บัลลังก์หมอยาเซียน / ยอดหมอยา ชายาอ๋องเจ้าเล่ห์ - บทที่ 1725 เจ้าหญิงถูกลักพาตัว

คราวนี้เป็นกรมโยธาธิการที่เกิดปัญหา

กรมโยธาธิการได้ปรับปรุงและขยายต่อเติมวัดฮู่กว๋อ เพื่อให้วัดฮู่กว๋อสามารถรองรับพระสงฆ์จากทั่วทุกมุมโลก เพื่อมาแลกเปลี่ยนหัวข้อธรรมะร่วมกัน

ราชสำนักมีเจตนาที่จะส่งเสริมธรรมะ ในโลกที่สงบสุขและมั่งคั่ง นิสัยใจคอของผู้คนจะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นคนใจร้อนและชอบจับจ่ายใช้สอย

การซ่อมแซมต่อเติมวัดฮู่กว๋อนั้น จริง ๆ แล้วไม่นับว่าเป็นโครงการใหญ่ งานบางชิ้นของกรมโยธาจะใช้การจ้างเหมาจากภายนอก และการซ่อมแซมวัดฮู่กว๋อในครั้งนี้ก็เช่นกัน

ผู้รับเหมางานจากกรมโยธาที่เป็นสามัญชนส่วนใหญ่ จะดำเนินโครงการต่าง ๆ ที่ได้รับมาอย่างซื่อสัตย์ แต่ครั้งนี้ หัวหน้าคนงานที่ติดต่อกับเจ้ากรมโยธาธิการคนนี้ กลับเป็นพวกโจรป่าสามานย์

กรมโยธาได้ทำสัญญาจ้างเหมางานออกไป แต่เจ้ากรมโยธาธิการแอบรับเงินสินบน แล้วมอบโครงการนี้ให้กับพวกเขา

โครงการซ่อมแซมวัดฮู่กว๋อเริ่มต้นมากว่าสามเดือน นอกจากการซ่อมแซมวัดหลักแล้ว ยังมีการสร้างวัดข้าง ๆ อีกแห่งด้วย แต่เนื่องจากเมื่อไม่กี่วันก่อนมีฝนตกหนัก วัดที่สร้างขึ้นใหม่ถึงกับพังถล่มลงมา ทั้งยังทับโดนคนงานจนตายไปหลายคนทีเดียว

คนงานเหล่านี้ เป็นกรรมกรรายวันที่หัวหน้าคนงานจ้างมาจากภายนอก หลังจากถูกทับตายไป หัวหน้าคนงานก็ไม่จ่ายค่าชดเชย ครอบครัวของผู้ตายจึงเริ่มมาเอะอะเรียกร้องความรับผิดชอบ ต่างรวมตัวกันไปเรียกร้องถึงวัดฮู่กว๋อ

หัวหน้าคนงานอาศัยข้ออ้างที่ว่าตนเองทำงานให้กับราชสำนัก ขณะที่สมาชิกในครอบครัวผู้ตายมาเรียกร้อง จึงใช้ความรุนแรงขับไล่คน ถึงขั้นฆ่าคนตายไปสามคน หนึ่งในนั้นเป็นหญิงที่กำลังตั้งครรภ์ เรียกได้ว่าหนึ่งศพสองชีวิต

นี่จึงทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาจริง ๆ แล้ว

เนื่องจากมีภรรยาของผู้ตายคนหนึ่ง พี่ชายของนางทำงานเป็นพนักงานรับใช้จิปาถะในกรมการพระนคร หลังจากที่นางหนีลงเขามา ก็ตรงไปหาพี่ชายที่เป็นพนักงานรับใช้ในกรมการพระนครคนนั้น พี่ชายนางจึงร้องขอเข้าพบอ๋องฉีเจ้ากรมการพระนครทันที

เรื่องนี้จึงถือได้ว่าถูกเปิดโปง เวลานี้กรมการพระนครกำลังสืบสวนเรื่องวัดพังถล่ม กับเรื่องที่หัวหน้าคนงานใช้กำลังทุบตี เข่นฆ่าสมาชิกในครอบครัวของผู้ตาย

ท่านชายสี่มีหน้าที่ตรวจสอบปัญหาเรื่องการทุจริต

แต่ทางกรมโยธากลับแอบส่งข่าวให้หัวหน้าคนงานนั้นไหวตัวก่อน หัวหน้าคนงานจึงหนีไปซ่อน

เมื่อหลายปีก่อนหัวหน้าคนงานนั้นเคยใช้ชีวิตอยู่ในป่าเขียว ได้รู้จักกับพวกคนเถื่อนในป่าเขียว

มากมาย ก่อนหน้าที่รับเหมาทำโครงการ ก็มีเงินบางส่วนที่รั่วไหลออกไปถึงมือพวกนี้ด้วย

ดังนั้น คนพวกนี้จึงมารวมตัวกันเพื่อวางแผนแก้แค้น

ทั่วทั้งเป่ยถัง ใครบ้างที่ไม่รู้ชาติกำเนิดของท่านชายสี่? ใครบ้างที่กล้าแตะต้องเขา?

