บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] - บทที่ 283 การประมูล

บทที่ 283 การประมูล

บทที่ 283 การประมูล

เวลาผ่านไปสามวันในพริบตา

รุ่งสางของวันที่สาม ฝนปรอย ๆ โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ปกคลุมทั่วเมืองเฟิงเย่ด้วยละอองฝน เมื่อมองจากระยะไกล ทั้งเมืองที่ถูกปกคลุมด้วยใบเฟิงแดงราวกับเปลวเพลิง แต่กลายมีหมอกภายใต้ละอองฝน ทำให้ภาพนี้มีเสน่ห์เป็นพิเศษ

เฉินซีตื่นขึ้นจากการทำสมาธิมานานแล้ว จากนั้นเขาก็ออกจากโรงเตี๊ยมมาพร้อมกับมู่ขุยเพื่อมุ่งหน้าไปยังหอขุมทรัพย์สวรรค์

แม้ว่าจะเป็นเวลาเช้าตรู่ แต่ถนนภายในเมืองเฟิงเย่ทั้งหมดก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมายและเสียงจอแจ เสียงของการสนทนาเกี่ยวกับการประมูลที่จะจัดขึ้นในหอขุมทรัพย์สวรรค์วันนี้สามารถได้ยินได้ทุกที่

เมื่อมองเมืองลงมาจากท้องฟ้า จะเห็นว่าบนถนนที่ทอดยาวไปทุกที่เหมือนใยแมงมุมทั่วทั้งเมืองเฟิงเย่นั้นเต็มไปด้วยสายน้ำและมหาสมุทรของผู้คนมากมาย และคนทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าไปยังหอขุมทรัพย์สวรรค์ ในหมู่พวกเขามีทั้งขุนนางที่นั่งรถม้าอันล้ำค่า ผู้สูงศักดิ์ที่มีสัตว์เลี้ยงวิญญาณ และผู้มีพรสวรรค์รุ่นเยาว์ที่เคลื่อนไหวเป็นกลุ่มสามถึงห้าคน ทำให้มันกลายเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

ทางเข้าที่กว้างเก้าสิบจั้งของหอขุมทรัพย์สวรรค์นั้นแน่นมากจนไม่สามารถผ่านไปได้ เมื่อเฉินซีและมู่ขุยมาถึง ก็เห็นจำนวนคนที่เข้าร่วมการประมูลในวันนี้ได้ชัดเจน

เฉินซีพบว่าในบรรดาผู้บ่มเพาะที่เข้าร่วมการประมูล พวกเขาได้เทียบเชิญสองประเภท ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเทียบเชิญธรรมดาที่ผู้คนส่วนใหญ่ได้รับ และพวกเขาก็เดินผ่านเข้าไปโดยไม่มีผู้ดูแลต้อนรับ

อีกประเภทหนึ่งคือเทียบเชิญที่มีสีทองเนื้อดีสำหรับแขกพิเศษ ซึ่งมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มี และการมาถึงของคนเหล่านี้จะได้รับการต้อนรับโดยผู้ดูแลพิเศษ และคนเหล่านั้นสามารถเดินผ่านไปยังทางที่เปิดรับรองไว้เป็นพิเศษได้ด้วย

นี่อาจเป็นความแตกต่างระหว่างผู้บ่มเพาะธรรมดากับผู้มีสิทธิพิเศษ

แน่นอนว่า มีคนจำนวนมากที่ไม่ได้ครอบครองแม้แต่เทียบเชิญธรรมดาด้วยซ้ำ และคนเหล่านี้คิดเป็นผู้คนประมาณเจ็ดในสิบส่วนของผู้ที่เข้าร่วม เหตุผลที่พวกเขามาที่งานประมูลก็เพื่อต้องการเป็นสักขีพยานในฐานะผู้ชม แต่พวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมการประมูลด้วยซ้ำ

ในระหว่างการเข้าแถวเพื่อเข้าสู่หอขุมทรัพย์สวรรค์ ผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่กำลังพูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา พวกเขาต่างมีความคาดหวังและความอยากรู้อยากเห็นต่อการประมูลที่กำลังจะเริ่มขึ้นอย่างมาก

“อะไรนะ? แค่เทียบเชิญธรรมดาก็ต้องใช้โอสถกลั่นแรกเริ่มหนึ่งร้อยเม็ดแล้วหรือ?”

