บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] - บทที่ 1297 การเผชิญหน้าระหว่างสุริยันอันเจิดจ้าทั้งสองดวง

บทที่ 1297 การเผชิญหน้าระหว่างสุริยันอันเจิดจ้าทั้งสองดวง

ในวันนี้ ฝ่ายบำเพ็ญเต๋าคึกคักเป็นพิเศษ สรรพเสียงเซ็งแซ่สะเทือนก้อง

แม้ว่าจะเป็นเวลาเช้าตรู่ แต่ทั่วทั้งฝ่ายบำเพ็ญเต๋าก็เต็มไปด้วยผู้คน ไม่ใช่แค่อาจารย์และศิษย์ที่มารวมตัวกันที่นี่ ยังมีคนอื่น ๆ จากอีกหกสำนักที่มาเฝ้าดูงาน

ทุกที่ที่สายตาส่องถึง ล้วนเต็มไปด้วยผู้คนอยู่อย่างหนาแน่นและดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง

ในฐานะที่เป็นงานถกวิถีเต๋าครั้งใหญ่ที่ได้รับการคาดหมายมากที่สุดในภพเซียน การถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนักที่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าเป็นเจ้าภาพในครั้งนี้ จึงดึงดูดความสนใจจากทั่วทั้งภพเซียน

ปัจจุบัน ในเมืองเซียนสัประยุทธ์เต็มไปด้วยผู้บ่มเพาะที่มาจากทั่วทุกสารทิศ แม้พวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมได้ แต่ขอเพียงสามารถได้รับข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์ของการถกวิถีเต๋าได้ก่อนใคร ก็ถือว่าเป็นข้อได้เปรียบอย่างยิ่ง

เพราะนี่เป็นการชิงชัยระหว่างยอดผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนทองคำรุ่นใหม่ในภพเซียน และเป็นการต่อสู้เพื่อชิงอำนาจสูงสุดระหว่างศิษย์ของเจ็ดสำนักที่ยิ่งใหญ่ ย่อมเป็นการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การต่อสู้ระหว่างสุริยันที่เจิดจ้าสองดวงอาจปะทุขึ้นในระหว่างการถกวิถีเต๋าครั้งนี้ ดังนั้นจะมีใครพลาดการต่อสู้ที่หาได้ยากเช่นนี้ได้?

…

เมื่อเฉินซีและเยี่ยถังเพิ่งมาถึงฝ่ายบำเพ็ญเต๋า คลื่นเสียงโห่ร้องก็ปะทะเข้าใบหน้า และเสียงพูดคุยต่าง ๆ นานาก็ดังสนั่นไปทั่วฟ้าดิน ทำให้มันดูคึกคักอย่างยิ่ง

เฉินซีกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่าฝ่ายบำเพ็ญเต๋าในวันนี้ดูจะไม่เหมือนครั้งก่อน สิ่งที่แตกต่างไปคือสนามประลองที่ลอยอยู่กลางท้องฟ้า

ทางด้านตะวันออกและตะวันตกของสนามประลอง มีเมฆมงคลจำนวนมากลอยอยู่ที่นั่น โดยที่โต๊ะ เก้าอี้ และผลไม้สดตามฤดูกาลทั้งสี่ น้ำค้างอมตะ หรือสุรารสเลิศก็ถูกจัดวางไว้บนเมฆมงคลเหล่านั้น

เมฆมงคลทางทิศตะวันออกเป็นของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า และเป็นที่นั่งของเจ้าภาพ เมื่อการถกวิถีเต๋าเริ่มขึ้น ศิษย์ที่เข้าร่วมจะขึ้นไปยังที่นั่นและรอคำสั่งของพวกเขา

สำหรับแขกคนอื่น ๆ กับศิษย์และอาจารย์ของอีกหกสำนักที่มาร่วมงาน พวกเขาทำได้เพียงอยู่ใต้เมฆมงคล และหาสถานที่สำหรับรับชมด้วยตัวเอง

นอกจากนั้น เฉินซีสังเกตเห็นว่า ทางทิศใต้ของสนามประลองที่ลอยอยู่กลางอากาศ มีระฆังสัมฤทธิ์โบราณที่สูงสิบจั้งแปดฉื่อ น่าประหลาดใจที่มันคือระฆังเต๋าแห่งการประชัน!

