บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] - บทที่ 1618 ประหลาดใจ
ที่ 1618 ประหลาดใจ
…………….
บทที่ 1618 ประหลาดใจ
เฉินซีหรี่ตาลง แต่กลับเอยน้ำเสียงดูถูกออกมา “ข้าชินกับคนประเภทนี้แล้ว ไม่ต้องไปคิดอะไรมากหรอก”
เถี่ยอวิ๋นผิงเอ่ย “แต่… อารามเต๋าสัจจวิญญาณหนุนหลังเสวียนท่าจื่ออยู่ หากพวกนั้นจ้องเล่นงานเราเพราะเรื่องนี้…”
เฉินซียิ้มเอ่ยขัดนาง “ไม่ต้องห่วง หลายปีก่อนตอนข้ายังเป็นเทวารู้แจ้งโลกา ข้าก็เคยถูกบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลไล่ตามอยู่เป็นปี แต่ตอนนี้ข้าก็สบายดีไม่ใช่หรือ?”
เถี่ยอวิ๋นผิงตกตะลึง คิดว่าตนเองหูฝาดไป ผู้อาวุโสท่านนี้ไม่ดุดันไปหน่อยหรือ?
“อีกทั้งพอการชุมนุมครั้งนี้จบลง เราก็จะออกจากเอกภพมสิหิมทันที ถึงแม้พวกเขาอยากจัดการเรา ก็คงทำอะไรไม่ได้” เฉินซีปลอบหญิงสาว เขาคิดจะทำเช่นนั้นตามแผนจริง ๆ
เถี่ยอวิ๋นผิงพยักหน้า “ก็ได้ ข้าฟังผู้อาวุโส”
จากนั้นนางก็มองแผลโชคเลือดบนอกซ้ายของเฉินซี แล้วเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ผู้อาวุโส บาดแผลท่าน…”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเดียวก็หาย” พูดจบเฉินซีก็กวาดตามองรอบข้าง “รีบไปจากที่นี่ก่อนเถอะ เสียงเอะอะเมื่อครู่ดังเกินไป คงจะเรียกคนมาได้เยอะทีเดียว”
“เจ้าค่ะ”
เฉินซีจึงรีบใช้วิชาคลื่นมิติ พาเถี่ยอวิ๋นผิงหายไปจากตรงนั้นทันที
…
“เสวียนท่าจื่อแพ้หรือ!”
“สวรรค์โปรด เฉินสวินผู้นั้นฝีมือต่อสู้ท้าทายสวรรค์จริง ๆ เขามาจากไหนกันแน่? เหตุใดแต่ก่อนจึงไม่เคยได้ยินชื่อเลย?”
“เขาใช้วิชาศักดิ์สิทธิ์คุนเผิงไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นลูกหลานเผ่าคุนเผิงแห่งเอกภพอุดรลึกล้ำ!”
“ข้าไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น ระหว่างเอกภพอุดรลึกล้ำกับเอกภพมสิหิมของเรายังมีเอกภพอยู่อีกหลายร้อยแห่ง ลูกหลานเผ่าคุนเผิงจะมาที่นี่ได้อย่างไร? พวกนั้นเย่อหยิ่งจะตาย นอกจากเอกภพจักรวรรดิแล้ว พวกนั้นก็ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับที่ไหนหรอก”
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยดีกว่า เมื่อกี้พวกเจ้าเห็นหรือไม่ กระทั่งคุณชายรองตระกูลอี้ อี้สวิน ยังแค่ทำให้เฉินสวินบาดเจ็บได้ด้วยการโจมตียามไม่ทันตั้งตัว”
“หึ! จะว่าอย่างไรดี? หากไม่ใช่เพราะสาวน้อยนิกายศักดิ์สิทธิ์ทุคตินีลโลหิต อี้สวินก็คงทำสำเร็จได้ไม่ง่ายนักหรอก”
หลังเฉินซีกับเถี่ยอวิ๋นผิงจากไป ก็มีกระแสปราณพุ่งออกมาจากทั่วทุกทิศทาง จากนั้นพากันพูดคุยไม่หยุด
น้ำเสียงทั้งหลายล้วนเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อต่อฝีมือต่อสู้ของเฉินซี ทุกคนรู้ดีว่าด้วยการปรากฏตัวของคนชื่อเฉินสวินผู้นี้ สถานการณ์ในการชุมนุมล่าดารา… กำลังจะเปลี่ยนไป!
