บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1520 ถอนตัวกลับมาอย่างประสบความสำเร็จ

หยวนชิงหลิงใช้พลังจิตก่อนแล้ว ก่อนที่หินญาณสวรรค์จะตกลงพื้น หินก้อนหนักทุบไปที่หินญาณสวรรค์ หินญาณสวรรค์แตกสลายในทันที เศษเล็กเศษน้อยสีดำที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หยวนชิงหลิงใช้พลังจิตเอาพลั่วมาหนึ่งอัน รีบวิ่งออกไป ตักเศษชิ้นส่วนใส่ลงในกล่องเล็กๆนั้น แล้วขุดหลุมลึกลงไปใต้ดิน เอาเศษหินญาณสวรรค์ฝังลงไป

นางไม่รู้ว่าหินญาณสวรรค์คืออะไร กลัวว่าสิ่งนี้จะมีรังสีรุนแรง จึงฝังเศษสิ้นส่วนด้วยวิธีนี้ หวังว่าจะไม่ก่อให้เกิดความอันตรายใดๆ

ยังไงที่นี่ก็คือยอดเขาหิมะ

เจ้าอาวาสตกตะลึงอย่างที่สุด ถามหยวนชิงหลิงว่า “เจ้าเป็นใคร? ทำไมถึงมาปรากฏอยู่ยอดเขาหมาป่าหิมะ? ทำไมเจ้าจะต้องทุบหินญาณสวรรค์แตก?”

พอจีล้มนอนลงบนพื้นแล้ว ดูหมดเรี่ยวแรงจนสิ้น เหลิ่งเฟิ่งชิงก็ล้มนอนบนพื้น นางมองเห็นหยวนชิงหลิง แล้วก็ตกตะลึงอยากมาก แต่แววตาของนางก็กลายเปลี่ยนเป็นสับสนขึ้นมาทันที เลือดไหลออกมาจากหูกับจมูกของนาง

นางน่าจะยังคงหมดสติ หินญาณสวรรค์ถูกทุบแตก ก่อนที่จะตกลงพื้น ในร่างกายของนางมีพลังของหินญาณสวรรค์ แต่เป็นการมีอยู่เพียงชั่วขณะ ไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตของนาง แต่จะทำให้นางเสียสติ

หยวนชิงหลิงทรมานใจอย่างที่สุด มองดูนางอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง แล้วก็มองดูพอจีที่ล้มนอนอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง ไม่ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยทำผิดอะไรไว้ แต่เวลานี้ เขาคู่ควรแก่การได้รับการยกย่อง

หยวนชิงหลิงไม่ยุ่งเกี่ยวกับเจ้าอาวาส รีบวิ่งออกไปทันที

หินญาณสวรรค์แตกแล้ว นางยังต้องไปเมืองเฟิงตูสักครั้ง ไปตรวจดูผลของการกระทำ ในขณะเดียวกัน เพื่อมั่นใจว่าเหยี้ยนจือหยู จะไม่โกรธที่ซูหรูซวงต้องรับกรรมแห่งการย้อนกลับมาทำร้าย แล้วไปลงโทษประชาชนในเมือง เพื่อให้การปกครองเมืองเป็นไปตามนโยบายประวัติศาสตร์ บางทีนางยังต้องทำอะไรบ้าง เมืองเฟิงตู ไปหาท่านห้า นักวางแผนของเมืองเฟิงตู

นางลงจากเขาไปอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนแปลงบนยอดเขาหมาป่าหิมะทั้งหมด สิ้นสุดเพียงเท่านี้

ป้อมปราการเมืองเฟิงตู

คนของตระกูลเทียนซ่วนถูกฆ่าตายแล้วทั้งหมด ถึงแม้เหลิ่งเฟิ่งชิงจะหายสาบสูญ แต่ก็ได้ส่งองครักษ์เหล็กมากมายไปตามฆ่านาง ซุ่มโจมตีตลอดทางอยู่หลายครั้ง