ครั้งหนึ่ง เมื่อเฉินซีผ่านการทดสอบของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า และก้าวเท้าเข้าสู่ประตูสำนักเป็นครั้งแรก เขาเคยเห็นระฆังใบนี้

ระฆังใบนี้มีเจตจำนงของการประชันเพื่อชิงอำนาจสูงสุดในหมู่ผู้เยี่ยมยุทธ์ มันถูกสร้างขึ้นสำหรับสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าโดยเฉพาะ ซึ่งจักรพรรดิสิ่งประดิษฐ์ในยุคบรรพกาลได้ใช้เหล็กกล้าโกลาหลในการสร้างมัน ตัวระฆังเป็นสมบัติอมตะระดับว่างเปล่า และมีเพียงราชันเซียนเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้!

สรรพคุณของระฆังก็เรียบง่ายมาก เมื่อมันดังขึ้น มันจะดังก้องไปทั่วฟ้าดิน และไม่เพียงแต่จะได้ยินอย่างชัดเจนในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า แต่ทั่วทั้งเมืองเซียนสัประยุทธ์ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน

เห็นได้ชัดว่า เพื่อประโยชน์ของการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก การที่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋านำสมบัติชิ้นนี้ออกมา ก็เพื่อประกาศศักดาของงานอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้ต่อโลกภายนอก

“ดูเหมือนทางสำนักจะมีความมั่นใจมาก”

ในขณะนี้ เฉินซีอดไม่ได้ที่จะยิ้มกับตัวเองเมื่อเห็นระฆังเต๋าแห่งการประชัน

หลังจากนั้น ก็สั่งให้พวกหลิงไป๋อยู่นิ่ง ๆ ก่อนจะพุ่งไปทางเมฆมงคลทางทิศตะวันออกของสนามประลองพร้อมกับเยี่ยถัง

“ดูนั่น! ศิษย์พี่เยี่ยถังและเฉินซีมากันแล้ว!”

“ฮ่า ฮ่า! เฉินซีออกมาจากการปิดด่านบ่มเพาะจริง ๆ! ข้ารู้ว่าคนอย่างเขาจะไม่มีวันพลาดงานใหญ่เช่นนี้อย่างแน่นอน!”

“น่าเสียดายที่ศิษย์พี่หญิงหลิงชิงอู๋ออกไปฝึกฝนที่โลกภายนอก มิฉะนั้น สำนักของเราคงบดขยี้อีกหกสำนักในการถกวิถีเต๋าครั้งนี้จนราบคาบอย่างแน่นอน”

“อันที่จริงข้าก็กังวลเล็กน้อยเช่นกัน ท้ายที่สุด นอกจากศิษย์พี่เยี่ยถังแล้ว ตัวแทนสำนักของเราในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นศิษย์ที่เพิ่งเข้าสู่เขตฝ่ายใน แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกเขาจะไม่มีใครเทียบได้ แต่พวกเขาก็ยังขาดประสบการณ์เมื่อเทียบกับผู้เยี่ยมยุทธ์ของอีกหกสำนัก”

“อย่าได้กังวล ผู้อาวุโสของสำนักเตรียมการเช่นนี้ ย่อมต้องมีความมั่นใจมากอย่างแน่นอน เราแค่ต้องดูอย่างใจเย็นเท่านั้น”

เมื่อพวกเขาเห็นเฉินซีและเยี่ยถังปรากฏตัวพร้อมกัน บรรยากาศรอบข้างที่อึกทึกครึกโครมแต่เดิม ดูเหมือนจะตกสู่ความโกลาหลอีกครั้ง เหล่าศิษย์ของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าตื่นเต้นอย่างมาก และโห่ร้องให้กำลังใจแก่ทั้งสอง ทำให้เกิดคลื่นเสียงที่สั่นสะเทือนสวรรค์

สิ่งนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ไม่ว่าจะเป็นเยี่ยถังหรือเฉินซี ทั้งสองจะกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุดในสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

“พวกเจ้ามากันแล้ว” บนเมฆมงคล หวังต้าวหลูคลี่ยิ้มแล้วลูบเครา และเดินไปต้อนรับทั้งสอง

“อาจารย์หวัง” เฉินซีและเยี่ยถังประสานมือคารวะ

หวังต้าวหลูยิ้มและกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องสุภาพ การถกวิถีเต๋าจะเริ่มในอีกหนึ่งก้านธูป เจ้าทั้งคู่ควรทำความเข้าใจกฎก่อนจะถึงเวลานั้น”

ขณะที่กล่าว เขาก็สะบัดแขนเสื้อ จากนั้นจึงมอบแผ่นหยกให้เฉินซีกับเยี่ยถังคนละชิ้น

เฉินซีนั่งไขว่ห้างอยู่หลังโต๊ะโดยตรง พลางดูแผ่นหยกในมืออย่างตั้งใจ

การถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนักครั้งนี้ แบ่งออกเป็นสามรอบ

ในรอบแรก สำนักทั้งเจ็ดจะส่งศิษย์ออกไปห้าคน ซึ่งแต่ละคนจะจับฉลากเพื่อกำหนดคู่ต่อสู้ จากนั้นจึงต่อสู้ในสนามประลอง โดยที่ผู้ชนะจะได้เข้าสู่รอบต่อไป และผู้แพ้จะถูกคัดออก

แต่เนื่องจากมีคนสามสิบห้าคน ดังนั้นจึงมีผู้โชคดีหนึ่งคนที่ไม่ต้องเข้าร่วมการต่อสู้ และจะเข้าสู่รอบที่สองโดยตรง

นี่เป็นเรื่องที่ปกติอย่างยิ่ง เพราะอย่างที่ทราบกันดี โชคก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่ง ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่การที่จะบรรลุขอบเขตราชันเซียนก็ยังมีคำกล่าวว่า ‘หากไร้วาสนา ก็ไม่อาจเป็นราชาได้”

สำหรับผู้บ่มเพาะ โชคจึงเป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งเช่นเดียวกับพรสวรรค์โดยกำเนิด ร่างกาย และการบ่มเพาะ

ในการถกวิถีเต๋ารอบแรก ศิษย์จะถูกคัดออกสิบเจ็ดคน มีเพียงสิบแปดคนที่จะผ่านเข้ารอบถัดไป

การถกวิถีเต๋ารอบที่สองจะใช้วิธีจับฉลากก่อนการต่อสู้เหมือนรอบแรก และศิษย์ถูกคัดออกอีกเก้าคน

สำหรับการถกวิถีเต๋ารอบที่สามนั่นเป็นกิจกรรมหลัก ศิษย์ที่เหลืออีกเก้าคนจะสามารถท้าสู้กันได้อย่างอิสระ พวกเขาสามารถท้าทายใครก็ได้ และศิษย์ที่ยืนหยัดจนจบจะเป็นผู้ชนะ!

ใช่ มันไม่มีการจัดอันดับในการถกวิถีเต๋าของเจ็ดสำนัก และมีเพียงผู้ชนะคนสุดท้ายเท่านั้น

หลังจากอ่านกฎแล้ว เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะครุ่นคิด จากประสบการณ์ของตน ส่วนที่ยากที่สุดคือรอบสุดท้ายอย่างแน่นอน

หากใครเป็นเป้าหมายของการถูกท้าชิงในระหว่างศิษย์ทั้งเก้าคน มันคงเป็นเรื่องยากที่จะยืนหยัดได้จนจบ

ในขณะเดียวกัน เจิ่นลู่ จี้เซวียนปิง และจ้าวเมิ่งหลีก็ทยอยมาถึงตามลำดับ แต่ละคนรับแผ่นหยกจากหวังต้าวหลู และทำความเข้าใจต่อกฎของการถกวิถีเต๋าเช่นกัน

“กฎนั้นง่ายมาก แต่พวกเจ้าทุกคนต้องจำไว้ว่า เจ้าต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดเพื่อฟื้นฟูกำลังหลังจากผ่านสองรอบแรก เพราะเมื่อรอบสุดท้ายเริ่มขึ้น ก็จะไม่มีใครมีเวลาเหลือพอที่จะฟื้นฟู” เมื่อเขาเห็นเฉินซีและคนอื่น ๆ เข้าใจกฎแล้ว หวังต้าวหลูก็กำชับอย่างจริงจัง

เมื่อเฉินซีและคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็ลอบพยักหน้าในใจ

“พวกเจ้าไม่ต้องประหม่า การถกวิถีเต๋าในอดีต ศิษย์ของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าของเราสามารถบดขยี้ศิษย์ของอีกหกสำนักได้เสมอ ไม่ว่าศิษย์ของพวกเขาจะบ่มเพาะมานานเพียงใด แต่ก็ยังห่างไกลที่จะเทียบกับพวกเจ้าได้ ถึงอย่างไร เวลาไม่สามารถกำหนดความสามารถของศิษย์ได้” หวังต้างหลูยิ้มกว้าง และคำพูดของเขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ

แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้บอกกับเฉินซี และคนอื่น ๆ ผ่านกระแสปราณ เพราะพวกเขาอยู่ในสายตาของสาธารณชน และถ้าอีกหกสำนักได้ยินคำเหล่านี้ มันจะทำให้สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าดูอวดดีเกินไป

แก๊ง! แก๊ง!

คลื่นเสียงระฆังที่ชัดเจนและไพเราะก็ดังก้อง ทันใดนั้น เสียงโห่ร้องภายในฝ่ายบำเพ็ญเต๋า ก็เงียบลง ตกอยู่ในความเงียบสนิทโดยสมบูรณ์

“มาเถิด เราไปพบศิษย์ของอีกหกสำนักและจับฉลากกำหนดคู่ต่อสู้เถอะ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังต้าวหลูก็สะบัดแขนเสื้อ จากนั้นพาเฉินซีและคนอื่น ๆ ออกจากเมฆมงคลอย่างรวดเร็ว ร่อนลงมายังสนามประลองที่อยู่ตรงกลาง

ในเวลาเดียวกัน ร่างที่ทรงพลังจำนวนมากก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าจากอีกด้านหนึ่ง และมาถึงสนามประลองพร้อมกับหวังต้าวหลู

โดยปกติแล้ว ร่างเหล่านี้คืออาจารย์และศิษย์ของสำนักศึกษาทั้งหกแห่ง ได้แก่ สำนักศึกษาเมฆาหมอก สำนักศึกษากระแสวาตะ สำนักศึกษาระทมสันต์ สำนักศึกษามหาเดียวดาย สำนักศึกษาเต๋าเร้นลับ และสำนักศึกษานภาไพศาล

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หวังต้าวหลู ข้าสงสัยว่าการถกวิถีเต๋าครั้งนี้ สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าของเจ้าจะเตรียมรางวัลอะไรไว้ ไยเจ้าไม่บอกใบ้พวกเราสักหน่อยเล่า?”