…
ยามราตรีมาถึงอีกครั้ง
อันดับล่าอันแสนคุ้นเคยลอยปรากฏขึ้นอยู่บนฟ้าเช่นเคย รายชื่อมากมายส่องระยับ
เป็นเวลาห้าสิบห้าวันแล้วที่การชุมนุมล่าดาราเริ่มต้นขึ้น เหลืออีกห้าวันก็จะจบ ไม่ว่าจะเป็นยอดฝีมือบนท้องฟ้าหรือผู้บ่มเพาะพลังที่กระจายตัวอยู่รอบดาราทั้งหลายในเอกภพ ต่างก็คุ้นเคยกับชื่อเหล่านี้ดีแล้ว
โดยเฉพาะชื่อของผู้อยู่ยี่สิบอันดับแรก นับตั้งแต่เริ่มการชุมนุมล่าดารามา อันดับของพวกเขาก็แทบไม่เปลี่ยน ยังคงยึดมั่นอยู่ที่เดิม
แต่ด้วยติดเป็นนิสัยบางคนจึงยังกวาดสายตามองชื่อที่ปรากฏอยู่ในยี่สิบอันดับแรกอยู่
จากนั้นใบหน้าตกใจก็ปรากฏ ชื่อของเสี่ยวหลัวหลั่วกลับหายไปจากอันดับสอง!
ทุกคนรู้สึกเหมือนเห็นผี แต่เมื่อลองดูให้แน่ใจอีกครั้งก็ยังเห็นเหมือนเดิม อันดับสองถูกแทนที่ด้วยชื่ออี้เทียนที่ก่อนหน้านี้อยู่อันดับสามแล้ว
พริบตานั้น เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นภายใต้ม่านราตรี
“นางหายออกไปจากอันดับแล้ว! หมายความว่าเสี่ยวหลัวหลั่วถูกตัดสิทธิ์แล้วหรือ?”
“ใครกันที่แกร่งถึงขนาดเอาชนะเสวียนท่าจื่อได้? กวนหงอวี่หรือ?”
“ไม่แน่ว่าอาจเป็นคุณชายรองตระกูลอี้ อี้สวิน เพราะอย่างไรเต๋าแห่งคันศรตระกูลอี้ก็เหนือใคร ไม่แพ้กวนหงอวี่กับเสวียนท่าจื่อเลย”
“สวรรค์โปรด! สถานการณ์ในการชุมนุมล่าดาราครั้งนี้มาเปลี่ยนในจังหวะนี้! คาดไม่ถึงเลย”
ผู้บ่มเพาะพลังที่กระจายตัวอยู่ตามดาราจากทั้งหลายดูการเปลี่ยนแปลงของอันดับล่าเพื่อเก็งสถานการณ์ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนกำจัดเสี่ยวหลัวหลั่วกับเสวียนท่าจื่อกันแน่
แต่ยอดฝีมือบนท้องฟ้ารู้ทันทีว่าเรื่องน่าตกใจเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่กวนหงอวี่กับอี้สวินจะสามารถทำได้
หรือควรจะบอกว่าทั้งสองคนนั้นคงไม่ลงมือกับเสวียนท่าจื่อและเสี่ยวหลัวหลั่วในตอนนี้ได้หรอก
“คิดไม่ถึงเลย คิดเรื่องนี้ไม่ถึงเลยจริง ๆ!” ผู้อาวุโสเมี่ยวหยาแห่งอารามเต๋าสัจจวิญญาณพึมพำด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ในจังหวะที่อีกห้าวันจะจบการชุมนุมล่าดารา เสี่ยวหลัวหลั่วกับเสวียนท่าจื่อก็ถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขันในจังหวะสำคัญ เขาจะรับได้อย่างไร?
สีหน้ายอดฝีมือทั้งหลายเริ่มแปลกประหลาด มีทั้งความสงสาร ความประหลาดใจ ความยินดี และความรู้สึกอื่น ๆ
ตาแก่เมี่ยวหยาคงโกรธจนแทบบ้าแล้วกระมัง?
“หือ? เดี๋ยวก่อน! ดูเหมือนว่าศิษย์อารามเต๋าสัจจวิญญาณในร้อยอันดับแรกจะถูกลบหายไปหมด…” ยอดฝีมือผู้หนึ่งร้องขึ้นด้วยความตกใจ
คนอื่นจึงมองดูเช่นกัน ย่อมเห็นเป็นดังนั้น ทำให้สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ช่างเป็นวิธีที่โหดเหี้ยมยิ่งนัก ศิษย์อารามเต๋าสัจจวิญญาณทั้งหมดถูกตัดสิทธิ์ไปในคราวเดียว!
