บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1359 ยินดีกับสวีอี

ที่จริงทางด้านตระกูลหยวนหาหมอทำคลอดไว้ให้นางแต่แรกแล้ว ก็เข้ามาอยู่ด้วยแล้วหลายวัน แต่น่ารำคาญที่หมอทำคลอด ห้ามนางทำโน่นทำนี่ จึงให้หมอทำคลอดออกไป รอก่อนใกล้คลอดไม่กี่วันค่อยตามมา ตระกูลหยวนคิดว่ามีพระชายารัชทายาทอยู่ด้วย น่าจะไม่เป็นไร

กลับคิดไม่ถึงว่า บอกว่าจะคลอดก็คลอดเลย

หลังจากส่งคนไปบอก หมอทำคลอดก็รีบมาทันที คนตระกูลหยวนกับหยวนหย่งอี้ก็มา ท่านย่ายังไม่มา เก็บของก่อนแล้วจะตามมา

หมอทำคลอดบอกว่าพระชายารัชทายาทกำลังตั้งครรภ์ ไม่ควรที่จะเข้าไปเห็นเลือดในห้องคลอด ดังนั้นนางจึงไม่ต้องเข้าไปจะดีกว่า ยังไงครรภ์ของอะซี่ก็ปกติดี นางตรวจดูแล้ว ตำแหน่งครรภ์ปกติ อะซี่ยังเป็นคนฝึกฝีมือการต่อสู้ มีส่วนช่วยให้การคลอดง่ายขึ้น

แล้วแบบนี้ สวีอีกับหยวนชิงหลิงก็ถูกกีดกันให้อยู่ข้างนอก

เดิมสวีอีเข้าเวรอยู่ที่ทำการปกครอง หกเกอเอ๋อมาบอกว่าอะซี่จะคลอดแล้ว เขาวิ่งกลับจวนมากจนขาทั้งคู่แทบหัก แล้วค่อยคิดขึ้นมาได้ว่าทำไมตนเองไม่ขี่ม้ากลับมา

แต่ก็ไม่ทันได้สนใจมากมายขนาดนั้นแล้ว ตลอดทางที่วิ่งกลับมาถึงหน้าประตูจวนของตนเอง กลับถูกกีดกันให้อยู่ด้านนอก ไม่ทันได้เห็นหน้าอะซี่สักครั้ง เขาเดินไปมาอย่างร้อนใจ พูดบ่นว่าตอนนี้ยังไม่คลอด เขาสามารถเข้าไปได้

สวีอีรักอะซี่มาก ทุกคนต่างก็รู้ ฮูหยินหยวนแม่ของอะซี่ออกมาพูดกับลูกเขยว่า “เจ้าอย่าร้อนใจ รออยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวลูกก็คลอดออกมาแล้ว สุขภาพร่างกายอะซี่แข็งแรงดี”

ฮูหยินหยวนไม่ได้พูดไปเอง ผู้หญิงตระกูลหยวนไม่เคยต้องเครียดกับการคลอดลูก ครั้งที่หยวนหย่งอี้คลอดก็เป็นตัวอย่างให้เห็นแล้ว ตามความเคยชินของตระกูลหยวน การหายใจเข้าหายใจออกปกติ ใช้แรงดันลงไป ลูกก็คลอดออกมาแล้ว

“ท่านแม่ยาย ข้าเข้าไปดูแปบเดียว แปบเดียวเอง” สวีอีพูดขอร้องอย่างน่าสงสาร

หยวนชิงหลิงก็ช่วยพูดว่า “ให้เขาดูแปบหนึ่งเถอะ หากไม่ได้ดูเขาจะไม่วางใจ อะซี่ก็ต้องการให้เขาอยู่ด้วย”

ฮูหยินหยวนเห็นว่าพระชายารัชทายาทพูดถึงขนาดนี้แล้ว และก็เห็นลูกเขยร้อนใจจนเหงื่อแตก จึงพูดขึ้นว่า “ได้ เจ้าเข้าไปสิ แต่อย่าอยู่นาน…คนล่ะ?”

