บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1614 บาปของกล่องยา

ดึกดื่นแล้วจึงจะกลับสถาบันวิจัย หยางหรูไห่ลากหยวนชิงหลิงไปที่ห้องทำงานทันที

“วันนี้ฉันตามพวกคุณไปทะเล คนเห็นความพิเศษของหยู่เหวินเห้าไหมคะ?”

“คุณหมายถึง…คลื่นพวกนั้นถูกเขาควบคุมเหรอคะ?” ทันใดนั้นหยวนชิงหลิงรู้ว่าเธอจะพูดอะไร

“ใช่ค่ะ วันนี้ลมไม่แรง เกิดคลื่นสูงขนาดนั้นไม่ได้ แล้วฉันก็เห็นว่าช่วงที่มีคลื่นก็ไม่มีเรือผ่านด้วย เพราะงั้น…คลื่นนี้มันเกิดขึ้นเองค่ะ”

หยวนชิงหลิงมองเธอ “หมายความว่าอะไรคะ?”

“ฉันไม่รู้ค่ะ แต่คุณเคยได้ยินวิชาควบคุมน้ำไหมคะ”

หยวนชิงหลิงรู้สึกคุ้นหู “เคยค่ะ” เพียงแต่หัวสมองว้าวุ่น คิดไม่ออก

“พลังนี้มาจากการกลายพันธุ์ของยีนในร่างกายมนุษย์ พลังนี้จะไวกับน้ำมาก เหมือนกับที่ยาไวกับโรค พลังนี้จะเกิดเป็นสนามแม่เหล็กพิเศษกับน้ำ ขณะที่แผ่พลังนี้ออกไป อากาศก็จะสั่นสะเทือน ทำให้น้ำเป็นไปตามพลังนี้ นี่เป็นงานที่ผู้เชี่ยวชาญท่านหนึ่งของเราเคยวิจัย มีผลสรุป คุณอยากดูไหมคะ?”

“ค่ะ ให้ฉันดูหน่อยนะคะ!”

หยางหรูไห่ค้นไฟล์ในคอมพิวเตอร์ออกมา เปิดให้หยวนชิงหลิงดู

หยวนชิงหลิงนั่งลง กุมเมาส์ อ่านรายงานผลสรุปช้าๆ จากนั้นก็ตกตะลึงตาค้าง “แล้วทำไมในร่างมนุษย์คนนั้นถึงควบคุมพลังชนิดนี้ได้ล่ะคะ? ในนี้เธอไม่ได้อธิบายไว้ เพียงแต่พูดถึงปัญหาเฉยๆ”

หยางหรูไห่ยิ้มนิดๆ มองเธอ “ใช่ค่ะ ก็ขาดเคสสังเกตนี่คะ”

หยวนชิงหลิงถูกเธอมองจนขนหัวลุก “คุณอยากวิจัยเจ้าห้าเหรอคะ?”

“ในเมื่อการวิจัย LR มีปัญหา งั้นคุณก็พักเอาไว้ก่อน แล้วหันมาวิจัยสามีคุณแทน เป็นไงคะ?”

หยวนชิงหลิงจะร้องไห้ก็ไม่ใช้ จะหัวเราะก็ไม่ใช่ “ฉันพูดว่า ‘ไม่’ ได้ไหมคะ? ฉันก็ต้องสังเกตเขาอยู่แล้ว”

“ที่จริงคนที่มีวิชาควบคุมน้ำก็มีอยู่หลายคน นักพรตที่บำเพ็ญตบะสูงก็ควบคุมน้ำได้ แต่นี่กับสามีของคุณ…ฉันคิดว่ามีความต่างในตัวของมันอยู่ ก็รอให้คุณไขความลับนี้นั่นแหละค่ะ”

“เรื่องนี้ฉันรู้ค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยวิเคราะห์กับลูกสาว…” หยวนชิงหลิงเงยหน้าขึ้นพลัน มองหยางหรูไห่ “ฉันยังรู้จักคนที่มีวิชาควบคุมน้ำอีกคน เฮ้อ สมองฉันวุ่นวายมาก ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท”

“คุณยังรู้จักอีกคน? งั้นก็ดีจริงๆ เลยค่ะ คุณมีสองเคสแล้ว” หยางหรูไห่พูดด้วยความดีใจ

“แต่คนคนนี้ ฉันไม่ค่อยอยากคลุกคลีด้วยเท่าไร กลับไปเจอสักครั้งยังพอได้ ฉันคิดดูก่อนนะคะ นี่เหมือนจะมีปัญหาอยู่หน่อย” ก็เพราะเป็นฮ่องเต้น้อยของแคว้นอื่นนี่

“ค่ะ คุณใจเย็นก่อน ตอนนี้คุณว้าวุ่นมากเกินไป ข้อมูลในสมองคุณมากเกิน เยอะเกิน ก็เลยสับสนได้ง่าย ต้องการฉีดยาระงับไหมคะ?”

