บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1689 ยังคงคลอดโดยการผ่าตัดคลอด

และชีวิตใหม่ที่ทุกคนรอคอยมาแสนนาน ในที่สุดก็มาในวันหยุดวันที่สี่ของเซเว่นอัพกับโค้ก

เช้าวันนี้ฮูหยินเหยาก็รู้สึกเริ่มปวดท้องแล้ว

แต่ห่างจากวันกำหนดคลอดที่ฮองเฮาบอก อีกสิบวัน

วันนี้เป็นวันที่หรงเยว่กับพระชายาซุนมาอยู่เป็นเพื่อน แต่จิ้งเหอกลับมาเช้าที่สุด เพราะวันนี้นางออกมาซื้อของกับพ่อบ้าน จึงรวดมาดูนาง

ได้ยินว่านางรู้สึกปวดท้อง ก็รีบใช้ให้ฮุ่ยเทียนเข้าวังไปเชิญฮองเฮา ฮุ่ยเทียนยังพูดบ่นว่า “ยังไม่ถึงเลย อีกตั้งสิบวัน”

“ไอ่ อาจจะไม่คลอดตรงตามที่ฮองเฮาบอกก็ได้ เจ้ารีบไป” จิ้งเหอกระทืบเท้าพร้อมพูดขึ้น

ฮุ่ยเทียนค่อยพูดขึ้นอย่างงุนงงว่า “ไม่ตรงตามที่บอก? งั้นฮองเฮาหลอกลวงหรือ? นี่เป็นการโกหกนะ”

ฮูหยินเหยาโบกมือ พร้อมหัวเราะพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องร้อนใจ หมอตำแยก็อยู่ในจวน และข้าคิดว่าข้ามีแรงเพียงพอ สามารถคลอดเองได้”

ฮุ่ยเทียนค่อยคิดขึ้นมาได้ว่ามีหมอตำแยอยู่ จึงรีบสั่งคนไปตามหมอตำแยมา จากนั้นก็ควบขี่ม้าเข้าวังไปหาหยวนชิงหลิง

เพิ่งไปถึงประตูวัง ก็เห็นรถม้าของฮองเฮาวิ่งออกมา

หยวนชิงหลิงเปิดม่าน พร้อมพูดขึ้นว่า “ฮุ่ยเทียน ข้ารู้แล้ว ไปเถอะ กลับไป”

ฮุ่ยเทียนร้องอ้อ ควบขี่ม้ากลับไปอย่างงงงวย แต่รู้แล้ว? ฮองเฮารู้ได้อย่างไรว่าจะคลอดแล้ว?

ฮุ่ยเทียนก็ถือว่าเป็นคนสำคัญสำนักเหลิ่งหลัง แต่เรื่องการเป็นพ่อ เขาไม่มีประสบการณ์เลย โดยเฉพาะตอนที่แต่งงานกับฮูหยินเหยา เมิ่งเยว่เมิ่งซิงก็โตแล้ว

ดังนั้นเขาค่อนข้างกระวนกระวายใจ ความกระวนกระวายในเก้าเดือนที่ผ่านมา วันนี้รุนแรงที่สุด

มือสั่นอยู่ตลอดเวลา

กลับมาถึงจวน หรงเยว่กับพระชายาซุนก็มาแล้ว เมื่อหรงเยว่รู้ว่าฮูหยินเหยาจะคลอดวันนี้ ก็รีบสั่งคนไปเชิญพระชายาอานกับหยวนหย่งอี้

หยวนชิงหลิงนำเครื่องวัดความดันโลหิตมาสวมให้นางก่อน พวกเขาหวังอยากให้คลอดธรรมชาติ ความดันโลหิตเป็นตัวบ่งชี้