เหยี้ยนจือหยูนั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่งเจ้าเมือง ฟังองครักษ์เหล็กชุดสุดท้ายกลับมารายงานว่า หลังจากเหลิ่งเฟิ่งชิงถูกซุ่มโจมตีหลายครั้ง ได้รับบาดเจ็บสาหัส สงสัยว่าน่าจะแอบขึ้นไปบนยอดเขาหมาป่าหิมะ พวกเขาได้จัดคนกลุ่มหนึ่งรออยู่ด้านล่างยอดเขาหมาป่าหิมะแล้ว หากนางลงมาจากเขาได้ ก็จะฆ่านางทันที

ยอดเขาหมาป่าหิมะเป็นเขตสถานที่ต้องห้ามของราชวงศ์ และตอนนี้ก็กำลังเป็นช่วงฤดูหนาวจัด คนธรรมกระบี่นอยู่ภูเขาโดยที่ไม่มีที่กำบัง ไม่สามารถผ่านพ้นหนึ่งคืนไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหญิงตั้งครรภ์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสคนหนึ่ง

เหยี้ยนจือหยูค่อยๆถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดก็จะสามารถได้แต่งงานกับหรูซวงอย่างสมน้ำสมเนื้อ

งานแต่งงานจัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการ เพื่อให้ได้แต่งงานกับหรูซวง เขาทุ่มจ่ายเงินเป็นล้านอย่างไม่เสียดาย งานแต่งงานยิ่งใหญ่กว่างานอภิเษกของจักรพรรดินี

คืนวันเข้าห้องหอ เดิมซูหรูซวงเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุด กลับจู่ๆก็ปวดท้องขึ้นมา เจ็บปวดจนล้มนอนกลิ้งอยู่บนพื้น กระอักออกมาเป็นเลือด เหยี้ยนจือหยูตามหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองมารักษาให้กับซูหรูซวง กับตรวจไม่รู้แม้แต่สาเหตุอาการป่วยด้วยซ้ำ

ถึงแม้จะจ่ายยาแก้ปวดให้ แต่หลังจากทานยาลงไปแล้ว ก็ไม่มีผลอะไรเลยสักนิด

เหยี้ยนจือหยูโกรธจัด กำลังจะมีคำสั่งฆ่าหมอพวกนั้น คนที่ออกมาห้าม คืออาจารย์ของเหยี้ยนจือหยู ถูกเรียกว่าเป็นนักวางแผนท่านห้า

ท่านห้าคุยกับเหยี้ยนจือหยูอยู่ในห้องหนังสือเป็นการส่วนตัวกว่าหนึ่งชั่วโมง เขาบอกเหยี้ยนจือหยูว่า น่าจะเป็นเพราะหินญาณสวรรค์ถูกทำลาย เหลิ่งเฟิ่งชิงตายแล้ว ดังนั้นกรรมแห่งการย้อนกลับมาทำร้ายของหินญาณสวรรค์ มาตกอยู่ที่ซูหรูซวง

หากต้องการรักษาชีวิตของซูหรูซวง อีกสามสิบหกปีข้างหน้า เขาต้องยับยั้งความโกรธของเขา จะทำร้ายใครอื่นเพราะเรื่องของซูหรูซวงไม่ได้ ไม่เช่นนั้น จะเป็นการเพิ่มบาปกรรมให้กับซูหรูซวง ส่งผลกระทบกับอายุขัยของนาง

ถึงแม้เริ่มแรกเหยี้ยนจือหยูไม่เชื่อ แต่ด้วยความรักที่มีต่อซูหรูซวง เพื่อซูหรูซวงแล้ว เขายินดีที่จะเสี่ยงต่อบาปกรรมบนโลก แต่งงานกับเหลิ่งเฟิ่งชิง ฆ่าล้างตระกูลเทียนซ่วน เขายอมรับบาปกรรมทั้งหมดไว้กับตัว ก็เพื่อต้องการให้ซูหรูซวงมีชีวิตต่อไป