“ไม่ค่ะ ไม่ต้องค่ะ” หยวนชิงหลิงนั่งลง รินสุราแก้วหนึ่งแล้วจิบ ให้ตัวเองสงบลง “หนอนน้ำแข็งที่คุณว่า มีความสามารถในการดำรงชีวิตสูงมากใช่ไหมคะ? จะติดอยู่กับเสื้อผ้า หรือว่าจดหมายได้ไหมคะ?”

“ใช่ ได้สิคะ”

“เจ้าห้าเคยได้รับจดหมายมาฉบับหนึ่ง มาจากคนที่รู้วิชาควบคุมน้ำ หรือว่าในจดหมายนั้นจะมีหนอนน้ำแข็งอยู่ แล้วมันก็ซ่อนตัวอยู่บนตัวเจ้าห้า แล้วพอเจ้าห้าว่ายน้ำ ถูกบางอย่างกัดเป็นแผลเล็กๆ มันก็เข้าสู่ร่างกายเจ้าห้าจากแผลนั้น”

“เป็นไปได้มากค่ะ!”

“แล้วช่วงนั้นเจ้าห้าก็ยุ่งมากพอดี ทำงานทั้งวันทั้งคืนไม่ดีกับสุขภาพ ภูมิต้านทานลด ปอดอักเสบแล้วยังตากฝนอีก ก็เลยทำให้ไข้ขึ้นสูง พลาดใช้ LR…”

หยวนชิงหลิงชะงัก หยิบกล่องยาออกมาเปิด มองการออกแบบเป็นชั้นๆ ในกล่องยา ขมวดคิ้วขึ้น

“มีอะไรเหรอคะ?” หยางหรูไห่เห็นเธอเหม่อลอย จึงอดถามขึ้นไม่ได้

หยวนชิงหลิงหยิบยาออกมาขวดหนึ่ง นี่เป็นยาที่รักษาปอด แต่ตอนนี้ไม่มีคนต้องใช้มัน เธอจึงวางกลับเข้าไป ปิดกล่องยาแล้วเปิดขึ้นอีก ยานั้นก็หายไปเสียแล้ว

“หรูไห่ แปลกมากเลยค่ะ กล่องยานี้นอกจากฉันที่ควบคุมได้ มันก็ควบคุมตัวมันเองตลอด หรือก็หมายถึง ยาที่ฉันหยิบออกมา ถ้าฉันไม่ใช้ หรือกล่องยาคิดว่าไม่มีความจำเป็น ก็จะลงไปอยู่ชั้นล่างสุด แล้วถ้าฉันจะเปิดออกใช้อีกครั้งก็จะมองเห็น ยาเมื่อกี้ก็เป็นแบบนี้ แต่ตอนนั้นตอนที่ฉันคิดใช้ LR ฉีดหนูขาว สวีอีก็มา ฉันก็เลยวางยากลับเข้าไป ตามหลักแล้วมันน่าจะลงไปอยู่ชั้นล่างสุด มีแต่ฉันที่เอาออกมาอีกได้ แต่ตอนที่สวีอีฉีดยาให้เจ้าห้า กลับหยิบ LR ออกมาได้ทันที หรือก็คือ LR ไม่ได้ลงไปอยู่ชั้นล่าง”

หยางหรูไห่จึงพูด “กล่องยาของคุณมีโปรแกรมควบคุมอยู่จริง พิจารณายาที่มีอันตรายสูงเองได้ ก็เลยใช้วิธีการให้ลงไปอยู่ข้างล่าง ไม่ให้คนอื่นหยิบได้ง่ายๆ เพราะงั้นตอนที่คุณส่งหยู่เหวินเห้ามา บอกว่าองครักษ์ของเขาฉีดยาเข้าไป ฉันก็รู้สึกแปลกมากเหมือนกัน แต่ตอนนั้นรีบร้อนกู้ชีพ ก็เลยไม่ได้ถามคุณ พอตอนนี้คุณพูดมาอย่างนี้แล้วก็รู้สึกมหัศจรรย์กว่าเดิม กล่องยาของคุณ เคยเสียการควบคุมอย่างนี้ไหมคะ?”

