บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1681 เปิดมือถือเพื่อพวกเธอตลอด

เพื่อนคนอื่นๆมองดูเขาอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หากเป็นเพื่อนคนอื่นพูด พวกเขาจะไม่เชื่อเด็ดขาด

แต่เขาคือหยู่เหวินหวง เขาเป็นหยู่เหวินหวงที่สอบได้คะแนนเต็มทุกวิชา

คนที่เข้าห้องน้ำก็เข้าห้องน้ำ คนที่นอนก็นอน บรรยากาศน่าสลดใจในค่ำคืนนี้ หายไปพร้อมกับคำพูดของหยู่เหวินหวงแล้วไม่น้อย

วันที่สองเมื่อมาถึงห้องเรียน บรรยากาศในห้องเรียนค่อนข้างเคร่งเครียด

เดิมคาบแรกเป็นวิชาภาษา แต่เปลี่ยนเป็นประชุมชั้นเรียน

ครูจางอยากพูดคุยกับทุกคน เพื่อให้ทุกคนสบายใจขึ้น

เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นที่หอพัก นักเรียนส่วนมากต่างรู้เรื่อง นักเรียนทุกคนในชั้นวิ่งขึ้นไปเห็นกับตา โดยเฉพาะหยู่เหวินหวงยังไปช่วยคน จนเกือบตกลงไป

เมื่อคืนครูจางได้รับสายของหัวหน้าระดับชั้นฟาง เขาก็อยากมาโรงเรียนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เป็นห่วงสภาพจิตใจของพวกเด็กๆ แต่ก็ดึกมาแล้ว กลัวว่าการเอริกเกินไปจะทำให้เด็กๆตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น

ไม่ได้นอนทั้งคืน เช้าตรู่ก็รีบมาที่โรงเรียน ตอนที่เตรียมเรียนตอนเช้า เขามองดูอยู่ตรงที่หน้าต่างตลอด อยากเรียกหยู่เหวินหวงออกมาคุย ถามเขาว่ากลัวไหม แต่เห็นเขาคุยอยู่กับหลี่เจี้ยนฮุยตลอด สีหน้าหลี่เจี้ยนฮุยกลับค่อนข้างซีดค่อนข้างหวาดกลัวมากกว่า

ดังนั้นเขาจึงขอใช้ช่วงเวลาคาบเรียนภาษามาประชุมห้องเรียน อยากคุยกับทุกคนก่อน

“เรื่องที่เกิดขึ้นในหอพักชายเมื่อคืน คิดว่าทุกคนต่างก็รู้แล้ว แต่ทุกคนวางใจ เพื่อนร่วมชั้นตู้เหวินจื้อไม่เป็นไร หยู่เหวินหวงเพื่อนร่วมชั้นของเราช่วยพาเขาลงมาไว้ได้ โรงเรียนกับหัวหน้าระดับชั้นก็รีบเข้าไปปลอบโยนเขา เขารับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงภายในครอบครัวอย่างกะทันหัน จึงทำให้คิดสั้น ตอนนี้เขากลับบ้านแล้ว พวกเราทุกคนต้องคอยสนับสนุนเขา ให้กำลังใจเขา ให้เขาสามารถเดินออกมาจากความเศร้า กลับมาร่วมต่อสู้กับพวกเราในโรงเรียนอีกครั้ง ทุกคนไม่ต้องกลัว เป็นกังวลเพราะเรื่องนี้ ในใจมีคำถามหรือข้อสงสัยอะไร ล้วนมาหาครูได้ พวกเจ้าล้วนมีเบอร์โทรศัพท์ของครู หากมีเรื่องไม่สบายใจ ไม่ว่าดึกแค่ไหนก็โทรหาครูได้ โทรศัพท์ของครูเปิดรอสายให้กับพวกเจ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”

ครูจางพูดขึ้นอย่างค่อนข้างสะอึกสะอื้น พร้อมพูดต่อว่า “เรื่องนี้ ครูหวังว่าจะไม่เกิดขึ้นในห้องของเรา ไม่ต้องเกิดขึ้นในโรงเรียนของเรา ไม่เกิดขึ้นกับนักเรียนทุกคนในวัยนี้ พวกเจ้ายังไม่เติบโต อยู่ในโรงเรียนครูมีหน้าที่ปกป้องพวกเจ้า อยู่ที่นี่ครูก็คือผู้ปกครองของพวกเจ้า วาสนาของพ่อ แม่ ครู และลูกศิษย์ ไม่น้อยไปกว่าเครือญาติ ดังนั้นไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ให้มาหาครู”

ครูจางพูดขึ้นด้วยเสียงแหบ กระทบจิตใจของทุกคน สร้างความมั่นใจให้ทุกคนอย่างมีเหตุผล

เมื่อก่อนครูยืนอยู่บนโพเดียม ความรู้สึกที่นักเรียนรู้สึกกับครูคือเป็นปฏิปักษ์กัน

แต่วันนี้ พวกเขารู้สึกเหมือนอยู่บนเส้นทางเดียวกับครู ต่อไปในอีกหนึ่งปี พวกเรายังต้องก้าวเดินไปด้วยกัน

หรืออาจจะเป็นตลอดชีวิต พวกเขาล้วนจะจำไว้ ม.หกห้องหก ครูประจำชั้นที่ถูกเรียกว่าครูจางเฮงซวยคนนั้น

เพราะเขาได้มาดูแลพวกเขาที่เป็นนักเรียนเรียนแย่ ดังนั้นจึงได้คำเรียกนี้มา

หลังจากประชุมห้องเรียนเสร็จแล้ว ครูจางเรียกหยู่เหวินหวงไปที่ห้องทำงานครู

ปิดประตู ครูกับลูกศิษย์คุยกันตามลำพัง

ครูจางมองดูเขา แล้วน้ำตาก็ไหล ความอันตรายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเขารู้หมดแล้ว หากไม่ได้เขา ตู้เหวินจื้อก็ตกลงไปแล้ว

เขาชื่นชมที่เขาไปช่วยคน แต่เมื่อคืนอันตรายมากจริงๆ หากไม่ทันระวัง เขาก็จะตกลงไปแล้ว

“ต่อไปเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ไม่ต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง ครูไม่คาดหวังให้เกิดอะไรขึ้นกับนักเรียนคนไหน และไม่คาดหวังให้นักเรียนคนไหนเป็นอะไรไปเพราะช่วยชีวิตคนอื่น”

ประโยคนี้ ครูจางคุยกับเขาได้แบบส่วนตัวที่นี่เท่านั้น

ความชื่นชมสามารถพูดต่อหน้าทุกคนได้ แต่คำเตือนควรพูดเป็นการส่วนตัว