สวีอีผลักประตูเข้าไปแล้ว ประตูเปิดออกแล้วก็วิ่งเข้าไปทันที

อะซี่เริ่มปวดท้องแล้ว ปวดจนนางรู้สึกค่อนข้างทนไม่ไหว กัดฟันไว้แน่นไม่พูดไม่จา เพราะหมอทำคลอดบอกว่าหากส่งเสียงร้องออกมาจะทำให้เปลืองแรง ให้นางอดทนไว้ และก็กำลังอดทนไว้อย่างทรมาน เห็นสวีอีพุ่งเข้ามา คิดถึงว่าทำไมตนเองจะต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้ จึงตบลงไปอย่างแรงหนึ่งทีพร้อมพูดขึ้นว่า “ไสหัวไป”

หยวนหย่งอี้เห็นแล้ว กลัวอะซี่ใช้แรงตีสวีอีจนหมด จึงรีบไปผลักสวีอีออกไป พร้อมพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ อย่ามาเกะกะ รีบไป”

สวีอีโดนตบหนึ่งที ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกหยวนหย่งอี้ผลักออกไป แต่ในใจเขาค่อยสบายใจขึ้น ทุกตบหนึ่งทีนี้ ดีกว่าคำพูดใดๆทั้งปวง แต่เขาก็ยังหันกลับไปพูดขึ้นว่า “อะซี่ ข้าอยู่ข้างนอก ข้าอยู่เป็นเพื่อนเจ้า”

หยวนชิงหลิงที่อยู่ข้างนอกเห็นสวีอีถูกไล่ออกมา บนใบหน้าก็มีรอยนิ้วประทับ จึงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “สบายใจขึ้นบ้างหรือยัง?”

“สบายขึ้นแล้ว” สวีอีเอามือลูบหน้า แล้วก็จ้องมองประตูที่ถูกปิดสนิท พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ถ้าถูกตบอีกสักหนึ่งที จะยิ่งสบายใจกว่านี้”

หยวนชิงหลิงหัวเราะขึ้นมา มองดูใบหน้าซื่อๆของสวีอี ในใจพึมพำว่า สวีอีเป็นพ่อคนแล้ว

“พระชายารัชทายาท คลอดลูกเจ็บขนาดไหน?” หลังจากสวีอีเดินไปมาแล้วหลายรอบ ก็มาหยุดถามหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงครุ่นคิด พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ็บปวดขนาดไหน? เคยมีคนทำวิจัย บอกว่าระดับความเจ็บปวดในการคลอดลูก เทียบเท่ากับกระดูกซี่โครงหักพร้อมกันทั้งหมด”

สวีอีกัดฟันแน่น สีหน้าขาวซีด พร้อมพูดขึ้นว่า “อะไรน่ะ? เจ็บขนาดนี้เลยหรือ?”

“อืม กระดูกซี่โครงเจ้าเคยหักไหม?” หยวนชิงหลิงถามเขา

“เคยหัก เจ็บปวดจนเกือบตาย” สวีอีจับราวบันไดไว้ ขาทั้งคู่เริ่มสั่นเทา พร้อมพูดขึ้นว่า “อะซี่จะเป็นอะไรไหม? น่าจะทนความเจ็บปวดเช่นนี้ได้ไหม? พระเจ้า ทำไมจะต้องให้ผู้หญิงคลอดลูก? เรื่องถึงขั้นกระดูกซี่โครงหัก ผู้ชายเป็นคนทำไม่ดีกว่าหรือ”

หยวนชิงหลิงได้ยินเช่นนี้ ใจรู้สึกซาบซึ้ง สวีอีคนนี้ ปกติพูดจาน่าฟังไม่เป็น แต่ประโยคนี้ฟังแล้วค่อนข้างซื่อบื้อ แต่ก็ดีกว่าคำหวานซึ้งมากมายในโลก

อะซี่ที่อยู่ข้างใน ในที่สุดก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สวีอีเริ่มเหงื่อแตก แน่นหน้าอก กำผม ปากพูดงึมงำ หยวนชิงหลิงได้ยินเขากำลังขอพรให้พระคุ้มครอง

หยวนชิงหลิงก็ไม่หัวเราะเขาแล้ว ไปพูดปลอบว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง จะเป็นแม่คนแล้ว นางจะสามารถผ่านไปได้”

สวีอีตาแดง พร้อมพูดขึ้นว่า “ต่อไปไม่คลอดแล้ว ต่อไปไม่คลอดอีกแล้ว องค์ชายรัชทายาทชั่วจริงๆ ที่ให้พระชายารัชทายาทคลอดเยอะขนาดนี้ เป็นผู้หญิงไม่ดีเลย”