“ไม่นะคะ”

“หรือก็คือ…ยาที่อันตรายมาก ต้องเป็นคุณถึงหยิบออกมาได้ หรือไม่ก็ต้องเป็นคุณเท่านั้นถึงจะมองเห็น?”

หยวนชิงหลิงคิดๆ “ก็ไม่เชิง ถ้ารอบตัวฉันมีคนไข้ ก่อนที่ฉันจะตรวจ ก็จะปรากฏยาที่เหมาะสมออกมาแล้ว อย่างก่อนหน้าที่อยู่ๆ ก็มีครีมริดสีดวงทวาร ที่ทดสอบตั้งครรภ์ออกมา พวกนี้ปรากฏขึ้นก่อนที่จะเห็น ตอนนั้นไม่มีคนตั้งครรภ์ และฉันก็ไม่เจอคนไข้ที่เป็นริดสีดวงทวารด้วย ยาปรากฏออกมาหลายวันแล้วถึงจะเห็น”

หยางหรูไห่ผงะ “ความหมายของคุณคือ กล่องยาปรากฏยาเข็มนั้นขึ้นมาเอง ให้สวีอีฉีดให้เขา?”

“ฉันไม่รู้ค่ะ แต่มีแต่สวีอีเท่านั้นที่ทำแบบนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นใต้เท้าทัง หรือเป็นมู่หรูกงกง หรือคนอื่นๆ ถึงในกล่องยาจะมียา ก็ไม่กล้าหยิบมาใช้โดยพลการ แต่ดันเป็นสวีอีที่อยู่ตรงนั้น แล้วยาก็ปรากฏขึ้นมา แถมเขายังนึกคะนอง เจ้าห้าก็ไม่ได้ห้าม”

“นี่แปลกจริงๆ ไม่เหมือนกับความบังเอิญ อย่างกับกล่องยาควบคุมอยู่อย่างนั้นแหละ และกล่องยาก็คิดว่ายานี้มีประโยชน์กับหยู่เหวินเห้า แต่พอฉีดยาเข้าไป เข้าก็เกือบตายนี่? หรือว่ากล่องยาจะคิดไว้แล้วว่าต้องกลับมาที่นี่ และได้ยาระยะสามของคุณอ้าวที่วิจัยผลิตขึ้นพอดี?”

“หลายครั้งก่อน โดยรวมแล้วกล่องยาจะปรากฏยาที่ฉันต้องใช้ขึ้นมาล่วงหน้า แล้วผ่านไปอีกสองสามวันถึงจะเจอผู้ป่วย ฉันคิดว่าการคาดคะเนของคุณเป็นไปได้”

“วุ่นวายกันตั้งนาน สุดท้ายกลับถูกโปรแกรมกล่องยาของคุณจูงจมูก นี่คุณได้กล่องยามาจากไหนคะ? พิสดารขนาดนี้” หยางหรูไห่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

หยวนชิงหลิงคิด “กล่องยานี้ก็ไม่ได้มีความเป็นมาพิเศษ เป็นแค่กล่องยาธรรมดาเฉยๆ ค่ะ เดิมทีฉันวางไว้ในห้องทดลอง บรรจุยาธรรมดาจำนวนหนึ่ง”

“มีชิปไหมคะ?” หยางหรูไห่ถาม

“ไม่มั้งคะ? ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน”

“งั้นก็พูดได้แค่ว่ายานี้คุณควบคุมด้วยจิต กระแสจิตของคุณกับหยู่เหวินเห้าสูงกว่าการคาดคะเนล่วงหน้าในพลังของคุณ กล่องยาก็เลยรักษาชีวิตของเขาให้คุณล่วงหน้า ได้แต่อธิบายอย่างนี้แล้วละค่ะ”

หยวนชิงหลิงกล่าว “ไม่ว่ายังไง ฉันก็เบาใจลงหน่อยแล้ว กล่องยาจะไม่ทำร้ายฉัน ไม่ทำร้ายเขา ตรวจอีกหน่อยเถอะค่ะ เราพยายามให้ได้ข้อมูลมากหน่อย”

“ได้ค่ะ ตรวจอีกหน่อย แล้วสังเกตการณ์ สุดท้ายไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ พวกคุณก็กลับเถอะ กลับไปแล้วก็ติดตามอาการของเขาต่อ วิจัยเรื่องหนอนน้ำแข็ง สารบ่งชี้ในเลือดของเขาด้วย อาจเป็นเพราะหนอนน้ำแข็ง ครั้งนี้คุณไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมา วางใจวิจัยเขาอยู่ที่นั่นเถอะค่ะ แล้วยังคนนั้นที่คุณบอกว่าควบคุมพลังน้ำได้ด้วย”