ตรวจตำแหน่งทารกในครรภ์ก่อนแล้ว ไม่มีปัญหา

ถึงแม้ความดันโลหิตสูงค่อนข้างสูง แต่ก็ยังอยู่ในขอบข่ายคลอดเองได้ แต่หยวนชิงหลิงยังไม่กล้าไว้วางใจ ความดันโลหิตสูงในมารดาสูงอายุจะเพิ่มขึ้นเมื่อมดลูกหดตัว ดังนั้นจึงต้องเตรียมพร้อมสำหรับการผ่าตัดคลอดด้วย

ก่อนหน้านี้ที่นางตั้งครรภ์ ในกล่องยาก็ปรากฏยาฉุกเฉินแล้ว

ดังนั้นการคลอดในครั้งนี้ไม่ง่ายแน่ นางสั่งฮุ่ยเทียน ให้คนทำความสะอาดห้องผ่าตัดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้อีกครั้ง แล้วนางเข้าไปฆ่าเชื้อ

ฮูหยินเหยาเริ่มปวดท้องตั้งแต่เช้า การหดตัวเริ่มรุนแรงขึ้นในตอนเที่ยง หมอตำแยเช็คดูหลายครั้งแล้ว ล้วนบอกว่าปากมดลูกไม่เปิด

ความดันโลหิตเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนต่างเป็นห่วง ยังไงนางก็อายุมากขนาดนี้แล้ว

หยวนชิงหลิงประกาศอย่างเด็ดขาดว่า “รอช้าไม่ได้แล้ว ทำการผ่าคลอด”

สีหน้าฮุ่ยเทียนขาวซีด เดินออกไปข้างนอกอย่างตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ริมฝีปากสั่นเทาไปหมด

รอเมื่อเตรียมห้องผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว ทางด้านฮูหยินเหยาก็เริ่มปวดท้องรุนแรงขึ้นมาแล้ว แต่ปากช่องคลอดก็ยังเหมือนเดิม

ฮุ่ยเทียนอุ้มฮูหยินเหยาไปที่ห้องผ่าตัด เดินไปด้วยอยากพูดปลอบฮูหยินไปด้วย แต่ฮูหยินเหยากลับพูดปลอบเขา อดกลั้นความเจ็บปวดพร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าต้องเชื่อมั่นฮองเฮา”

ฮุ่ยเทียนตาแดง เวลาแบบนี้แล้วนางกลับต้องมาพูดปลอบแล้ว เขาฮุ่ยเทียนก็ไม่ใช่คนไม่เอาไหน ทำไมถึงแสดงท่าทีออกมาได้แย่ขนาดนี้?

“ได้ พวกเราต่างเชื่อมั่นนาง ข้าก็จะอยู่เป็นเพื่อนเจ้า ข้าจะอยู่ข้างในกับเจ้าตลอด” ฮุ่ยเทียนอดกลั้นน้ำตาไว้ พร้อมพูดขึ้น

ห้องผ่าตัดจัดเตรียมไว้เหมือนตอนที่หยวนชิงหลิงคลอดแฝดสาม แบ่งออกเป็นสองห้อง ห้องในกับห้องนอก

ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าฆ่าเชื้อที่ห้องนอกก่อน ค่อยส่งเข้าไปในห้องผ่าตัด

พวกพระชายาอ๋องก็ตามเข้าไป พวกนางล้วนรออยู่ที่ห้องด้านนอก อยู่เป็นเพื่อนฮูหยินเหยา

ทุกคนต่างมาพูดคุยอวยพรฮูหยินเหยาก่อน เพื่อเป็นกำลังใจให้เขา

ในใจพระชายาอ๋องทุกคน ที่จริงต่างก็ตื่นเต้นเป็นกังวล หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ งั้นประตูนี้ปิดลงแล้วเปิดออกก็จะไม่เห็นอะไรแล้ว

หยวนชิงหลิงออกมาพูดปลอบว่า นี่เป็นเพียงการผ่าตัดเล็ก หลังจากครึ่งชั่วโมงก็อุ้มลูกออกมาได้แล้ว

ทุกคนพยักหัวตรงหน้าฮุ่ยเทียนกับฮูหยินเหยา พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ อีกครึ่งชั่วโมงก็จะได้เห็นลูกแล้ว”