อีกอย่าง ท่านห้าเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของเขา คำพูดของอาจารย์ เขายอมเชื่อฟัง

สุดท้ายเขาเลือกที่จะปล่อยหมอพวกนั้น

ท่านห้าบอกเขาว่า ความทุกข์ทรมานจากกรรมแห่งการย้อนกลับมาทำร้ายของหินญาณสวรรค์ จะเกิดขึ้นทุกวันที่สิบห้าของทุกเดือน จนถึงสิ้นสุดในวันที่ยี่สิบ เป็นเช่นนี้ทุกเดือน แต่เพราะมีพลังของหินญาณสวรรค์คอยสนับสนุน แม้นางจะเจ็บปวด แต่จะไม่ตาย และก็ยังสามารถมีลูกได้ ขอเพียงสามารถทนต่อความเจ็บปวด

เหยี้ยนจือหยูแทบเป็นบ้า จะต้องเจ็บปวดหลายวันในทุกเดือน และยังต้องเจ็บปวดสามสิบหกปี ใครจะสามารถทนรับได้?

แต่คนของตระกูลเทียนซ่วนล้วนตายหมดแล้ว เขาจะทำอย่างไรได้อีก?

หลังจากท่านห้าพูดคุยกับเหยี้ยนจือหยูแล้ว ก็กลับมาที่จวน ปิดประตูจวนไว้ พร้อมป่าวประกาศว่าจะไม่พบใคร

เขาขอให้คนตั้งรูปเคารพ คุกเข่าต่อหน้ารูปเคารพ ร่างกายยังสั่นเทา สิ่งที่เห็นเมื่อคืน ทำให้เขาตกใจอย่างมาก ผู้หญิงคนนั้นแอบเข้ามาภายในห้องของเขากลางดึกอย่างเงียบ ๆ สิ่งของบางอย่างบนโต๊ะ บินไปรอบ ๆภายใต้นิ้วมือของนาง

ที่น่ากลัวที่สุดคือกรรไกรบินลอยไปจ่ออยู่ตรงหว่างคิ้วของเขา แล้วก็หยุดอยู่กลางอากาศ จนเมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดกับเขาเสร็จแล้ว กรรไกรค่อยบินลอยกลับไปที่เดิม

คำพูดของผู้หญิงคนนั้น เขาจำได้ทั้งหมด เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสามสิบหกปีในอนาคตนี้ นโยบายการปกครองเมืองเฟิงตู ผู้หญิงคนนั้นให้เขาเขียนไว้ทั้งหมด หากสามารถปฏิบัติตามสิ่งที่นางบอก เขาจะกลายเป็นคนที่ล่วงรู้อนาคตของเมืองเฟิงตู

หากไม่ปฏิบัติตาม เขาจะกลายเป็นศพได้ในทันที

หากผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เทวดานางฟ้า ก็ต้องเป็นผีร้าย เขาไม่กล้าละเมิดฝ่าฝืนแน่นอน

ผ่านไปหลายวัน เขาพูดกับเหยี้ยนจือหยูว่า ให้ตั้งตระกูลเทพเจ้าขึ้นมา เพื่อช่วยเจ้าเมืองดำเนินการตามนโยบายการปกครองเมือง

ในเวลานี้ หยวนชิงหลิงค่อยกลับมาที่ทะเลสาบจิ้ง

นางไม่รู้ว่าการทำเช่นนี้ สามารถรับประกันว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงจริงหรือไม่ นางไม่ต้องการที่จะให้คนบริสุทธิ์เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ

ดังนั้นเมื่อกลับมาแล้ว หากประวัติศาสตร์เกิดการเปลี่ยนแปลง เกรงว่านางยังคงต้องกลับมา เพื่อทำให้อยู่ในความถูกต้องตลอดเวลา