ทำเช่นนี้ก็ไม่ต่างจากการท้าทายอารามเต๋าสัจจวิญญาณ และเท่าที่พวกเขาเข้าใจ ศิษย์เช่นกวนหงอวี่กับอี้สวินย่อมไม่ทำเช่นนี้แน่
เช่นนั้นฝีมือใคร?
ตอนนี้ เมี่ยวหยาขุ่นข้องใจจนหน้าเขียวหน้าแดง บนหน้าผากเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมา ความโกรธภายในใจแทบทำให้คลั่ง
กล้าดีนัก! เป็นวิธีที่เหี้ยมจริง ๆ! คนผู้นี้ไม่คิดเคารพอารามเต๋าสัจจวิญญาณของข้าเลย!
เช่นนี้มันคือการท้าทาย!
เป็นตอนนั้นเองที่มีศิษย์ผู้หนึ่งรีบมาถึงอย่างรวดเร็วแล้วกล่าวบางอย่างข้างหูเมี่ยวหยา ส่งผลให้เมี่ยวหยานัยน์ตาเจือแววโกรธ ไม่อาจคุมอารมณ์ในใจได้จนตะโกนออกมา “เป็นเขาหรือ? เป็นไปได้อย่างไร!?”
ในจังหวะเดียวกันนั้น ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน จึงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างภายในเขตล่า พริบตานั้นสีหน้าก็เปลี่ยนผันแตกต่างกันไปในแต่ละคน
เฉินสวิน! เป็นคนผู้นี้จริงด้วย!
ชื่อเฉินสวินเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ยอดฝีมือมานานแล้ว เมื่อครึ่งเดือนก่อน เพราะอันดับของเถี่ยอวิ๋นผิงรุดหน้าเข้าร้อยอันดับแรกในการจัดอันดับล่า ชื่อเฉินสวินจึงสะดุดตาพวกเขาขึ้นมาด้วย
อีกทั้งเมื่ออันดับของเถี่ยอวิ๋นผิงพุ่งขึ้นไม่หยุดเช่นนี้ก็ยิ่งได้รับความสนใจ พวกเขาย่อมรู้นานแล้วว่าคงเป็นฝีมือเฉินสวินเป็นแน่
แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวตนของเฉินสวินผู้นั้นอยู่ดี ไม่รู้ว่าเขามาจากที่ไหนกันแน่
อีกทั้งพอรู้ว่าเสวียนท่าจื่อ เสี่ยวหลัวหลั่ว และคนอื่น ๆ จากอารามเต๋าสัจจวิญญาณล้วนพ่ายแพ้และถูกเฉินสวินทำให้ออกจากการแข่งขันไป จึงเกิดความวุ่นวายภายในใจของพวกเขา รวมถึงความตกตะลึงลึกล้ำ
เสวียนท่าจื่อขึ้นถึงจุดสูงสุดของขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณมานานแล้ว คนที่อยู่ขอบเขตเดียวกันย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา แต่ตอนนี้กลับถูกใครที่ไหนไม่รู้เอาชนะไปได้ จะมีใครอยากเชื่อเรื่องนี้กัน?
บรรยากาศตึงเครียดเกิดความกดดันขึ้น
ยอดฝีมือทั้งหลายครุ่นคิดกันไม่หยุด
“พวกเจ้ายังจำปรากฏการณ์ฟ้าดินที่เกิดขึ้นในเอกภพมสิหิมเมื่อสองเดือนก่อนได้หรือไม่ ที่มหาเทวาวิญญาณถือกำเนิดขึ้น?” ทันใดนั้น ผู้อาวุโสสูงสุดนิกายศักดิ์สิทธ์หยกนภาโม่จ้านก็เอ่ยเสียงเบาขึ้น ส่งผลให้คนทั้งหลายตกใจขึ้นมา
“หรือสหายเต๋าโม่จ้านคิดว่าเฉินสวินคนนี้อาจจะเป็นชายหนุ่มที่มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นมหาเทวาวิญญาณได้หลังขึ้นขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณหรือ?” ทุกคนลองถามด้วยความตกใจ
“ก็หากไม่ใช่ เขาจะทำเช่นนี้ได้หรือ?” โม่จ้านสูดลมหายใจเข้าลึก แสดงสีหน้าหนักใจ
“เป็นไปไม่ได้หรอก!” ผู้อาวุโสเมี่ยวหยาเอ่ยเสียงโกรธ “แม้เขาจะมีโอกาสเป็นมหาเทวาวิญญาณ แต่ก็เพิ่งขึ้นขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณไปนี่ แล้วจะมีฝีมือทัดเทียมเสวียนท่าจื่อที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณมานานแล้วได้อย่างไร?”
หลายคนก็เห็นด้วย ใช่แล้ว โอกาสเป็นมหาเทวาวิญญาณไม่ใช่ว่าจะเป็นจริง ๆ เสียหน่อย เรื่องนี้ไม่สามารถนำไปเกี่ยวข้องกับความสามารถในการต่อสู้ได้เลย
แต่เช่นนั้นทุกคนก็ยิ่งพิศวงงงงวยเข้าไปใหญ่ แล้วเฉินสวินคนนี้เป็นใครกันแน่? มหาเทวาวิญญาณที่เพิ่งถือกำเนิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาหรือไม่?
ตอนนี้ ในความคิดของยอดฝีมือเอกภพมสิหิม เฉินซียิ่งดูลึกลับมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว
ท่ามกลางผู้คนทั้งหลาย มีเพียงจักรพรรดินีอวี้เชอที่ยังคงเงียบแล้วทอดสายตามองส่วนลึกของกลุ่มดาวถาวอู้
ชายชราอวิ๋นชิงถือกระบี่พิฆาตฟ้ายืนอยู่ข้างกายนางอย่างเงียบเชียบ เช่นเดียวกันกับจักรพรรดินีอวี้เชอที่ก็ไม่ได้สนใจสิ่งใด
“จักรพรรดินี ข้าสงสัยความเป็นมาของเฉินสวิน เราควรสืบหาตัวตนเขาให้ชัดเจน!” ทันใดนั้นเมี่ยวหยาก็กัดฟันพูดขึ้นเสียงต่ำแล้วส่งสายตามองจักรพรรดินีอวี้เชอ
ทุกคนใจสะท้าน ไม่คิดเลยว่าเมี่ยวหยาจะเสียกริยาผลีผลามพูดออกมาเช่นนี้
“เจ้าหมายความว่าจักรพรรดินีปล่อยให้คนน่าสงสัยเข้าร่วมการล่าด้วยงั้นหรือ?” อวิ๋นชิงเอ่ยเสียงเรียบด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้สีหน้าเมี่ยวหยาเปลี่ยนได้แล้ว เขารีบป้องมือกล่าว “ข้าไม่ได้มีเจตนาสงสัยจักรพรรดินี”
“เฉินสวินไม่มีอะไรผิดปกติ” จักรพรรดินีอวี้เชอพลันเอ่ย น้ำเสียงไพเราะเสนาะหูมีเสน่ห์ที่ฟังแล้วต้องคล้อยตาม
เมี่ยวหยาชะงักไป ไม่คิดพูดอะไรอีก สุดท้ายจึงได้ทำหน้าขรึมเงียบไป
จักรพรรดินีอวี้เชอเป็นผู้ครองเอกภพมสิหิม นางมีอำนาจสูงสุด ปกครองกว่าสามพันดาราจักรแห่งเอกภพมสิหิมมานานหลายปี จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครกล้าขัดคำนาง เมี่ยวหยาก็เช่นกัน
แม้กองกำลังใหญ่อย่างอารามเต๋าสัจจวิญญาณจะคอยหนุนหลังเมี่ยวหยาอยู่ แต่สุดท้ายก็ต้องให้ความเคารพจักรพรรดินีอวี้เชออยู่ดี
ก็เห็นว่าขนาดจักรพรรดินีอวี้เชอยังพูดแทนเฉินสวิน ยอดฝีมือคนอื่นจึงอึ้งไป หรือว่าจักรพรรดินีจะรู้ตัวตนของเด็กคนนี้นานแล้ว?
แล้วเหตุใดจึงไม่เปิดเผย?
หรือว่าจะมีความลับใดซ่อนอยู่?
“อวิ๋นชิง เตรียมการให้ดี กวนหงอวี่เข้าดาววิญญาณมลทินไปแล้ว อย่าให้กระบี่มลทินอเวจีทำอันตรายเขาได้” จักรพรรดินีอวี้เชอเอ่ยขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นพูดเรื่องอื่น ซึ่งดึงความสนใจของยอดฝีมือทั้งหลายไปได้ทันที
ดาววิญญาณมลทิน
สถานที่ซ่อนตัวของกระบี่มลทินอเวจี
ศิษย์นิกายศักดิ์สิทธ์หยกนภา กวนหงอวี่ ได้มาถึงที่นี่แล้ว!
…………….