“เหอะ แค่นั้นก็บอกว่าแพงแล้วหรือ? ถ้าไปถามในตลาดมืด อย่าว่าแต่โอสถกลั่นแรกเริ่มหนึ่งร้อยเม็ดเลย แม้แต่ห้าร้อยเม็ดก็ซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“เหตุใดมันถึงเป็นแบบนี้? มันก็แค่การประมูลไม่ใช่รึ? ไยผู้คนถึงต่อสู้เพื่อให้ได้รับเทียบเชิญกัน?”

“มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ในระหว่างการประมูลครั้งนี้ สมบัติหายากและมีค่าจำนวนมากจะปรากฏขึ้น และเฉพาะผู้ที่ได้รับเชิญเท่านั้นที่มีคุณสมบัติร่วมการประมูล เข้าใจไหม?”

เบื้องหลังเฉินซีคือผู้บ่มเพาะที่กำลังหารือเกี่ยวกับการประมูลสองคน และเมื่อพวกเขาเห็นเฉินซียืนอยู่โดยไม่ขยับ ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างเตี้ยในหมู่พวกเขาก็พูดด้วยความไม่พอใจว่า “เจ้าน้องชาย ถอยไปหน่อย หากไม่ได้รับเทียบเชิญ อย่าเสียเวลาเลยจริงไหม?”

“หรือว่าเจ้าต้องการใช้ประโยชน์จากฝูงชนเพื่อแอบเข้ามา? ข้าคิดว่าเจ้าควรทิ้งความคิดนั้นโดยเร็วที่สุด ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเข้าร่วมการประมูลได้เพียงแค่เพราะพวกเขาต้องการ!” ชายวัยกลางคนตัวสูงอีกคนก็ขมวดคิ้วเช่นกัน สายตาของเขามองไปยังเฉินซีอย่างไม่มีความสุขขณะที่พูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

เฉินซียิ้มและไม่ยุ่งกับพวกเขาก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกจากฝูงชนพร้อมกับมู่ขุย จากนั้นเขาก็นำเทียบเชิญพิเศษที่ย่าชิงให้เขามา เดินเข้าไปในพื้นที่ประมูลภายใต้การต้อนรับของผู้ดูแลหญิง

“บ้าเอ๊ย ข้าดูไม่ผิดใช่ไหม? เด็กคนนั้นได้รับเทียบเชิญพิเศษ?” ชายวัยกลางคนตัวเตี้ยอ้าปากค้างและร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นภาพนี้

“มัน… มันน่าจะใช่” ชายวัยกลางคนตัวสูงก็ตกตะลึงเช่นกัน และเขารู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่ผิดปกติจากคนรอบข้าง

พื้นที่ประมูลมีขนาดใหญ่มาก มันทั้งกว้างใหญ่และงดงามมาก อีกทั้งยังครอบครองพื้นที่หกสิบลี้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าผู้บ่มเพาะที่มีความสามารถสูงได้เปิดมิติขนาดใหญ่ที่นี่ อาคารโดยรอบแบ่งออกเป็นสองชั้นและมีรูปร่างเป็นวงกลมล้อมรอบแท่นหยกขนาดมหึมาที่อยู่ตรงกลาง

ห้องรับรองพิเศษอยู่บนชั้นสอง และในห้องรับรองพิเศษ เฉินซีกับมู่ขุยได้หันหน้าเข้าหาแท่นหยกโดยตรง ขอบเขตการมองเห็นของพวกเขากว้างมาก ทำให้พวกเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งรอบตัวได้จากภายในห้อง แต่ผู้คนที่อยู่ด้านนอกไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ภายในห้องรับรองพิเศษได้

แม้ว่าห้องรับรองพิเศษจะมีขนาดไม่ใหญ่นัก แต่ก็ได้รับการตกแต่งอย่างมีรสนิยมอย่างมาก และเมื่อใครก็ตามเข้ามานั่งในห้องนั้นแล้วมองลงมาที่สภาพแวดล้อมเบื้องล่าง มันก็สามารถกระตุ้นความรู้สึกที่เหนือกว่าและควบคุมทุกสิ่งได้อย่างแท้จริง

“ท่านแขกผู้มีเกียรติ หากท่านต้องการอะไรเพิ่มเติม ท่านสามารถแจ้งให้ข้าน้อยทราบได้เลยนะเจ้าคะ ข้าจะรออยู่ด้านนอกของห้องรับรองพิเศษเจ้าค่ะ” ผู้ดูแลหญิงโค้งคำนับขณะที่นางพูดจบ จากนั้นนางก็หันหลังกลับและจากไป

“ห้องรับรองพิเศษนี่ดีจริง ๆ มีเบาะนุ่ม ๆ ให้นั่งและดื่มสุรารสเลิศ” มู่ขุยยิ้มขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้ยาวและคร่ำครวญด้วยความสบายใจ

เฉินซียิ้ม “บอกข้าซิว่าอาวุธที่กระตุ้นความสนใจของเจ้าจะมีในการประมูลครั้งนี้หรือไม่? ข้าจะเสนอราคาให้เจ้าเอง”

“ขอบคุณขอรับ นายท่าน” มู่ขุยพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม การติดตามเฉินซีเป็นระยะเวลานานทำให้เขาค่อย ๆ รับรู้ถึงนิสัยของเฉินซีทีละนิด และเขาก็รู้ว่าเจ้านายของเขาเป็นคนง่าย ๆ และไม่ชอบเมื่อเขาเกรงใจอะไรเกินไป ในขณะที่การพูดอะไรตรงไปตรงมาจะทำให้เฉินซีดีใจแทน

“สหายเต๋าเฉินซี ข้าขอเข้าไปได้หรือไม่?” ในขณะนี้ เสียงที่น่าฟังเหมือนเสียงธรรมชาติของย่าชิงก็ดังออกมาจากข้างนอกห้องรับรองพิเศษ

“แม่นางย่าชิงหรือ? เข้ามาเถอะ” เฉินซีกล่าว

“ข้ากำลังว่างและไม่มีอะไรทำพอดี ดังนั้นข้าจึงมารบกวนสหายเต๋าเฉินซี ท่านจะไม่ตำหนิข้าและขับไล่ข้าออกไปใช่ไหม?” ย่าชิงนั่งลงบนที่นั่งข้าง ๆ ขณะที่นางพูดติดตลกด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่แม่นางย่าชิงไม่ไล่ข้าออกไป” เฉินซียิ้ม “ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อมีแม่นางย่าชิงอยู่ที่นี่แล้ว ท่านก็สามารถช่วยแนะนำกฎการประมูลให้ข้าได้ด้วย และนั่นก็เป็นสิ่งที่ข้ากำลังมองหาพอดี”

ดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาวของย่าชิงกลอกไปรอบ ๆ ด้วยความกะลิ้มกะเหลี่ยขณะที่นางหัวเราะเบา ๆ “ข้ารู้ว่าข้าคงไม่สามารถหลอกตาท่านได้ ใช่แล้ว ข้ามาครั้งนี้เพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลสหายเต๋า”

เฉินซีโบกมือและพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทขนาดนั้นหรอก แม่นางย่าชิงเรียกข้าว่าเฉินซีเหมือนเดิมเถิด”

“ข้าจะกล้าขัดคำสั่งของสหายเต๋าเฉินซีได้อย่างไร?” ย่าชิงกะพริบตาขณะที่นางพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้าสงสัยมากว่า เหตุใดท่านหญิงถึงดีกับท่านมาก นางบอกเราเมื่อนานมาแล้วว่าเมื่อใดที่ท่านปรากฏตัวในหอขุมทรัพย์สวรรค์ เราจะต้องให้ความบันเทิงแก่ท่านด้วยความสุภาพในระดับสูงสุด ท่านโปรดบอกเหตุผลกับข้าหน่อยได้หรือไม่?”

