาดกลัวได้เช่นใดกัน?
ผู้ชายชุดสีดำมองเห็นปฏิกิริยาของคนทั้งหลายแล้ว รอยยิ้มของเขาก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้น
ทว่าฉับพลันนั้นเอง เขาก็ตกตะลึงขึ้นมา
ซูอี้ที่กำลังก้าวเดินมาหา กลับไม่หยุดยั้ง และสีหน้าก็ไม่เปลี่ยนด้วย ยังคงเดินหน้าต่อไปราวกับไม่รู้จักอันตราย เมื่อเดินมาถึงกลางทาง เขาก็ยกมือขวาขึ้น
สวบ!
พลังดาบเล่มหนึ่งปรากฏพร้อมกับประกายแสงแห่งอรุณที่เจิดจำรัสสว่างไสว อานุภาพอันยิ่งใหญ่ฟาดลงมายังโลกมนุษย์
“จริง ๆ เลย… ไม่รู้จักประมาณตนเสียบ้าง…”
ผู้ชายชุดดำหัวเราะ
เขาไม่ชักช้า คล้ายนึกอะไรได้
ฝ่ามือมืดครึ้มขนาดใหญ่เท่ากับครกบดที่เดิมทียังคงลอยตัวอยู่บนอากาศส่งเสียงดังกึกก้องออกมาแล้วซัดออกไป
ปัง!
พลังดาบกับฝ่ามือปะทะกัน
ไม่ได้ส่งเสียงปะทะกันอย่างรุนแรงมากนัก และไม่ได้สร้างความสั่นสะเทือนอันใดออกมามากนัก
เพราะว่าดาบนี้ของซูอี้คล้ายกับมีดเฉือนเต้าหู้ ฟันฝ่ามือที่มีขนาดเท่ากับครกบดนั้นจนขาดกระจุยอย่างง่ายดาย!
คนทั้งหลาย “???”
พลังจองจำแห่งยุคมืดที่กลายเป็นฝ่ามือถูกทำลายไปง่าย ๆ เช่นนี้เลยหรือ?
พลิกความคาดหมาย คนทั้งหลายแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
รอยยิ้มบนใบหน้าผู้ชายชุดดำแข็งกระด้างไปในทันที
เขาสามารถควบคุมพลังจองจำแห่งยุคมืดได้ ก็ต้องรู้ดีเป็นที่สุดว่าพลังเช่นนี้น่ากลัวเพียงใด พูดอย่างไม่เกินเหตุ พลังเช่นนี้สามารถทำให้ตัวตนในขอบเขตจักรพรรดิในมหาทวีปคังชิงมีแต่ความเกรงกลัวไม่กล้าต่อกรด้วย
ทว่าตอนนี้กลับพังทลายลงด้วยดาบของหนุ่มน้อย!
หนังตาของผู้ชายชุดดำกระตุกอย่างแรง
ไม่รอให้เขาตั้งตัวได้
ครืน!
ผ่ามือขาดเป็นสองส่วน ย่อยยับไม่มีเหลือ
ส่วนพลังดาบที่ซูอี้ฟันออกไปยังคงไม่ลดแรงกำลัง และพุ่งตรงไปยังตัวของผู้ชายชุดดำ
ผู้ชายชุดดำร้องฮึ พลางยื่นมือไปกด
ท่วงท่าเบาสบาย แต่คล้ายกับมังกรเงื้อกรงเล็บออกมาจากหมู่เมฆ ปกคลุมไปด้วยประกายแสงกักขังสีมืดครึ้ม อานุภาพรุนแรงราวกับสามารถผ่าแหวกฟ้าดินผืนนี้ได้
แต่ทว่า…
ปัง!!
เสียงดังกึกก้อง พลังกรงเล็บของผู้ชายชุดดำยังคงโดนดาบฟันเละราวกับกระดาษ
ฟันดาบออกไปครั้งนี้ สีหน้าของผู้ชายชุดดำเปลี่ยนไปในฉับพลัน เขาไม่รอช้าอีก เบี่ยงตัวหลบพลังดาบนี้ไปได้อย่างหวุดหวิด
ครืน!