เฉินซีและคนอื่น ๆ หยุดนิ่งทันที เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะแหบแห้ง หลังจากนั้น ชายชราร่างสูงกำยำในชุดคลุมนักพรตสีเขียวที่มีสีหน้าเศร้าหมองและมีผมสีขาวราวหิมะก็ก้าวเท้ายาว ๆ ออกมา

โดยที่ด้านหลังมีศิษย์ตามมาอีกห้าคน

“นี่คือพิสดารเฟิง หัวหน้าอาจารย์ของสำนักศึกษานภาไพศาล เขามีความอาวุโสมากและมีนิสัยค่อนข้างเจ้ากี้เจ้าการ เขาเป็นศิษย์รุ่นเดียวกับอาจารย์ใหญ่ฝ่ายในฉือฉางเซิง” ถ้อยคำที่จี้เซวียนปิงกล่าวผ่านกระแสปราณนั่นดังก้องอยู่ในหูของเฉินซี และทำให้เขาเข้าใจได้ทันทีว่าคนกลุ่มนี้มาจากสำนักศึกษานภาไพศาล

หลังจากนั้น เฉินซีสังเกตเห็นการจ้องมองที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งเฉียบคมประหนึ่งสายฟ้าที่กวาดมาอย่างรวดเร็ว และพัดผ่านเขาเหมือนพายุเย็นยะเยือก ก่อนจะหยุดที่เยี่ยถังในที่สุด

แววตาที่เฉียบคมนั้นปรากฏเพียงแวบเดียว เหมือนกับกระบี่คมกริบที่กำลังสะสมพลัง รอเวลาปลดออกจากฝัก มันทั้งน่าสะพรึง เย็นชา และน่ายำเกรง ทั้งยังครอบงำและดุร้ายอย่างสุดขั้ว สิ่งนี้ทำให้เฉินซีขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

ปรากฏว่าเจ้าของสายตานั้นเป็นชายหนุ่มรูปร่างผอมสูง สวมเสื้อผ้าสีดำพอดีตัว และผมสีดำขลับถูกหวีอย่างเรียบร้อย เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่ยุติธรรมและเย็นชา

เขาสะพายกระบี่ไว้บนหลัง พู่สีแดงเลือดบนกระบี่โบกสะบัดตามแรงลม พลางยืนกอดอกอย่างมั่นใจ ดูเหมือนกระบี่คมกริบที่ปลายกระบี่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แผ่เจตจำนงกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้คนผู้นี้ดูเหมือนกับเพชฌฆาตที่เย็นชาและดุร้ายอย่างยิ่ง

ว่านเจี้ยนเซิง!

จี้เซวียนปิงไม่จำเป็นต้องแนะนำชายหนุ่มคนนี้ เพราะเฉินซีตระหนักได้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้คือหนึ่งในสุริยันอันเจิดจ้าของภพเซียน ว่านเจี้ยนเซิง

กลิ่นอายน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาจากชายหนุ่มคนนั้น เหนือล้ำยิ่งกว่าสหายของตน ทั้งอำมหิต เย็นชา ดุร้าย และคุกคาม ทำให้ทั้งร่างเหมือนกระบี่ที่ได้รับหลอมตีมาเป็นพัน ๆ ครั้ง และแม้คคนผู้นั้นจะยืนนิ่งไม่ไหวติง แต่ก็แผ่กลิ่นอายกดดันและเย็นชาออกมา

แม้ว่ากลิ่นอายที่น่าเกรงขามเช่นนี้ จะไม่เหมือนกับของเยี่ยถัง แต่พวกเขาก็มีเอกลักษณ์ในแบบของตัวเอง ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกัน

ในแง่ของกลิ่นอาย ศิษย์อีกสี่คนของสำนักศึกษานภาไพศาลนั่นด้อยกว่าว่านเจี้ยนเซิงอย่างมาก

ในเวลาเดียวกัน เฉินซีสังเกตเห็นว่า ดวงตาที่ลุ่มลึกของเยี่ยถังก็สว่างวาบ จากนั้นสบสายตากับว่านเจี้ยนเซิง ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ยินดีและไร้กังวล

กลิ่นอายที่สุดจะพรรณนาของทั้งสองได้มาบรรจบกัน ราวกับพยัคฆ์และมังกร การพบกันระหว่างสุริยันอันเจิดจ้าทั้งสองดวงนี้ แม้จะยังไม่ได้เปิดฉากต่อสู้ แต่พลังที่ปะทะกันอยู่นี้ กำลังชิงความเป็นใหญ่อยู่!