บางสิ่งบางอย่างดูไม่ถูกต้อง แต่สมกับเป็นสวีอี

เขานั่งบนพื้น มือทั้งคู่ก่อนเข่าที่สั่นเทา แล้วก็พูดพึมพำต่อว่า “ต่อไปอะซี่ว่ายังไงก็คืออย่างนั้น ข้าจะไม่เถียง ด่าข้าตีข้าก็จะไม่ตอบคืน ข้าจะเชื่อฟังนาง ให้นางมีความสุข นางจะต้องไม่เป็นไร ข้าเหน็ดเหนื่อยลำบากขนาดไหนก็ไม่เป็นไร ข้าขอเพียงอะซี่ไม่เป็นไร ข้าไม่อยากให้นางเจ็บปวดขนาดนี้ นางเข้มแข็งอย่างมาก เคยได้รับบาดเจ็บ ข้าช่วยทำแพให้นาง นางยังไม่ร้องเลย แต่ตอนนี้นางร้องอย่างทรมานขนาดนี้ แสดงว่านางเจ็บปวดอย่างมาก ข้าก็ช่วยนางไม่ได้ อะซี่จะต้องไม่เป็นไร…..”

ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเปลี่ยน จนสุดท้ายเสียงกรี๊ดร้องของอะซี่ดังขึ้น เขากระโดดลุกขึ้นมา แล้วก็ผลักประตูเข้าไป พร้อมตะโกนพูดขึ้นว่า “ข้าไม่สนใจกฎอะไรแล้ว ข้าจะอยู่กับเจ้า”

อาจหารได้ไม่ถึง 3 วินาที ทันใดนั้นก็ถูกฮูหยินหยวนกับหญิงตระกูลหยวนคนอื่นๆผลักออกมา เดินโซเซไปสองก้าว แล้วก็ล้มลงบนพื้น ประตูถูกปิดสนิทอีกครั้ง

หยวนชิงหลิงเห็นเขาน่าสงสาร จึงไปตะโกนถามตรงหน้าประตูว่า “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? ข้าเข้าไปได้ไหม?”

หยวนหย่งอี้ที่อยู่ข้างในพูดตอบว่า “พี่หยวน ไม่ต้องเข้ามา เปิดกว้างแล้ว เตรียมคลอดแล้ว”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ดี งั้นข้ารออยู่ข้างนอก มีอะไรให้เรียกข้า”

ข้างในตอบกลับ แล้วก็เริ่มยุ่งกันต่อ

หกเกอเอ๋อยกเก้าอี้มาให้หยวนชิงหลิง ให้นางนั่งรอ สักพัก ท่านย่าตระกูลหยวนก็มา เข้ามาถึงก็ถามขึ้นว่า “คลอดหรือยัง?”

สวีอีเหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต รีบลุกขึ้นมาพร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านย่า ยังไม่คลอดเลย ท่านพาข้าเข้าไปดูด้วยสิ”

ท่านย่ากวาดสายตามองดูเขา พร้อมพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “รอก่อน ภรรยาของเจ้าคลอดลูก เจ้าจะเข้าไปทำอะไร? ช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังจะสร้างความวุ่นวาย”

“ข้าไม่สร้างความวุ่นวาย ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนข้างๆนาง” สวีอีพูดทั้งน้ำตา

ท่านย่าหยวนโบกมือ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ต้อง รออยู่นี่แหละ”

ท่านย่าก็ไม่เข้าไป สั่งคนยกเก้าอี้มานั่งรออยู่กับหยวนชิงหลิง

สวีอีเบิกตาโต พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านก็ไม่เข้าไปหรือ? ท่านไม่เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนอะซี่หรือ?”

“ก็แค่คลอดลูกเองไม่ใช่หรือ? เป็นเรื่องยากสำหรับผู้หญิงคนอื่น แต่เรื่องยากสำหรับคนตระกูลหยวนเราหรือ?” ท่านย่าพูดขึ้น

ท่านย่าเชื่อมั่นในตัวอะซี่อย่างมาก

ว่าคลอดลูกเป็นเรื่องยาก แต่ชีวิตคนเราล้วนต่างเจอกับความยากลำบาก

รออยู่ประมาณสิบห้านาที แล้วก็ได้ยินอะซี่ตะโกนพูดขึ้นว่า ในขณะที่สวีอีตื่นตกใจเกือบจะผลักประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ขจัดความตึงเครียดและความตื่นตระหนกของสวีอี

“คลอดแล้ว คลอดแล้ว” ได้ยินเสียงหยวนหย่งอี้ตะโกนพูดขึ้นอย่างดีใจว่า “อะซี่ เจ้าเก่งมากเลย”

หยวนชิงหลิงยิ้มหัวเราะพร้อมเดินมาพูดกับสวีอีว่า “สวีอี ยินดีด้วยเจ้าจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”

สวีอีคุกเข่าลงบนพื้น แล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง