บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1214 อย่าให้ข้าจับผิดได้

โรงหมอกับโรงพยาบาลเปิดให้บริการพร้อมกัน มีหมอเทวดาจากแคว้นต้าซิงมาตรวจให้การรักษาด้วยตนเอง ประชาชนต่างให้ความเชื่อถือ ทันใดนั้น โรงหมออื่นๆในเมืองหลวงแทบไม่มีคนป่วยไปรับการรักษา

หยวนชิงหลิงไม่มีความชำนาญแพทย์แผนจีน แต่สามารถจัดยาตามใบสั่งยาได้ ดังนั้นนางจึงไปช่วยตรวจยากับใบสั่งยา แล้วจากให้กับคนป่วย

คนสำนักเหมยแดงก็มาช่วยมากมาย วันแรกถึงแม้คนป่วยจะมารอจนเต็มห้องรอตรวจ แต่ดีที่ผ่านไปได้อย่างไม่มีอันตรายใดๆ ท่านย่าหยวนเหนื่อยอย่างมาก แต่นางมีความสุขที่สุด ทานข้าวไปมื้อหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกว่าตนเองกระปรื้กระเปร่าขึ้นมาทันที

โรงพยาบาลเปิดทำการรักษาตอนกลางคืน มีหมอประจำสี่ท่าน หยวนชิงหลิงยังเตรียมรถม้าให้กับโรงเรียนแพทย์สามคันพร้อมคนขับรถม้าสามคน เผื่อมีเหตุฉุกเฉินกะทันหัน หรือผู้ป่วยไม่สามารถมาได้ด้วยตนเอง จึงเตรียมรถม้าไว้สำหรับรับส่งผู้ป่วย

แน่นอนว่าต้องเสียค่าจ้างรถม้า จะมีการเก็บค่าใช้จ่าย จึงแล้วแต่ผู้ป่วยจะใช้อย่างไร

โรงพยาบาลก็มีห้องฉุกเฉิน เมื่อมีผู้ป่วยฉุกเฉินก็ไม่ต้องต่อคิว สามารถเข้ารับการรักษาได้ก่อน ความมีมนุษยธรรมนี้ เป็นที่ชื่นชอบของประชาชนอย่างมาก

ตอนกลางคืน หยู่เหวินเห้ามารับหยวนชิงหลิงที่โรงเรียนแพทย์ แล้วนั่งรถม้ากลับพร้อมกัน

อยู่บนรถม้าหยวนชิงหลิงเหนื่อยจนเผลอหลับไปบนไหล่เจ้าห้า เขายื่นมือกอดนางไว้ หันหน้าไปจูบบนหน้าผากของนางหนึ่งที สายตาเต็มไปด้วยความรักใคร่อย่างอ่อนโยน

เขาไม่อยากให้นางต้องเหนื่อย แต่ในเมื่อนางมีความสุขก็แล้วแต่นาง จะมีอะไรสำคัญไปกว่านางมีความสุขล่ะ?

เคยไปโลกปัจจุบันมาหนึ่งครั้ง รู้อาชีพของนาง รู้ความฝันของนาง รักษาช่วยชีวิตผู้ป่วยวิจัยยารักษา เป็นงานของนาง ความสุขของนางอยู่ที่นี่ นางเต็มใจทำงานหนักเพื่อสิ่งนี้ เขาก็สนับสนุน

เหมือนอย่างงานราชการ นางสนับสนุนเขาอย่างไม่มีข้อแม้

ติดต่อกันหลายวัน โรงพยาบาลล้วนเต็มไปด้วยผู้ป่วย ค่ารักษาในโรงพยาบาลถูกกว่าโรงหมอด้านนอก แพงกว่าโรงหมอเล็กน้อย ที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาแทบไม่ใช้ยาราคาแพง นอกเสียจากไม่มียาแล้วต้องใช้แทน

โรงหมอองค์หญิงฮุ่ยผิงก่อนหน้านี้ หากป่วยเล็กน้อย ยาไม่กี่ชุดก็สามารถรักษาหายได้ ส่วนมากก็จะยื้อเวลาสักแปดวันสิบวัน กระทั่งเป็นครึ่งเดือน บอกว่าหลังจากรักษาหายแล้วต้องฟื้นฟูร่างกายให้กลับมามีชีวิตชีวา จัดยาราคาแพงให้ เช่นนี้ก็สามารถเพิ่มรายได้แล้ว

หมอของโรงพยาบาลก็จะแนะนำวิธีฟื้นฟูร่างกายให้กลับมามีชีวิตชีวา แต่จะให้เพียงใบสั่งยา สามารถซื้อยาที่โรงพยาบาลได้ หรือไปซื้อข้างนอกก็ได้ ยาในใบสั่งยาล้วนเป็นยาที่ราคาถูก และบอกคนป่วย ยาสามัญบางชนิดที่ช่วยในการปรับสภาพร่างกาย ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่จำเป็นต้องใช้แต่ยาราคาแพงเท่านั้น

หลายวันต่อมา ร้านขายยากับโรงหมอมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเมืองหลวง โรงหมอขององค์หญิงฮุ่ยผิง แทบไม่มีคนไปใช้บริการ

องค์หญิงฮุ่ยผิงก็ไม่ร้อนใจ ยังไงโรงผลิตยาของนางยังดำเนินกิจการอยู่ ยาสำเร็จรูปของนางยังคงสามารถขายออกไปได้

นางให้ราชบุตรเขยไปหาคนใกล้ชิดกับหมอหลวงเฉา เพราะในโรงพยาบาลหมอหลวงเฉากับฮูหยินใหญ่ที่มาจากแคว้นต้าซิงดูแลอยู่ หากสามารถกล่อมสองคนนี้ได้ ก็ไม่ต้องห่วงว่าคนที่อยู่ข้างล่างจะไม่ตามมา

พ่อของราชบุตรเขยหลิวเคยเป็นหัวหน้าโรงหมอหลวง ถึงแม้ตอนนี้จากเกษียณแล้ว แต่มีคนรู้จักเยอะ มาสวัสดีปีใหม่เขาถึงจวนในทุกๆปี ยังคงมีคนมากมาย ตอนนี้ทุกคนยังเรียกเขาว่ายอดหมอหลิว ตอนที่องค์หญิงฮุ่ยผิงเปิดโรงหมอ ก็เพราะเบื้องหลังมีหัวหน้าโรงหมอคนก่อนคนนี้เป็นคนจัดการ ดังนั้นราชบุตรเขยหลิวมาขอให้ท่านพ่อช่วย ให้ท่านพ่อไปคุยดื่มชากับหมอหลวงเฉา

หมอหลวงเฉาเคยเป็นลูกน้องยอดหมอหลิว อุปนิสัยของหมอหลวงเฉา ยอดหมอหลิวรู้เป็นอย่างดี อุปนิสัยค่อนข้างอ่อนแอ ไม่ค่อยมีความคิดเป็นของตนเอง เป็นคนที่ทำตามคำสั่ง ดังนั้นยอดหมอหลิวเห็นว่า สุดท้ายคนที่เป็นคนสั่งการทั้งหมดยังคงเป็นฮูหยินใหญ่คนนี้

แน่นอนฮูหยินใหญ่กับพระชายารัชทายาทหยวนชิงหลิงสนิทกันมาก และยังอาศัยอยู่ในจวนอ๋องฉู่เป็นเวลานาน ได้ยินมาว่าคนในจวนอ๋องฉู่ทุกคน ให้ความเคารพนับถือนางอย่างมาก จะกล่อมนางจะต้องเป็นเรื่องที่ยากมากที่สุด

ยอดหมอหลิวชอบทำอะไรที่ค่อนข้างยาก ดังนั้นเขาให้ลูกชายของตนไปบอกเจ้าหญิง ให้นางวางใจ หาดูร้านทำเลดีกับจวนหลังใหญ่ รูปแบบของโรงพยาบาลนี้น่าสนใจอย่างมาก สามารถสร้างเช่นนี้ได้ และมีคนทำอยู่ก่อนแล้ว ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนป่วยมาเข้ารับการรักษา

ราชบุตรเขยหลิวรีบกลับมาบอกฮุ่ยผิง ฮุ่ยผิงรู้ว่าพ่อสามีคนนี้ค่อนข้างมีความสามารถ ทั้งในและนอกราชสำนัก มีคนรู้จักไม่น้อย หนึ่งในนั้นก็มีคนมีอำนาจที่สามารถช่วยเหลือได้

แม้แต่โสวฝู่ใต้เท้าฉู่ ขอเคยให้พ่อสามีทำการรักษา ถือเป็นหนี้บุญคุณอยู่

ดังนั้น หลังจากฟังราชบุตรเขยหลิวเล่าแล้ว องค์หญิงฮุ่ยผิงวางใจอย่างที่สุดจริงๆ ไปคนไปหาดูที่ดิน เตรียมสร้างโรงพยาบาล

นางมีเงินมากมาย จะหาร้านหาสถานที่ล้วนเป็นเรื่องง่ายดาย แต่ทางพ่อค้าขายยากลับมาบอกนางว่า ช่วงนี้ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พวกเกษตรกรปลูกยาสมุนไพรทั้งหมดล้วนตุนสินค้าไว้ไม่ยอมขาย

องค์หญิงฮุ่ยผิงรู้ทันทีว่าเป็นฝีมือหยวนชิงหลิง แต่หยวนชิงหลิงไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนี้ งั้นก็น่าจะเป็นหยู่เหวินเห้า นางสั่งคนไปสืบดู ข่าวที่ได้กลับมาคือมีพ่อค้าขายยาคนหนึ่งรับซื้อ และพ่อค้าขายยาคนนี้ก็บอกชัดเจนว่า ให้ทุกคนอย่าเพิ่งขายยาให้กับคนอื่น ครั้งต่อไปจะรับซื้อในราคาสูง

ก่อนหน้านี้พวกเกษตรกรปลูกหญ้า โดนพ่อค้ารับซื้อยากดราคา ตอนนี้ได้กำไรเยอะขึ้น จึงไม่ยอมขายให้กับพ่อค้ารับซื้อยา จึงต่างก็ตุนสินค้าไว้

ฮุ่ยผิงได้ฟังเช่นนี้ ก็หัวเราะเยาะพร้อมพูดขึ้นว่า “พ่อค้าขายยาอะไร? ก็แค่ใช้วิธีเดียวกับหงเล่แค่นั้น อยากกักตุนยาให้ข้าไม่มียาใช้เท่านั้น”

“แต่โรงผลิตยาของเราต้องนำของเข้าแล้ว หาซื้อยาไม่ได้ จะทำอย่างไร?” ผู้จัดการพูดขึ้น

ฮุ่ยผิงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “พวกเขาจ่ายราคาเท่าไหร่?”

“ไม่รู้ แต่รับปากว่าจะมากกว่าเดิมหลายเท่า”

“มากขนาดนี้? บ้าไปแล้วหรือ?” ฮุ่ยผิงถอนหายใจเย็นออกมา ครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า “หากรับซื้อยามาจากที่อื่น ราคาเป็นอย่างไร?”

“เกษตรกรปลูกยาสมุนไพรล้วนอยู่ในแถบใกล้ๆนี้ ยาของจื๋อลี่คิดว่าน่าจะไม่ถูก หากไกลอีกหน่อย ความเสียหายที่เกิดจากการขนส่ง ที่จริงราคาก็พอกัน” ผู้จัดการพูดตอบ

สายตาฮุ่ยผิงฉายแววเย็นชาโหดเหี้ยม พร้อมพูดขึ้นว่า “ทำร้ายคนด้วยต้นทุน นางยังไม่มีความสามารถนี้ ข้าจะสู้กับนางสักตั้ง เจ้าไปบอกพ่อค้ารับซื้อยา ให้เขาไปพูดกล่อมพวกเกษตรกรปลูกยาสมุนไพรขายยาให้กับพวกเรา ราคาขยับขึ้น นางจะให้ข้าไม่มียาใช้ ข้าก็จะทำให้นางไม่มียาใช้ หากไม่มียา นางก็จะต้องเอายามาจากที่อื่น แต่เมื่อนับค่าส่งกลับระยะไกล นางจะต้องขาดแคลนอยู่ช่วงระยะหนึ่ง ถึงตอนนั้น ก็คือโอกาสที่ดีให้พวกเราได้ลงมือ”

ผู้จัดการอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ว่าเช่นนี้ ต้นทุนของพวกเราก็จะมากขึ้น ราคาจะขยับขึ้นไหม?”

ฮุ่ยผิงครุ่นคิดสักครู่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ในสถานการณ์ตอนนี้จะขึ้นราคาไม่ได้ เดี๋ยวพวกเขาจะมาหาเรื่อง ถึงตอนนั้นเจ้าคำนวณต้นทุนมาให้ข้า ขอเพียงสามารถรักษาสมดุลไว้ได้ ก็ให้ทำอย่างนี้ไปก่อน พวกเขาทนได้ไม่นาน”

“ขอรับ” ผู้จัดการรับคำสั่งออกไปแล้ว

องค์หญิงฮุ่ยผิงหรี่ตาลง หัวเราะเยาะ วิธีนี้ร้ายกาจมาก ไม่ใช่ความคิดของหยวนชิงหลิงอย่างแน่นอน ยังไงก็คงเป็นฝีมือขององค์ชายรัชทายาท

หยู่เหวินเห้า ดีที่สุดเจ้าอย่าทำให้ขาดจับผิดได้ ไม่เช่นนั้น ข้าจะฟ้องเจ้าต่อหน้าเสด็จพี่

ผ่านไปสองวัน ผู้จัดการก็กลับมารายงานว่า พ่อค้ารับซื้อยายังไม่สามารถซื้อยามาได้ เกษตรกรปลูกยาสมุนไพรเดิมพวกนั้นรับเงินมัดจำของคนอื่นไว้ หากผิดสัญญา จะต้องชดใช้ค่ามัดจำสองเท่า

ฮุ่ยผิงโกรธอย่างมาก มีคำสั่งลงไปว่า “ไปถามพวกเขา พวกเขาทั้งหมดรับเงินมัดจำมาเท่าไหร่ ข้าจะจ่ายให้คืนให้กับพวกเขา”