“ท่านจะเชื่อข้าหรือไม่หากข้าบอกว่าข้าไม่รู้” เฉินซีตอบคำถาม

“แน่นอน” ย่าชิงถอนหายใจ “ท่านหญิงไม่อาจเทียบกับสตรีทั่วไปได้ และวิธีที่นางจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ก็เกินจินตนาการของผู้คนไปไกลโข บางทีอาจมีความหมายลึกซึ้งว่าทำไมนางถึงทำแบบนี้”

ในขณะนี้ คลื่นเสียงก็ดังขึ้นจากพื้นที่ประมูลด้านล่างอย่างกะทันหัน และสมบัติชิ้นแรกก็ได้ถูกส่งมายังเวทีประมูลแล้ว

ดูเหมือนว่าจะมีผู้บ่มเพาะมากมายเลยในยามนี้! ในช่วงเวลานี้ เฉินซีสัมผัสได้ถึงจิตสัมผัสเทพที่น่าเกรงขามอย่างยิ่งมากกว่าสิบดวงพุ่งออกไปยังสมบัติที่อยู่ตรงกลางของแท่น และสมบัติเองก็ถูกปกคลุมด้วยสีแดงเข้มซึ่งมีเมฆหนาทึบดั่งหมอก และมันก็ปกปิดกลิ่นอายของสมบัติที่อยู่ข้างใต้นั้น

สมบัติอะไรกันแน่ที่ลึกลับขนาดนั้น?

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นรู้สึกใคร่รู้ขึ้นมา และจิตสัมผัสเทพของบางคนก็ราวกับต้องการดูว่ามันคืออะไรผ่านผ้าสีแดงเข้ม

ความแข็งแกร่งของจิตสัมผัสเทพของเฉินซีในยามนี้เทียบได้กับผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติ เขาจึงสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าผู้ที่มีระดับการบ่มเพาะอ่อนแอที่สุดอยู่ที่ขอบเขตแกนทองคำหยินหยาง ในขณะที่มีผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติและแม้แต่ตัวตนที่เหนือกว่านั้นอยู่ด้วย ‘ช่างน่าเกรงขาม!’

‘สมบัติวิเศษชิ้นแรกคืออะไรกันแน่?’ เฉินซีก็อยากรู้เช่นกัน และเขาได้หมุนเวียนพลังปราณของเขาอย่างเต็มที่ ทำให้จิตสัมผัสเทพของเขาบรรจบกันและควบแน่นเป็นเกลียว แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม เขาก็มองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ใต้ผ้าสีแดงเข้ม ผ้าผืนนั้นดูเหมือนจะเป็นสมบัติวิเศษมีคุณสมบัติในการซ่อนกลิ่นอาย และมันก็น่าเกรงขามในระดับที่ไม่น่าเชื่อ

ด้วยเหตุนี้ เฉินซีกลับยิ่งใคร่รู้มากขึ้น

ในการประมูลทั่วไป สมบัติชิ้นแรกคือสิ่งดึงดูดหลัก และสมบัติชิ้นสุดท้ายคืองานที่ยิ่งใหญ่ และพวกมันย่อมเป็นสมบัติที่ไม่ธรรมดาในการประมูลครั้งนี้

ในตอนนี้ สมบัติชิ้นแรกในการประมูลของหอขุมทรัพย์สวรรค์ถูกซ่อนกลิ่นอายอยู่หลังผ้าสีแดงเข้ม จึงไม่แปลกหากสายตาของผู้คนจะจับจ้องไปยังมัน

“แม่นางย่าชิง สมบัติที่อยู่ข้างล่างนั่นคืออะไรกัน? ถึงขนาดที่พวกเขาต้องทำให้มันลึกลับขนาดนี้” เฉินซีหันกลับมาและถาม

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ว่าในกรณีใด มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน แต่ข้าแน่ใจว่าความลึกลับนี้จะถูกเปิดเผยในไม่ช้า” ย่าชิงยักไหล่และดูสง่างามมาก ทุกการแสดงออกของผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์ที่อธิบายไม่ได้ซึ่งทำให้ใคร ๆ ก็อดที่จะไม่ชอบนางไม่ได้

ริ้วสีทองพร่างพราวปรากฏขึ้นบนแท่นประมูลที่อยู่ตรงกลางหลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ มันเป็นชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างสูงและน่าประทับใจ เขามีคิ้วตรงยาวที่เฉียงลงมาที่ขมับของเขาราวกับแบกของหนักไว้ และร่างกายของเขาก็เปล่งกลิ่นอายที่ดุร้ายและน่ากลัวออกมา เขาเป็นผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติ!

“เขาคือกระบี่ปลิดวิญญาณ ตู้เฟยอวี่!”

“เป็นเขาจริง ๆ! ว่ากันว่าคนผู้นี้เป็นผู้บ่มเพาะไร้สังกัดที่น่าเกรงขามในอดีตที่ค้นหาความลึกซึ้งของเต๋ากระบี่เป็นเวลาสองสามร้อยปี และเขาเข้าใจเกี่ยวกับเต๋ารู้แจ้งประเภทจิตวิญญาณที่สามารถทำร้ายจิตวิญญาณได้ แต่เขาไม่ได้ทำตัวอิสระเสมอมาหรอกหรือ? เขาจะเข้าร่วมหอขุมทรัพย์สวรรค์ได้อย่างไร?”

“น่าอัศจรรย์! ตู้เฟยอวี่เป็นประธานในการประมูลด้วยตัวเอง ดังนั้นการประมูลครั้งนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน”

ภาพดังกล่าวทำให้เกิดเสียงอึกทึกทันทีเมื่อพวกเขาเห็นชายวัยกลางคนรูปร่างสูงปรากฏตัว และเสียงของพวกเขาก็แสดงความประหลาดใจ งงงวย จริงจัง และชื่นชมออกมา

“สหายเต๋าทั้งหลาย การประมูลที่หอขุมทรัพย์สวรรค์ของข้าในครั้งนี้ถือว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สมบัติมากมายจะถูกนำเสนอในวันนี้ ทั้งหายากและมีคุณภาพสูง ส่วนสมบัติเหล่านี้แท้จริงแล้วคืออะไรนั้น ข้าคงบอกได้แค่ว่าโปรดรอดูได้เท่านั้น” ตู้เฟยอวี่กวาดสายตาไปรอบ ๆ และพูดด้วยเสียงเบาแผ่วว่า “ข้าคิดว่าทุกคนคงรู้กฎของการประมูลแล้ว ดังนั้นข้าจะไม่อธิบายรายละเอียดที่ไม่จำเป็น ต่อไปเราจะเริ่มด้วยการประมูลสมบัติชิ้นแรก”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ดึงผ้าสีแดงเข้มออก ทันใดนั้นลำแสงก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ในขณะที่กลิ่นอายของสมบัติเอ่อล้นออกมาและแม้แต่คลื่นเสียงคำรามที่ดังราวกับเสียงคำรามของสิงโตหรือมังกรก็ดังก้องออกมา ทำให้มันเป็นฉากที่น่าอัศจรรย์

เมื่อเฉินซีจ้องมองตามไป เขาก็พบว่าสมบัติที่ก่อให้เกิดความโกลาหลนั้น แท้จริงแล้วคือแผ่นหยกสีทองเข้ม!

“โห! ช่างเป็นฉากที่น่าตกใจจริง ๆ!”

“แผ่นหยกนี้น่าตกใจเกินไป! เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะมีวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าที่น่าตกใจถูกบันทึกไว้ในนั้น?”

“ฮึ่ม! เจ้าเคยเห็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋ารึ? วิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าทั้งหมดในโลกถูกเก็บไว้ในนิกายโบราณและตระกูลใหญ่ และทุก ๆ วิชามีค่าจนน่าตกใจ คิดว่าจะมีใครเอาออกมาประมูลหรือไร?”

“เหอะ ประสบการณ์ของเจ้ายังน้อยล่ะสิท่า? มีเฉพาะแผ่นหยกที่มีวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าบันทึกไว้เท่านั้น ที่จะมีปรากฏการณ์แบบนี้ได้ ครั้งหนึ่งข้าเคยโชคดีที่ได้ยินจากผู้อาวุโสของนิกายสวรรค์ปฐพีว่าแผ่นหยกทั้งหมดที่มีวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าบันทึกไว้ภายในได้รับการขัดเกลาจากไม้สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ราคาแพง เนื่องจากแผ่นหยกธรรมดาไม่สามารถทนต่อปราณภายในวิชาระดับเต๋าได้!”

“ไม้สวรรค์ศักดิ์สิทธิ์? ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีลำแสงสีทองเข้มออกมาจากมัน มันเป็นเช่นนั้นนี่เอง”

ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนในพื้นที่การประมูลทั้งหมดกำลังพูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา แน่นอนว่าเฉินซีไม่ต้องคาดเดา เพราะเมื่อเขาเห็นแผ่นหยกสีทองเข้มเป็นครั้งแรก เขาก็มั่นใจว่ามันเป็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าอย่างไม่ต้องสงสัย!

เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยเห็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋ามากกว่าหนึ่งวิชาในขุมทรัพย์สมบัติของเฉียนหยวน และทั้งหมดนั้นมีสีทองเข้มที่เหมือนกับแผ่นหยกที่อยู่ตรงหน้าเขาทุกประการ

“แผ่นหยกที่เผยภาพเช่นนี้หาดูได้ยาก และข้าคิดว่าสหายเต๋าบางคนได้เล็งเห็นถึงมูลค่าของสมบัตินี้แล้ว” กระบี่ปลิดวิญญาณ ตู้เฟยอวี่มองไปที่แผ่นหยกสีทองเข้มขณะที่ความรู้สึกอิจฉาฉายวาบในแววตาของเขา จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เปิดเผยคำตอบ “นี่คือกระบวนยุทธ์ระดับเต๋า เคล็ดวิชาราชสีห์หิมะคำราม!”

“อย่างที่คิดไว้ มันเป็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋า!”

“เคล็ดวิชาราชสีห์หิมะคำราม! สวรรค์! หรือว่ามันจะเป็นวิชาระดับเต๋าที่ผสานด้วยเต๋ารู้แจ้งแห่งเสียง? เต๋ารู้แจ้งแห่งเสียงนั้นหายากมาก เนื่องจากมันสามารถฆ่าผู้อื่นได้อย่างไร้รูปแบบและเป็นสิ่งที่ป้องกันได้ยากที่สุด ดังนั้นมูลค่าของพวกมันจึงสูงกว่าวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าทั่วไป”

“มันเป็นวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋านี่เอง! ทำไมคนถึงประมูลสมบัติเช่นนี้? มันคงเป็นไปไม่ได้เลย ท้ายที่สุด แม้แต่นิกายสวรรค์ปฐพีที่สืบทอดกันมาเกือบหนึ่งหมื่นปี จนถึงตอนนี้ก็มีวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าที่สืบทอดต่อกันมาสิบกว่าวิชาเท่านั้น!”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น แม้ว่าวิชาเหล่านี้จะหาได้ยาก แต่การบ่มเพาะของมันก็รุนแรงมากเช่นกัน แม้ว่าจะมีใครบางคนได้มา แต่ก็กล่าวได้ยากว่าคนคนนั้นจะสามารถเข้าใจเต๋ารู้แจ้งที่อยู่ในวิชานั้นได้”

หลังจากที่พวกเขาพบว่าสมบัติที่จะประมูลชิ้นแรกคือวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋า การประมูลก็เข้าสู่ความโกลาหลทันที และใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความตกใจและไม่เชื่อ

มีเพียงใบหน้าของเฉินซีเท่านั้นที่แสดงความรู้สึกแปลกประหลาดเล็กน้อย ในขณะที่เขาตกตะลึงทันทีที่เขาได้ยินว่าวิชากระบวนยุทธ์ระดับเต๋านี้คือเคล็ดวิชาราชสีห์หิมะคำราม เพราะเขาได้เห็นบันทึกขอวิชานี้แล้วในห้องเก็บสมบัติของเฉียนหยวน!