บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1664 มัธยมปลายชั้นปีที่สามห้องหก

คุณครูจางหนีบหนังสือเรียนแล้วลุกขึ้น “อืม ก็ถึงเวลาเรียนแล้ว เธอตามฉันมา ฉันพาเธอไปรู้จักกับเพื่อนร่วมชั้นหน่อย”

“ขอบคุณครับคุณครู!” หยู่เหวินหวงกล่าว

คุณครูจางเงยหน้ามองดูเขาแวบหนึ่ง โห นักเรียนคนนี้สูงประมาณร้อยแปดสิบแล้วมั้ง? ทั้งยังหน้าตาหล่อเหลาอีก อย่าก่อเรื่องรักก่อนวัยอันควรขึ้นมาถึงจะดีนะ

คุณครูจางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ปัญหาในชั้นเรียนของเขามีมากพอแล้ว เด็กชั้นมัธยมปลายปีที่สามมีความรักกันไม่ใช่เรื่องที่เลวร้าย แต่อกหักก็เป็นอย่างแน่นอน

ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันห้องหนึ่งก็เกือบจะสร้างปัญหาใหญ่นี้ขึ้นมาแล้วไม่ใช่หรือ? หวังว่าชั้นเรียนของเขาจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะ

ห้องเรียนของห้องหกอยู่ชั้นหก อากาศของเดือนเก้า ยังคงร้อนมาก โดยเฉพาะในเมืองก่วงที่ร้อนชื้นนี้ ถึงชั้นหก หน้าผากของคุณครูจางก็มีเหงื่อไหลออกมาแล้ว เขาชำเลืองมองนักเรียนหยู่เหวินหวงแวบหนึ่ง เห็นเขาดูเหมือนผิวพรรณขาวสะอาดไม่มีเหงื่อ เหนื่อยหอบสักนิดก็ไม่มี

ชั้นเรียนเสียงดังเอะอะเป็นอย่างมาก ดังมาก เสียงกริ่งเข้าเรียนดังแล้ว แต่เหล่านักเรียนก็ไม่ได้เตรียมจะกลับไปที่โต๊ะของตัวเองสักนิด กลุ่มละสามถึงห้าคน บรรดาเด็กผู้หญิงแลกเปลี่ยนกันเรื่องประสบการณ์เครื่องสำอางบำรุงผิว บรรดาเด็กผู้ชายส่งเสียงดังเอะอะทั้งห้อง ก็ไม่รู้ว่าพูดอะไร ตื่นเต้นเหมือนคลื่นโหมซัด

คุณครูจางตบประตูอย่างแรง ตะคอกคำรามเสียงหนึ่ง “เงียบ เข้าเรียนแล้ว!”

พวกนักเรียนเดินกลับไปที่นั่งช้าๆ สีหน้าหมดสนุกเป็นที่สุด

หยู่เหวินหวงงงงันเป็นอย่างมาก ไม่ได้บอกว่าเป็นชั้นเรียนทดลองหรือ? เพียงแค่ระเบียบวินัยแบบนี้ก็สามารถเป็นชั้นเรียนทดลองได้ด้วยหรือ?

“แนะนำเพื่อนใหม่คนหนึ่งกับทุกคน!” คุณครูจางเดินไปที่แท่นบรรยาย ชี้ไปที่หยู่เหวินหวง “เขาชื่อหยู่เหวินหวง ประเดี๋ยวหลังจากเลิกเรียน พวกเธอค่อยทำความรู้จักกันอีกที”

ดวงตาห้าสิบดวงมองไปทางหยู่เหวินหวงพร้อมกัน มีเสียงตกตะลึงดังออกมา

“ว้าว เขาหน้าตาหล่อเหลาจังเลยนะ!”

“ยังหล่อกว่าฉีจวิ้นโอปป้าอีก”

“ขายาวสูงนี่ ว้าวดูดีเกินไปแล้วล่ะมั้ง?”

จากนั้นก็เป็นสายตาที่เย็นชาของเหล่าเด็กผู้ชาย สูงแล้วมีประโยชน์อะไร? หล่อแล้วทำอะไรได้? แค่ดูสภาพร่างกายก็ไม่ทนต่อการต่อยตี

“นักเรียนหยู่เหวินหวง เธอไปนั่งแถวหลังสุดเถอะ” คุณครูจางกล่าว

หยู่เหวินหวงเดินไปแถวหลัง ที่นั่นเป็นตำแหน่งที่อยู่ทางด้านซ้ายสุดใกล้กับประตู เป็นที่นั่งที่แยกต่างหากที่หนึ่ง

หลังจากเขานั่งลง ก็หยิบหนังสือฟิสิกส์ออกมา เขารู้ว่าคุณครูจางสอนฟิสิกส์

นั่งด้านหน้าของเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนผู้ชายที่สูงมากสองคน ทั้งสองหันหน้ามาชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ดึงเก้าอี้ไปด้านหลัง พนักพิงเก้าอี้ค้ำยันกับโต๊ะของเขา หยู่เหวินหวงเคลื่อนโต๊ะไปด้านหลังเล็กน้อย พวกเขาก็ดันมาทางด้านหลังอีก หลังจากที่ดันจนโต๊ะเอียงขึ้นครึ่งหนึ่ง บนใบหน้าก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ยอย่างไม่เป็นมิตร

ตอนนี้หยู่เหวินหวงรู้แล้วว่าตัวเองเข้ามาเรียนในชั้นเรียนที่ไม่เอาไหน นี่ไม่ใช่ชั้นเรียนทดลองจริงๆ นี่คือเตาเผานักเรียนที่ไม่เอาไหนที่สมคำร่ำลือ

“นี่ นายชื่อหยู่เหวินหวงเหรอ?” เพื่อนร่วมโต๊ะของเขาปากคาบปากกาด้ามหนึ่ง ถามเขาอย่างไม่ชัดเจน เมื่อเปิดปากก็มีกลิ่นบุหรี่เข้ามาแล้ว

เพื่อนร่วมโต๊ะตัวเตี้ยมาก ดูท่าแล้วก็ประมาณร้อยหกสิบห้า ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาอยู่แถวหลังสุดด้วย ตัวเล็กผอม ตัวดำปี๋ บนใบหน้ายังมีสิวหนุ่มที่ยังไม่สุกอีกสองสามเม็ด

สวมแว่นตาอันใหญ่กรอบดำ เลนส์หนามาก ดูแล้วเหมือนแว่นดำน้ำ

“ฉันชื่อหลี่จื่อเยว่!” เพื่อนร่วมโต๊ะเห็นเขาไม่เปล่งเสียง จึงแนะนำตัวเองขึ้นมาแล้ว กลับไม่ได้มีเจตนาร้ายมากนัก

หยู่เหวินหวงมองเขาแวบหนึ่ง “คุณครูกำลังสอน อย่าพูดคุยแล้ว!”

หลี่จื่อเยว่หันกลับไปอย่างหมดอารมณ์ “คนทึ่ม!”

“พรุ่งนี้เป็นการสอบวัดความรู้ที่เรียนไปครั้งแรกหลังจากที่ชั้นมัธยมปีที่สามเปิดเรียนอย่างเป็นทางการ ทุกคนจะต้องปฏิบัติด้วยความตั้งใจ ทำลวกๆไม่ได้……” แม้ว่าเสียงของคุณครูจางจะดังมาก แต่ในห้องเรียนก็ยังมีเสียงเอะอะวุ่นวายอย่างต่อเนื่อง ที่ตั้งใจฟังมีแทบจะไม่ถึงห้าคน ราวกับว่าการสอบวัดความรู้ที่เรียนไปครั้งนี้ไม่ได้สำคัญเลยสักนิด

หยู่เหวินหวงเปิดหนังสือ หลักสูตรของชั้นมัธยมปีที่สามเขาเรียนรู้เองพอประมาณแล้ว ศึกษาอย่างรอบด้านเข้าใจทะลุปรุโปร่ง ทำให้แน่นอีกหน่อยก็ยิ่งดี

ขณะที่คุณครูจางกำลังสอน มองดูหยู่เหวินหวงสองสามครั้ง เห็นว่าเขายังนับได้ว่าตั้งใจฟังการสอน ในใจก็ดีใจเป็นอย่างมาก

แต่เมื่อนึกถึงคะแนนของเขา ในใจก็เริ่มกลัดกลุ้มขึ้นมาอีกทันที