แต่กลุ่มโจรป่าตามืดบอดกลุ่มนี้กลับคิดว่า ตอนนี้ท่านชายสี่ไม่มีสำนักเหลิ่งหลังแล้ว สามารถรับมือได้ง่าย ๆ จึงฉวยโอกาสตอนที่เจ้าหญิงไปที่จวนของฮูหยินเหยา ดักชิงตัวไประหว่างทาง เพื่อหวังใช้ข่มขู่ท่านชายสี่กับกรมการพระนครให้หยุดสืบสวนคดี และไม่ให้พวกเขาปิดประกาศการจับกุมออกสู่ภายนอก

หัวหน้าผู้รับเหมาคนนั้นหนีไปกบดานอยู่บนเนินเขาใกล้เมืองหลวง การที่สามารถลักพาตัวเจ้าหญิงไปอย่างราบรื่นง่ายดายเช่นนี้ ทำให้หัวหน้าคนงานดีใจมาก คิดว่าหลังจากนี้คงเข้าไปหากินในเมืองหลวงไม่ได้อีกแล้ว จึงรวมหัวกันเขียนจดหมายขู่กรรโชกกับพวกคนเถื่อนกลุ่มนั้น ว่าต้องการให้เหลิ่งซี่เอาเงินค่าไถ่มาหนึ่งล้านตำลึง ถึงจะยอมปล่อยตัวเจ้าหญิง

เงินหนึ่งล้านตำลึง เมื่อไหร่ที่ได้มาก็แค่หนีไปให้สุดหล้าฟ้าเขียว ไม่ต้องกลับมาที่เมืองหลวงอีก เมื่อถึงเวลานั้นหนทางยาวไกลท้องฟ้าสูงใหญ่ ไกลหูไกลตาฮ่องเต้ ใครจะมาสนใจเรื่องเจ้าหญิงเรื่องราชบุตรเขยพวกนั้นกันล่ะ?

ตอนที่เจ้าหญิงถูกจับตัวไป ท่านชายสี่กำลังถามความกระจ่างอยู่ที่กรมโยธา

ฮุ่ยเทียนมารายงานเรื่องนี้ด้วยตัวเอง บอกว่าเจ้าหญิงถูกจับตัวไป

สีหน้าของท่านชายสี่เย็นชาขึ้นมาทันที สองมือไพล่หลังก้าวเท้ายาว ๆ เดินออกไปอย่างรวดเร็ว แววตากระหายเลือดส่องประกายวาบผ่าน ร้องสั่งว่า “เรียกรวมตัวคนของสำนักเหลิ่งหลังทั้งหมดเดี๋ยวนี้!”

คำสั่งนี้ถูกส่งกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของสำนักเหลิ่งหลังอย่างรวดเร็ว เขากลับมานั่งบนบัลลังก์ของเจ้าสำนักอีกครั้ง

สำนักเหลิ่งหลังมีหน่วยพิเศษที่มีหน้าที่รับจดหมาย รวมถึงรายงานต่าง ๆ เมื่อข้อมูลจากทุกฝ่ายมาบรรจบกัน ก็สามารถระบุตำแหน่งของแหล่งกบดานของพวกโจรได้ทันที บนยอดเขาล่างต้าง

ท่านชายสี่ยืนขึ้น สีหน้ามืดทมึนราวกับเทพสงครามชูร่า “ทุกคนในสำนักเหลิ่งหลัง ไม่ว่าตอนนี้จะทำงานอะไรอยู่ก็ตาม วางมือให้หมด แล้วตามข้าขึ้นไปเหยียบยอดเขาล่างต้างนั่นให้เละ”

“รับทราบ!” ทุกคนในสำนักเหลิ่งหลังต่างเตรียมพร้อมออกรบ

หรงเยว่ผู้เป็นรองเจ้าสำนักก็มาถึงอย่างรวดเร็วเช่นกัน กองกำลังใหญ่โตนี้ไม่ได้ออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่อลังการณ์อะไร แต่เป็นลักษณะที่คนหนึ่งคนควบม้าหนึ่งตัว พุ่งทะยานออกไปตามถนนใหญ่ในเมืองหลวง ตรงไปยังยอดเขาล่างต้าง