และการย้อนเวลากลับไปในครั้งนี้ อาจจะทำให้นางต้องมีงานยุ่งไปตลอดชีวิต หากนี่เป็นสิ่งที่ต้องชดใช้ นางจะพยายามรับผิดชอบในส่วนนี้ให้ถึงที่สุด

ย้อนเวลากลับไปไม่ใช่เรื่องยาก เพราะตอนที่นางทำการวิจัยทะเลสาบจิ้ง รู้พิกัดเวลาและพื้นที่ของยุคนี้เป็นอย่างดีแล้ว บวกกับมีคำชี้แนะของอ๋องชินเฟิงอัน ไม่ผิดพลาดแน่นอน

เมื่อออกมาจากทะเลสาบจิ้ง เพราะเวลาผ่านไปพร้อมกัน ดังนั้นที่นี่ก็ผ่านไปแล้วสิบวัน ในสิบวันนี้ อ๋องชินเฟิงอันได้รับจดหมายจากเมืองเฟิงตูตลอด

ดังนั้น หยวนชิงหลิงจึงถามขึ้นทันทีว่า เมืองเฟิงตูมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม

หลังจากทำภารกิจสำเร็จแล้ว นี่จึงกลายเป็นเรื่องที่นางกังวลใจที่สุด นี่เป็นความคิดอย่างมีเหตุผลหลังจากความวู่วามสงบลงแล้ว

พระชายาพยุงไหล่ทั้งคู่ของนาง พร้อมพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าทำได้ดีมาก พวกเราสืบมาแล้ว ตามประวัติศาสตร์ที่พวกเรารับรู้นั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”

หยวนชิงหลิงสูดลมหายใจเข้ายาวๆ อยากที่จะร้องไห้

นางรู้ว่าการกระทำในครั้งนี้ เป็นการกระทำที่ค่อนข้างไร้สติ ไม่สนใจความอันตราย และยังมีความเสี่ยงที่จะส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ แต่มีคำพูดประโยคหนึ่งอย่างโบราณว่าไว้ ชั่วชีวิตของคนเรานี้ ต่างล้วนมีสักครั้งเพื่อคนที่ตนเองรัก แล้วกระทำเรื่องที่ค่อนข้างไร้สติ

อ๋องชินเฟิงอันพูดกับนางว่า “แม้ว่าประวัติศาสตร์อาจเปลี่ยนไปเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แต่ที่จริงอย่าคิดว่ากฎแห่งประวัติศาสตร์นั้นเปราะบาง วัฏจักรแห่งสวรรค์ ชายและหญิงที่แต่งงานกันอย่างมีความสุขในตอนแรก แต่ในที่สุดก็หย่าร้าง บางครั้งก็จะเกิดการเปลี่ยนไปบ้าง สุดท้ายจะค่อยๆ ถูกแก้ไข และกลับเข้าสู่วิถีเดิมตามวิถีแห่งสวรรค์ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จริงๆ เป็นการกระทำที่วิถีแห่งสวรรค์ไม่ยอมรับแต่แรก อย่างเช่นเหยี้ยนจือหยูกับซูหรูซวง”

ในใจหยวนชิงหลิงเกิดความหวาดกลัว ฟังสิ่งที่อ๋องชินเฟิงอันพูด กลับยังไม่สามารถดึงสติกลับมา เผยให้เห็นถึงความสับสน

อ๋องชินเฟิงอันยิ้มพร้อมพูดขึ้นว่า “เหมือนคนกำลังจะไปทางซ้าย เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างจึงไปทางขวา แต่เมื่อเขาเดินอยู่บนทางขวา ทางขวาก็จะเกิดเรื่องบางอย่าง ทำให้เขาต้องกลับไปทางซ้ายเหมือนเดิม ในโชคชะตาฟ้าลิขิต ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว ประวัติศาสตร์ไม่เคยบอบบาง”