พลังดาบฟันลงมา จนเกิดรอยแยกคล้ายกับหุบเหวที่มีความลึกยากเกินคะเนขึ้นบนผืนแผ่นดิน ฝุ่นตลบอบอวล
ทุกสิ่งสงบเงียบราวกับป่าช้า
ผู้ที่มองดูการต่อสู้อยู่ห่าง ๆ ต่างก็ตาค้าง
ใครบ้างที่ยังมองไม่ออกว่าพลังที่หลอมประทับอยู่ในดาบวิถีของซูอี้นั้นเพียงพอที่จะสยบพลังจองจำแห่งยุคมืดได้อย่างสบาย ๆ?
ความจริงเช่นนี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับคนทั้งหลายอย่างถึงที่สุด
ในใจของพวกเขาคิดว่า พลังจองจำแห่งยุคมืดที่ยาวนานถึงสามหมื่นปี ทำให้กลุ่มขุมกำลังระดับสูงมากมายจนปัญญา แม้กระทั่งตัวตนในขอบเขตจักรพรรดิก็ยังทำได้แต่หลบหนี…
ทว่าตอนนี้ ความคิดที่เคยมีอยู่แต่เดิมนี้กลับเปลี่ยนไปพร้อมกับดาบนี้ของซูอี้!
ไม่ต้องบอกก็รู้ได้ว่าความตื่นตะลึงเช่นนั้นมันรุนแรงถึงเพียงไหน
แม้กระทั่งฟู่ชิงอวิ๋นผู้รู้อดีตเข้าใจปัจจุบัน รอบรู้เรื่องราวทั้งหมดภายในโลกก็ยังตื่นตะลึงจนถึงกับอึ้ง
เมื่อมองดูผู้ชายชุดสีดำอีกครั้ง บนหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตะลึงและสงสัยเช่นกัน
“เหตุใด… เจ้า…”
เขาอ้าปากอยากจะพูด ทว่าซูอี้หมดความอดทนไปแล้ว ไหนเลยจะสนใจอีก จากนั้นเขาก็พุ่งตัวออกไปพร้อมกับเสยหมัดขึ้น
ครืน!
หมัดหนักหน่วงราวกับขุนเขาถูกซัดออกไป
รุนแรงยิ่งนัก
เห็นได้ชัดว่าผู้ชายชุดดำโกรธมาก แขนเสื้อพองลม ฝ่ามือประดุจกรงเล็บ พลังจองจำแห่งยุคมืดปรากฏขึ้นกลายเป็นคุกสี่เหลี่ยมครอบลงมา
อานุภาพรุนแรงเช่นนั้นราวกับสามารถกักขังและบดขยี้ผืนปฐพีแห่งนี้ได้!
เมื่อก่อนนานมากแล้ว ผู้ชายชุดดำก็เคยใช้เคล็ดวิชาเช่นนี้บดขยี้ตัวตนในขอบเขตจักรพรรดิบนมหาทวีปคังชิง เรียกได้ว่าไม่เคยเจออุปสรรคมาก่อน
ทว่าเพียงแค่ชั่วพริบตา คุกก็ระเบิด
ผู้ชายชุดดำถูกหมัดซัดจนกระเด็นตัวลอยออกไปไกล เลือดกลบปาก หน้าซีดขาวขึ้นมา
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ความตื่นตระหนกหวาดกลัวประเดประดังเข้าสู่หัวใจ รู้แล้วว่าไม่ได้การ
เขามั่นใจแล้วว่า ซูอี้คนนี้มีพลังที่สามารถสยบพลังจองจำแห่งยุคมืดได้!
“ช้าก่อน!”
เห็นว่าซูอี้กำลังจะซัดมาอีกครั้ง ผู้ชายชุดดำก็รีบส่งเสียงร้อง “ข้าคิดว่ามีความจำเป็นต้องพูดคุยกับเจ้า…”
ครืน!
เสียงของเขาถูกเสียงดังราวกับฟ้าผ่าของกำปั้นตัดบท
ซูอี้พุ่งตัว ประกายกำปั้นบาดตา ภายในหมัดเดียว ท้องฟ้าสูงพันจั้งก็ยังถูกภาวะหมัดอันน่ากลัวปกคลุม
ผู้ชายชุดดำไม่นั่งรอความตายเป็นแน่ แต่เมื่อเขาใช้พลังจองจำแห่งยุคมืดเข้าต้านทาน กลับสู้รบตบมือด้วยไม่ได้
ปัง!
เขากระเด็นไปไกลอีกครั้ง ผมเผ้ากระเซิง กระดูกหัวไหล่ถูกซัดจนแตก เลือดสาดกระเซ็น แลดูน่าสมเพชยิ่งนัก
ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ทำให้ผู้ที่คอยดูอยู่ห่าง ๆ ถึงกับตาค้าง
เมื่อก่อนหน้านี้ ผู้ชายชุดดำทำตัวหยิ่งยโสจองหองเพียงไหน ราวกับปีศาจใหญ่ที่มาจากดินแดนแห่งเก้ามืดมิด สูงส่งเกินกว่าใคร มองคนในโลกแห่งนี้ราวกับหุ่นรูปปั้น
แต่เมื่อเปิดศึกต่อสู้กันขึ้นมาจริง ๆ กลับถูกซูอี้บดขยี้ไปง่าย ๆ!
ก่อนหน้านี้ ใครบ้างจะคาดเดาได้?
ผู้ชายชุดดำโกรธมาก ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า เมื่อตนเองฟื้นฟูพลังต้นกำเนิด หลังจากที่ออกมาจากถ้ำอุกกาบาตแล้ว จะมาเจอกับเรื่องสะเทือนใจเช่นนี้!
ตามที่รู้กันดีกว่า เมื่อในอดีต ในสายตาของเขา แม้แต่ตัวตนในขอบเขตจักรพรรดิก็ไม่ต่างอะไรไปจากเหยื่อที่รอเขาตะครุบ!
ทว่าตอนนี้ ซูอี้ คนน้อยผู้อยู่ในขอบเขตสยายวิญญาณกลับเล่นจนเขาหมดแรงจะต้านทานไหว จะไม่ให้เขาเดือดดาลได้อย่างไรกัน? จะเขายอมได้อย่างไรกัน?
“ซูอี้ เจ้ากำลังหาที่ตาย!!”
ผู้ชายชุดดำแผดเสียงร้อง ผมสีดำขลับโบกสะบัด แสงทึบปกคลุมไปทั่วผืนปฐพี
เมื่อสองมือของเขาประสานเป็นรูปสัญลักษณ์ มีดคมสีทมิฬจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ จากนั้นพุ่งตรงไปยังซูอี้ดังลมกรด
ฟ้าดินถูกฉีกเป็นรอยแยกจำนวนนับไม่ถ้วน
มีดคมเหล่านี้ล้วนแปลงมาจากพลังจองจำแห่งยุคมืด มีอยู่ดาษดื่นเต็มแผ่นฟ้าและแผ่นดิน สามารถฆ่าผู้ฝึกตนขอบเขตวงล้อวิญญาณคนใดก็ได้ในโลกอย่างง่ายดาย
ทว่า…
สำหรับซูอี้แล้ว ไม่ได้มีภัยอันตรายอันใดเลย
ครืน!
เขาไม่หลบและไม่หลีก ก่อนจะบดขยี้มีดคมที่กระจายตัวเต็มท้องฟ้าออกมาเป็นทาง
ซูอี้ซัดหมัดใส่ผู้ชายชุดดดำพร้อมกับเสียงมีดคมจำนวนนับไม่ถ้วนถูกบดทำลาย
ปัง!
ผู้ชายชุดดำโอดครวญ ร่างของเขาประดุจกระสอบทรายที่ชำรุด ร่วงหล่นลงกับพื้นอย่างแรง กระแทกจนเป็นหลุมขนาดใหญ่
หูตาจมูกช้ำบวม เลือดทะลักออกจากปาก หน้าตาขะมุกขะมอม ร่างกระตุกอย่างแรงเพราะความเจ็บปวด
สภาพน่าอนาถเช่นนั้น กับท่าทางหยิ่งยโสโอหังดูแคลนคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคนกัน
ผู้คนที่อยู่ห่างออกไปถึงกับงงงัน
ศึกครั้งนี้ ผู้ชายชุดดำคนนั้นกลับถูกซูอี้เล่นงาน!
ไม่มีแม้แรงจะต้านทาน!
“ชั่วช้า!!”
เสียงเจ็บแค้นแผดร้องขึ้นมาอย่างแรง
ผู้ชายชุดดำพุ่งตัวออกไปราวกับคนเสียสติ พลังแห่งการทำลายล้างแผ่ออกมาจากรอบตัวและพุ่งตรงไปที่ซูอี้
ทว่าครั้งนี้ เขาไม่ได้ใช้พลังจองจำแห่งยุคมืด
สายตาของซูอี้ผุดประกายดูแคลน
นับตั้งแต่เห็นผู้ชายชุดดำคนนี้ในแวบแรก เขาก็มองออกแล้วว่าฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะแกร่ง ทว่าความเป็นจริงแล้วกลับแข็งนอกอ่อนใน รากฐานมหาวิถีในตัวเสียหายอย่างรุนแรง
หากไม่พูดถึงพลังจองจำแห่งยุคมืด ความสามารถของอีกฝ่ายจะเทียบเท่าได้กับตัวตนขอบเขตวงล้อวิญญาณอย่างพวกเซี่ยจือเป่ยกับหวนซั่งหลิน
ถึงแม้ซูอี้จะไม่รู้ว่าครั้งแรกสุดผู้ชายชุดดำได้รับบาดเจ็บอย่างไรมา แต่มั่นใจได้ว่าในช่วงเวลาอันยาวนานเช่นนั้น พัศดีที่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำอุกกาบาตคนนี้ทำได้เพียงแค่ยืดระยะลมหายใจให้ยาวนานขึ้นเท่านั้น
ครืน!
เสียงปะทะดังกึกก้องอีกครั้ง
ผู้ชายชุดดำถูกซัดลงกับผืนแผ่นดินอีกครั้ง
ครั้งนี้ เขาไม่ได้บาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าเดิม กระดูกกระเดี้ยวหักไปไม่รู้กี่ท่อนต่อกี่ท่อน เลือดไหลโซมกาย
น่าสมเพชจนทนดูไม่ไหว!
ถึงเวลานี้ ใคร ๆ ก็มองออกแล้วว่า เมื่อพลังจองจำแห่งยุคมืดไม่อาจทำอะไรซูอี้ได้ ผู้ชายชุดดำคนนี้มีแต่จะถูกรังแกราวกับเทพบนสวรรค์ที่ร่วงหล่นลงสู่โลกมนุษย์
ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ทำให้ผู้คนทั้งหลายเกิดความรู้สึกว่าผิดความคาดหมาย ตัวตนประดุจเทพอสูร กลับถูกคนใช้กำลังบีบคั้นอยู่ตลอด พลิกความคาดหมายอย่างแรง
สวบ!
ร่างของซูอี้ลอยลงมา
สองมือของเขาไพล่หลัง ก้มมองผู้ชายชุดดำที่กระแทกหล่นอยู่บนพื้นไม่ไกลนัก กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ตอนนี้ ให้โอกาสเจ้าอธิบายให้ข้าฟังหน่อย ว่าที่แท้คนซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพลังที่แท้จริงนั้น …หน้าตาเป็นอย่างไร?”
ผู้ชายชุดดำที่อยู่ในสภาพน่าสมเพชและอนาถตัวสั่นงันงก หน้าปูดตาเขียว ความอัปยศและความอับอายอย่างรุนแรงผุดขึ้นในหัวใจ
